รู้สึกแย่กับแม่ครับ

ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยได้ความรักจากแม่เลย ตอนมอต้นขอตังแม่มากสุดแม่ให้มากสุด20บาท ไปโรงเรียนแม่ให้วันล่ะ40บาท ข้าวกลางวัน20บาท ค่ารถมอไซต์ขากลับ20  บางทีผมเลือกเดินกลับบ้านระยะก็ประมาณสองกิโลเพื่อประหยัดตัง บอกไว้ก่อนเลยนะคับ  บ้านมี ฐานะปานกลางแต่แม่ไม่ค่อยให้อะไรกับผม ให้แค่กินไปวันๆกะได้เรียนหนังสือ  แต่แม่เป็นคนสังคมใส่ซองงานแต่งห้าร้อย พันนึงบ้าง  มีวันนึงแม่กะพ่อไปสงขลา แม่ไม่ได้ทิ้งเงินไว้ให้สักบาท บ้านมีข้าวสารกะไข่ไก่ แต่อยากกินน้ำเป๊ปซี่12บาท ค้นหาตังทั่วบ้านแค่เหรียญบาทก็มารวมๆกัน พอเข้ามหาลัย รู้ตัวว่าตัวเองเป็นอิสระ ใช้เงินเยอะ โทไปขอแม่เพิ่ม แม่ก็ไม่ให้ ตอนนี้นจำได้อดข้าวไปสี่วัน กรอกน้ำใต้หอกินฟรีเอา พอตอนอยู่บ้านแม่ชอบด่า กินข้าวก็ได้แค่นิดหน่อย แม่ชอบด่าว่าไร้ประโยชน์เก็บกับข้าวให้พี่ชายกินที่เขาทำงานหาตัง
พอเรียนจบเรามีมารับช่วงงานสวนต่อจากพ่อ รายได้ดีมีเงินกินในสิ่งที่แม่ไม่เคยพาไปกิน เอ็มเคบ้าง ชาบูชิบ้าง แล้วแม่ก็ป่วย เราเองต้องคอยดูแลแม่ แต่พอทำอะไรให้แม่มาก มันเจ็บคิดถึงอดีตแม่ไม่เคยดีกะเราเลย  คิดถึงเรื่องอดีตน้ำตายังไหลเลยทุกวันนี้ ไม่อยากเป็นคนเลวกะผู้ให้กำเนิด แต่ก็ทำดีกะท่านมากไม่ได้ อยากหลุดพ้นจากความรู้สึกนี้จังเลยครับ