ผมมีเรื่องอัดอั้นใจอย่างมากอยากจะระเบิด คือเห็นอดีตพ่อกลับเข้ามาในบ้าน จนอยากจะพูดดังๆว่านึงออกไปจากบ้านภู
ขอเล่าก่อนก่อนหน้านั้นย้อนไป10ปีก่อนหน้านั้นผมอายุประมาณ11ขวบเขาได้ มีเมียใหม่แล้วทิ้งผมกับแม่แล้วก็น้องไป ซึ่งตอนนั้นก่อนจะเลิกกันก็มีตบตีกันกับแม่ ซึ่งผมก็อยู่ในเหตุการด้วย ตอนเริ่มมีปากเสียงก็ดึกมากแล้วจนทะเลาะกันหนักแม่ก็วิ่งหนีลงจากบ้านเขาก็ใช้ไม้ค้ำแผงหน้าต่างยาวประมาณ1เมตรพุ่งตามลงไปแม่ก็หนีผมก็วิ่งตามแม่ลงไปบ้านยาย ก็ได้เคลียกันจบด้วยการเลิกกันเขาก็ไปอยู่บ้านเมียใหม่มีลูกด้วยกัน โดยไม่ได้ส่งเสียผมและน้องในกาเรียนหรือค่าใช้จ่ายเลย ญาติหรือคนสนิทที่เข้าข้างเขาก็บอกว่าจะไปส่งเสียทำไมลูกของเราก็มี ซึ่งแม่ผมและน้องก็ไม่เคยไม่ร้องขออะไรจากเขาเลยเหมือนขาดจากกัน ซึ่งทำให้ผมรักแม่มากตลอดเวลาที่ผ่านมาผมก็ใช้ชีวิตเป็นปกติเหมือนคนทั่วไป ถ้าใครถามเรื่องพ่อผมก็จะบอกว่า "ไม่รู้บ้าง ตายแล้ว มีเมียใหม่ไปแล้ว"ก็ตอบไปตามอารมของผม ผ่านไปหลายปีก็ได้ข่าวว่า มีปัญหากับทางบ้านเมียใหม่ก็ย้ายกลับไปอยู่บ้านตัวเองที่ต่างจังหวัด แต่ด้วยอุปนิสัยของเมียใหม่เขาเข้ากับญาติพี่น้องทางโน้นไมไ่ด้ก็ต้องอยู่สันโดดกันสองคนจและลิกกันในที่สุด"ด้วยเหตุผลที่เขาบอกว่าไม่ได้รักเมียใหม่" ลูกใหม่ของเขาก็อยู่กับเมียเขาก็ออกมาใช้ชีวิตตามลำพัง แล้วกลับมาที่บ้านยายมาคุยกับคนโตแล้วยายก็ให้ที่พักหางานให้ทำ แต่นิสัยเขาคือ สูบบุหรี่ กินเหล้า เบียร์ ซึ่งที่ผมรู้เพราะมาอยู่ไกล้กันแต่คนละกลุ่มบ้านแต่ ผมไม่อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมผมเกลียดแล้วมันฝังอยู่ในใจ เขาพยามเข้าหาญาติพี่ป้าน้าอาตายายซึ่งเชาก็คุยด้วยแต่ช่วยอะไรไม่ได้ เขาก็พยามอยากจะคุยกับผม แต่จะโดนผมว่าถากถางกลับไปตลอดเพราะอคติในใจผมมันมีจนล้น ประกอบกับผมเป็นคนเด็ดขาดทางความคิดในการตัดสินใจ จนมาวันนี้ผมอยู่ในห้องเปิดประตูออกไปเห็นเขามานอนอยู่ในบ้านแต่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาก็นอนอยู่ในห้องแม่ผมปรี้ดมากๆแต่เกรงใจแม่ผมก็ทำท่าไมพ่อใจด้วยการปิดประตูห้องเสียดังปั้ง แม่นั่งอยู่ข้างนอกห้องก็อุทาน ว่า "หึอ"ในลำคอ แล้วผมก็เงียบไม่พูดเลยผมก็อัดอั้นด้วยความโมโหอยู่ในใจ พยามหาดูฟังเพลงดูรายการสดแล้วมันไม่สงบลงเลย ทั้งหมดที่เล่ามานี้ผมหาที่ระบาย
ถ้าพ่อจะกลับมาคืนดีกับแม่แต่ผมรู้สึกไม่พอใจ
ขอเล่าก่อนก่อนหน้านั้นย้อนไป10ปีก่อนหน้านั้นผมอายุประมาณ11ขวบเขาได้ มีเมียใหม่แล้วทิ้งผมกับแม่แล้วก็น้องไป ซึ่งตอนนั้นก่อนจะเลิกกันก็มีตบตีกันกับแม่ ซึ่งผมก็อยู่ในเหตุการด้วย ตอนเริ่มมีปากเสียงก็ดึกมากแล้วจนทะเลาะกันหนักแม่ก็วิ่งหนีลงจากบ้านเขาก็ใช้ไม้ค้ำแผงหน้าต่างยาวประมาณ1เมตรพุ่งตามลงไปแม่ก็หนีผมก็วิ่งตามแม่ลงไปบ้านยาย ก็ได้เคลียกันจบด้วยการเลิกกันเขาก็ไปอยู่บ้านเมียใหม่มีลูกด้วยกัน โดยไม่ได้ส่งเสียผมและน้องในกาเรียนหรือค่าใช้จ่ายเลย ญาติหรือคนสนิทที่เข้าข้างเขาก็บอกว่าจะไปส่งเสียทำไมลูกของเราก็มี ซึ่งแม่ผมและน้องก็ไม่เคยไม่ร้องขออะไรจากเขาเลยเหมือนขาดจากกัน ซึ่งทำให้ผมรักแม่มากตลอดเวลาที่ผ่านมาผมก็ใช้ชีวิตเป็นปกติเหมือนคนทั่วไป ถ้าใครถามเรื่องพ่อผมก็จะบอกว่า "ไม่รู้บ้าง ตายแล้ว มีเมียใหม่ไปแล้ว"ก็ตอบไปตามอารมของผม ผ่านไปหลายปีก็ได้ข่าวว่า มีปัญหากับทางบ้านเมียใหม่ก็ย้ายกลับไปอยู่บ้านตัวเองที่ต่างจังหวัด แต่ด้วยอุปนิสัยของเมียใหม่เขาเข้ากับญาติพี่น้องทางโน้นไมไ่ด้ก็ต้องอยู่สันโดดกันสองคนจและลิกกันในที่สุด"ด้วยเหตุผลที่เขาบอกว่าไม่ได้รักเมียใหม่" ลูกใหม่ของเขาก็อยู่กับเมียเขาก็ออกมาใช้ชีวิตตามลำพัง แล้วกลับมาที่บ้านยายมาคุยกับคนโตแล้วยายก็ให้ที่พักหางานให้ทำ แต่นิสัยเขาคือ สูบบุหรี่ กินเหล้า เบียร์ ซึ่งที่ผมรู้เพราะมาอยู่ไกล้กันแต่คนละกลุ่มบ้านแต่ ผมไม่อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมผมเกลียดแล้วมันฝังอยู่ในใจ เขาพยามเข้าหาญาติพี่ป้าน้าอาตายายซึ่งเชาก็คุยด้วยแต่ช่วยอะไรไม่ได้ เขาก็พยามอยากจะคุยกับผม แต่จะโดนผมว่าถากถางกลับไปตลอดเพราะอคติในใจผมมันมีจนล้น ประกอบกับผมเป็นคนเด็ดขาดทางความคิดในการตัดสินใจ จนมาวันนี้ผมอยู่ในห้องเปิดประตูออกไปเห็นเขามานอนอยู่ในบ้านแต่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาก็นอนอยู่ในห้องแม่ผมปรี้ดมากๆแต่เกรงใจแม่ผมก็ทำท่าไมพ่อใจด้วยการปิดประตูห้องเสียดังปั้ง แม่นั่งอยู่ข้างนอกห้องก็อุทาน ว่า "หึอ"ในลำคอ แล้วผมก็เงียบไม่พูดเลยผมก็อัดอั้นด้วยความโมโหอยู่ในใจ พยามหาดูฟังเพลงดูรายการสดแล้วมันไม่สงบลงเลย ทั้งหมดที่เล่ามานี้ผมหาที่ระบาย