#ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆหน่อยค่ะจะทำยังไงดี
ฉันกับสามี อยู่ด้วยกันมา10ปี มีลูกผช.1คนอายุย่าง6ขวบล่ะ แรกๆทุกอย่างดูเหมือนจะไปด้วยดี ปัญหาคือฉันคิดว่าสามีของฉันยังไม่เป็นหัวหน้าครอบครัวแบบที่ฉันหวังไว้ ตลอดเวลาที่อยู่กันมาเขาไม่มีเวลาให้ฉันเลย เขาทำงานนะ ฉันเข้าใจ แต่บางครั้งมันก็ต้องมีขอบเขตความสำคัญป่ะ อย่างกรณีฉันเจ็บป่วย ต้องไปหาหมอ ฉันก็ต้องไปเอง หาหมอเองกลับบ้านเอง ซึ่งต่างจากฉัน เขาเจ็บป่วย ฉันรีบเปลี่ยนวันหยุดพาเขาไปหาหมอ เหนว่าหมอที่นี่ไม่ดี ไปรพ.เอกชนเสียเงินเอาเพื่อให้เขาสะดวกสบายหายดี เมื่อก่อนกลับบ้านฉัน ต่างจ. แต่ติดกันห่างกัน60กม.เขาจะไปพร้อมฉันและกลับพร้อมกัน เด๋วนี้ฉันไปคนเดียว พอบอกให้ไปรับก็บ่นโน่นนี่นั่น และเวลาที่มาบ้านฉันครอบครัวฉันให้ความสนิท ชวนคุย เรียกกินข้าว เขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง เคยถามเขา เขาตอบว่าเกรงใจ แต่แบบนี้มันเสียมารยาทไปไหมค่ะ ฉันมาอยู่บ้านเขา อยู่รวมกันกับพี่น้อง4คน ฉันทนกับความไม่เป็นส่วนตัวอย่างมาก เพราะไม่มีเงินที่จะซื้อบ้านของตัวเอง ฉันเคยชวนเขามาอยู่ที่บ้านของฉัน อยู่ในเมืองโอกาสทำมาหากินค้าขายง่ายกว่า แต่เขาบอกไม่ไป ถามเหตุผลว่าทำไม เขาก็บอกแค่ไม่ไป ไม่เคยไปเท่ว รึไปไหนๆเหมือนคู่อื่นๆ ฉันไปไหนก็ไปคนเดียว ตอนนี้มีลูกไปกับลูก บางครั้งน้อยใจน้ำตาไหลเวลาไปเจอคนรู้จักถามแฟนไม่มาเหรอ ฉันก็ได้แต่ตอบไปว่าทำงาน และเวลาทะเลาะกันเมื่อก่อนฉันจะใจร้อนโวยวาย เอาเรื่องเขาให้ได้ทะเลาะกันเสียงดัง แต่เด๋วนี้เฉยใส่กัน ไม่พูดกัน เหมือนเล่นสงครามประสาท ฉันเครียดมากนอนไม่หลับทุกครั้ง ต่างจากเขานอนหลับสบาย เคยคุยกันพูดกันตรงๆ ว่าทำแบบนี้ไม่โอเครนะ อาทิตย์แรกๆดี พอหลังจากนั้นเหมือนเดิม และล่าสุดคือทีวีของแม่ฉันเสีย ฉันหมายให้เขาเป็นธุระให้ไปดูให้หน่อยแบบไหนดี เพราะฉันไม่มีความรู้ด้านนี้ แต่เขากับบอกว่าก็ไปซื้อเอาดิตามห้างตามร้านเยอะแยะ โหฉันนี่ขึ้นเลย กูจะพึ่งอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม ในความเป็นจริงก็ซื้อได้ แต่พอซื้อมาทีไร เขาชอบมาพูดแบบประมาณว่าซื้อมาทำไม อันนี้คุณภาพไม่ดี นี่ไม่ดี โน่นไม่ดี ดูเหมือนด่าฉันโง่ ฉันไม่พูดกับเขามา2-3วันล่ะ และฉัน"เบื่อ" ฉันเบื่อที่มันเป็นแบบนี้ คิดแบบว่าชีวิตกูไม่จำเป็นต้องมีป่าวว่ะ ดีตอนจะเ-ด แค่นั้น สมควรที่จะต้องทำอย่างไร จะกลับไปอยู่บ้านก็ติดงานที่นี่ ฉันรักงานนี้ แต่ถ้าต้องจบก็คงต้องหางานใหม่อีกที
#ขอโทษเพื่อนๆดราม่าซะยาวเลย ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ
ฉันควรไปต่อหรือเลิกลาจะดีกว่า
ฉันกับสามี อยู่ด้วยกันมา10ปี มีลูกผช.1คนอายุย่าง6ขวบล่ะ แรกๆทุกอย่างดูเหมือนจะไปด้วยดี ปัญหาคือฉันคิดว่าสามีของฉันยังไม่เป็นหัวหน้าครอบครัวแบบที่ฉันหวังไว้ ตลอดเวลาที่อยู่กันมาเขาไม่มีเวลาให้ฉันเลย เขาทำงานนะ ฉันเข้าใจ แต่บางครั้งมันก็ต้องมีขอบเขตความสำคัญป่ะ อย่างกรณีฉันเจ็บป่วย ต้องไปหาหมอ ฉันก็ต้องไปเอง หาหมอเองกลับบ้านเอง ซึ่งต่างจากฉัน เขาเจ็บป่วย ฉันรีบเปลี่ยนวันหยุดพาเขาไปหาหมอ เหนว่าหมอที่นี่ไม่ดี ไปรพ.เอกชนเสียเงินเอาเพื่อให้เขาสะดวกสบายหายดี เมื่อก่อนกลับบ้านฉัน ต่างจ. แต่ติดกันห่างกัน60กม.เขาจะไปพร้อมฉันและกลับพร้อมกัน เด๋วนี้ฉันไปคนเดียว พอบอกให้ไปรับก็บ่นโน่นนี่นั่น และเวลาที่มาบ้านฉันครอบครัวฉันให้ความสนิท ชวนคุย เรียกกินข้าว เขาก็ปฏิเสธทุกครั้ง เคยถามเขา เขาตอบว่าเกรงใจ แต่แบบนี้มันเสียมารยาทไปไหมค่ะ ฉันมาอยู่บ้านเขา อยู่รวมกันกับพี่น้อง4คน ฉันทนกับความไม่เป็นส่วนตัวอย่างมาก เพราะไม่มีเงินที่จะซื้อบ้านของตัวเอง ฉันเคยชวนเขามาอยู่ที่บ้านของฉัน อยู่ในเมืองโอกาสทำมาหากินค้าขายง่ายกว่า แต่เขาบอกไม่ไป ถามเหตุผลว่าทำไม เขาก็บอกแค่ไม่ไป ไม่เคยไปเท่ว รึไปไหนๆเหมือนคู่อื่นๆ ฉันไปไหนก็ไปคนเดียว ตอนนี้มีลูกไปกับลูก บางครั้งน้อยใจน้ำตาไหลเวลาไปเจอคนรู้จักถามแฟนไม่มาเหรอ ฉันก็ได้แต่ตอบไปว่าทำงาน และเวลาทะเลาะกันเมื่อก่อนฉันจะใจร้อนโวยวาย เอาเรื่องเขาให้ได้ทะเลาะกันเสียงดัง แต่เด๋วนี้เฉยใส่กัน ไม่พูดกัน เหมือนเล่นสงครามประสาท ฉันเครียดมากนอนไม่หลับทุกครั้ง ต่างจากเขานอนหลับสบาย เคยคุยกันพูดกันตรงๆ ว่าทำแบบนี้ไม่โอเครนะ อาทิตย์แรกๆดี พอหลังจากนั้นเหมือนเดิม และล่าสุดคือทีวีของแม่ฉันเสีย ฉันหมายให้เขาเป็นธุระให้ไปดูให้หน่อยแบบไหนดี เพราะฉันไม่มีความรู้ด้านนี้ แต่เขากับบอกว่าก็ไปซื้อเอาดิตามห้างตามร้านเยอะแยะ โหฉันนี่ขึ้นเลย กูจะพึ่งอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม ในความเป็นจริงก็ซื้อได้ แต่พอซื้อมาทีไร เขาชอบมาพูดแบบประมาณว่าซื้อมาทำไม อันนี้คุณภาพไม่ดี นี่ไม่ดี โน่นไม่ดี ดูเหมือนด่าฉันโง่ ฉันไม่พูดกับเขามา2-3วันล่ะ และฉัน"เบื่อ" ฉันเบื่อที่มันเป็นแบบนี้ คิดแบบว่าชีวิตกูไม่จำเป็นต้องมีป่าวว่ะ ดีตอนจะเ-ด แค่นั้น สมควรที่จะต้องทำอย่างไร จะกลับไปอยู่บ้านก็ติดงานที่นี่ ฉันรักงานนี้ แต่ถ้าต้องจบก็คงต้องหางานใหม่อีกที
#ขอโทษเพื่อนๆดราม่าซะยาวเลย ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ