Review : เพื่อน...ที่ระลึก (ก็แค่ขยายกิจการถั่วเหลืองไปต่างประเทศแค่นั้นเอง)

กำกับ : โสภณ ศักดาพิศิษฐ์ (โปรแกรมหน้า วิญญาณอาฆาต, ลัดดาแลนด์, ฝากไว้ในกายเธอ)

ติดตามรีวิว+พูดคุยเกี่ยวกับเกม ภาพยนตร์ และการ์ตูนได้ที่เพจของผมนะครับhttps://www.facebook.com/Old-Geeks-1275369035829195/

หนังผีเรื่องใหม่จาก GDH โดยผู้กำกับ ลัดดาแลนด์ ที่จับเอาพล็อตเรื่องมาจากกระทู้พันทิปสุดดังที่อ้างว่าเป็นเรื่องจริงเสียด้วย ดูแล้วก็น่าจะเป็นส่วนผสมที่ลงตัวสำหรับตลาดภาพยนตร์ไทยที่น่าจะทำรายได้ถล่มทลายได้ไม่ยาก แต่เมื่อหนังออกฉายถึงแม้จะมีคำวิจารณ์ที่โอเค แต่รายได้กลับได้ไม่ตามเป้าซะงั้น มันเป็นเพราะอะไรแล้วเกี่ยวกับคุณภาพหนังหรือไม่ มาดูกันครับว่าผมคิดเห็นอย่างไรกับ “เพื่อน...ที่ระลึก”


“เพื่อน...ที่ระลึก” เริ่มเรื่องในปี 2540 บุ๋ม และ อิ๊บ เป็นเด็กนักเรียน ม. ปลายที่เป็นเพื่อนสนิทกัน โดยทั้งคู่มีพ่อเป็นนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ฐานะร่ำรวย แต่แล้ววิกฤตเศรษฐกิจต้มยำกุ้งก็เข้าเล่นงานประเทศไทย พ่อของทั้งคู่ไม่ได้ขยายกิจการถั่วเหลืองไปต่างประเทศเตรียมไว้จึงทำให้โครงการต่างๆพังพินาศ ครอบครัวของทั้งคู่ล้มละลายทันที บุ๋มและอิ๊บที่รับการเปลี่ยนแปลงไม่ได้จึงตัดสินใจจะฆ่าตัวตายไปด้วยกัน โดยนัดกันมายิงตัวตายในวันเกิดครบ 15 ปีของบุ๋ม ณ ตึกสาธรเสตทที่พ่อของทั้งคู่ไม่สามารถจะสร้างเสร็จ เมื่อถึงเวลา อิ๊บได้ยิงตัวตายไปก่อน แต่บุ๋มนั้นเกิดความกลัวขึ้นมาและไม่ได้ฆ่าตัวตายไปตามสัญญา 20 ผ่านไป บุ๋มที่ต่อสู้ฟันฝ่ามรสุมชีวิตมาได้ได้ประกอบธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ และเตรียมจะฟื้นฟูตึกสาธรสเตทที่พ่อของเธอไม่เคยสร้างเสร็จ แต่หารู้ไม่ว่า วิญญาณเพื่อนของเธอกำลังจะกลับมาทวงสัญญาเมื่อ 20 ปีก่อน โดยครั้งนี้ สิ่งที่มันต้องการคือชีวิตของเบล ลูกสาวของเธอ


พล็อตเรื่องของเพื่อนที่ระลึกนั้นน่าสนใจทีเดียวใช่ไหมละครับ แล้วการ Execute บทเป้นยังไงบ้าง ผมว่าก็ทำได้โอเคนะ ชอบประเด็นทางเศรษฐกิจที่หนังเล่น สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ถึงจะร้ายแรง แต่ถ้าใจสู้ก็ต้องผ่านมันมาได้ ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไปครับ และเมสเสจเกี่ยวกับการไม่ยอมแพ้ก็เป็นสิ่งที่หนังเล่นไปจนจบเรื่อง ซึ่งเมื่อร่วมกับความสัมพันธ์ระหว่างแม่และลูกที่หนังทำได้ดี แถมด้วยซีนอารมณ์ในช่วงท้ายที่กินใจดีทีเดียว มันก็ทำให้น่าซื้อมากขึ้นครับ (แอบรู้สึกว่าหนังได้อิทธิพลมาจากหนังผีแม่ลูกมาหลายเรื่อง เช่น Babadook, Under the Shadow เป็นต้น)  ว่าแต่ ความเป็นหนังผีของหนังละเป็นยังไงบ้าง อันนี้คงต้องขอบอกว่าตรงส่วนนี้ผมคิดว่ามันเฟลแฮะ... คือนอกจาก Jumpscare สองสามครั้ง ที่ออกจะตกใจมากกว่ากลัว แต่นอกจากนั้นหนังก็ไม่มีความน่ากลัวเลยยยยยยยย ชั้นเชิงในการหลอกหลอนนี่งั้นๆมาก ถึงแม้จะพยายามสร้างสถานการณ์นู่นนี่มาพยายามจะให้กลัวก็ตาม ที่สำคัญดนตรีบิวท์ได้ผิดเบอร์มาก จัดหนักจัดเต็มแบบนี่แหละ น่ากลัวๆเลยนะ พอมันทำได้ไม่น่ากลัวเท่าดนตรีหนังมันเลยรู้สึก Off มากๆครับ หนังยังมีความประดักประเดิดอีกหลายอย่าง เรื่องของ Intention ของผีก็เช่นกัน ตกลงต้องการอะไร ต้องการชีวิตบุ๋ม? หรือต้องการชีวิตลูกสาว? แล้วต้องการชีวิตลูกสาววันไหน วันก่อนหน้านั้นหรือวันเกิดครบอยุ 15? แล้วถ้าต้องการชีวิตลูกสาวจริงๆทำไมจะต้องลีลาเยอะรอนู่นรอนี่ขนาดนั้น ตรงส่วนนี้ดูแล้วขมวดคิ้วนิ่วหน้ามากกว่ากลัวครับ บางฉากมีการตัดต่อที่แปลกๆและรู้สึกว่าไม่รู้จะมีไปทำไมอีกด้วย ซึ่งอาจจะเป็นผลจากการเอากระทู้พันทิปมาทำหนังซึ่งมันอาจจะเปะปะหน่อยขาดการขัดเกลาที่ดีพอ ส่วนตัวคิดว่า ถ้าหนังเลือกที่จะทำเรื่องการต่อสู้ฟันฝ่าในสมรภูมิธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีหนี้มาตั้งแต่รุ่นพ่อ โดยมีชิวิตความเป็นอยู่ของตนเองและลูกเป็นเดิมพัน โดยที่ไม่ต้องไปเกี่ยวกับผีเลย อาจจะน่าดูกว่านี้ก็ได้นะ (แต่ GDH ไม่มีกึ๋นพอจะกล้าทำหรอก 555)


เรื่องของงานโปรดัคชั่นนั้นก็ดีมากสำหรับหนังไทยตามสไตล์ GDH มุมกล้องมีที่สวยๆน่าสนใจหลายฉาก บางฉากที่เป็นมุมสูงก็รู้สึกว่าทุ่มทุนดี แต่บางฉากก็มีการใช้ CG โดยไม่จำเป็นซึ่งพอมันไม่เนียนทำให้ Immersion เสียหมดเลย น่าเสียดายครับ ดนตรีประกอบ นอกจากฉากหลอกหลอนที่เล่นใหญ่ผิดเบอร์ตามที่ได้กล่าวไปนั้น นอกนั้นก็รู้สึกว่าไม่ค่อยน่าจดจำเท่าไหร่ สุดท้ายคือการแสดง แม่บีทำได้ดีทีเดียว และค่อนข้างแบกหนังมาก ซีนอารมณ์ ซีนองค์ลง ทำได้ถึงหมด และบทจะโทรมก็ไม่ห่วงสวยกันเลยทีเดียว (แต่บทจะสวยก็อาจจะสวยเกินไป 555) ส่วนน้องลิลลี่เดอะเฟส ก็ถือว่าทำได้ดีสำหรับผลงานครั้งแรก พอจะซื้อได้อยู่ว่าเป็นลูกของแม่บีจริงๆ แต่ก็แอบถูกกลบหน่อยๆครับ (บทอาจจะส่งแม่บีมากกว่าด้วย)

สรุป : ชอบประเด็นเกี่ยวกับเศรษฐกิจ ครอบครัว และการไม่ยอมแพ้ แต่ความเป็นหนังผีผมว่าสอบตกครับ แต่เมื่อรวมกับโปรดัคชั่น + การแสดง ก็ถือว่าโอเคอยู่นะครับ

คะแนน : 7.5/10 (B+) เฉยๆครับ