รู้สึกตัวเองไม่มีอะไรดีสักอย่าง

เราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ค่อยมีสังคม มีแค่ครอบครัว(ไม่ใช่ครอบครัวที่อบอุ่นเท่าไหร่) เรียกง่ายๆว่าเดินออกจากบ้านคือตัวคนเดียว  เราพยายามบอกตัวเองว่าเราอยู่ได้ จนถึงวันที่เรารู้สึกแย่มากๆ ตอนนั้

เราเรียนอยู่ชั้นมอปลายค่ะ ตั้งกระทู้ถามแบบนี้แน่นอนเลยว่าการดรอปเป็นเรื่องที่พูดยากมากในครอบครัว ไม่มีเปอร์เซ็นเลยที่เราจะขอดรอปได้ เราหมดไฟมากค่ะ เราพยายามตามงาน เข้าเรียนให้ครบทุกคาบ แต่ก็ได้แค่ครึ่

สวัสดีค่ะ 🙏🙏 ตอนนี้เราเรียนคณะนิติศาสตร์ ปี 4 ซึ่งเราเรียนกฎหมายตัวนึงอาจารย์ให้เรา เอาปรากฏการณ์ในสังคมมาพูดในแง่มุมต่างๆ แล้วช่วงนี้เราก็เห็นข่าวปัญหาในครอบครัวเยอะมาก เราเลยอยากรู้ความเห็นของทุกคนค

ครสเริ่มพังมากขึ้นทุกวันเลย อาการเริ่มออก เราเจอคำพูดแรงๆจากคนในครอบครัว ตอนนี้ดาวน์มากๆ เราเหนื่อยมาก เหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยใจ ครอบครัวเราหัวโบราณมาก เหมือนเรามีลูกแล้วเป็นปัญหากับคนอื่นไปทั

เป็นลูก เป็นแฟน เป็นคนในครอบครัวใหม่ เป็นคนทำงานในสังคม เป็นคนทำหน้าที่ การได้รับตำแหน่ง ผู้นำ โทษได้ทุกอย่าง แต่แค่ลืมมองไปว่า ปัญหามีเกิดขึ้น แก้ไขแล้ว ก็เกิดใหม่  แก้ไขไม่ได้ ได้แต่เป็น

.....

อยากทราบอีกฟากนึงของคนที่ไม่อยากมีลูก ว่ามีแนวคิด ทัศนคติ และการวางแผนชีวิตของคนที่คิดไม่อยากมีลูกอย่างไร แล้วการมีลูกมันเป็นเรื่องที่สำคัญหรือจำเป็นที่ควรจะมีรึไม่ คุยกันได้เลย (โปรดแสดงความคิดเห็นอย

ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ กระทู้นี้เขียนจากความรู้สึกผิดถูกขออภัยคนที่เข้ามาเสียเวลาอ่านด้วยครับ สามารถมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ อย่างที่ว่าไปถ้าให้ยกตัวอย่างประเทศในเอเชียที่พัฒนาแล้วก็ เช่น จีน ญี

เราอายุ 30 มีลูกชาย 2 ขวบครึ่ง น้องเป็นเด็กผู้ชายแต่ชอบของน่ารักๆพวกสีชมพูเวลาไปซื้อของน้องจะวิ่งไปหาตุ๊กตาหมีหรือบาร์บี้ทันที เรากับแฟนไม่ได้มีปัญหาอะไรน้องชอบอะไรเราก็ซื้อให้ตามโอกาสปล่อยให้เขาได้เล