สวัสดีตอนค่ำๆครับทุกคน ผมมาอีกแล้ว ใครเบื่อผม ก็ขอโทษนะครับ 555 ผมเบื่อๆ อยากมาเล่าเรื่องชีวิตให้ทุกคนรับรู้ มันไม่มีสาระหรอกครับ ใครอยากได้สาระ แนะนำปุ่มออก 555 วันนี้อย่างที่บอกไว้ตอนที่แล้ว วันนี้ผมมากินข้าวกับครอบครัว แฟนไม่ได้มา ตอนนี้กินเสร็จแล้วครับ ผมเพิ่งย้อมผมให้แม่เสร็จ ตอนนี้แม่ไปสระผม ตอนที่ผมย้อมผมให้แม่ แม่ก็ถามนู่นถามนี่ตามประสาคนเป็นแม่ลูกกันน่ะครับ แล้วแม่ก็วนกลับมาเรื่องๆที่ผมก็ไม่ค่อยอยากจะพูดเท่าไหร่ แม่ถามผมว่า ผมเป็นแบบนี้ไปแล้วจริงๆใช่มั้ย ผมเปลี่ยนไม่ได้แล้วใช่มั้ย ผมก็ไม่รู้จะตอบแม่ยังไงนะครับ ผมเลยขอโทษไปอย่างเดียว ท่านถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ แล้วก็บอกผมว่า
ไม่มีพ่อแม่คนไหนเค้าจะรับได้ที่ลูกตัวเองเป็นแบบนี้หรอกนะคุน ใจผมกระตุกวูบเลยครับตอนนั้น ผมกลัวอย่างเดียวเลยวินาทีนั้น ผมกลัวแม่ร้องไห้ “คุนก็ไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้นะครับม๊า แต่คุนเป็นไปแล้ว คุนขอโทษม๊าแล้วกัน คุนขอโทษนะที่ทำให้ม๊าอาย ขอโทษนะที่คุนสืบตระกูลต่อ มีหลานให้ม๊ากับป๊าไม่ได้ คุนรู้ว่าป๊าม๊าเสียใจ ที่คุนเป็นแบบนี้ คุนสัญญานะว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเดียวที่คุณทำให้ป๊ากับม๊าเสียใจ ต่อไปนี้คุนจะทำตัวให้ดี คุนจะตั้งใจเรียน คุนจะเอาชุดครุยกับใบปริญญามาให้ป๊ากับม๊านะ” พูดจบแม่ผมก็น้ำตาไหลเลย ในใจนี่แบบ
แล้ว พูดอะไรออกไปวะ ผมแค่อยากพูดให้แม่สบายใจ กลายเป็นทำแม่ร้องไห้ซะงั้น ผมย้อมผมเสร็จพอดี แม่ก็เดินขึ้นบันได้เข้าห้องไป ผมก็ยืนอ้ำอึ้งอยู่ที่เดิม “หยวนลี่ มาเย็บกระดุมให้ป๊าหน่อย” เสียงพ่อผมเรียกพี่สาวผม “เจ้อาบน้ำอยู่ครับป๊า” “....” พ่อมองหน้าผมนิ่งๆแล้วไม่พูดอะไรเลย เกร็งมาก “คุนเย็บให้มั้ยครับ?” พ่อผมไม่พูดอะไรก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวแล้วหยิบอุปกรณ์เย็บผ้ามา พ่อผมนั่งร้อยด้ายอยู่ อายุเยอะแล้ว มือก็ไม่ค่อยคงที่ สายตาก็ไม่ค่อยดีใช่มั้ยล่ะ ผมก็เลยเดินเข้าไปหาพ่อแล้วก็ทำท่าจะหยิบเข็มกับด้ายจากมือพ่อมาแต่พ่อก็หลบ “ป๊ารังเกียจคุนขนาดนั้นเลยหรอครับ” ผมพูดจบพ่อก็วางของในมือทุกอย่าง ผมก็หยิบมันมา แล้วก็ทำแทน มันเงียบมากพ่อผมไม่พูดอะไรเลย ผมเลยเปิดประเด็นคุย “ป๊า เทอมนี้คุนได้รองท็อป4วิชาแล้วนะ เก่งมั้ย”. “แค่รอง แกได้ท็อปแล้วค่อยมาบอกฉัน” โอ้ย..ยับเยิน หน้าผมนี่แหละ “ห่างกันไม่กี่คะแนนเองป๊า คะแนนคุนดีมากเลยนะเทอมนี้” “ถ้าแกเอาเวลาที่แกอยู่กับผัวไปอ่านหนังสือแกจะได้ดีกว่านี้อีกคุน” “ป๊า...เมื่อไหร่ป๊าจะเลิกด่าคุนเรื่องนี้ซักทีอะ คุนกับเค้าไม่ได้พากันเสียเลยนะ คุนไม่เคยแต่งหญิง ไม่เคยแสดงออกเกินหน้าเกินตาเลยนะ ปีารังเกียจคุนมากรึเปล่า จะให้คุนทำยังไง ให้คุนเลิกกับเค้ามั้ยป๊าถึงจะสบายใจ แต่เลิกไปคุนก็กลับมาคบผู้หญิงไม่ได้หรอกนะ” “แกสบายใจแบบนี้ก็ทำไปเถอะ ดูแลตัวเอง ดูแลม๊ากับเจ้แกได้ก็พอ” พูดจบพ่อผมก็ลุกเดินออกไปเลย มีผมที่นั่งร้องไห้เย็บผ้าอยู่นี่แหละ วันนี้เป็นวันที่แย่มากผมบอกเลย รู้สึกไม่ดีมากๆ รู้สึกไปต่อไม่ถูก ไม่รู้จะทำไงแล้ว ก็เลยมาระบายในนี้ พอก่อนนะ อยากพักผ่อน บายทุกคน
เรื่องของเกย์รุกที่สับสนว่าจะเปลี่ยนเป็นรับดีมั้ย ep.3