ทำไมต้องมานั่งตามใจคนอื่น ไม่เคยได้เป็นตัวของตัวเอง

วันหยุดมันสำคัญสำหรับเรามากเพราะเราจะมีเวลาอยู่กับลูกเต็มที่ แต่แม่ขอร้องมห้พาน้องไปดูหนัง กลับมาน้องขอให้พาไปตัดผม แถมยังไม่ได้มีอะไรดีแม่ก็ยังมาบ่นโน่นนี่นั่น แค่เราไม่ได้อยู่บ้านกะลูกห่วงลูกก็เครียดพอละ ตอนนี้บอกเลยอะไรมากระทบนิดๆหน่อยๆโมโหง่ายมาก รู้สึกเบื่อๆรำคาญ บอกไม่ถูก ต้ิงออกไปข้างนอกทั้งที่ไม่อยากไป กลับมาโดนบ่น ยอมรับว่าเป็นคนไม่ค่อยเก็บไม่พอใจพูดเลย...ใครจะเข้าใจยังไงก็ช่างขี้เกียจอธิบาย บางครั้งเจออะไรเยอะๆก็คิดอยากไปพบจิตแพทย์เหมือนกันนะ เพราะบางครั้งเจอเครียดจนใช้วิธีการหาแต่เรื่องสนุกมาคุยเพื่อให้มีแต่เสียงหัวเราะกลบเกลื่อนเรื่องแย่ๆ มีแต่คนอยากจะให้เราทำโน่นนี่นั่นให้ ถาม..แล้วอยากมีใครทำอะำรเพื่อเราบ้างไหม?...อยากอยู่เงียบๆสักพักใหญ่ๆ..อยากไปบวชสัก15วัน ถ้าไม่ติดว่ามีลูก ก็คงหนีไปบวชเหมือนทุกครั้ง ใก้จิตใจสงบลงบ้าง ช่วงนี้รู้สึกว่า...ความเลวเจ้าครอบงำจริงๆ