ลงทุนเปิดร้านให้คนรู้จักค่ะ เพราะเห็นเขาไม่มีรายได้.พ่อแม่ของแฟนเขาสั่งให้เขาเลิกคบกัน เพราะเขาจน. เราเลยคิดจะช่วยด้วยการเปิดร้านอาหารร้านเล็กๆให้เขาดูแล. และให้เขาเป็นเจ้าของร้านเพื่อที่พ่อแม่ของแฟนจะได้ยอมรับในตัวเขา.
แต่แล้วกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด. ตอนทำร้านเขาจะขอตังเราตลอด. ค่าข้าวค่าน้ำค่าใช้จ่ายทุกอย่างขอจากเราหมด. พอถึงวันเปิดร้าน. ครอบครัวเขามาที่ร้าน.มองเราเหมือนเราเป็นลูกจ้างคนนึง.ไม่ถามไถ่อะไร. ไม่มีคำขอบคุณใดๆ.แม้แต่ตัวเขาเอง. ทุกวันนี้ยังไม่เคยได้ฟังอะไรดีๆแทนคำขอบคุณจากปากเขาเลย. เราแค่นอยด์ๆอ่ะค่ะว่าเราตั้งใจช่วยขนาดนี้ ขอบคุณสักคำก็ไม่มี. มันแปลกไหมคะ?
ลงทุนให้แม้แต่คำขอบคุณยังไม่มี. นี่แปลกไหมคะ?
แต่แล้วกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด. ตอนทำร้านเขาจะขอตังเราตลอด. ค่าข้าวค่าน้ำค่าใช้จ่ายทุกอย่างขอจากเราหมด. พอถึงวันเปิดร้าน. ครอบครัวเขามาที่ร้าน.มองเราเหมือนเราเป็นลูกจ้างคนนึง.ไม่ถามไถ่อะไร. ไม่มีคำขอบคุณใดๆ.แม้แต่ตัวเขาเอง. ทุกวันนี้ยังไม่เคยได้ฟังอะไรดีๆแทนคำขอบคุณจากปากเขาเลย. เราแค่นอยด์ๆอ่ะค่ะว่าเราตั้งใจช่วยขนาดนี้ ขอบคุณสักคำก็ไม่มี. มันแปลกไหมคะ?