เพิ่งดูซับไทยจบ เราก็ต้องมากรีดร้องตามธรรมเนียม ในที่สุดเขาก็จูบกันแล้วค่าทุกคนนนนนนนนน!!! 555555555
ตอนดูฉากคิส หน้าน้องนี่อารมณ์คุณพยาบาลเลยข่ะ...
ร้อนหน้ามว๊ากกก!!!
คือรักกันอ่ะเนอะ ในที่สุด อย่างที่คุณพยาบาลถามว่า
"ไง จากเพื่อนมาเป็นแฟนแล้วเหรอ? คนนี้ล่ะสิ ที่เธอเชื่อใจและรอ"
"ค่ะ"
อยากบอกว่าเรากรีดร้องหนักสุดๆ แปลกเนอะ ไม่ต้องมีคำรัก ไม่ต้องมีคำหวาน แต่มันรู้จริงๆ นะว่ารักแล้ว รักมากด้วย
การแยกจาก การเห็นอีกฝ่ายอยู่ในระหว่างความเป็นความตาย มันกระตุ้นเอาความรู้สึกออกมาได้ดีจริงๆ ล้ำลึกและรุนแรงมากพอที่จะทำให้สองคนก้าวข้ามความลังเลใดๆ แล้วก็เปิดหัวใจตัวเองได้เต็มที่ ยอมรับได้เต็มปากเต็มคำ
ตอนนี้หมอฮอกลับมาสดใสแล้ว ตอนแรกที่กลับมา เราเคยเม้นท์ไว้ในกระทู้หนึ่งว่าไม่ใช่ว่าแยกจากกัน แล้วพอถึงโซลปุ๊บก็จะวิ่งตัดหน้ารถเลยนะ พอเห็นหมอวิ่ง เราแอบขำ ขำมากขึ้นไปอีกที่รถดันหลบทัน 555555 เอ็นดูหมอ
แต่สุดท้ายหมอก็หาทางกลับไปได้ แม้จะต้องลงมือปักเข็มเข้าไปในหัวใจตัวเองก็ตาม คือใจเด็ดมากอ่ะ มีดหรืออะไรนี่เข้าใจได้นะ มันเป็นของมีคมขนาดใหญ่ (ประมาณนึง) ปาดฉัวะเดียวก็ตายแล้ว แต่นี่เข็มไง เล่มเล็กๆ กว่าจะปักผ่านผิว ผ่านกล้ามเนื้อ เข้าไปลึกถึงหัวใจ ต้องใช้แรงกายแรงใจขนาดไหน แค่ฉากนี้ฉากเดียว มันบอกหมดเลยว่านี่แหละ "รัก"
ส่วนหมอชเว ตอนโดนฟันเราคิดขึ้นแวบหนึ่งว่า เออ ดีเนอะ หมอชเวเจ็บตัวบ้าง นางจะได้รู้ว่าตั้งแต่แรกที่หมอฮอตายแล้วตายอีกเพราะปกป้องนาง หมอต้องผ่านความเจ็บปวดมามากขนาดไหน นางได้รับรู้ด้วยตัวเองแล้ว แล้ววินาทีที่เห็นคนที่ตัวเองรักโดนแทงทะลุเนี่ย มันคงเสียขวัญมากเลยจริงๆ พอเจอหน้ากันเลยโผเข้ากอดกันแบบไม่กั๊กเลย
//แอบสงสารหมอฮอจุน หมอฮอพรวดพราดเข้ามาในห้องนี่...ไม่เหลียวไปดูหมอฮอจุนเลยแม้แต่นิดเดียว สุดท้ายลุงหมอก็ได้แต่ลุกออกไปอย่างเงียบๆ เอ็นดู 55555
พอกลับมา ด้วยความรู้สึกที่ไม่จำเป็นต้องกั๊กแล้ว หมอฮอก็รุกขึ้นหน้าเต็มกำลัง ส่วนหมอชเวก็ยินยอมพร้อมใจแจกอ้อยทั้งเกาหลี (แล้วมั้ง //หมั่น) แจกเอาๆ จนคนดูเบาหวานขึ้นตากันหมด แถมหมอฮอก็ปรนนิบัติพัดวีดีเหลือเกิน แววกลัวเมียนี่มาเต็ม แถมใครทำแฟน เอ้ย ยังไม่ใช่แฟน (แต่นอนกอดก่าย+จูบกันเต็มที่นะคร้าาาา) เจ็บ พ่อหมอไม่ปล่อยนะจ๊ะ อย่างหมอที่เย็บแผลให้หมอชเวไง แทบจะหลังมือใส่กันเลยทีเดียว
แล้วดูที่ฮีไปบอกหมอแจฮานะ ที่หมอแจฮาถามว่า
"แล้วถ้าวันหนึ่งคุณกลับไปล่ะ คุณจะทำยังไงกับยองคยอน"
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง...มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแน่"
จ้ะ จะรอดูจ้ะ...
วินาทีนี้ ขอบอกว่า หมั่นไส้!
อ้อ เราชอบความสัมพันธ์สองคนนี้นะคะ เป็นผู้ใหญ่มาก ฉากที่ยืนยันได้ดีฉากหนึ่งคือตอนที่หมอชเวเห็นหมอฮอขึ้นรถเก๋งไปข้างนอกอีก หมอชเวยังคิดเลยว่า "ไม่ใช่หรอก"
เธอ 'เชื่อ' ด้วยความจริงใจว่าหมอฮอไม่ใช่หมอหน้าเงิน ไม่ใช่นักต้มตุ๋น และจะไม่มีวันทำอะไรให้เธอผิดหวังอีกแล้ว
หัวใจคนสองคนที่มีแผลเหมือนกัน ก้าวผ่านความเจ็บปวดเหมือนกัน เลยได้มาบรรจบกันในที่สุด
เลยกลายมาเป็นฉากคิสแสนหวาน...หวานมาก วาบหวามมาก...
ตรงนี้ขอชมนักแสดงทั้งคู่จริงๆ งานสายตาหมอฮอมาเต็ม ตั้งแต่ตอนสอนจุดฝังเข็มทีละจุดๆ สายตานี่ไม่ละจากหน้าสาวเลย ค่อยๆ ละเลียดมองไปเรื่อยๆ แววตาก่อนโน้มตัวลงจูบนี่คือแบบ...เว้าวอน ออดอ้อน เหมือนขออนุญาต เหมือนสะกดจิตอีกฝ่าย เป็นสายตาที่ตรึงคนมองให้หยุดนิ่งได้จริงๆ สังเกตว่าหมอฮอมีการกลืนน้ำลายก่อนโน้มหน้าลงไปหาด้วย แถมเป็นจูบที่ดูอ่อนหวาน ทะนุถนอมสาวมาก คือมันเหมือนทนเก็บความรู้สึกไม่ไหวแล้ว แต่ก็ไม่อยากหักหาญน้ำใจ เลยเลือกที่จะทาบริมฝีปากลงไปนิ่งๆ แค่นั้นแล้วถอนกลับ (ยังมีกลืนน้ำลายอีกอึกด้วยนะ ดูดีๆ) แต่สายตาหลังจากนั้นนี่คือล่อลวงมาก...
แล้วสายตาหมอฮอก็ล่อลวงได้จริงๆ พอหมอชเวดึงมาอีกครั้งเลยกลายเป็นจูบแบบล้ำลึก โอนอ่อนเข้าหากัน เติมเต็มกันและกันไปเลย เหมือนคนสองคนที่โหยหากันมาก แล้วมาเจอกันในที่สุด คู่นี้แสดงให้เห็นแบบนั้นจริงๆ มันเลยกลายเป็นจูบของคนสองคนที่เปิดใจเข้าหากัน บอกรักกันผ่านสัมผัสหวานๆ หวามๆ โดยที่ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เพียงแค่มองตากันก็พอแล้ว
//ตรงนี้น้องขอแซวหน่อย ตอนแรกเห็นจูบเสร็จ หมอชเวถอยออกมานิดหน่อย แบบเอนหลังนิดๆ นี่คิดเลยนะว่า "เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าพี่จะต่อกันเลย คนป่วยนะ!"//น้องไม่ได้หื่น สถานการณ์มันพาไป! 55555555555555555
นั่นแหละ ที่มาของความหน้าบานของสองหมอต่อมา หมอชเวนี่ยังไม่เท่าไหร่ แต่อิพี่หมอฮอนี่...ยังมีหน้ามาพูดว่า "ข้ารู้สึกฟุ้งซ่านทุกทีเวลาเห็นจุด (ตรงใต้ริมฝีปากล่าง) นั้น" คืออยากบอกว่า พี่ไม่ได้ฟุ้งซ่านค่ะ พี่หื่น! หน้าพี่ไปมากเลย! 555555555555555
ep. นี้เริ่มต้นและจบลงด้วยความเสียสละของหมอฮอ เพราะตอนจบคือหมอยอมทิ้งทุกอย่าง ทิ้งตำแหน่ง อนาคต ที่อยู่ ทิ้งความต้องการจอมปลอมเอาไว้เบื้องหลัง และกลับไปยัง "บ้าน" ที่มีทุกคนรออยู่ หมอฮอก้าวข้ามตัวต้น ข้ามบาดแผลของตัวเองออกมาได้อย่างสมบูรณ์ ดูหน้าพี่แกตอนอึมครึม เหมือนคนโดนราหูอม ตอนนี้นี่บานแฉ่ง เป็นผีเสื้อสวยงามที่ออกมาจากดักแด้ พร้อมจะโบยบินไปตามความฝันและความต้องการอย่างแท้จริง
แต่หมอฮอเองไม่รู้เลยว่าทางแห่งความฝันและความต้องการนั้น มันเป็นกลายเป็นทางขนานเส้นหนึ่ง ที่หมอชเวได้เห็น และไม่มองไม่ออกเลยว่าทางขนานสองเส้นจะมาบรรจบกันได้อย่างไร
เพราะ (คาดว่า) สิ่งที่หมอชเวค้นเจอหลังจากคุยกับหมอแจฮา คือการพบว่าหมอฮอคือบุคคลที่สำคัญต่อประวัติศาสตร์การแพทย์เกาหลี เป็นคนที่ "ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องกลับไป" อย่างที่หมอแจฮาว่าเอาไว้
หลังจากนี้ก็อยู่ที่ว่า หมอชเวจะกลัวเจ็บจนตัดใจผลักไสหมอฮอไปตั้งแต่ต้น หรือจะกล้าคว้าเอาเวลาที่เหลือระหว่างกันเอาไว้ให้มั่น
ที่เราเดาเอาไว้ คือมีการปูละว่าตาของหมอชเวแกไม่ค่อยสบาย คุณตาอาจจะเป็นเหมือนสายใยเส้นสุดท้ายที่ทำให้หมอชเวตัดสินใจว่าจะไปหรืออยู่ก็ได้ (อย่างว่า คุณตาคือห่วงเดียวของนาง ถ้าตอนสุดท้ายตาตาย หมอชเวคงตัดสินใจไปโชซอนกับหมอฮอ เพราะมีอีกคำพูดหนึ่งที่หมอชเวได้ฟังซายากะบอกเอาไว้ตอน ep.11 ว่า "ที๋โชซอนมีหมออย่างพวกท่านเยอะหรือ ที่นี่ตอนนี้กำลังต้องการหมอมากเหลือเกิน" แถมยังมีคำพูดของหมอฮอที่บอกว่า "คนข้างนอก (นอกห้อง) นั่นไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้พบหมอ (ต่างจากที่ปัจจุบันมีหมอและการบริการทางการแพทย์มากมาย) สิ่งที่ผมทำได้คือฝังเข็มให้พวกเขามีแรงขึ้นมาอีกหน่อยเท่านั้น")
แล้วพี่ก็ไม่มีพรีวิวอีกแล้ว เกลียดพี่!!! T^T
ดูแล้วมาคุยกันนะ ^_^
ส่งท้ายด้วยความสงสารหมอแจฮา 5555555555555555555555555+
ปล. ตลกชื่อคลิปจูบ แปลออกมาเป็นไทยคร่าวๆ คงประมาณ "จูบที่คนทั้งโลกรอคอย" 55555555555555555
[Deserving of the Name EP.12 SPOIL ALERT!] : เมื่อหัวใจตรงกันบนเส้นขนาน
ตอนดูฉากคิส หน้าน้องนี่อารมณ์คุณพยาบาลเลยข่ะ...
ร้อนหน้ามว๊ากกก!!!
คือรักกันอ่ะเนอะ ในที่สุด อย่างที่คุณพยาบาลถามว่า
"ไง จากเพื่อนมาเป็นแฟนแล้วเหรอ? คนนี้ล่ะสิ ที่เธอเชื่อใจและรอ"
"ค่ะ"
อยากบอกว่าเรากรีดร้องหนักสุดๆ แปลกเนอะ ไม่ต้องมีคำรัก ไม่ต้องมีคำหวาน แต่มันรู้จริงๆ นะว่ารักแล้ว รักมากด้วย
การแยกจาก การเห็นอีกฝ่ายอยู่ในระหว่างความเป็นความตาย มันกระตุ้นเอาความรู้สึกออกมาได้ดีจริงๆ ล้ำลึกและรุนแรงมากพอที่จะทำให้สองคนก้าวข้ามความลังเลใดๆ แล้วก็เปิดหัวใจตัวเองได้เต็มที่ ยอมรับได้เต็มปากเต็มคำ
ตอนนี้หมอฮอกลับมาสดใสแล้ว ตอนแรกที่กลับมา เราเคยเม้นท์ไว้ในกระทู้หนึ่งว่าไม่ใช่ว่าแยกจากกัน แล้วพอถึงโซลปุ๊บก็จะวิ่งตัดหน้ารถเลยนะ พอเห็นหมอวิ่ง เราแอบขำ ขำมากขึ้นไปอีกที่รถดันหลบทัน 555555 เอ็นดูหมอ
แต่สุดท้ายหมอก็หาทางกลับไปได้ แม้จะต้องลงมือปักเข็มเข้าไปในหัวใจตัวเองก็ตาม คือใจเด็ดมากอ่ะ มีดหรืออะไรนี่เข้าใจได้นะ มันเป็นของมีคมขนาดใหญ่ (ประมาณนึง) ปาดฉัวะเดียวก็ตายแล้ว แต่นี่เข็มไง เล่มเล็กๆ กว่าจะปักผ่านผิว ผ่านกล้ามเนื้อ เข้าไปลึกถึงหัวใจ ต้องใช้แรงกายแรงใจขนาดไหน แค่ฉากนี้ฉากเดียว มันบอกหมดเลยว่านี่แหละ "รัก"
ส่วนหมอชเว ตอนโดนฟันเราคิดขึ้นแวบหนึ่งว่า เออ ดีเนอะ หมอชเวเจ็บตัวบ้าง นางจะได้รู้ว่าตั้งแต่แรกที่หมอฮอตายแล้วตายอีกเพราะปกป้องนาง หมอต้องผ่านความเจ็บปวดมามากขนาดไหน นางได้รับรู้ด้วยตัวเองแล้ว แล้ววินาทีที่เห็นคนที่ตัวเองรักโดนแทงทะลุเนี่ย มันคงเสียขวัญมากเลยจริงๆ พอเจอหน้ากันเลยโผเข้ากอดกันแบบไม่กั๊กเลย
//แอบสงสารหมอฮอจุน หมอฮอพรวดพราดเข้ามาในห้องนี่...ไม่เหลียวไปดูหมอฮอจุนเลยแม้แต่นิดเดียว สุดท้ายลุงหมอก็ได้แต่ลุกออกไปอย่างเงียบๆ เอ็นดู 55555
พอกลับมา ด้วยความรู้สึกที่ไม่จำเป็นต้องกั๊กแล้ว หมอฮอก็รุกขึ้นหน้าเต็มกำลัง ส่วนหมอชเวก็ยินยอมพร้อมใจแจกอ้อยทั้งเกาหลี (แล้วมั้ง //หมั่น) แจกเอาๆ จนคนดูเบาหวานขึ้นตากันหมด แถมหมอฮอก็ปรนนิบัติพัดวีดีเหลือเกิน แววกลัวเมียนี่มาเต็ม แถมใครทำแฟน เอ้ย ยังไม่ใช่แฟน (แต่นอนกอดก่าย+จูบกันเต็มที่นะคร้าาาา) เจ็บ พ่อหมอไม่ปล่อยนะจ๊ะ อย่างหมอที่เย็บแผลให้หมอชเวไง แทบจะหลังมือใส่กันเลยทีเดียว
แล้วดูที่ฮีไปบอกหมอแจฮานะ ที่หมอแจฮาถามว่า
"แล้วถ้าวันหนึ่งคุณกลับไปล่ะ คุณจะทำยังไงกับยองคยอน"
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง...มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแน่"
จ้ะ จะรอดูจ้ะ...
วินาทีนี้ ขอบอกว่า หมั่นไส้!
อ้อ เราชอบความสัมพันธ์สองคนนี้นะคะ เป็นผู้ใหญ่มาก ฉากที่ยืนยันได้ดีฉากหนึ่งคือตอนที่หมอชเวเห็นหมอฮอขึ้นรถเก๋งไปข้างนอกอีก หมอชเวยังคิดเลยว่า "ไม่ใช่หรอก"
เธอ 'เชื่อ' ด้วยความจริงใจว่าหมอฮอไม่ใช่หมอหน้าเงิน ไม่ใช่นักต้มตุ๋น และจะไม่มีวันทำอะไรให้เธอผิดหวังอีกแล้ว
หัวใจคนสองคนที่มีแผลเหมือนกัน ก้าวผ่านความเจ็บปวดเหมือนกัน เลยได้มาบรรจบกันในที่สุด
เลยกลายมาเป็นฉากคิสแสนหวาน...หวานมาก วาบหวามมาก...
ตรงนี้ขอชมนักแสดงทั้งคู่จริงๆ งานสายตาหมอฮอมาเต็ม ตั้งแต่ตอนสอนจุดฝังเข็มทีละจุดๆ สายตานี่ไม่ละจากหน้าสาวเลย ค่อยๆ ละเลียดมองไปเรื่อยๆ แววตาก่อนโน้มตัวลงจูบนี่คือแบบ...เว้าวอน ออดอ้อน เหมือนขออนุญาต เหมือนสะกดจิตอีกฝ่าย เป็นสายตาที่ตรึงคนมองให้หยุดนิ่งได้จริงๆ สังเกตว่าหมอฮอมีการกลืนน้ำลายก่อนโน้มหน้าลงไปหาด้วย แถมเป็นจูบที่ดูอ่อนหวาน ทะนุถนอมสาวมาก คือมันเหมือนทนเก็บความรู้สึกไม่ไหวแล้ว แต่ก็ไม่อยากหักหาญน้ำใจ เลยเลือกที่จะทาบริมฝีปากลงไปนิ่งๆ แค่นั้นแล้วถอนกลับ (ยังมีกลืนน้ำลายอีกอึกด้วยนะ ดูดีๆ) แต่สายตาหลังจากนั้นนี่คือล่อลวงมาก...
แล้วสายตาหมอฮอก็ล่อลวงได้จริงๆ พอหมอชเวดึงมาอีกครั้งเลยกลายเป็นจูบแบบล้ำลึก โอนอ่อนเข้าหากัน เติมเต็มกันและกันไปเลย เหมือนคนสองคนที่โหยหากันมาก แล้วมาเจอกันในที่สุด คู่นี้แสดงให้เห็นแบบนั้นจริงๆ มันเลยกลายเป็นจูบของคนสองคนที่เปิดใจเข้าหากัน บอกรักกันผ่านสัมผัสหวานๆ หวามๆ โดยที่ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เพียงแค่มองตากันก็พอแล้ว
//ตรงนี้น้องขอแซวหน่อย ตอนแรกเห็นจูบเสร็จ หมอชเวถอยออกมานิดหน่อย แบบเอนหลังนิดๆ นี่คิดเลยนะว่า "เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าพี่จะต่อกันเลย คนป่วยนะ!"//น้องไม่ได้หื่น สถานการณ์มันพาไป! 55555555555555555
นั่นแหละ ที่มาของความหน้าบานของสองหมอต่อมา หมอชเวนี่ยังไม่เท่าไหร่ แต่อิพี่หมอฮอนี่...ยังมีหน้ามาพูดว่า "ข้ารู้สึกฟุ้งซ่านทุกทีเวลาเห็นจุด (ตรงใต้ริมฝีปากล่าง) นั้น" คืออยากบอกว่า พี่ไม่ได้ฟุ้งซ่านค่ะ พี่หื่น! หน้าพี่ไปมากเลย! 555555555555555
ep. นี้เริ่มต้นและจบลงด้วยความเสียสละของหมอฮอ เพราะตอนจบคือหมอยอมทิ้งทุกอย่าง ทิ้งตำแหน่ง อนาคต ที่อยู่ ทิ้งความต้องการจอมปลอมเอาไว้เบื้องหลัง และกลับไปยัง "บ้าน" ที่มีทุกคนรออยู่ หมอฮอก้าวข้ามตัวต้น ข้ามบาดแผลของตัวเองออกมาได้อย่างสมบูรณ์ ดูหน้าพี่แกตอนอึมครึม เหมือนคนโดนราหูอม ตอนนี้นี่บานแฉ่ง เป็นผีเสื้อสวยงามที่ออกมาจากดักแด้ พร้อมจะโบยบินไปตามความฝันและความต้องการอย่างแท้จริง
แต่หมอฮอเองไม่รู้เลยว่าทางแห่งความฝันและความต้องการนั้น มันเป็นกลายเป็นทางขนานเส้นหนึ่ง ที่หมอชเวได้เห็น และไม่มองไม่ออกเลยว่าทางขนานสองเส้นจะมาบรรจบกันได้อย่างไร
เพราะ (คาดว่า) สิ่งที่หมอชเวค้นเจอหลังจากคุยกับหมอแจฮา คือการพบว่าหมอฮอคือบุคคลที่สำคัญต่อประวัติศาสตร์การแพทย์เกาหลี เป็นคนที่ "ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องกลับไป" อย่างที่หมอแจฮาว่าเอาไว้
หลังจากนี้ก็อยู่ที่ว่า หมอชเวจะกลัวเจ็บจนตัดใจผลักไสหมอฮอไปตั้งแต่ต้น หรือจะกล้าคว้าเอาเวลาที่เหลือระหว่างกันเอาไว้ให้มั่น
ที่เราเดาเอาไว้ คือมีการปูละว่าตาของหมอชเวแกไม่ค่อยสบาย คุณตาอาจจะเป็นเหมือนสายใยเส้นสุดท้ายที่ทำให้หมอชเวตัดสินใจว่าจะไปหรืออยู่ก็ได้ (อย่างว่า คุณตาคือห่วงเดียวของนาง ถ้าตอนสุดท้ายตาตาย หมอชเวคงตัดสินใจไปโชซอนกับหมอฮอ เพราะมีอีกคำพูดหนึ่งที่หมอชเวได้ฟังซายากะบอกเอาไว้ตอน ep.11 ว่า "ที๋โชซอนมีหมออย่างพวกท่านเยอะหรือ ที่นี่ตอนนี้กำลังต้องการหมอมากเหลือเกิน" แถมยังมีคำพูดของหมอฮอที่บอกว่า "คนข้างนอก (นอกห้อง) นั่นไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้พบหมอ (ต่างจากที่ปัจจุบันมีหมอและการบริการทางการแพทย์มากมาย) สิ่งที่ผมทำได้คือฝังเข็มให้พวกเขามีแรงขึ้นมาอีกหน่อยเท่านั้น")
แล้วพี่ก็ไม่มีพรีวิวอีกแล้ว เกลียดพี่!!! T^T
ดูแล้วมาคุยกันนะ ^_^
ส่งท้ายด้วยความสงสารหมอแจฮา 5555555555555555555555555+
ปล. ตลกชื่อคลิปจูบ แปลออกมาเป็นไทยคร่าวๆ คงประมาณ "จูบที่คนทั้งโลกรอคอย" 55555555555555555