เมื่อผมโดนเท....ผมทำถูกมั้ยครับ (อ่านเป็นวิทยาทานได้นะครับ)

ผมมีแฟนเก่าคนนึงที่เลิกลากันไปนานแล้วจบกันด้วยดี  แต่เรายังรักเขาอยู่ กลายเป็นเพื่อนกัน ความสุขเล็กๆของผมคือ การได้ไปอวยพรวันเกิดเขาในเฟสบุ๊คมันเป็นเหมือนช่วงสั้นๆที่ได้คุยกันเขาตอบกลับผมดีมากๆแต่ก็จบที่ตรงนั้นไม่ได้สานต่อ  เวลาเจอหน้าก็ทักทายกันตามประสาเพื่อนไม่ได้มีอะไรพิเศษ(บังเอิญเจอตามสยาม แต่นานๆจะเจอที)   เวลาผ่านไปผมคิดถึงเขามากจนบางทีก็มีความหวังว่าเราอาจจะมีโอกาศกลับมารักกันก็ได้  ผมเลยทักไปแรกๆก็คุยจัดว่าดีมาก แต่สักพักใหญ่ๆเขาก็หายไปเลยจนถึงตอนนี้

       สิ่งที่ผมรู้สึกตอนนี้
  - การที่ผมทักมาแล้วชวนคุยแบบเรื่อย เขาน่าจะรู้ว่าผมต้องการอะไร
  - การไม่ตอบ(หลายๆวัน) = ไม่อยากคุย(ในกรณีผมคือไม่อยากคุย)
  - แน่นอนการคุยแค่นี้ไม่น่าทำให้เขาเกลียดเราได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะถอยห่างจากผมมากแค่ไหนนี้คือสิ่งที่ผมกังวลมากที่สุด  มันก็น่าเสียดายมิตรภาพที่มี ไม่รู้ว่าเวลาเจอจะปั้นหน้ายังไง ถ้าไปอวยพรวันเกิดเขาจะตอบเราแบบไหน  ถ้าวันนึงเราทักไปคุย(แบบเพื่อน) เขาจะตอบเราดีแบบนี้มั้ย

       สิ่งที่ผมพอจะคิดออกและน่าจะพอทำได้ตอนนี้
    - ชีวิตต้องเดินต่อไป ในเมื่อมันผ่านมานานแล้ว และยิ่งเจอเหตุการแบบนี้อีกเราควรพอได้แล้ว ควรยอมรับได้แล้วว่าชีวิตเราไม่ต้องมีเขาเราก็อยู่ได้ และไม่จำเป็นต้องพยายามไปมีตัวตนในโลกของเขา เช่น ไปอวยพรวันกิดเขา  การถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขา  ลึกๆแล้วก็คือพยายามจะเบียดตัวเองเข้าไปในโลกของเขา ไปแสดงตัวเองว่า เห้ยกูอยู่ตรงนี้นะ  แค่นั้นเองหรอ ต่อไปนี้ให้ช่างนะ    ก็อยู่ได้มาตั้งนานแล้วจะมายึดติดอะไรกับของแค่นี้ อดีตก็คืออดีต ไม่มีทางแก้ไขได้ ต่อให้กลับไปคบก็เลิกกันด้วยเรื่องเดิมๆอยู่ดี กลับมาอยู่ในที่ของเราเถอะ  ถ้าคนจะคู่กันมันก็มีเหตุการนำพาเองแหละ  จะไม่ต้องพยายามเลย ไม่ต้องวางแผนทำอะไรทั้งสิ้น อยู่นิ่งๆบ้าง ให้โชคชะตาทำหน้าที่ของมัน  #รักตัวเอง

ผมทำถูกมั้ยครับ....