และหลักจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆประมาณ2-3วันแหละมั้งแต่ระยะเวลาแค่สั้นๆนี้ทำไห้เราได้คุยกันและความรู้สึกเหล่านั้นกลับหวนย้อนคืนมาหมด เราร้องเพลงไห้ฟังเหมือนเมื่อก่อน ด่ากัน เถียงกัน และอะไรอีกหลายๆอย่างที่ทำไห้เรานั้นคิดถึงวันเวลาเก่าๆทั้งหมดแต่มันก็มีอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำไห้เราไม่อยากคุยกับเขานั้น มันก็คือว่าตอนนี้แบงค์ก็มีคนคุยใหม่ไปแล้วและก็ดูเหมือนว่าแบงค์จะชอบและรักกับคนนี้มากนะ เขาทำอะไรไห้กันบางอย่างอาจจะเหมือนเราแต่บางสิ่งบางอย่างเขาคนใหม่นั้นก็เข้ามาเติมเต็มในส่วนที่เรานั้นไม่เคยได้ไห่แบงค์มาก่อน และกลับมาย้อนถามตัวเองดูอีกทีว่าในใจเราอยากจะลืมเขาแต่เราก็ยังคุยกับเขาแบบนี้ วันไหนหรอถึงจะลืมได้
แบงค์: เรามาๆหายๆ โทษทีๆ
เรา: ไม่เป็นไรเราเข้าใจ
แบงค์: ทำไรละ
เรา: นอนดูทีวี แบงค์ล่ะ
แบงค์: นอนฟังเพลง (ทางของฝุ่น)
เรา:แบงค์ก็ฟังแต่เพลงเลยเน่าะ555555
แบงค์:ทำไงได้ก็เราไม่มีไรทำ ก็นอนฟังเพลงแหละ
เรา: เออเน้อะ!! ชิวๆไม่มีไรทำก็นอนฟังเพลงไป มีความสุขเน้อะ
แบงค์: ไม่!! มีความสุขหรอ เราว่าไม่วะ
เรา: ทำไมล่ะ
แบงค์:เขาพูดกันไงว่ะ
เรา: ยังไงล้ะ
แบงค์:ถ้าเธออ่านใจเราได้ เธอคงร้องไห้ออกมา ประมาณนี้ (อิโมจิร้องไห้)
เรา:อ่อเราเข้าใจนะ!! เพราะเราก็เคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว อ่อนแอแค่ไหนแต่ยังไงภายนอกก็ต้องยิ้มอ้ะแหละ ชิวๆอย่าไปเครียด
แบงค์: เห้ออออออออออออออ เหนื่อยนะ!!!
เรา: แบงค์เป็นไรแบงค์ระบายมาได้นะ เดี่ยวเรารับฟังเอง
แบงค์: ยากวะ
เรา: ลองทำดูหรือยังถึงคิดว่ามันยาก
แบงค์:ยากหน่อยแหละที่จะเห็นเราระบายกับใคร ถ้าไม่สนิทจริงๆ
เรา: ถ้าแบงค์คิดว่าเก็บไว้คนเดียวแล้วแบงค์โอเครกว่า ก็เก็บไว้นะ แต่ถ้าไม่โอเคร แบงค์ก็ระบายกับพ่อแม่ดิ
แบงค์:เราต้องเมาแล้ว ถ้างั้น55555
เรา: โอ้ยยยแบงค์นี่ก็เน้าะ
แบงค์: เราถึงบอกว่ามันยากไง
เรา: ปอนด์เข้าใจนะ แต่ถ้ามันถึงจุดที่แบงค์ไม่ไหวจริงๆ แบงค์ก็ควรที่จะระบายมันออกมากับใครก็ได้คนนึง กับเพื่อน หรือกับคนที่แบงค์อยากไห้เขารู้ แบงค์ก็พูดออกไปเลย
แบงค์: ยาก ปอนด์ไม่ใช่เรา ปอนด์ไม่เข้าใจหลอก
เรา: ทางที่ดีระบายกับตัวเองนะ
ต่อมาเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย และหลังจากที่เราห่างหายกับแบงค์ไปนานมากเราก็ไม่ติดต่ออะไรกันเลย มันก็จะเป็นช่วงปิดภาคเรียนช่วงฤดูร้อน เราก็ไปทำงาน และเที่ยวที่ต่างจังหวัดบ้างก็จะเป็นเวลา 2 เดือนเสดๆ และในช่วงเวลานั้นๆเราคิดถึงแบงค์ตลอดเลยนะ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีแต่คนชื่อเหมือนแบงค์เลย คิดในใจนะว่ามันเป็นอะไรกันนะ แต่เราก็ยังเพ้อถึงแบงค์อยู่บ่อยมาก บางครั้งอาจจะทำเป็นไม่ใส่ใจแต่ในใจนี่เราลืมไม่ได้เลยนะ และในเวลาต่อมาก็เป็นวันที่เราเดินทางกลับบ้าน เราก็คุยกันนะแบงค์ก็ทักมาหานะแต่เราจำไม่ได้555555555555
มาต่อตอนที่ทุกคนรอคอยกันเลยดีกว่า วันนี้เราก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นวันพิเศษอะไรหรือเปล่านะ จู่ๆแบงค์ก็ทักมา
แบงค์: มาเยี่ยมเรา 5555
ปอนด์: จ้า
แบงค์: อะไร
ปอนด์: เอาไรว่ามา5555
แบงค์: เอาแต่น้ำใจมาก็พอ
ปอนด์: เอ้ยเดี่ยวซื้อหนมไปฝาก
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: ว่า?
แบงค์: ขอโทษนะ
ปอนด์: ขอโทษไร
แบงค์: เออๆไม่มีไร
ปอนด์: พูดมาเถอะเราไม่ว่าไรหลอกเราไม่ใช่คนใจดำ
แบงค์: ขอโทษไง
ปอนด์: ขอโทษเรื่องไหนห้ะ
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: เออว่า
แบงค์: ไม่รู้จะพูดไงอ่ะ เออเป็นว่า แบงค์ขอโทษ
ปอนด์: แล้วแบงค์ขอโทษเราเรื่องไร
แบงค์: คือ ปอนด์คงไม่เข้าใจเรามั้ง
ปอนด์: ยังไงว่ามาดิ
แบงค์: อื้ม ยังไงก็มาเยี่ยมเราด้วยนะ
ปอนด์: อื้มยังไงเราก็ไปอยู่แล้วแหละ
แบงค์: อยู่นานๆนะ (อิโมจิร้องไห้)
ปอนด์: ได้ เขาไห้เยี่ยมวันอาทิตย์ใช่ป่ะ
แบงค์: ปอนด์ต้องมานะ
ปอนด์: อื้มสัญญา เราไปแน่
แบงค์: ไหน
ปอนด์: ส่งรูปสัญญาไป
แบงค์: เราจะรอนะ
ปอนด์: จ้าเดี่ยวคนสวยไปหานะ เอาไรมั้ยเนี่ยจะเอาไปไห้ เดี่ยวจะบ่นเราเหมือนตอนนั้นอีก
แบงค์: เอาแค่ใจ เห้ยๆเอาแค่น้ำใจ
ปอนด์: บ้าหรอ มีด้วยหรอน้ำใจเกิดมายังไม่เคยดื่มเลยนะ
แบงค์: ขอโทษ
ปอนด์: จ้า5555
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: ว่า
แบงค์: เราไม่ใจพออ่ะ แบบๆ เอ่ออออออออออออออออออออ
ปอนด์: ใจๆหน่อยว่ามา
แบงค์: เราขอโทษ กลับมาได้มั้ย
ปอนด์: เราจะมั้นใจได้ยังไงว่าแบงค์จะไม่ทำแบบเก่าอีก
แบงค์: ปอนด์ เรากลัว
ปอนด์: กลัวว่า
แบงค์: กลัวว่าที่พูดแบบนี้แล้วปอนด์จะไม่กลับมา
ปอนด์: ไม่ต้องกลัว แค่แค่แบงค์ทำไห้เรามั่นใจก็พอว่าแบงค์จะไม่ทิ้งเราไปอีก แบงค์รู้มั้ยตลอดเวลาที่ผ่านมาเราทรมานแค่ไหนที่จะไห้มันผ่านไปวันๆ ถ้าแบงค์ทำไห้เรามั่นใจได้เราก็โอเค
แบงค์: เราสัญญา ลูกผู้ชายจริงๆละ เราจะไม่ทิ้งปอนด์ไปไหนละ กลับมานะ
ปอนด์: จ้า
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: ว่าไง
แบงค์: กลับมานะ ดีกันนะ เรายังรอปอนด์นะวันนี้
ปอนด์: จ้า ทำไมถึงกล้ามาขอคืนดีเราอะ
แบงค์: เราคิดถึงปอนด์
ปอนด์: เพิ่งคิดถึงเราหรอ
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: เออว่า
แบงค์: ปอนด์กลับมาหาแบงค์แล้วนะ
ปอนด์: จ้า
แบงค์: ปอนด์เป็นแฟนกับแบงค์คืนนะ
ปอนด์: จ้าเป็นแฟนกันแล้ว
และต่อจากนั้นไปเราก็คุยกันปกติ พรุ่งนี้เราก็ไปโรงเรียนแบงค์บอกว่าเดี่ยวไปรับแล้วไปส่งบ้านนะแต่เราก็ปฏิเสธไปสุดท้ายแบงค์ก็ได้มาส่ง และพอเย็นๆแบงค์ก็ทักมา
แบงค์: อยู่ไหน
ปอนด์ : บ้าน ทำไม
แบงค์:พรุ่งนี้เราก็จะไปเข้าค่ายแล้ว
ปอนด์: โอ๋เอ๋ไม่ร้องนะ
แบงค์: ปอนด์ เราอยากอยู่ด้วย
ปอนด์: มา
แบงค์:มาไหน
ปอนด์: มาเล่นกับเรา
แบงค์: ปอนด์แหละมาหาเรา เดี่ยวเราไปส่งปอนด์เอง
ปอนด์: โอเครๆเดี่ยวเราไป
พอไปถึงแบงค์ก็มารับเราไปบ้านแบงค์ตอนนั้นแม่แบงค์ไม่อยู่บ้านนะ มีแต่หลานแบงค์ 2 คน เราก็นั่งไปสักพักแม่แบงค์ก็มาเราก็ไหว้แม่ ไหว้พ่อแบงค์5555 ยอมรับว่าตอนนั้นก็เขินมากนะ ไหว้พ่อไหว้แม่ครั้งที่2แล้ว เราก็นั่งเล่นกันไปเรื่อยๆพ่อแบงค์ก็บอกไห้แบงค์ไปตัดผม แล้วเราสองคนก็ไป พอไปถึงร้านตัดผม ปรากฏว่าคนเต็มร้านแบงค์ก็พาเราเดินเล่นรอ ระหว่างที่เดินเราก็คิดว่าแบงค์มันจะเดินตามเรานะ แบงค์มันเดินแล้วเอามืออีกข้างมาโอบไหล่เราแล้วเดินไปอ่ะ ความรู้สึกตอนนั้นเขินมากคือไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเราไงนอกจากเพื่อนเราอ่ะ เราก็เดินไปแบงค์ก็เดินเอามือ2ข้างมาจับหลังเราแล้วไห้เราเดินไปก่อนและแบงค์ก็ถามนู่นถามนี่เราไปเรื่อย และพอเราออกมาฝนตกรินๆบรรยากาศดีมากแบงค์ก็พาขี่รถหาร้านตัดผม ขี่ไปซักพักฝนลงเม็ดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆทำไห้ฝนเปียกเราทั้งสองคน แบงค์ก็รีบพากลับบ้าน พอไปถึงบ้านของแบงค์ แบงค์ก็ไปเอาผ้ามาเช็ดหัวไห้ โอ้ยยยยยฟินไปสิค่ะงานนี้ และฝนก็ตกไม่หยุดเราก็อยู่บ้านแบงค์ถึงค่ำๆนะ เราก็ขอแบงค์ว่าจะไปนอนกับเพื่อนแต่แบงค์ไม่ยอมอ่ะ งื้อออ จะไห้กลับบ้านอย่างเดียวเลย ชีวิตหลังจากนนั้นมันก็มีโอเคบ้างไม่โอเคบ้างแต่มันก็ผ่านไปได้เน้อะมาช่วงกีฬาสีเลยละกันเราไม่ค่อยได้คุยกันหลอก
แบงค์: อยู่ไหนครับ มาหาหน่อย
เรา: หาที่ไหน
แบงค์:อยู่ไหน
เรา: (ส่งรูปไป)
แบงค์:สีเขียวใช่ไหม
เรา:เออช่าย
แบงค์:เดี่ยวไปหา
เรา:เคๆ
พอแบงค์มาเราก็นั่งคุยกันเล่นกัน สักพักแบงค์ขอดูโทรสับเราก็ไห้ไปเพราะมันไม่มีไร แต่พอแบงค์เลื่อนลงไปลึกไปดูแชทเรากับคนชื่อบูม(นามสสมตินะค้ะ) ก็โกรธ พอแบงค์เห็นแบบนั้นแบงค์ก็ยื่นโทรสับไห้เราแล้วแบงค์ก็เดินออกไปเลย เราก็แชทหาสิ
เรา: เป็น
ไรของ แชทนั้นมันก็นานแล้วมั้ย
แบงค์:เหอะ!!
เรา:มันก็นานมาแล้ว แล้วจะแคร์ทำไม
แบงค์:เหอะๆ ถ้ากูเป็นกูจะไม่ทำแบบนี้นะ
เรา: แบบไหน
แบงค์:ถ้าคิดไม่ได้ ก็อยู่แบบนั้นไป
เรา: ที่กูคุยกะบูมอ้ะหรอ มันก็นานมาแล้วป้ะ ก็ตั้งแต่ที่กูไม่ได้คุยกับอ่ะ ก็ฟังกูหน่อยดิ
ไรว่ะ !! กูคุยกับมันตั้งแต่เดือนมกราคมแล้วอ่ะ นี่มันก็เดือนสิงหาแล้วนะ คิดหน่อยเถอะ
แบงค์:ถ้าเป็นกูละ แล้วต้องมาเปิดเจออะไรแบบนี้ละ เหอะ คิดถึง
ยย!!!
เรา: คิดถึง
ไร มันตั้งแต่เดือนไหนคิดดูบ้าง ที่ทำไรไว้ละแบงค์ กูยังไม่พูดเลย ไม่ใช่ว่ากูไม่รู้นะ กูแค่ไม่พูดเฉยๆ
แบงค์:เออไหนพูดมาดิ้ กูทำไร
เรา: แล้วที่กูเปิดเจอแชทละไห้กูรู้สึกไง
แบงค์:ที่กูคุยกับ…หรอ เหอะ
เรา: เอออ
แบงค์:ช่างเหอะ จะคิดไงก็คิดเหอะ กูเริ่มจะ เห้ออ (อิโมจิร้องไห้) ไม่ใช่กู
เรา: เห้อสรุปกูผิดใช่มั้ย กูขอโทษษษ กูขอโทษษษษษษษษษษษษนะ
แบงค์:คงไม่เข้าใจความรู้สึกกูตอนนี้หลอก
เรา: แบงค์กูขอโทษเรื่องมันก็นานมาแล้วนะ ก็คิดบ้างดิว่ามันตั้งแต่เดือนไหน จะโกรธกูก้โกรธนะ กูคงห้ามความรู้สึกไม่ได้หลอก
แบงค์:กูไม่ได้โกรธหลอกปอนด์แค่…. เห้อ ช่างมันเถอะก็กูน้อ กูมันเอาแต่ใจตัวเอง ไม่เคยจะฟังอะไรหลอก
เรา: กูขอโทษ ดีกันนะ
แบงค์:เออๆ กูไม่เป็นไรละ กูจะเข้าใจ
เรา: ห้ามเก็บไปคิดนะ
แบงค์:เอออิสาส
แบงค์: เออๆเอาเป็นว่า ดีกัน
เรา: โอเคดีกัน
และหลังจากนั้นพอเราดีกัน ผ่านไปสองวันเราก็ไม่ได้คุยกันเลยช่วงกีฬาสีพวกแบงค์ก็กินเหล้าเมานะ เราก็ไม่ได้ยุ่งไม่ได้ถามอะไร พอวันต่อมา แบงค์ก็ทักแชทมา
แบงค์: Hello ไม่ได้คุยกันตั้งกี่วันแล้วเนี่ย ไม่มาหากันบ้างบ้อ
เรา:Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
แบงค์:
ไรคับ ???
เรา: เห็นทักทายอิ้งมาก็ทักทายอิ้งกลับ
แบงค์:เออครับ
หลังจากนนั้นเราก็คุยกันนิดๆหน่อยๆแบงค์ก็หายไปเลย ซึ่งก็เป็นแบบนี้ประจำ เรายอมรับนะว่าตลอดระยะเวลาที่เราไม่ได้คุยกับแบงค์เราเหงามาก แต่เราก็ซื่อสัตย์พอนะ เราไม่ได้คุยกับใครเลย ถึงจะเหงามากแค่ไหนก็ตาม เราก็ลองหายไปบ้างเผื่อเขาจะทีกเรามาแต่ก้ไม่มีวี่แววอะไรเลย พอเช้าวันต่อมาเราก็ไปโรงเรียน มีเพื่อนต่างห้องคนนึงทักขึ้นมาว่าแทนมันว่าจูจี้ก็แล้วกันเน้อะ
จูจี้ : ปอนด์
เรา: ห้ะว่า ?
จูจี้ :แบงค์โดนย้ายหรอ
เรา: โดนเรื่องไร
จูจี้ :ก็เรื่องตอนวันกีฬาสีไง
เรา: อ่อยังไม่รู้เรื่องอ่ะ
แต่ตอนนี้ใจเราก็หล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้วแหละ และเราก็ถามได้นิดหน่อยเราก็ไปเรียน ซึ่งตอนนั้นไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนใจมันคิดเรื่องแบงค์ไปทั่ว มันทุกข์ใจมาก ณช่วงเวลานั้น เห้อออออออออออ
พอตกเย็นมาเราก็ทักไปหาแบงค์
เรา: หายเลยเน้อะ
แบงค์: ห๊ะๆ
เรา: เออไม่มีไรหลอก
แบงค์:ทำไรละ
เรา: นั่งเล่น เออ
แบงค์: เออๆว่า
เรา: กูเห็นตัสอ่ะ เป็นไรทำไมถึงโดนย้าย บอกกูหน่อยได้มั้ย
แบงค์:เห้อเอ้ยยย ถ้ากูโดนย้ายก็ดูแลตัวเองด้วยนะ
เรา: เห้อ กูไม่โอเคเลยวะ
แบงค์: (อิโมจิร้องไห้ )
เรา: แล้วทำไมไม่คิดดีๆก่อนทำ
แบงค์:กูมันไม่ดีวะ แม้แต่ตัวกูเองยังดูแลไม่ได้เลย แล้วกูจะไปดูแลใครได้
เรา: ไม่เอาห้ามคิดแบบนี้
แบงค์:สมมติถ้ากูโดนย้ายละ
เรา: กูไม่โอเคอย่างมาก (อิโมจิร้องไห้ )
แบงค์:กูขอโทษ
เรา: อื้ม แล้วจะย้ายไปไหน
แบงค์: ไม่รู้วะ บางที่ก็จะย้านเข้าวิทลัยอย่างเต็มตัว
เรา: ครูคงไม่ไห้ย้ายหลอก เชื่อกู
แบงค์:รอบนี้กูโดนครั้งที่ 2 แล้วนะ ทันบนกูก็ทำมาแล้ว
เรา: 3รอบไม่ใช่หรอที่จะโดนย้ายได้อ่ะ
แบงค์:ก็เขาบอกว่าไห้2รอบ เห้อ
เรา: 3รอบมันถึงจะโดน
แบงค์: กูรู้ว่ากำลังไห้กำลังใจกู แต่กูยังทำใจไม่ได้เลย
เรา: หน้ะ
แบงค์:กูขอโทษ
เรา: คุยกับครูยัง
แบงค์:พรุ่งนี้
เรา: แล้วกินเหล้าทำไม กินแล้วทำไมต้องไห้แกรู้
แบงค์:กูยอมรับว่ากูกิน แต่กูไม่โดนจับ แต่เพื่อนกูมันสาวมาถึงกู กูก็เลยรับไปด้วย
เรา: อื้มมม พรุ่งนี้ก็แก้ตัวเอา
แบงค์:กูจะพาแม่ไป
เรา: เออดีแล้ว แล้วแม่ว่าไงบ้าง
แบงค์: ยังไม่บอกแม่
เรา: แกจะว่ามั้ย
แบงค์:ว่าเลยแหละ ยิ่งแต่พ่อกูด้วย เห้ออออ
เรา: หน้ะเด้อ
แบงค์:กูไม่รู้จะพูดขอโทษว่ายังไงวะ
เรา: ขอโทษพ่อแม่แกคงไห้อภัยแหละ
แบงค์: อื้มมมม
เรา: ต่อไปก็ฟังพ่อแม่บ้างนะ
แบงค์:ค้าบบบ
เรา: อื้อ ดีแล้ว
แบงค์:กูไม่รู้จะทำไรต่อไปเลย
เรา: ใจเย็นๆก่อนนะ อย่างเพิ่งวู่วาม ทุกปัญหามีทางออกเสมอสู้ๆ
แบงค์:อื้ม
เรา: อย่าคิดมากละเข้าใจมั้ย อะไรจะเกิดก็ไห้มันเกิด
แบงค์:อื้มมม กูจะทำใจละ
เรา: คงไม่ได้ย้ายหลอกเน้อะ
แบงค์:ช่ายๆ คงไม่ย้ายหลอก (อิโมจิร้องไห้)
เรา: ก็ขอไห้เป็นแบบนั้นนะเพี่ยงงงงงๆ
แบงค์:สาธุๆ
เรา: กูก็ไม่รู้จะไห้กำลังใจยังไงเน้อะ กูก็พูดได้แค่นี้แหละ
แบงค์:กูเข้าใจ
เรา: ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าโดนย้ายขึ้นมาจริงๆก้ไม่เป็นไรนะ ถึงจะอยู่ที่ไหนยังไงกูก็รักเหมือนเดิม
แบงค์:กูก็รักนะ ขอบคุณนะที่ยังอยู่ข้างๆกู
เจอกัน Ep.6 จ้าาา
จากเพื่อนเป็นแฟน จากแฟนเป็นเพื่อน Ep.5
แบงค์: เรามาๆหายๆ โทษทีๆ
เรา: ไม่เป็นไรเราเข้าใจ
แบงค์: ทำไรละ
เรา: นอนดูทีวี แบงค์ล่ะ
แบงค์: นอนฟังเพลง (ทางของฝุ่น)
เรา:แบงค์ก็ฟังแต่เพลงเลยเน่าะ555555
แบงค์:ทำไงได้ก็เราไม่มีไรทำ ก็นอนฟังเพลงแหละ
เรา: เออเน้อะ!! ชิวๆไม่มีไรทำก็นอนฟังเพลงไป มีความสุขเน้อะ
แบงค์: ไม่!! มีความสุขหรอ เราว่าไม่วะ
เรา: ทำไมล่ะ
แบงค์:เขาพูดกันไงว่ะ
เรา: ยังไงล้ะ
แบงค์:ถ้าเธออ่านใจเราได้ เธอคงร้องไห้ออกมา ประมาณนี้ (อิโมจิร้องไห้)
เรา:อ่อเราเข้าใจนะ!! เพราะเราก็เคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว อ่อนแอแค่ไหนแต่ยังไงภายนอกก็ต้องยิ้มอ้ะแหละ ชิวๆอย่าไปเครียด
แบงค์: เห้ออออออออออออออ เหนื่อยนะ!!!
เรา: แบงค์เป็นไรแบงค์ระบายมาได้นะ เดี่ยวเรารับฟังเอง
แบงค์: ยากวะ
เรา: ลองทำดูหรือยังถึงคิดว่ามันยาก
แบงค์:ยากหน่อยแหละที่จะเห็นเราระบายกับใคร ถ้าไม่สนิทจริงๆ
เรา: ถ้าแบงค์คิดว่าเก็บไว้คนเดียวแล้วแบงค์โอเครกว่า ก็เก็บไว้นะ แต่ถ้าไม่โอเคร แบงค์ก็ระบายกับพ่อแม่ดิ
แบงค์:เราต้องเมาแล้ว ถ้างั้น55555
เรา: โอ้ยยยแบงค์นี่ก็เน้าะ
แบงค์: เราถึงบอกว่ามันยากไง
เรา: ปอนด์เข้าใจนะ แต่ถ้ามันถึงจุดที่แบงค์ไม่ไหวจริงๆ แบงค์ก็ควรที่จะระบายมันออกมากับใครก็ได้คนนึง กับเพื่อน หรือกับคนที่แบงค์อยากไห้เขารู้ แบงค์ก็พูดออกไปเลย
แบงค์: ยาก ปอนด์ไม่ใช่เรา ปอนด์ไม่เข้าใจหลอก
เรา: ทางที่ดีระบายกับตัวเองนะ
ต่อมาเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย และหลังจากที่เราห่างหายกับแบงค์ไปนานมากเราก็ไม่ติดต่ออะไรกันเลย มันก็จะเป็นช่วงปิดภาคเรียนช่วงฤดูร้อน เราก็ไปทำงาน และเที่ยวที่ต่างจังหวัดบ้างก็จะเป็นเวลา 2 เดือนเสดๆ และในช่วงเวลานั้นๆเราคิดถึงแบงค์ตลอดเลยนะ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีแต่คนชื่อเหมือนแบงค์เลย คิดในใจนะว่ามันเป็นอะไรกันนะ แต่เราก็ยังเพ้อถึงแบงค์อยู่บ่อยมาก บางครั้งอาจจะทำเป็นไม่ใส่ใจแต่ในใจนี่เราลืมไม่ได้เลยนะ และในเวลาต่อมาก็เป็นวันที่เราเดินทางกลับบ้าน เราก็คุยกันนะแบงค์ก็ทักมาหานะแต่เราจำไม่ได้555555555555
มาต่อตอนที่ทุกคนรอคอยกันเลยดีกว่า วันนี้เราก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นวันพิเศษอะไรหรือเปล่านะ จู่ๆแบงค์ก็ทักมา
แบงค์: มาเยี่ยมเรา 5555
ปอนด์: จ้า
แบงค์: อะไร
ปอนด์: เอาไรว่ามา5555
แบงค์: เอาแต่น้ำใจมาก็พอ
ปอนด์: เอ้ยเดี่ยวซื้อหนมไปฝาก
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: ว่า?
แบงค์: ขอโทษนะ
ปอนด์: ขอโทษไร
แบงค์: เออๆไม่มีไร
ปอนด์: พูดมาเถอะเราไม่ว่าไรหลอกเราไม่ใช่คนใจดำ
แบงค์: ขอโทษไง
ปอนด์: ขอโทษเรื่องไหนห้ะ
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: เออว่า
แบงค์: ไม่รู้จะพูดไงอ่ะ เออเป็นว่า แบงค์ขอโทษ
ปอนด์: แล้วแบงค์ขอโทษเราเรื่องไร
แบงค์: คือ ปอนด์คงไม่เข้าใจเรามั้ง
ปอนด์: ยังไงว่ามาดิ
แบงค์: อื้ม ยังไงก็มาเยี่ยมเราด้วยนะ
ปอนด์: อื้มยังไงเราก็ไปอยู่แล้วแหละ
แบงค์: อยู่นานๆนะ (อิโมจิร้องไห้)
ปอนด์: ได้ เขาไห้เยี่ยมวันอาทิตย์ใช่ป่ะ
แบงค์: ปอนด์ต้องมานะ
ปอนด์: อื้มสัญญา เราไปแน่
แบงค์: ไหน
ปอนด์: ส่งรูปสัญญาไป
แบงค์: เราจะรอนะ
ปอนด์: จ้าเดี่ยวคนสวยไปหานะ เอาไรมั้ยเนี่ยจะเอาไปไห้ เดี่ยวจะบ่นเราเหมือนตอนนั้นอีก
แบงค์: เอาแค่ใจ เห้ยๆเอาแค่น้ำใจ
ปอนด์: บ้าหรอ มีด้วยหรอน้ำใจเกิดมายังไม่เคยดื่มเลยนะ
แบงค์: ขอโทษ
ปอนด์: จ้า5555
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: ว่า
แบงค์: เราไม่ใจพออ่ะ แบบๆ เอ่ออออออออออออออออออออ
ปอนด์: ใจๆหน่อยว่ามา
แบงค์: เราขอโทษ กลับมาได้มั้ย
ปอนด์: เราจะมั้นใจได้ยังไงว่าแบงค์จะไม่ทำแบบเก่าอีก
แบงค์: ปอนด์ เรากลัว
ปอนด์: กลัวว่า
แบงค์: กลัวว่าที่พูดแบบนี้แล้วปอนด์จะไม่กลับมา
ปอนด์: ไม่ต้องกลัว แค่แค่แบงค์ทำไห้เรามั่นใจก็พอว่าแบงค์จะไม่ทิ้งเราไปอีก แบงค์รู้มั้ยตลอดเวลาที่ผ่านมาเราทรมานแค่ไหนที่จะไห้มันผ่านไปวันๆ ถ้าแบงค์ทำไห้เรามั่นใจได้เราก็โอเค
แบงค์: เราสัญญา ลูกผู้ชายจริงๆละ เราจะไม่ทิ้งปอนด์ไปไหนละ กลับมานะ
ปอนด์: จ้า
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: ว่าไง
แบงค์: กลับมานะ ดีกันนะ เรายังรอปอนด์นะวันนี้
ปอนด์: จ้า ทำไมถึงกล้ามาขอคืนดีเราอะ
แบงค์: เราคิดถึงปอนด์
ปอนด์: เพิ่งคิดถึงเราหรอ
แบงค์: ปอนด์
ปอนด์: เออว่า
แบงค์: ปอนด์กลับมาหาแบงค์แล้วนะ
ปอนด์: จ้า
แบงค์: ปอนด์เป็นแฟนกับแบงค์คืนนะ
ปอนด์: จ้าเป็นแฟนกันแล้ว
และต่อจากนั้นไปเราก็คุยกันปกติ พรุ่งนี้เราก็ไปโรงเรียนแบงค์บอกว่าเดี่ยวไปรับแล้วไปส่งบ้านนะแต่เราก็ปฏิเสธไปสุดท้ายแบงค์ก็ได้มาส่ง และพอเย็นๆแบงค์ก็ทักมา
แบงค์: อยู่ไหน
ปอนด์ : บ้าน ทำไม
แบงค์:พรุ่งนี้เราก็จะไปเข้าค่ายแล้ว
ปอนด์: โอ๋เอ๋ไม่ร้องนะ
แบงค์: ปอนด์ เราอยากอยู่ด้วย
ปอนด์: มา
แบงค์:มาไหน
ปอนด์: มาเล่นกับเรา
แบงค์: ปอนด์แหละมาหาเรา เดี่ยวเราไปส่งปอนด์เอง
ปอนด์: โอเครๆเดี่ยวเราไป
พอไปถึงแบงค์ก็มารับเราไปบ้านแบงค์ตอนนั้นแม่แบงค์ไม่อยู่บ้านนะ มีแต่หลานแบงค์ 2 คน เราก็นั่งไปสักพักแม่แบงค์ก็มาเราก็ไหว้แม่ ไหว้พ่อแบงค์5555 ยอมรับว่าตอนนั้นก็เขินมากนะ ไหว้พ่อไหว้แม่ครั้งที่2แล้ว เราก็นั่งเล่นกันไปเรื่อยๆพ่อแบงค์ก็บอกไห้แบงค์ไปตัดผม แล้วเราสองคนก็ไป พอไปถึงร้านตัดผม ปรากฏว่าคนเต็มร้านแบงค์ก็พาเราเดินเล่นรอ ระหว่างที่เดินเราก็คิดว่าแบงค์มันจะเดินตามเรานะ แบงค์มันเดินแล้วเอามืออีกข้างมาโอบไหล่เราแล้วเดินไปอ่ะ ความรู้สึกตอนนั้นเขินมากคือไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเราไงนอกจากเพื่อนเราอ่ะ เราก็เดินไปแบงค์ก็เดินเอามือ2ข้างมาจับหลังเราแล้วไห้เราเดินไปก่อนและแบงค์ก็ถามนู่นถามนี่เราไปเรื่อย และพอเราออกมาฝนตกรินๆบรรยากาศดีมากแบงค์ก็พาขี่รถหาร้านตัดผม ขี่ไปซักพักฝนลงเม็ดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆทำไห้ฝนเปียกเราทั้งสองคน แบงค์ก็รีบพากลับบ้าน พอไปถึงบ้านของแบงค์ แบงค์ก็ไปเอาผ้ามาเช็ดหัวไห้ โอ้ยยยยยฟินไปสิค่ะงานนี้ และฝนก็ตกไม่หยุดเราก็อยู่บ้านแบงค์ถึงค่ำๆนะ เราก็ขอแบงค์ว่าจะไปนอนกับเพื่อนแต่แบงค์ไม่ยอมอ่ะ งื้อออ จะไห้กลับบ้านอย่างเดียวเลย ชีวิตหลังจากนนั้นมันก็มีโอเคบ้างไม่โอเคบ้างแต่มันก็ผ่านไปได้เน้อะมาช่วงกีฬาสีเลยละกันเราไม่ค่อยได้คุยกันหลอก
แบงค์: อยู่ไหนครับ มาหาหน่อย
เรา: หาที่ไหน
แบงค์:อยู่ไหน
เรา: (ส่งรูปไป)
แบงค์:สีเขียวใช่ไหม
เรา:เออช่าย
แบงค์:เดี่ยวไปหา
เรา:เคๆ
พอแบงค์มาเราก็นั่งคุยกันเล่นกัน สักพักแบงค์ขอดูโทรสับเราก็ไห้ไปเพราะมันไม่มีไร แต่พอแบงค์เลื่อนลงไปลึกไปดูแชทเรากับคนชื่อบูม(นามสสมตินะค้ะ) ก็โกรธ พอแบงค์เห็นแบบนั้นแบงค์ก็ยื่นโทรสับไห้เราแล้วแบงค์ก็เดินออกไปเลย เราก็แชทหาสิ
เรา: เป็น
แบงค์:เหอะ!!
เรา:มันก็นานมาแล้ว แล้วจะแคร์ทำไม
แบงค์:เหอะๆ ถ้ากูเป็นกูจะไม่ทำแบบนี้นะ
เรา: แบบไหน
แบงค์:ถ้าคิดไม่ได้ ก็อยู่แบบนั้นไป
เรา: ที่กูคุยกะบูมอ้ะหรอ มันก็นานมาแล้วป้ะ ก็ตั้งแต่ที่กูไม่ได้คุยกับอ่ะ ก็ฟังกูหน่อยดิ
แบงค์:ถ้าเป็นกูละ แล้วต้องมาเปิดเจออะไรแบบนี้ละ เหอะ คิดถึง
เรา: คิดถึง
แบงค์:เออไหนพูดมาดิ้ กูทำไร
เรา: แล้วที่กูเปิดเจอแชทละไห้กูรู้สึกไง
แบงค์:ที่กูคุยกับ…หรอ เหอะ
เรา: เอออ
แบงค์:ช่างเหอะ จะคิดไงก็คิดเหอะ กูเริ่มจะ เห้ออ (อิโมจิร้องไห้) ไม่ใช่กู
เรา: เห้อสรุปกูผิดใช่มั้ย กูขอโทษษษ กูขอโทษษษษษษษษษษษษนะ
แบงค์:คงไม่เข้าใจความรู้สึกกูตอนนี้หลอก
เรา: แบงค์กูขอโทษเรื่องมันก็นานมาแล้วนะ ก็คิดบ้างดิว่ามันตั้งแต่เดือนไหน จะโกรธกูก้โกรธนะ กูคงห้ามความรู้สึกไม่ได้หลอก
แบงค์:กูไม่ได้โกรธหลอกปอนด์แค่…. เห้อ ช่างมันเถอะก็กูน้อ กูมันเอาแต่ใจตัวเอง ไม่เคยจะฟังอะไรหลอก
เรา: กูขอโทษ ดีกันนะ
แบงค์:เออๆ กูไม่เป็นไรละ กูจะเข้าใจ
เรา: ห้ามเก็บไปคิดนะ
แบงค์:เอออิสาส
แบงค์: เออๆเอาเป็นว่า ดีกัน
เรา: โอเคดีกัน
และหลังจากนั้นพอเราดีกัน ผ่านไปสองวันเราก็ไม่ได้คุยกันเลยช่วงกีฬาสีพวกแบงค์ก็กินเหล้าเมานะ เราก็ไม่ได้ยุ่งไม่ได้ถามอะไร พอวันต่อมา แบงค์ก็ทักแชทมา
แบงค์: Hello ไม่ได้คุยกันตั้งกี่วันแล้วเนี่ย ไม่มาหากันบ้างบ้อ
เรา:Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
แบงค์:
เรา: เห็นทักทายอิ้งมาก็ทักทายอิ้งกลับ
แบงค์:เออครับ
หลังจากนนั้นเราก็คุยกันนิดๆหน่อยๆแบงค์ก็หายไปเลย ซึ่งก็เป็นแบบนี้ประจำ เรายอมรับนะว่าตลอดระยะเวลาที่เราไม่ได้คุยกับแบงค์เราเหงามาก แต่เราก็ซื่อสัตย์พอนะ เราไม่ได้คุยกับใครเลย ถึงจะเหงามากแค่ไหนก็ตาม เราก็ลองหายไปบ้างเผื่อเขาจะทีกเรามาแต่ก้ไม่มีวี่แววอะไรเลย พอเช้าวันต่อมาเราก็ไปโรงเรียน มีเพื่อนต่างห้องคนนึงทักขึ้นมาว่าแทนมันว่าจูจี้ก็แล้วกันเน้อะ
จูจี้ : ปอนด์
เรา: ห้ะว่า ?
จูจี้ :แบงค์โดนย้ายหรอ
เรา: โดนเรื่องไร
จูจี้ :ก็เรื่องตอนวันกีฬาสีไง
เรา: อ่อยังไม่รู้เรื่องอ่ะ
แต่ตอนนี้ใจเราก็หล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้วแหละ และเราก็ถามได้นิดหน่อยเราก็ไปเรียน ซึ่งตอนนั้นไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนใจมันคิดเรื่องแบงค์ไปทั่ว มันทุกข์ใจมาก ณช่วงเวลานั้น เห้อออออออออออ
พอตกเย็นมาเราก็ทักไปหาแบงค์
เรา: หายเลยเน้อะ
แบงค์: ห๊ะๆ
เรา: เออไม่มีไรหลอก
แบงค์:ทำไรละ
เรา: นั่งเล่น เออ
แบงค์: เออๆว่า
เรา: กูเห็นตัสอ่ะ เป็นไรทำไมถึงโดนย้าย บอกกูหน่อยได้มั้ย
แบงค์:เห้อเอ้ยยย ถ้ากูโดนย้ายก็ดูแลตัวเองด้วยนะ
เรา: เห้อ กูไม่โอเคเลยวะ
แบงค์: (อิโมจิร้องไห้ )
เรา: แล้วทำไมไม่คิดดีๆก่อนทำ
แบงค์:กูมันไม่ดีวะ แม้แต่ตัวกูเองยังดูแลไม่ได้เลย แล้วกูจะไปดูแลใครได้
เรา: ไม่เอาห้ามคิดแบบนี้
แบงค์:สมมติถ้ากูโดนย้ายละ
เรา: กูไม่โอเคอย่างมาก (อิโมจิร้องไห้ )
แบงค์:กูขอโทษ
เรา: อื้ม แล้วจะย้ายไปไหน
แบงค์: ไม่รู้วะ บางที่ก็จะย้านเข้าวิทลัยอย่างเต็มตัว
เรา: ครูคงไม่ไห้ย้ายหลอก เชื่อกู
แบงค์:รอบนี้กูโดนครั้งที่ 2 แล้วนะ ทันบนกูก็ทำมาแล้ว
เรา: 3รอบไม่ใช่หรอที่จะโดนย้ายได้อ่ะ
แบงค์:ก็เขาบอกว่าไห้2รอบ เห้อ
เรา: 3รอบมันถึงจะโดน
แบงค์: กูรู้ว่ากำลังไห้กำลังใจกู แต่กูยังทำใจไม่ได้เลย
เรา: หน้ะ
แบงค์:กูขอโทษ
เรา: คุยกับครูยัง
แบงค์:พรุ่งนี้
เรา: แล้วกินเหล้าทำไม กินแล้วทำไมต้องไห้แกรู้
แบงค์:กูยอมรับว่ากูกิน แต่กูไม่โดนจับ แต่เพื่อนกูมันสาวมาถึงกู กูก็เลยรับไปด้วย
เรา: อื้มมม พรุ่งนี้ก็แก้ตัวเอา
แบงค์:กูจะพาแม่ไป
เรา: เออดีแล้ว แล้วแม่ว่าไงบ้าง
แบงค์: ยังไม่บอกแม่
เรา: แกจะว่ามั้ย
แบงค์:ว่าเลยแหละ ยิ่งแต่พ่อกูด้วย เห้ออออ
เรา: หน้ะเด้อ
แบงค์:กูไม่รู้จะพูดขอโทษว่ายังไงวะ
เรา: ขอโทษพ่อแม่แกคงไห้อภัยแหละ
แบงค์: อื้มมมม
เรา: ต่อไปก็ฟังพ่อแม่บ้างนะ
แบงค์:ค้าบบบ
เรา: อื้อ ดีแล้ว
แบงค์:กูไม่รู้จะทำไรต่อไปเลย
เรา: ใจเย็นๆก่อนนะ อย่างเพิ่งวู่วาม ทุกปัญหามีทางออกเสมอสู้ๆ
แบงค์:อื้ม
เรา: อย่าคิดมากละเข้าใจมั้ย อะไรจะเกิดก็ไห้มันเกิด
แบงค์:อื้มมม กูจะทำใจละ
เรา: คงไม่ได้ย้ายหลอกเน้อะ
แบงค์:ช่ายๆ คงไม่ย้ายหลอก (อิโมจิร้องไห้)
เรา: ก็ขอไห้เป็นแบบนั้นนะเพี่ยงงงงงๆ
แบงค์:สาธุๆ
เรา: กูก็ไม่รู้จะไห้กำลังใจยังไงเน้อะ กูก็พูดได้แค่นี้แหละ
แบงค์:กูเข้าใจ
เรา: ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าโดนย้ายขึ้นมาจริงๆก้ไม่เป็นไรนะ ถึงจะอยู่ที่ไหนยังไงกูก็รักเหมือนเดิม
แบงค์:กูก็รักนะ ขอบคุณนะที่ยังอยู่ข้างๆกู
เจอกัน Ep.6 จ้าาา