เลือกคนที่เค้ารักเราแต่ก็ยังเจ็บไม่ต่างกัน

ผมเป็นคนที่ผ่านรูปแบบความรักมาพอสมควร และแต่ละครั้งก็มีหลากหลายความรู้สึก และหลายเรื่องราว
เมื่อตอนเรียนอยู่ ม.ต้น ผมไปเที่ยวบ้านเพื่อน แล้วเห็นงานเขียนบทนึงที่พี่สาวเพื่อนแปะไว้ที่ข้างคอมฯ
คิดว่าน่าจะปริ้นมาจากเว็บไซต์ จำไม่ได้แล้วว่ามันว่าอย่างไรบ้าง แต่จำได้เล็กน้อยเพราะอ่านแค่ผ่านตาบางคำ
และไม่เคยลืมเลย ไม่ว่ามันจะผ่าน 10 ปีแล้วก็ตาม คุณอ่านไม่ผิดหรอก 10 ปีเต็มๆครับ จำไม่เคยลืม
อาจจจะประโยคผิด แต่ก็ประมาณนี้และเป็นบทความหรือกวีที่ยาวมากและผมก็เลือกเส้นทางของชีวิตจากที่ได้อ่านมา
***** 1. จงรัก คนที่เรารักเค้า และสักวันเค้าอาจเปลี่ยนใจ แม้จะเจ็บปวดแต่ในที่สุดเราจะมีความสุขที่สุดกับคนที่เรารักเมื่อเค้ารักเรา
          2.  จงรัก คนที่เค้ารักเรา และสักวันเราอาจรักเค้า เพราะเราจะมีความสุขจากสิ่งที่เค้าทำให้ และอย่างน้อยเราจะมั่นใจได้ว่าเค้าจะไม่ทำให้เรา
ต้องร้องไห้เสียใจ หรือทิ้งเราไป
>>>>> ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกประโยคไหนครับ??<<<<<<<
สำหรับผม ผมเลือกข้อ 2 แต่น่าเสียใจครับ น่าเสียจริงๆงานเขียนนั้นไม่ได้บอกคำเตือนไว้ ผมขอแต่งต่อ
***** เมื่อรักคนที่เค้ารักเราแล้ว จงอย่าเผลอใจไปรักเค้าจนหมดใจ แต่จงรักเพียงเสี้ยวเดียวไม่เกินครึ้ง
เพราะวันใดเค้าหมดรัก เราจะเจ็บและทรมาน*****
ตลอดเวลาผมเลือกเดินผ่านคนที่เค้ารักผม ไปหาคนที่เค้ารักผมมากกว่า เมื่อผมสัมผัสได้ว่าเค้าเริ่มรักผมน้อยลง
และในที่สุดผลลัพธ์ก็ออกมา เป็นผมที่รักเค้าคนนึงจนหมดหัวใจ จากการเลือกข้อ 2
และเลือกรักแบบไม่ระวังหัวใจตัวเอง มาถึงวันนี้ผมกับแฟนเลิกกันมาประมาณ 1 ปี เค้าลืมเลือนผมได้
แต่กลับกัน ผมลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้าไม่ได้เลย เรียกว่าทรมานสุดๆ
และตอนนี้ผมก็ยังจะคิดจะเลือกแบบเดิมอีก คุณคิดว่าผมผิดไหมที่เลือกเส้นทางแบบนี้
ปล. 1  ผมไม่ใช่คนที่ดูดีมาก แค่มองแล้วโอเค
ปล. 2 ผมขอเตือนคนที่คิดว่าหล่อสวย อย่าลำพองตัวเองครับ เพราะความหล่อและความสวยช่วยไม่ได้เลยกับความรัก
เฮ้อเหนื่อยใจ!!!!