กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายความรู้สึกนะครับ เพราะตัวผมตอนนี้โครตอึดอัดเย
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมคุยกับผญ.คนนึงนะครับ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมทักไปเลยผมไม่คิดด้วยว่าเธอจะตอบคนอย่างผมด้วย5555 เธอเป็นคนน่ารักมากๆเลย ผมเลยคิดอย่างนั้น จนเราทั้งคู่ก็คุยกันได้มาสักพักใหญ่เลยและครับนานพอสมควรที่จะให้มีความสัมพันธ์ต่อกันแหละ แต่ผมรู้สึกชอบเธอตั้งแต่แรกแล้วคือผมอยากจะจริงจังไม่อย่าคุยๆแล้วจนวันนึงก็จากกันไปแบบนี้อะครับ แต่ผมก็ไม่รู้เธอคิดยังไงกับผม พอมาวันนึงเธอมีบางอย่างบอกผมมา เธอบอกว่าระหว่างคุยกับผมเธอก็คุยกับอีกคนแล้วเธอก็ชอบเขา คือในเรื่องนี้ก็ต้องเข้าใจว่ามันเป็นสิทธิของเธอเราคุยกันแต่ไม่มีสถานะกัน แค่เราคุยกันทุกวัน เธอก็บอกเธอชอบเขาซึ่งผมชอบเธอ ผมก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงผมเลยบอกว่าผมจะออกไปจากเธอ ผมต้องไปที่ผมรู้สึกงั้นเพราะนั้นและผมหมดหวังแล้วเธอชอบคนอื่นแล้วผมอยู่ต่อไม่ได้แล้วไม่รู้จะอยู่ต่อทำไมอยู่ไปผมก็รู้สึกเจ็บมากกว่าเดิมเจ็บตั้งแต่รู้ว่าเธอชอบคนอื่นแล้ว เธอก็บอกเธอก็ไม่อยากจะให้ผมไปเราก็ยังคุยกันได้นิเป็นเพื่อนไม่ก็พี่-น้องก็ได้ เเต่เข้าใจมั้ยละครับว่าเราเสียความรู้สึกไปเเล้วเราชอบเธอแต่เธอไม่ชอบเรา แต่ผมไม่โกรธเธอนะไม่แค้นด้วยเพราะว่ามันเป็นสิทธิของเธอที่เธอจะสามารถชอบใครก็ได้หรือจะคุยกับใครกี่คนก็ได้เพราะเราไม่ได้เป็นไรกัน ที่ผมต้องออกไปจากเธอเพราะว่ามั่นใจจริงๆว่าเขาทั้งคู่ชอบกันดูจากคำพูดหรือหลายๆอย่างที่เธอให้ผมดูที่คุยกับผช.คนนั้นผมมั่นใจเลยว่าเขาชอบกันส่วนผมก็ต้องไป เพราะผมรู้สึกว่าผมหมดโอกาสแล้วผมก็อยากจะคุยกับเธอต่อนะครับ แต่ก็ไม่อยากทำร้ายตัวเองให้เสียใจไปเรื่อยๆเพราะคุยไปก็ไม่มีหวังแล้ว ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าเธอจะมีใจสะอีกเพราะหลายๆอย่างมันก็ดูเหมือนจะเป็นงั้น แต่ผมคงคิดไปเอง เธอก็เสียใจพอสมควรเลยและครับ อาจจะเกลียดผมไปด้วยที่ผมทำให้เธอต้องเสียใจ55555 นี้ก็วันที่5แล้วที่ไม่ได้คุยกัน ผมรู้สึกโหวงๆทุกวันเลยนึกถึงเธอตลอด ส่วนเธอก็คงแค่2-3วันแรกที่เสียใจมั้ง เพราะอย่างน้อยเธอก็มีคนปลอบใจคนใหม่แล้วผมก็ยังนั่งเสียใจอยู่ทุกวันแต่เธอคงกลับมาปกติแล้ว เราไม่ได้มีคำว่าบอกลากันเราคุยกันจนถึงนาทีสุดท้ายที่เราจะต้องจากกัน ผมยังคงนั่งจมกับความรู้สึกที่คิดถึงเธออยากคุยกับเธอ แต่ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วเพราะเราเลือกที่จะทำแบบนี้และเนอะ อย่างที่ผมบอกนี้เป็นกระทู้ระบายนะครับอาจจะยาวหน่อยเพราะผมรู้สึกอึดอัดไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมก็ต้องกับมาสู่จุดที่เคยยืนอีกครั้งผมไม่อยากจะทำแบบนี้เลยผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไงด้วย แต่ผมคิดว่านี้คือสิ่งที่ดีแล้ว ผมก็ได้แต่บอกว่าขอให้เธอโชคดี เธออาจจะเสียคนที่รักเธอไปแต่ผมเชื่อว่าเขาก็ต้องดูแลเธอได้แล้วก็รักเธอจริงเหมือนกันครับ
ลาก่อนนะ...
อึดอัดจนต้องระบายมันออกมา
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมคุยกับผญ.คนนึงนะครับ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมทักไปเลยผมไม่คิดด้วยว่าเธอจะตอบคนอย่างผมด้วย5555 เธอเป็นคนน่ารักมากๆเลย ผมเลยคิดอย่างนั้น จนเราทั้งคู่ก็คุยกันได้มาสักพักใหญ่เลยและครับนานพอสมควรที่จะให้มีความสัมพันธ์ต่อกันแหละ แต่ผมรู้สึกชอบเธอตั้งแต่แรกแล้วคือผมอยากจะจริงจังไม่อย่าคุยๆแล้วจนวันนึงก็จากกันไปแบบนี้อะครับ แต่ผมก็ไม่รู้เธอคิดยังไงกับผม พอมาวันนึงเธอมีบางอย่างบอกผมมา เธอบอกว่าระหว่างคุยกับผมเธอก็คุยกับอีกคนแล้วเธอก็ชอบเขา คือในเรื่องนี้ก็ต้องเข้าใจว่ามันเป็นสิทธิของเธอเราคุยกันแต่ไม่มีสถานะกัน แค่เราคุยกันทุกวัน เธอก็บอกเธอชอบเขาซึ่งผมชอบเธอ ผมก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงผมเลยบอกว่าผมจะออกไปจากเธอ ผมต้องไปที่ผมรู้สึกงั้นเพราะนั้นและผมหมดหวังแล้วเธอชอบคนอื่นแล้วผมอยู่ต่อไม่ได้แล้วไม่รู้จะอยู่ต่อทำไมอยู่ไปผมก็รู้สึกเจ็บมากกว่าเดิมเจ็บตั้งแต่รู้ว่าเธอชอบคนอื่นแล้ว เธอก็บอกเธอก็ไม่อยากจะให้ผมไปเราก็ยังคุยกันได้นิเป็นเพื่อนไม่ก็พี่-น้องก็ได้ เเต่เข้าใจมั้ยละครับว่าเราเสียความรู้สึกไปเเล้วเราชอบเธอแต่เธอไม่ชอบเรา แต่ผมไม่โกรธเธอนะไม่แค้นด้วยเพราะว่ามันเป็นสิทธิของเธอที่เธอจะสามารถชอบใครก็ได้หรือจะคุยกับใครกี่คนก็ได้เพราะเราไม่ได้เป็นไรกัน ที่ผมต้องออกไปจากเธอเพราะว่ามั่นใจจริงๆว่าเขาทั้งคู่ชอบกันดูจากคำพูดหรือหลายๆอย่างที่เธอให้ผมดูที่คุยกับผช.คนนั้นผมมั่นใจเลยว่าเขาชอบกันส่วนผมก็ต้องไป เพราะผมรู้สึกว่าผมหมดโอกาสแล้วผมก็อยากจะคุยกับเธอต่อนะครับ แต่ก็ไม่อยากทำร้ายตัวเองให้เสียใจไปเรื่อยๆเพราะคุยไปก็ไม่มีหวังแล้ว ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าเธอจะมีใจสะอีกเพราะหลายๆอย่างมันก็ดูเหมือนจะเป็นงั้น แต่ผมคงคิดไปเอง เธอก็เสียใจพอสมควรเลยและครับ อาจจะเกลียดผมไปด้วยที่ผมทำให้เธอต้องเสียใจ55555 นี้ก็วันที่5แล้วที่ไม่ได้คุยกัน ผมรู้สึกโหวงๆทุกวันเลยนึกถึงเธอตลอด ส่วนเธอก็คงแค่2-3วันแรกที่เสียใจมั้ง เพราะอย่างน้อยเธอก็มีคนปลอบใจคนใหม่แล้วผมก็ยังนั่งเสียใจอยู่ทุกวันแต่เธอคงกลับมาปกติแล้ว เราไม่ได้มีคำว่าบอกลากันเราคุยกันจนถึงนาทีสุดท้ายที่เราจะต้องจากกัน ผมยังคงนั่งจมกับความรู้สึกที่คิดถึงเธออยากคุยกับเธอ แต่ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วเพราะเราเลือกที่จะทำแบบนี้และเนอะ อย่างที่ผมบอกนี้เป็นกระทู้ระบายนะครับอาจจะยาวหน่อยเพราะผมรู้สึกอึดอัดไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมก็ต้องกับมาสู่จุดที่เคยยืนอีกครั้งผมไม่อยากจะทำแบบนี้เลยผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไงด้วย แต่ผมคิดว่านี้คือสิ่งที่ดีแล้ว ผมก็ได้แต่บอกว่าขอให้เธอโชคดี เธออาจจะเสียคนที่รักเธอไปแต่ผมเชื่อว่าเขาก็ต้องดูแลเธอได้แล้วก็รักเธอจริงเหมือนกันครับ
ลาก่อนนะ...