เมื่อวานบอกกับเพื่อนว่า คนเรามีโอกาสเจอคนที่ชอบ และคนที่ใช่ ในเวลาเดียวกัน
แต่อาจจะไม่ใช่คนๆเดียวกัน แน่นอน เราไม่มีทางรู้หรอก ว่าเราจะเลือกใคร และใครที่เหมาะกับเรา
จนกว่าเราจะได้สัมผัสมัน เรียนรู้มัน แต่พอเราเข้าไปเรียนรู้มันแล้ว ผลลัพธ์
ที่ออกมา มันจะกลายเป็นว่า คนที่ชอบก็ไม่ใช่ และ...คนที่ใช่ก็ไม่ชอบ
คนที่เราชอบ แต่การกระทำเขาบางอย่าง มันไม่ใช่สำหรับเรา ต่างกับคนที่เราไม่ชอบ
เขาใช่ทุกอย่าง ทั้งเอาใจใส่ อบอุ่น แสนดี มีเวลา ท้ายที่สุด บางคน อาจจะเลือกรอคนชอบ แต่บางคน
อาจลองเปิดใจ เปิดโอกาสให้คนที่ใช่ และบางคน ก็อาจจะไม่เลือกใครเลย ส่วนดุจกมลอะ ดุจคิดว่า
การรักใครสักคน การเฝ้ารอใครสักคน และการเจอใครสักคน มันเป็นเรื่องของเวลา ถ้าถึงเวลาที่ใช่
มันก็ใช่ ถึงเวลาชอบ มันก็ชอบ แต่ถ้าเอาเวลาทั้งหมด ไปรอคนที่ชอบ ก็อาจจะเสียใจ ที่ไม่เปิดใจให้คนที่ใช่
เมื่อก่อน เคยคิดว่า เราควรเลือกคนที่ชอบ เหมือนเวลาที่เราซื้อของ เราก็จะเลือกแต่สิ่งที่เราชอบ เพื่อความพึงพอใจของเรา แต่พอซื้อมาแล้ว มันยังไม่ใช่ ท้ายที่สุดเราก็ไม่ชอบ ฉะนั้น เลือกคนที่เขาเลือกคุณดีกว่า คุณจะได้ไม่ต้องรอ และคอยตั้งคำถามกับตัวเอง ถ้าเขาเลือกและชัดเจนกับคุณ คุณจะได้ไม่ต้องรู้สึกไร้ค่า และรอคอย สิ่งที่คุณไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าไอสิ่งที่คุณรอนั้น จะสมหวัง หรือผิดหวัง
ถ้าคุณมี100% เพื่อทุ่มเทกับความรัก 40%แรก คุณควรให้กับพ่อแม่ซึ่งเป็นบุพการีหรือคนในครอบครัวของคุณ
40%ต่อมา เก็บไว้รักตัวเอง อีก20% เก็บไว้รักคนอื่น เช่นเพื่อน หรือ แฟน 😊😆😄 ดุจกมลไม่รู้นะ หลายๆคนอาจคิดว่า ควรเทให้เพื่อน
มากกว่าแฟน หรือเทให้แฟนมากกว่าเพื่อน แต่ถ้าดุจมีแฟน ดุจก็จะเทให้เพื่อนกับแฟนเท่ากัน เพราะดุจ
คิดว่า ก่อนที่แฟนจะเข้ามาในชีวิตเรา คนที่อยู่กับเรามาตลอด ก็คือเพื่อน ส่วน40% ที่ดุจให้พ่อแม่ เพราะ
พ่อแม่อยู่กับดุจมาตั้งแต่ดุจยังไม่เกิด จนดุจเป็นตัวอ่อน อยู่ในท้อง และได้ออกมา จากตัวแบเบาะตีนเท่าฝาหอย
ท่านให้น้ำนม ให้ค่าขนม ส่งดุจเรียน และยาวนาน เลี้ยงโตมาจนอายุ20ปี จริงๆแล้ว หลายคนคงคิดว่า
ดุจกมล ควรให้ท่านมากกว่า 40% ใช่ไหมล่ะ แต่ ดุจคิดว่า ให้ท่าน40% อีก40%ให้ดุจได้รักตัวเอง
และให้40% เป็นกำลังใจ ให้ดุจสู้กับอะไรหลายๆอย่างเพื่อพวกเขา ให้ดุจรักตัวเองมากพอ ที่จะไม่ทำให้พวกเขาผิดหวังในตัวดุจ
ปล.การไม่คาดหวัง ย่อมไม่ผิดหวัง ไม่ว่ากับอะไร😊 แต่ถ้าเป็นการเรียนกับเกรดหรืองานกับเงินเดือน
คาดหวังหน่อยก็ดีเนอะ 555555555555555555 มีใครงงที่เค้าพิมพ์ไหมอะ เค้าก็เริ่มงงตัวเองละเนี่ย
(อาชีพในฝันเมื่อ12ปีที่แล้ว ดุจอยากเป็นนักเขียน) น้ำเน่าไหมอะ เพราะถ้ามันเน่าหรือถ้ามันไร้สาระ ก็ขอโทษด้วยนะคะ
มีใครคิดเหมือนกันไหมเอ่ย?? Is there anyone thinking like me?^^
แต่อาจจะไม่ใช่คนๆเดียวกัน แน่นอน เราไม่มีทางรู้หรอก ว่าเราจะเลือกใคร และใครที่เหมาะกับเรา
จนกว่าเราจะได้สัมผัสมัน เรียนรู้มัน แต่พอเราเข้าไปเรียนรู้มันแล้ว ผลลัพธ์
ที่ออกมา มันจะกลายเป็นว่า คนที่ชอบก็ไม่ใช่ และ...คนที่ใช่ก็ไม่ชอบ
คนที่เราชอบ แต่การกระทำเขาบางอย่าง มันไม่ใช่สำหรับเรา ต่างกับคนที่เราไม่ชอบ
เขาใช่ทุกอย่าง ทั้งเอาใจใส่ อบอุ่น แสนดี มีเวลา ท้ายที่สุด บางคน อาจจะเลือกรอคนชอบ แต่บางคน
อาจลองเปิดใจ เปิดโอกาสให้คนที่ใช่ และบางคน ก็อาจจะไม่เลือกใครเลย ส่วนดุจกมลอะ ดุจคิดว่า
การรักใครสักคน การเฝ้ารอใครสักคน และการเจอใครสักคน มันเป็นเรื่องของเวลา ถ้าถึงเวลาที่ใช่
มันก็ใช่ ถึงเวลาชอบ มันก็ชอบ แต่ถ้าเอาเวลาทั้งหมด ไปรอคนที่ชอบ ก็อาจจะเสียใจ ที่ไม่เปิดใจให้คนที่ใช่
เมื่อก่อน เคยคิดว่า เราควรเลือกคนที่ชอบ เหมือนเวลาที่เราซื้อของ เราก็จะเลือกแต่สิ่งที่เราชอบ เพื่อความพึงพอใจของเรา แต่พอซื้อมาแล้ว มันยังไม่ใช่ ท้ายที่สุดเราก็ไม่ชอบ ฉะนั้น เลือกคนที่เขาเลือกคุณดีกว่า คุณจะได้ไม่ต้องรอ และคอยตั้งคำถามกับตัวเอง ถ้าเขาเลือกและชัดเจนกับคุณ คุณจะได้ไม่ต้องรู้สึกไร้ค่า และรอคอย สิ่งที่คุณไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าไอสิ่งที่คุณรอนั้น จะสมหวัง หรือผิดหวัง
ถ้าคุณมี100% เพื่อทุ่มเทกับความรัก 40%แรก คุณควรให้กับพ่อแม่ซึ่งเป็นบุพการีหรือคนในครอบครัวของคุณ
40%ต่อมา เก็บไว้รักตัวเอง อีก20% เก็บไว้รักคนอื่น เช่นเพื่อน หรือ แฟน 😊😆😄 ดุจกมลไม่รู้นะ หลายๆคนอาจคิดว่า ควรเทให้เพื่อน
มากกว่าแฟน หรือเทให้แฟนมากกว่าเพื่อน แต่ถ้าดุจมีแฟน ดุจก็จะเทให้เพื่อนกับแฟนเท่ากัน เพราะดุจ
คิดว่า ก่อนที่แฟนจะเข้ามาในชีวิตเรา คนที่อยู่กับเรามาตลอด ก็คือเพื่อน ส่วน40% ที่ดุจให้พ่อแม่ เพราะ
พ่อแม่อยู่กับดุจมาตั้งแต่ดุจยังไม่เกิด จนดุจเป็นตัวอ่อน อยู่ในท้อง และได้ออกมา จากตัวแบเบาะตีนเท่าฝาหอย
ท่านให้น้ำนม ให้ค่าขนม ส่งดุจเรียน และยาวนาน เลี้ยงโตมาจนอายุ20ปี จริงๆแล้ว หลายคนคงคิดว่า
ดุจกมล ควรให้ท่านมากกว่า 40% ใช่ไหมล่ะ แต่ ดุจคิดว่า ให้ท่าน40% อีก40%ให้ดุจได้รักตัวเอง
และให้40% เป็นกำลังใจ ให้ดุจสู้กับอะไรหลายๆอย่างเพื่อพวกเขา ให้ดุจรักตัวเองมากพอ ที่จะไม่ทำให้พวกเขาผิดหวังในตัวดุจ
ปล.การไม่คาดหวัง ย่อมไม่ผิดหวัง ไม่ว่ากับอะไร😊 แต่ถ้าเป็นการเรียนกับเกรดหรืองานกับเงินเดือน
คาดหวังหน่อยก็ดีเนอะ 555555555555555555 มีใครงงที่เค้าพิมพ์ไหมอะ เค้าก็เริ่มงงตัวเองละเนี่ย
(อาชีพในฝันเมื่อ12ปีที่แล้ว ดุจอยากเป็นนักเขียน) น้ำเน่าไหมอะ เพราะถ้ามันเน่าหรือถ้ามันไร้สาระ ก็ขอโทษด้วยนะคะ