ถ้าพิมพ์ผิดขออภัยด้วยค่ะ รีบๆ ลนๆ ไปหน่อย อยากให้คนรักกันย์ได้อ่านแก้คิดถึงน้องระหว่างรอไฟนอลวอร์ค แรงบันดาลใจมาจากตอนที่กันย์ไปออกรายการท่ี่สกายเป็นพิธีกร...ใครไม่ชอบก็ผ่านไปได้นะคะ อย่าดราม่ากันเลย
ขอแท็ค "กันย์ นครินทร์ ผ่านวงศ์" ด้วยค่ะแอดมิน
..............................................................................................................................................................
กันย์เด็กหนุ่มจากขอนแก่นเดินทางเข้ามาเรียนในกรุงเทพตามลำพัง เขาทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอมและค่าหอพัก วันหนึ่งกันย์ได้รู้จักกับรุ่นพี่สุดฮอตประจำมหา’ลัย พวกเขารวมตัวกันเป็นแก๊ง 6 หนุ่มโฉด ประกอบไปด้วย พี่แจ็ค พี่นิคกี้ พี่กุน พี่มอส พี่ฟิลิปส์ และมีกันย์เป็นน้องเล็กของแก๊ง รุ่นพี่ชวนกันย์ทำงานพิเศษสุดประหลาด คือการรับจ้างบอกเลิกให้กับคนที่ไม่กล้าบอกเลิกแฟนตัวเอง มันเป็นงานที่ทำรายได้มหาศาลให้กันย์ กันย์บอกเลิกให้คนมากมาย โดยไม่รู้สึกอะไร แม้ว่าคนเหล่านั้นจะร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้าเขา เพราะกันย์ไม่เคยมีความรักมาก่อน เขาไม่เข้าใจว่าแค่ถูกบอกเลิกทำไมต้องเสียใจขนาดนั้น
จนกระทั่งวันหนึ่งกันย์ได้รับงานบอกเลิกที่ร้านอาหารสุดหรู เขาเปิดประตูร้าน มองหาเป้าหมาย ต้องเป็นเธอคนนั้นแน่ๆ สาวลูกครึ่ง ดวงตากลมโตตามที่ลูกค้าบอก กันย์ควรจะเข้าไปบอกเลิกเธอทันทีเพื่อปิดจ๊อบ แต่เขาลังเล กันย์จ้องมองหญิงสาวคนนั้นพร้อมกับหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ กันย์ไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอดูเศร้าและอมทุกข์มาก เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอเลย แต่ในเมื่อรับเงินมาแล้ว เขาก็ต้องทำ กันย์ก้าวไปหาเธอ หัวใจเขาเต้นตึกตักๆ
“คุณสกายใช่มั้ยครับ”
เธอเงยหน้าขึ้นมอง “ใช่ค่ะ”
“วันนี้แฟนคุณมาไม่ได้แล้ว”
“คุณรู้ได้ยังไง แล้วคุณเป็นใคร”
“คุณไม่ต้องรู้หรอกว่าผมเป็นใคร ผมแค่รับคำสั่งจากแฟนคุณให้มาบอกคุณว่า เขาไม่อยากเจอคุณอีกแล้ว”
“คุณเพ้อเจ้ออะไร พี่เอ็มรักฉัน” เธอลุกขึ้นเผชิญหน้ากับเขา
“ถ้าเขารักคุณ เขาจะจ้างผมมาบอกเลิกคุณเหรอ”
เพียะ! เธอตบหน้าเขาฉาดใหญ่ แล้วเดินออกจากร้านอย่างไร้เรี่ยวแรง กันย์เดินตามเธอไปติดๆ แล้วอยู่ดีๆ สกายก็ทรุดตัวลงร้องไห้ข้างถนน
“คุณเป็นอะไรรึเปล่า” กันย์ถามด้วยความเป็นห่วง
“อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันเกลียดนาย!” เธอผลักกันย์ แล้ววิ่งหนีไป กันย์เหลือบไปเห็นมือถือที่สกายทำตกไว้ เขายิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีแผนการ
เมื่อกลับไปถึงบ้าน สกายจึงได้รู้ตัวว่าทำมือถือหาย เธอใช้มือถือของแม่โทรเข้ามือถือตัวเอง
“ฮาโหล” ปลายสายเป็นเสียงยียวนกวนประสาทของผู้ชายคนหนึ่ง
“คุณเก็บมือถือของฉันได้เหรอคะ ฉันอยากได้มือถือคืน เรานัดเจอกันได้มั้ยคะ”
“มันง่ายไป ผมเป็นคนเก็บได้ ผมขอเรียกคือค่าไถ่มือถือของคุณ”
“คุณจะเอาเท่าไหร่”
“ผมไม่เอาเงินคุณหรอก ผมมีเงื่อนไขให้คุณ 3 ข้อ หนึ่ง คุณต้องไปกินข้าวกับผม สองคุณต้องไปดูหนังเป็นเพื่อนผม สามคุณต้องไปเที่ยวกับผม พรุ่งนี้เจอกันหน้าร้านอาหารฝรั่งที่เราเจอกันเมื่อตอนเย็นนะคร้าบบบ บายยยย”
สกายอ้าปากค้าง คนที่เก็บมือถือของเธอได้คือคนที่เอาข่าวร้ายมาบอกเธอนี่เอง
วันต่อมาสกายไปที่ร้านอาหารตามนัด กันย์กำลังใช้มือถือของสกายถ่ายเซลฟี่หน้าตัวเองอยู่
“เอามือถือฉันคืนมา” เธอแว้ดใส่
“ใจเย็นๆ คุณยังไม่ได้ทำตามเงื่อนไขผมเลยสักข้อ”
สกายเดินไปเปิดประตูร้านอาหาร แต่กันย์คว้าข้อมือของเธอ พาเธอไปที่อื่น
“ใครบอกว่าผมจะกินร้านนี้”
(เอามาฝากคนรัก กันย์ นครินทร์ค่ะ) เรื่องสั้น กันย์&สกาย
ขอแท็ค "กันย์ นครินทร์ ผ่านวงศ์" ด้วยค่ะแอดมิน
..............................................................................................................................................................
กันย์เด็กหนุ่มจากขอนแก่นเดินทางเข้ามาเรียนในกรุงเทพตามลำพัง เขาทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอมและค่าหอพัก วันหนึ่งกันย์ได้รู้จักกับรุ่นพี่สุดฮอตประจำมหา’ลัย พวกเขารวมตัวกันเป็นแก๊ง 6 หนุ่มโฉด ประกอบไปด้วย พี่แจ็ค พี่นิคกี้ พี่กุน พี่มอส พี่ฟิลิปส์ และมีกันย์เป็นน้องเล็กของแก๊ง รุ่นพี่ชวนกันย์ทำงานพิเศษสุดประหลาด คือการรับจ้างบอกเลิกให้กับคนที่ไม่กล้าบอกเลิกแฟนตัวเอง มันเป็นงานที่ทำรายได้มหาศาลให้กันย์ กันย์บอกเลิกให้คนมากมาย โดยไม่รู้สึกอะไร แม้ว่าคนเหล่านั้นจะร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้าเขา เพราะกันย์ไม่เคยมีความรักมาก่อน เขาไม่เข้าใจว่าแค่ถูกบอกเลิกทำไมต้องเสียใจขนาดนั้น
จนกระทั่งวันหนึ่งกันย์ได้รับงานบอกเลิกที่ร้านอาหารสุดหรู เขาเปิดประตูร้าน มองหาเป้าหมาย ต้องเป็นเธอคนนั้นแน่ๆ สาวลูกครึ่ง ดวงตากลมโตตามที่ลูกค้าบอก กันย์ควรจะเข้าไปบอกเลิกเธอทันทีเพื่อปิดจ๊อบ แต่เขาลังเล กันย์จ้องมองหญิงสาวคนนั้นพร้อมกับหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ กันย์ไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอดูเศร้าและอมทุกข์มาก เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอเลย แต่ในเมื่อรับเงินมาแล้ว เขาก็ต้องทำ กันย์ก้าวไปหาเธอ หัวใจเขาเต้นตึกตักๆ
“คุณสกายใช่มั้ยครับ”
เธอเงยหน้าขึ้นมอง “ใช่ค่ะ”
“วันนี้แฟนคุณมาไม่ได้แล้ว”
“คุณรู้ได้ยังไง แล้วคุณเป็นใคร”
“คุณไม่ต้องรู้หรอกว่าผมเป็นใคร ผมแค่รับคำสั่งจากแฟนคุณให้มาบอกคุณว่า เขาไม่อยากเจอคุณอีกแล้ว”
“คุณเพ้อเจ้ออะไร พี่เอ็มรักฉัน” เธอลุกขึ้นเผชิญหน้ากับเขา
“ถ้าเขารักคุณ เขาจะจ้างผมมาบอกเลิกคุณเหรอ”
เพียะ! เธอตบหน้าเขาฉาดใหญ่ แล้วเดินออกจากร้านอย่างไร้เรี่ยวแรง กันย์เดินตามเธอไปติดๆ แล้วอยู่ดีๆ สกายก็ทรุดตัวลงร้องไห้ข้างถนน
“คุณเป็นอะไรรึเปล่า” กันย์ถามด้วยความเป็นห่วง
“อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันเกลียดนาย!” เธอผลักกันย์ แล้ววิ่งหนีไป กันย์เหลือบไปเห็นมือถือที่สกายทำตกไว้ เขายิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีแผนการ
เมื่อกลับไปถึงบ้าน สกายจึงได้รู้ตัวว่าทำมือถือหาย เธอใช้มือถือของแม่โทรเข้ามือถือตัวเอง
“ฮาโหล” ปลายสายเป็นเสียงยียวนกวนประสาทของผู้ชายคนหนึ่ง
“คุณเก็บมือถือของฉันได้เหรอคะ ฉันอยากได้มือถือคืน เรานัดเจอกันได้มั้ยคะ”
“มันง่ายไป ผมเป็นคนเก็บได้ ผมขอเรียกคือค่าไถ่มือถือของคุณ”
“คุณจะเอาเท่าไหร่”
“ผมไม่เอาเงินคุณหรอก ผมมีเงื่อนไขให้คุณ 3 ข้อ หนึ่ง คุณต้องไปกินข้าวกับผม สองคุณต้องไปดูหนังเป็นเพื่อนผม สามคุณต้องไปเที่ยวกับผม พรุ่งนี้เจอกันหน้าร้านอาหารฝรั่งที่เราเจอกันเมื่อตอนเย็นนะคร้าบบบ บายยยย”
สกายอ้าปากค้าง คนที่เก็บมือถือของเธอได้คือคนที่เอาข่าวร้ายมาบอกเธอนี่เอง
วันต่อมาสกายไปที่ร้านอาหารตามนัด กันย์กำลังใช้มือถือของสกายถ่ายเซลฟี่หน้าตัวเองอยู่
“เอามือถือฉันคืนมา” เธอแว้ดใส่
“ใจเย็นๆ คุณยังไม่ได้ทำตามเงื่อนไขผมเลยสักข้อ”
สกายเดินไปเปิดประตูร้านอาหาร แต่กันย์คว้าข้อมือของเธอ พาเธอไปที่อื่น
“ใครบอกว่าผมจะกินร้านนี้”