สวัสดีค่าาา เราขอแนะนำตัวนิดหนึ่ง เรามีนามแฝงว่า ศิลป์ อายุ 15 สูง 168 หนัก 43 ค่าาา
คือจากหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นคนนมเล็กมากกกก (คัพเอเลยทีเดียว) แต่ด้วยความที่มันเล็กแต่ไม่ได้แบนลงไปเลย เราก็เลยต้องใส่ชุดชั้นใน เพราะเวลาใส่เสื้อบาง ๆ รัด ๆ ก้อนนมมันจะนูนนิด ๆ ถึงหัวนมไม่ตั้งมันก็จะเห็นตัวนมอยู่ดี (ซึ่งเราเกลียดการใส่เสื้อในค่ะ) ...ข้ามมันไปเถอะ
เข้าเรื่องจริง ๆ ละ จากที่เรากล่าวมาเมื่อกี้ คือ สรุปเรานมเล็ก และก็ไม่แปลกค่ะว่าจะมีเพื่อนล้อ (ตลอด) ถามว่าโกรธไหม? ไม่อะ รำคาญมากกว่าถ้าพูดบ่อย ๆ แต่ที่หนักกว่าล้อคือบอกว่า "เล็กขนาดนี้ไปทำนมเถอะ" หรือเอาจากเหตุการณ์จริงค่ะ
เรากำลังนั่งเล่นอยู่กับรุ่นพี่ผู้ชาย ขอสมมติว่าชื่อ เอก ละกัน นางสูงประมาณ 173 หนักประมาณ 88 ค่ะ นางออกจะตุ้ยนุ้ยน่ารัก แล้วเราก็ชอบล้อนาง แล้ววันนั้นมีเพื่อนผู้ชายนางเดินมาเจอนาง เลยทัก
"โอ้ว น้องเอกสุดเซ็กส์ซี่ วันนี้ก็นมหกอีกแล้ว" ไม่ต้องถามค่ะว่าทำไมเอกถึงนมใหญ่ ไขมันค่ะ 555 น่ารัก ๆ
เราเลยแซว "มีนมแต่ไม่มีเอว ความแปลกใหม่ที่แสนเซ็กส์ซี่" ไอ้เพื่อนพี่เอกก็หัวเราะ
"ก็ดีกว่าแบนแบบแกแล้วกันนน!!" พี่เอกก็แซวกลับค่ะ เราก็ขำกลิ้งจนกระทั่งต้องชะงักกับคำพูดของเพื่อนพี่เอก
"ในอนาคตน้องก็จะไปทำนมไง มันก็จะใหญ่" ตูนี้ลุกขึ้นชี้หน้าเลยยยย
"ไม่ทำ!!!!!! นมธรรมชาติก็มีไปทำหา***" (เซนเซอร์คำด่าไปค่ะ)
นั้นแหละค่ะ คือเราเป็นลักษณะออกแนวแอนตี้การให้ตัวเองไปทำนม คือคนอื่นทำไม่รู้สึกอะไร แต่จะไปทำเองนี้รู้สึกแบบ... ทำไมกูต้องไปทำ กูจำเป็นเหรอ ทำไปเพื่อใคร? แล้วคน ๆ นั้นสำคัญมากถึงต้องทำนมไปให้ดู?
แล้วเราก็เป็นคนที่พอใจกับนมเล็กมากค่ะ มากจนไม่อยากให้มันใหญ่ จนเคยเกือบห้ามใจทะเลาะกับอิเอกไม่ได้เหมือนกันค่ะ เพราะครั้งหนึ่งมันเคยพูดใส่ว่า "ความจริงแกก็อยากนมใหญ่ใช่ปะ?" คือเราตอบตรงข้ามกับใจค่ะ ตอบว่า ไม่อะ เฉย ๆ ในใจคือ เอก ฟังเรานะ เราไม่อยากใช้ชีวิตแบบแก ชีวิตที่มีคนแซวเรื่องนม ชีวิตที่วิ่งเร็วไม่ได้เพราะนมเด้ง ชีวิตที่เพื่อนไล่จับนม (ความจริงไอ้ไล่จับนมนี้ ต่อให้มันเล็กก็ไม่พ้นหรอก" ฯลฯ แต่ไม่กล้าพูดค่ะ เพราะกลัวเป็นปมนางหนักกว่าเดิม)
บวกกับว่าเราไม่ค่อยเห็นว่าสังคมและตัวเองจะเหมาะกับการนมใหญ่เลย เพราะเหมือนเราเป็นคนทำตัวแมน ๆ เสื้อในไม่ชอบใส่ ชอบถกเสื้อขึ้นตากพัดลม ถ้าเรานมใหญ่มันจะไม่เข้ากะการเป็นเราเท่าไหร่ และสังคมเราส่วนใหญ่จะมีแต่ผู้ชาย ซึ่งหยอกกันแรงนิด ๆ ต่อยโดนนมกันก็เคยแต่เพราะเล็กเลยไม่เท่าไหร่ (แต่ก็เจ็บ---) ถ้านมใหญ่มันคงไม่ไหวกับการหยอกกัน
( ? ) แล้วคือ... เราอยากจะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจมากค่ะว่าเรา
อยากนมเล็กไปแบบนี้ ไม่ก็ถ้ามันใหญ่ ก็ขอให้มันใหญ่แบบเป็นกล้าม ไม่ก็นมใหญ่ก็ตัวใหญ่ตามไรงี้ แบบนี้ก็พอรับได้ และที่สำคัญคือไม่เกินคัพบี เพราะเคยใช้ชีวิตคัพบีก็ไม่ต่างจากคัพเอเท่าไหร่ค่ะ (ตอนที่เราหนัก 45 เราคัพบี) แต่แบบ...อืม...จะอธิบายยังไงดีให้เขาไม่เข้าใจผิดว่าเราดูหลงตัวเองหรือแก้ตัวในเชิงยกตัวเองหรือเหยียดคนนมใหญ่
แล้วทุกครั้งที่เรารู้สึกว่านมตัวเองใหญ่ขึ้นแม้จะเพียงเล็กน้อยก็จะรู้สึกเป็นกังวลค่ะ กลัวว่ามันจะใหญ่ไปหน้า เลยกลายเป็นว่าไม่ค่อยกินข้าวเพราะกลัวมันลงนม (บวกกับไม่ชอบกินข้าวอยู่แล้วด้วย)
เอาอีกหัวข้อไป คือ เราไม่รู้ว่าเราพูดกำกวมหรือยังไง เวลาจะอธิบายว่าเราพอใจที่นมเราเล็ก คนฟังก็เหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจด้วยค่ะ
แล้วก็มีอีกพวกที่เกลียดพอ ๆ กันกับพวกที่ล้อหรือพูดเหมือนเราอยากนมใหญ่ค่ะ คือพวกที่ชอบพูดว่า "นมเล็กอะเดี๋ยวก็ไม่มีแฟนหรอก" อะไรงี้ คือ...ฟังนะไอ้คนที่ว่าเราแล้วรู้ตัว (มันจะรู้ได้ไง ก็เราใช้นามแฝง---)
"สมมติ" ถ้าผู้ชายทั้งโลกมันชอบนมใหญ่หมด เราก็ยอมโสดไปเลย เพราะไปกันไม่ได้กับเราแน่นอน คนละสไตล์ยันเรื่องนมขนาดนี้ คือแบบ...เอาเลยยยย ไปเลยยย เอาที่สบายใจ //ปีนขึ้นคานไปนนอนแปป (ความจริงตอนนี้ก็มีคนจีบเราคนหนึ่งนะคะ "คนหนึ่ง" อย่างน้อยก็มีนะเว้ยยย ;3;) อันนี้เราก็อยากรู้วิธีอธิบายให้พวกนางฟังเหมือนกันค่ะ
หมายเหตุ : เราไม่ได้เหยียดคนนมใหญ่นะ เราว่าก็คงมีอะไรดีเหมือนกันนั้นแหละนมใหญ่อะ แค่ถ้าเราเป็นคนที่มีมันจะไม่ดีเท่านั้นเอง คนอื่นมีได้ก็มีไปไม่ว่ากัน
แถมท้าย : เราอยากทราบค่ะว่านอกจากวิธีใส่เสื้อกล้ามสำหรับทอมแล้ว ยังมีวิธีไหนอีกไหมที่จะเลี้ยงการใส่เสื้อใน เพราะเราไม่ชอบใส่ แต่ไม่ใส่ก็เขย่าอะไรไม่ค่อยได้ค่ะ มันเจ็บ--- ช่วยแนะนำเรื่องนี้ด้วยค่ะ (เรานมไม่เเท่ากัน ใส่เสื้อในแล้วมันจะเต็มเสื้อข้างเดียว แล้วอีกข้างมันโหวงเหวง เลยไม่ชอบใส่)
ผิดเหรอที่เราพอใจว่าเรานมเล็ก? 18+
คือจากหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นคนนมเล็กมากกกก (คัพเอเลยทีเดียว) แต่ด้วยความที่มันเล็กแต่ไม่ได้แบนลงไปเลย เราก็เลยต้องใส่ชุดชั้นใน เพราะเวลาใส่เสื้อบาง ๆ รัด ๆ ก้อนนมมันจะนูนนิด ๆ ถึงหัวนมไม่ตั้งมันก็จะเห็นตัวนมอยู่ดี (ซึ่งเราเกลียดการใส่เสื้อในค่ะ) ...ข้ามมันไปเถอะ
เข้าเรื่องจริง ๆ ละ จากที่เรากล่าวมาเมื่อกี้ คือ สรุปเรานมเล็ก และก็ไม่แปลกค่ะว่าจะมีเพื่อนล้อ (ตลอด) ถามว่าโกรธไหม? ไม่อะ รำคาญมากกว่าถ้าพูดบ่อย ๆ แต่ที่หนักกว่าล้อคือบอกว่า "เล็กขนาดนี้ไปทำนมเถอะ" หรือเอาจากเหตุการณ์จริงค่ะ
เรากำลังนั่งเล่นอยู่กับรุ่นพี่ผู้ชาย ขอสมมติว่าชื่อ เอก ละกัน นางสูงประมาณ 173 หนักประมาณ 88 ค่ะ นางออกจะตุ้ยนุ้ยน่ารัก แล้วเราก็ชอบล้อนาง แล้ววันนั้นมีเพื่อนผู้ชายนางเดินมาเจอนาง เลยทัก
"โอ้ว น้องเอกสุดเซ็กส์ซี่ วันนี้ก็นมหกอีกแล้ว" ไม่ต้องถามค่ะว่าทำไมเอกถึงนมใหญ่ ไขมันค่ะ 555 น่ารัก ๆ
เราเลยแซว "มีนมแต่ไม่มีเอว ความแปลกใหม่ที่แสนเซ็กส์ซี่" ไอ้เพื่อนพี่เอกก็หัวเราะ
"ก็ดีกว่าแบนแบบแกแล้วกันนน!!" พี่เอกก็แซวกลับค่ะ เราก็ขำกลิ้งจนกระทั่งต้องชะงักกับคำพูดของเพื่อนพี่เอก
"ในอนาคตน้องก็จะไปทำนมไง มันก็จะใหญ่" ตูนี้ลุกขึ้นชี้หน้าเลยยยย
"ไม่ทำ!!!!!! นมธรรมชาติก็มีไปทำหา***" (เซนเซอร์คำด่าไปค่ะ)
นั้นแหละค่ะ คือเราเป็นลักษณะออกแนวแอนตี้การให้ตัวเองไปทำนม คือคนอื่นทำไม่รู้สึกอะไร แต่จะไปทำเองนี้รู้สึกแบบ... ทำไมกูต้องไปทำ กูจำเป็นเหรอ ทำไปเพื่อใคร? แล้วคน ๆ นั้นสำคัญมากถึงต้องทำนมไปให้ดู?
แล้วเราก็เป็นคนที่พอใจกับนมเล็กมากค่ะ มากจนไม่อยากให้มันใหญ่ จนเคยเกือบห้ามใจทะเลาะกับอิเอกไม่ได้เหมือนกันค่ะ เพราะครั้งหนึ่งมันเคยพูดใส่ว่า "ความจริงแกก็อยากนมใหญ่ใช่ปะ?" คือเราตอบตรงข้ามกับใจค่ะ ตอบว่า ไม่อะ เฉย ๆ ในใจคือ เอก ฟังเรานะ เราไม่อยากใช้ชีวิตแบบแก ชีวิตที่มีคนแซวเรื่องนม ชีวิตที่วิ่งเร็วไม่ได้เพราะนมเด้ง ชีวิตที่เพื่อนไล่จับนม (ความจริงไอ้ไล่จับนมนี้ ต่อให้มันเล็กก็ไม่พ้นหรอก" ฯลฯ แต่ไม่กล้าพูดค่ะ เพราะกลัวเป็นปมนางหนักกว่าเดิม)
บวกกับว่าเราไม่ค่อยเห็นว่าสังคมและตัวเองจะเหมาะกับการนมใหญ่เลย เพราะเหมือนเราเป็นคนทำตัวแมน ๆ เสื้อในไม่ชอบใส่ ชอบถกเสื้อขึ้นตากพัดลม ถ้าเรานมใหญ่มันจะไม่เข้ากะการเป็นเราเท่าไหร่ และสังคมเราส่วนใหญ่จะมีแต่ผู้ชาย ซึ่งหยอกกันแรงนิด ๆ ต่อยโดนนมกันก็เคยแต่เพราะเล็กเลยไม่เท่าไหร่ (แต่ก็เจ็บ---) ถ้านมใหญ่มันคงไม่ไหวกับการหยอกกัน
( ? ) แล้วคือ... เราอยากจะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจมากค่ะว่าเราอยากนมเล็กไปแบบนี้ ไม่ก็ถ้ามันใหญ่ ก็ขอให้มันใหญ่แบบเป็นกล้าม ไม่ก็นมใหญ่ก็ตัวใหญ่ตามไรงี้ แบบนี้ก็พอรับได้ และที่สำคัญคือไม่เกินคัพบี เพราะเคยใช้ชีวิตคัพบีก็ไม่ต่างจากคัพเอเท่าไหร่ค่ะ (ตอนที่เราหนัก 45 เราคัพบี) แต่แบบ...อืม...จะอธิบายยังไงดีให้เขาไม่เข้าใจผิดว่าเราดูหลงตัวเองหรือแก้ตัวในเชิงยกตัวเองหรือเหยียดคนนมใหญ่
แล้วทุกครั้งที่เรารู้สึกว่านมตัวเองใหญ่ขึ้นแม้จะเพียงเล็กน้อยก็จะรู้สึกเป็นกังวลค่ะ กลัวว่ามันจะใหญ่ไปหน้า เลยกลายเป็นว่าไม่ค่อยกินข้าวเพราะกลัวมันลงนม (บวกกับไม่ชอบกินข้าวอยู่แล้วด้วย)
เอาอีกหัวข้อไป คือ เราไม่รู้ว่าเราพูดกำกวมหรือยังไง เวลาจะอธิบายว่าเราพอใจที่นมเราเล็ก คนฟังก็เหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจด้วยค่ะ
แล้วก็มีอีกพวกที่เกลียดพอ ๆ กันกับพวกที่ล้อหรือพูดเหมือนเราอยากนมใหญ่ค่ะ คือพวกที่ชอบพูดว่า "นมเล็กอะเดี๋ยวก็ไม่มีแฟนหรอก" อะไรงี้ คือ...ฟังนะไอ้คนที่ว่าเราแล้วรู้ตัว (มันจะรู้ได้ไง ก็เราใช้นามแฝง---)
"สมมติ" ถ้าผู้ชายทั้งโลกมันชอบนมใหญ่หมด เราก็ยอมโสดไปเลย เพราะไปกันไม่ได้กับเราแน่นอน คนละสไตล์ยันเรื่องนมขนาดนี้ คือแบบ...เอาเลยยยย ไปเลยยย เอาที่สบายใจ //ปีนขึ้นคานไปนนอนแปป (ความจริงตอนนี้ก็มีคนจีบเราคนหนึ่งนะคะ "คนหนึ่ง" อย่างน้อยก็มีนะเว้ยยย ;3;) อันนี้เราก็อยากรู้วิธีอธิบายให้พวกนางฟังเหมือนกันค่ะ
หมายเหตุ : เราไม่ได้เหยียดคนนมใหญ่นะ เราว่าก็คงมีอะไรดีเหมือนกันนั้นแหละนมใหญ่อะ แค่ถ้าเราเป็นคนที่มีมันจะไม่ดีเท่านั้นเอง คนอื่นมีได้ก็มีไปไม่ว่ากัน
แถมท้าย : เราอยากทราบค่ะว่านอกจากวิธีใส่เสื้อกล้ามสำหรับทอมแล้ว ยังมีวิธีไหนอีกไหมที่จะเลี้ยงการใส่เสื้อใน เพราะเราไม่ชอบใส่ แต่ไม่ใส่ก็เขย่าอะไรไม่ค่อยได้ค่ะ มันเจ็บ--- ช่วยแนะนำเรื่องนี้ด้วยค่ะ (เรานมไม่เเท่ากัน ใส่เสื้อในแล้วมันจะเต็มเสื้อข้างเดียว แล้วอีกข้างมันโหวงเหวง เลยไม่ชอบใส่)