เกลียดตัวเองที่เป็นเเบบนี้ มันเกี่ยวกับเรื่องกรรมรึป่าวคะ

สวัสดีค่ะ

จริงๆบอกก่อนเลยว่าเราคิดอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้ดีมั้ย
เพราะเรารู้ว่าสิ่งที่เราเป็นมันร้ายเเรงมาก
คนอื่นอ่านเเล้วคงคิดว่าเราเป็นลูกที่เลวมาก
เเต่เราอยากปรึกษา เผื่อจะได้คำเเนะนำดีๆบ้าง
เราไม่อยากเป็นเเบบนี้ตลอดไป
(ค่อนข้างยาวเราจะพยายามพิม
ให้อ่านง่ายที่สุดนะคะ) เรื่องนี้จะเกี่ยวกับพ่อเเม่ของเราค่ะ

อาการคือ
- เวลาเราอยู่กับพ่อเเม่ บางครั้งเราก็รู้สึกหงุดหงิด
ใจร้อน โมโหง่าย มองว่าสิ่งที่เขาทำให้มันเป็นเรื่องร้ายไปหมด
ยกตัวอย่างนะคะ สมมติว่าเราใส่เสื้อผ้าที่เรามองว่ามันโอเคละ
พอเเม่เราเห็นก็จะทักขึ้นมาว่า ใส่อะไรไม่เข้ากันเลยไปเปลี่ยนเถอะ
เราก็จะคิดในใจว่า อิจฉาเหรอ กลัวจะสวยกว่ารึไง (คือเราคิดเเบบนี้จริงๆ
เหมือนมันคิดเองโดยอัติโนมัติ) หรือเวลาทะเลาะอะไรกันเราจะด่าด้วย
ถ้อยคำหยาบคาย ขึ้นกูคำด่าอย่าให้เราพูดเลยค่ะว่าเเรงขนาดไหน
เอาเป็นว่าเเรงมาก เเรงจนคิดว่าถ้าคนอื่นฟัง เราน่าจะโดนตบไปเเล้ว
บางเรื่องเป็นเรื่องเล็กๆด้วยซ้ำเเต่เราจะรู้สึก
โมโห รู้สึกข้างในมันร้อน มันอยากจะด่า ด่าให้เขารู้สึกเจ็บที่สุด
ทั้งๆที่รู้ว่ามันบาป เเต่ตอนด่าเราจะไม่คิดเลยค่ะว่าจะบาปมั้ย จะคิดได้ตอนด่า
เสร็จเเล้ว เราจะเป็นเเค่กับพ่อเเม่นะคะ กับคนอื่นเราดูเรียบร้อย

- เวลาพ่อเเม่ทำดีกับเรา เราจะรู้สึกผิด จะคิดกับตัวเองว่า
ทำไมตอนนั้นเราด่าเขาเเรงขนาดนี้ ทำไมเราถึงได้โกรธเเค้นขนาดนั้น
เราจะไม่ทำเเบบนั้นอีก เเต่สุดท้าย มันก็วนลูป มีเรื่องให้เราต้องด่าอยู่ดี

- อีกอย่างคือเวลาที่พ่อเเม่ทำอะไรหลายๆอย่างให้เรา เรารู้สึกขอบคุณมาก
เเต่มันจะมีภาพความคิดอะไรบางอย่างเเว็บเข้ามา
เช่น ภาพตอนเราถูกทำร้ายตอนเด็ก (สมัยประถมเราเคยทะเลาะกับพ่อเเม่เเรงมาก
เขาเตะ จิกหัว หยิก เอาเท้าเหยียบหน้า  ไม้เเขวนเสื้อฟาดรัวๆ
หรือกระชากเสื้อ ฟังดูเเรงนะคะ เเต่เราเชื่อว่าคนที่โดนเเบบนี้ก็มีเยอะเเยะ
เเต่เราจะโดนเเบบนี้เฉพาะตอนเราทำไม่ดีใส่เขานั่นเเหละค่ะ
เราเองก็ผิดเเหละ เเต่พูดตรงๆเราก็เเค้นอยู่ลึกๆ เเล้วไม่เคยลืมเลย)
ภาพเหตุการณ์พวกนี้มันจะเข้ามาในความคิดเรา ทำให้จากที่รู้สึกขอบ
คุณ กลายเป็นว่าเราโกรธ เเล้วเราก็ร้องไห้เราเป็นเเบบนี้บ่อยมาก

- เราจะไม่ค่อยได้คุยกับเขา ทุกวันนี้คุยน้อยมาก ไม่รู้ทำไม เราไม่อยากคุย
เรารู้สึกหงุดหงิด เขาทำอะไรก็ขัดตาไปหมด โดยเฉพาะกับพ่อเราจะไม่อยากคุย
รู้สึกรำคาญ ทั้งๆที่หลายครั้งเขาก็หวังดี เเต่เรามองเป็นเรื่องร้าย


นั่นเเหละค่ะที่เล่ามา เราอยากให้จิตใจเรามันเย็นกว่านี้
อยากลืมเรื่องร้ายๆที่เคยผ่านมาเเต่เราทำไม่ได้ เหมือนมีอะไรบังคับจิตใจ
เราอย่างงั้นเลย

เเบบนี้เป็นอาการป่วยหรือเป็นเรื่องของกรรมคะ
พอมีวิธีเเก้บ้างมั้ย

ปล.เเม่เราเคยคิดจะทำเเท้งตอนท้องเราเเต่พ่อขอเก็บไว้ (ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกันมั้ย)