ABSTRACT
Contact directed by uninvolved bystanders toward others in distress, often termed
consolation, is uncommon in the animal kingdom, thus far only demonstrated in
the great apes, canines, and corvids. Whereas the typical agonistic context of such
contact is relatively rare within natural elephant families, other causes of distress
may trigger similar, other-regarding responses. In a study carried out at an elephant
camp in Thailand, we found that elephants affiliated significantly more with other
individuals through directed, physical contact and vocal communication following a
distress event than in control periods. In addition, bystanders affiliated with each
other, and matched the behavior and emotional state of the first distressed individual,
suggesting emotional contagion. The initial distress responses were overwhelmingly
directed toward ambiguous stimuli, thus making it difficult to determine if
bystanders reacted to the distressed individual or showed a delayed response to
the same stimulus. Nonetheless, the directionality of the contacts and their nature
strongly suggest attention toward the emotional states of conspecifics. The elephants’
behavior is therefore best classified with similar consolation responses by apes, possibly
based on convergent evolution of empathic capacities.
ด้านล่างที่แปลมาได้ค่ะ
(อยากให้ช่วยแปลให้เข้าใจกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ ขอบคุณมากๆค่ะ)
การสัมผัสของผู้สังเกตการณ์ไม่เกี่ยวข้องกับผู้อื่นที่อยู่ในความทุกข์ มักจะเรียกว่าเป็น การปลอบโยน (consolation) พบเห็นได้ไม่บ่อยในอาณาจักรสัตว์ ดังนั้น จึงมีการอธิบายเพียงแค่ในสัตว์จำพวกลิงขนาดใหญ่ (great apes), หมาป่า (canines), และนกกา (corvids) ในขณะที่ ค่อนข้างพบการสัมผัสเช่นนี้ ได้น้อยในบริบทเชิงแข่งขันแบบทั่วไปภายในตระกูลช้างตามธรรมชาติ สาเหตุอื่นของความทุกข์ อาจจะกระตุ้นให้เกิดการตอบสนองที่คล้ายคลึงกัน การศึกษานี้ดำเนินการที่ปางช้างแห่งหนึ่งในประเทศไทย และพบว่า ช้างที่มีความผูกพันกับบุคคลอื่นผ่านการสัมผัสทางกายโดยตรงและการสื่อสารด้วยเสียง หลังจากเหตุการณ์ความทุกข์มากกว่าในช่วงควบคุม อย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ ผู้สังเกตการณ์ มีความผูกพันกับช้าง มีพฤติกรรม และสภาพอารมณ์ที่เข้ากันได้ โดยแนะให้เห็นถึงการแพร่ระบาดทางอารมณ์ (emotional contagion) การตอบสนองความทุกข์ครั้งแรกชี้นำอย่างมาก ไปที่สิ่งเร้าที่คลุมเครือ (ambiguous stimuli) ดังนั้น จึงทำให้ระบุได้ยากว่า ผู้สังเกตการณ์ตอบสนองต่อ ช้างที่อยู่ในความทุกข์ หรือแสดงการตอบสนองที่ล่าช้า (delayed response) ต่อสิ่งเร้าเดียวกัน ถึงกระนั้น ทิศทาง (directionality) ของการสัมผัสและธรรมชาติ แสดงให้เห็น ความใส่ใจ (attention) อย่างชัดเจนต่อสภาพอารมณ์ที่เหมือนกัน (conspecifics) ดังนั้น ควรจะจัดประเภทพฤติกรรมของช้างไว้ในการตอบสนองต่อการปลอบโยนที่คล้ายคลึงของลิง(apes) ซึ่งอาจอ้างอิงกับการวิวัฒนาการแบบเบนเข้า (convergent evolution) ของความสามารถในการเข้าใจความรู้สึกของผู้อื่น (empathic capacities)
ช่วยดูงานแปลABSTRACTให้หน่อยนะคะ
Contact directed by uninvolved bystanders toward others in distress, often termed
consolation, is uncommon in the animal kingdom, thus far only demonstrated in
the great apes, canines, and corvids. Whereas the typical agonistic context of such
contact is relatively rare within natural elephant families, other causes of distress
may trigger similar, other-regarding responses. In a study carried out at an elephant
camp in Thailand, we found that elephants affiliated significantly more with other
individuals through directed, physical contact and vocal communication following a
distress event than in control periods. In addition, bystanders affiliated with each
other, and matched the behavior and emotional state of the first distressed individual,
suggesting emotional contagion. The initial distress responses were overwhelmingly
directed toward ambiguous stimuli, thus making it difficult to determine if
bystanders reacted to the distressed individual or showed a delayed response to
the same stimulus. Nonetheless, the directionality of the contacts and their nature
strongly suggest attention toward the emotional states of conspecifics. The elephants’
behavior is therefore best classified with similar consolation responses by apes, possibly
based on convergent evolution of empathic capacities.
ด้านล่างที่แปลมาได้ค่ะ
(อยากให้ช่วยแปลให้เข้าใจกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ ขอบคุณมากๆค่ะ)
การสัมผัสของผู้สังเกตการณ์ไม่เกี่ยวข้องกับผู้อื่นที่อยู่ในความทุกข์ มักจะเรียกว่าเป็น การปลอบโยน (consolation) พบเห็นได้ไม่บ่อยในอาณาจักรสัตว์ ดังนั้น จึงมีการอธิบายเพียงแค่ในสัตว์จำพวกลิงขนาดใหญ่ (great apes), หมาป่า (canines), และนกกา (corvids) ในขณะที่ ค่อนข้างพบการสัมผัสเช่นนี้ ได้น้อยในบริบทเชิงแข่งขันแบบทั่วไปภายในตระกูลช้างตามธรรมชาติ สาเหตุอื่นของความทุกข์ อาจจะกระตุ้นให้เกิดการตอบสนองที่คล้ายคลึงกัน การศึกษานี้ดำเนินการที่ปางช้างแห่งหนึ่งในประเทศไทย และพบว่า ช้างที่มีความผูกพันกับบุคคลอื่นผ่านการสัมผัสทางกายโดยตรงและการสื่อสารด้วยเสียง หลังจากเหตุการณ์ความทุกข์มากกว่าในช่วงควบคุม อย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ ผู้สังเกตการณ์ มีความผูกพันกับช้าง มีพฤติกรรม และสภาพอารมณ์ที่เข้ากันได้ โดยแนะให้เห็นถึงการแพร่ระบาดทางอารมณ์ (emotional contagion) การตอบสนองความทุกข์ครั้งแรกชี้นำอย่างมาก ไปที่สิ่งเร้าที่คลุมเครือ (ambiguous stimuli) ดังนั้น จึงทำให้ระบุได้ยากว่า ผู้สังเกตการณ์ตอบสนองต่อ ช้างที่อยู่ในความทุกข์ หรือแสดงการตอบสนองที่ล่าช้า (delayed response) ต่อสิ่งเร้าเดียวกัน ถึงกระนั้น ทิศทาง (directionality) ของการสัมผัสและธรรมชาติ แสดงให้เห็น ความใส่ใจ (attention) อย่างชัดเจนต่อสภาพอารมณ์ที่เหมือนกัน (conspecifics) ดังนั้น ควรจะจัดประเภทพฤติกรรมของช้างไว้ในการตอบสนองต่อการปลอบโยนที่คล้ายคลึงของลิง(apes) ซึ่งอาจอ้างอิงกับการวิวัฒนาการแบบเบนเข้า (convergent evolution) ของความสามารถในการเข้าใจความรู้สึกของผู้อื่น (empathic capacities)