ควรทิ้งเรื่องพ่อแม่ไหม?

หลังจากที่ผมเริ่มชักถามสุขภาพการเงินของพ่อกับแม่ซึ่งรับราชการทั้งคู่ อายุต้นเลขห้า พบว่ามี
- ไม่มีเงินสดออม แต่มีสหกรณ์ครูปันผลปีละ 70,000
- พ่อมีเงินเดือนประมาณ 50,000 ผ่อนบ้านรถ เหลือใช้เดือนละ 26,000 หักบัตรเครดิต 7,000 เหลือ 19,000
- หนี้สินประมาณ 2 ล้าน จากบ้านหนึงหลัง รถยนต์สองคัน รวมเป็นก้อนเดียวในสหกรณ์ครู(โดยไม่ถามผม) เลือกผ่อน 12 ปี เดือนละ 20,000กว่า
- หนี้บัตรเครดิตและบัตรกดเงินสด 63,xxx จากการผ่อนไอโฟน7ให้แม่ เงินหมดกลางเดือนก็กดมาใช้
- ประกันที่ต้องชำระในเดือนตุลา 11,000(ไม่มี ถ้าผมไม่ทักก็ไปเอาจากบัตรกดเงินสดมาแน่ๆ)

โดยให้พ่อเป็นคนรับผิดชอบผ่อนทุกอย่าง ผมได้สอบถามว่าทำไมถึงเงินหมดกลางบ่อยๆ พ่อบอก
- ต้องผ่อนบัตรเครดิต
- ค่าใส่ซอง ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับรถยนต์ ค่าน้ำมัน
- ส่งเงินให้ย่า(สัปดาห์ละ1,000) ส่งเงินให้ป้าเลี้ยงย่า(เดือนละ3,000)
- อาหารหมาสามตัว(วันละ 30)
พอเงินหมดกลางเดือนก็ใช้บัตรกดเงินสด ได้ปันผลสหกรณ์ครูมาก็เอาไปถมหนี้บัตร ผมตัดสินใจขายหุ้นทั้งหมดที่มีไปถมหนี้บัตรและประกันต่างๆให้พ่อ เงินผมที่เก็บมาทั้งหมดก็ขอให้มันแก้ปัญหาชีวิตของพ่อละกัน ขอให้มันไม่ติดลบทุกเดือน

ผมได้แนะนำให้ลดอัตราการใช้จ่ายเพื่อง่ายต่อการบริหารเงิน เช่นเวลาเดินทางไปหาหมอในเมืองก็ขึ้นรถเมล์แทนขับรถไปเองจะประหยัด 400 แต่พ่อบอก "พ่อลำบากมาทั้งชีวิต คนเราต้องใช้จ่ายให้มีความสุข จะเป็นหนี้สินก็ช่างมัน" ผมได้ยินแล้วเหนื่อยใจ จะปล่อยไปตามเวรตามกรรมตามใจละกัน

ส่วนทางแม่นี้แล้วใหญ่
- ยกบ้าน รถ ไอโฟนที่ตัวเองซื้อให้พ่อผ่อน
- บอกให้ทำบัญชีรายรับรายจ่าย netbank ก็อารมณ์เสียใส่แล้วชอบพูด "เจ้าของไม่ต้องมาห่วงเขาหรอก ตอนแก่แม่ได้เดือนละ 15,000ก็พอ จะไปอยู่ไหนก็ไป อย่ามาพูดเรื่องนี้กับแม่อีก"
ผมพยายามมาหลายครั้งแล้ว

ผมจะทิ้งเรื่องพ่อแม่ดีไหม
ปล่อยไปตามใจละกัน
ผมช่วยสุดความสามรถแล้ว
ใครมีวิธีบอกผมหน่อย