ฉันลงไปในนรก "ครั้งที่ 1"

"เรื่องนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน"

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ อาจจะเป็นแค่ความฝัน จขกท เอง

เมื่อช่วงปี พ.ศ. 2558 เราจะไปบวชชีพราหมณ์ ถือศีล ภาวนา บ่อยมาก ทั้งไปคนเดียว ทั้งไปกับเพื่อน มีเวลาว่างต้องไปตลอด  

ก่อนจะเกิดเหตุการณ์ที่ฉันได้ลงไปในนรกนั้น ฉันได้ไปบวชชีพราหมณ์ 3 วัน
คืนสุดท้ายที่ฉันอยู่ในศีล 8 หลังจากเดินจงกรม นั่งสมาธิเสร็จ ถึงเวลา ต้องเข้านอนเพื่อมาทำวัดเช้า .. และลาศีล

ในคืนนั้น ฉันล้มตัวลงนอน ฉันกำหนดลมหายใจ.... หายใจเข้าพุท หายใจออกโท .....
ประมาณ 8-9 ครั้ง

ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติ ฉันได้ยินเสียงโหยห่วน
เสียงทุรนทุราย อืออึงไปหมด ฉันค่อยๆ ลืมตา มองรอบด้าน

ในตอนนั้นที่ฉันเห็นว่า ตัวฉันเองยืนอยู่ ตรงปากเหว แล้วด้านหลังของฉันเป็นประตูหิน มีความึดมิด หินเป็นสีดำมันเงา ด้านล่างของเหว ฉันเห็นเป็นธารเพลิง ที่มีไฟลุกขขึ้นมาตามผิวลาวา ลาวาเป็นสีฟ้า ๆ ส้ม แดง ตลอดเวลา และมีสะพานทางเดิน ที่เป็น ไม้ หรือ โซ่เหล็ก ฉันไม่แน่ใจ แต่เป็นทางเดินที่เล็กและ แคปมาก

ด้านล่างมีผู้คน สัตว์ เปรต และ สิ่งที่อธิบายไม่ได้ว่าเรียกอะไร ต่างยื้อแย้ง และปีนป่ายเหยียบกันไปมา ต่างพยายามจะปีน ผนังหิน  เสียงโอดครวญที่ระงม เสียงกรีดร้องที่เสียดแทง เสียงครวญครางที่น่าเวทนาและสงสาร

ความแหลมและคมของหิน  เสียบแทงลงไปใน ร่างกายของผู้ทึ่กำลังปีนป่ายกำแพง คนที่ตกลงไปในธารเพลิง เผาใหม้ สักพักก็กลับมีรูปร่างขึ้นมาอีก วนเวียน ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าอยู่แบบนี้

ฉันเริ่มแปลกใจ รอบด้านฉันเป็นบรรนากาศที่ดูอึดอัด แล้วร้ินมาก แต่ตัวฉันเองรู้สึกเย็นสบาย ไม่รู้สึกระคายผิวถึงความร้อน รอบด้าน นอกจากแสบตาจากแสง สีส้ม สีแดงของ สีฟ้า และเสียงร้องโหยหวน

ฉันก้าวถอยหลังมาจากขอบเหว
ตอนนั้นฉันจำได้อย่างชัดเจน ว่าฉันคิดอะไร
'จะทำยังไงให้พวกเค้าเหล่านั้น พ้นจากความเจ็บปวด ความทรมาณ'
จะทำวิธีไหนได้ ?
จะต้องทำยังไง?
ต้องไปถามใคร ?

แต่มีเสียงจากด้านหลังบอกว่า
''จะช่วยทุกคนไม่ได้หรอก แล้วก็ไม่ใช่วันนี้'

ตอนนั้นฉันหันไปมองตามเสียงคนที่พูด แล้วในความคิดตอนนั้นรู้ว่าคนนี้เป็นใคร
คนที่คุยกับฉัน ไม่ใช่คนตัวแดงๆ หรือ คนที่มีเขาแล้วถือหัวกะโหลก นุ่งโจรงกระเบนสีแดง
ฉันเห็น ผู้ชายผิวสองสีแต่ดูผุดผ่อง ท่าทางใจดี
ใส่ชุดสุภาพ ฉันจำลายละเอียดของเสื้อผ้าไม่ได้
จำได้แต่ดู สุภาพ และสีทึบๆ และดูเป็นคนใจดี อารมณ์ดีด้วยซ้ำ
แต่เสียงของ ผู้ชายคนนี้ ก้องกังวาลและชัดเจน
ฉันทำอะไรไม่ถูก นอกจากยกมือ สวัสดีค่ะ
'
ฉันถามว่า ทำไมวันนี้ไม่ได้ละคะ หนูก็อยู่นี่แล้ว หนูต้องช่วยพวกเค้ายังไง'
เสียงที่ตอบกลับมาดังและชัดเจนแต่ในน้ำเสียงฉันรู้สึกถึงความเอ็นดู หรือ อาจจะเป็นความไม่ได้สนใจ ในคำพูดฉันนัก

'ดื้อด้าน ดื้อรั้น ต้องให้ได้รู้ ให้ได้เห็นกับตา ต้องสงสัย ต้องหาเหตุ ไม่ได้เกรงกลัวใคร เลย รึ'

แต่ตอนนั้นฉัน ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ อยากจะมองหน้า แต่ก็ไม่กล้า จะได้ยินเสียง  ''ไปกลับ' ที่ดังสะเทือนมาถึงใต้ฝ่าเท้าของฉัน แล้วกลายเป็นความมึดมิด

ฉันได้ยินเสียงรอบข้าง จุกจิ๊ก ๆ จอแจ นู้นนี้ ฉันค่อยๆ ลืมตา ดูเวลาตอนนั้นประมาณ ตี 4 กว่าๆ
ฉันลุกเก็บของ ทำวัตรเช้า ตักบาตร ลาศีล กลับบ้าน
แล้วก็ไม่ได้คิดเรื่อง ฝันว่าที่ไปไหนมาเลย

จนได้ไป นรก ครั้งที่ 2 .....

*รายละเอียด จะตกหล่นไปบ้าง แต่พยายามนึกให้ออกได้มากที่สุด ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนั้น บางอย่างก็จดไว้สั้นๆ แต่ส่วนมากจะไม่ค่อยได้จด เพราะเกือบจะจำได้หมด กับเหตุการณ์ที่พบเจอ จะพยายามเก็บรายละเอียดให้ได้มากที่สุดนะคะ

****หลายคนที่อ่าน อาจจะไม่เชื่อ อย่าว่าแต่คุณไม่เชื่อเลยค่ะ เราเองที่พบเจอกับ ตัวเรายังไม่อยากจะเชื่อเลยด้วยซ้ำ****

อาจจะเป็นเพียงแค่ความฝัน เพราะ จขกท ก็หาคำตอบในเรื่องที่เกิดขึ้น ยังได้ชัดเจน

ที่เล่าให้ฟังไม่ได้ต้องการยอดไลท์ นะคะ แคอยากเล่า ก็เล่า เพราะ ยอดไลท์ไม่ได้มีผลกับการใช้ชีวิต


เดียวมาเล่าต่อ ตอน จนได้ไป นรก ครั้งที่ 2 ..... นะคะ ขอขับรถ ขอทำธุระ ก่อนนน ค่าา