สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป นี้เป็นกระทู้แรกของเราเลยค่ะ เราเป็นคนชอบอ่านเรื่องผีๆ แต่ก็เป็นคนที่กลัวผีนะค่ะ 555 ฟังเรื่องของคนอื่นๆมามาก อยากจะลองแชร์ประสบการณ์ของตัวเราเองดูบ้าง เป็นเรื่องสั้นๆนะค่ะ อาจจะไม่ค่อยหน้ากลัวเท่าไหร่ แต่สำหรับเราพออยู่ในช่วงเวลาที่เจอนั้นก็กลัวทุกครั้ง ถึงแม้ว่าอาจจะชินแล้วก็เหอะ สิ่งที่เราเจอนั้นคืออาการของคนโดน"ผีอำ"
**ถ้าแท็กผิดห้อง ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ เพิ่งเคยเล่นครั้งแรก โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะค่ะ
เริ่มเรื่องเลยละกัน ย้อนกลับไปเมื่อเราอายุได้14ย่าง15 เรียนอยู่ ม.2 เราเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ บ้านที่อยู่ก็หลังเล็กๆ บรรยาการรอบๆจะวังเวงมากเวลากลางคืนเพราะที่ดินระแวกนั้นจะเป็นลานตากมันโลงๆกว้างๆ และเป็นป่า บ้านแต่ละหลังจะห่างไกลกันมากๆค่ะ บ้านของเราด้านหน้าจะเป็นออฟฟิตและห้องนั่งเล่นไปในตัวห้องทัดไปก็เป็นห้องนอนเลยค่ะ ขอบอกก่อนว่าเราไม่ได้อยู่บ้านนี้ตั้งแต่เกิดพ่อกับแม่ย้ายมาอยู่ช่วงเราอยู่ ป.3 ตั้งแต่อยู่มาทุกอย่างก็ดูปกติดีค่ะ จนมาถึงวันที่เกิดเหตุการณ์เป็นวันศุกร์ ก็จะนอนดึกได้เพราะไม่ต้องตื่นเช้าไปเรียน เราเล่นเกมส์กับพี่ชายตั้งแต่ช่วงเย็น จนละครหลังข่าวจบพ่อกับแม่และพี่สาวก็ไปนอนก่อน เหลือเรากับพี่ชาย2คน เล่นไปสักพักเลยมองดูนาฬิกา 5ทุ่มอีก5นาทีจะเที่ยงคือเราจำได้แม่นมากๆ เราเลยขอพี่ชายไปนอนก่อน (ที่บ้านเราจะนอนรวมกันทั้งหมด 4คนค่ะ มีแม่ พ่อ พี่สาว เรา ส่วนพี่ชายจะนอนอีกห้อง (ขอเรียงลำดับที่นอนนะค่ะ แม่1 พ่อ2 พี่สาว3 เรา4) เรานอนเตียงเดียวกับพี่สาวเราจะนอนฝั่งขวา พี่สาวนอนฝั่งซ้าย ส่วนพ่อกับแม่จะนอนอีกเตียง พื้นห้องนอนจะปูด้วยเสื่อน้ำมันค่ะเวลาเดินจะมีเสียง แต็กๆ) เราก็เข้ามานอนเหมือนปกติของทุกวัน ที่นอนเราจะอยู่เป็นคนสุดท้าย พี่สาว พ่อ แม่ ก็หลับกันหมดแล้ว ด้วยความง่วงบวกกับเลยเวลาที่นอนปกติของทุกวันเลยทำให้เพลียมากๆค่ะ เราก็นอนห่มผ้าหลับตาไปได้สักพักความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น เราก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเปิดประตูห้องเสียงประตูดัง แอดดด........ ย่างช้าๆ เราก็ไม่ได้สนใจคิดว่าคงเป็นพี่ชาย พอสิ้นเสียงประตู ก็มีเสียงเหมือนคนเดินเข้ามา...แต๊กก..แต็กกก...แต็กกก.......แล้วเสียงก็มาหยุดที่ปลายเท้าเรา ระหว่างที่เรานอนฟังอยู่ช่วงเสียงเดินก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีเพราะเสียงคนที่เดินมามันผิดปกติ ถ้าเป็นคน จะต้องเดินเป็นสิบก้าวกว่าจะถึงที่นอนเรา ความรู้สึกตอนนั้นเราตื่นเลย ด้วยความที่กลัวเลยหลับตาปี๋ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตา ไม่กล้าขยับตัวแกล้งทำเป็นหลับ พอสักเหมือนมีคนดึกผ้าห่มเราลงไปอย่างช้าๆ ตอนนั้นมันน่ากลัวมากๆ ใจเราก็คิดว่ามันคืออะไร..ะ ใคร..ะ พอผ้าห่มเหมือนล่นลงไปถึงปลายเท้า เราก็ค่อยๆรู้สึกเย็นวาบจากปลายเท้าไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนรู้สึกแน่นหน้าอกและขยับตัวไม่ได้ ความรู้สึกตอนนั้นเรากลัวมากๆ ใจนี่หายวาบเลย เหมือนคนกลัวจนขี้ขึ้นสมอง
แต่ความรู้สึกตอนนั้นเราเจ็บและแน่นหน้าอกมากๆมันทรมาน ด้วยความที่อยากรู้เลยจะลืมตามามองดูว่ามันคืนอะไรกัน แต่เหมือนตามันลืมไม่ขึ้น หนังตามันหนักมากๆเหมือนคนที่ง่วงนอนจัดๆแล้วฝืนอะค่ะ เลยพยายามหรี่มองดู เราก็เป็นเป็นผู้หญิง เสื้อผ้ามอมแมมสีดำๆเหมือนคนบ้า ผิวก็คล้ำๆ ผมยาวปะบ่าผมยุ่งๆฟูๆก้มหน้า นั่งทับอกเราอยู่ ตอนที่เราเห็นจะดูไม่ชัดเจน100%แต่มองออกว่ามีลักษณะยังไง แต่พอเห็นแบบนั่นแล้วบอกเลยค่ะว่ามันสยองมากๆ เรานี่รีบหลับตาปี๋เลย แล้วจะตะโกนให้พี่สาวช่วยพอจะพูดก็พูดไปออก เหมือนเสียงมันอู้อี้อยู่ในลำคอ แขนขาก็ขยับไม่ได้ เวลาเราจะขยับตัวแต่ละครั้งจะรู้สึกเจ็บหน้าอกขึ้นเรื่อยๆ ในใจก็คิดถึงพระถึงเจ้าก็ไม่หาย จะสวดมนต์ก็ท่องเป็นแต่นะโมตัสสะ ตอนนั้นร้องไห้เลยค่ะ เลยคิดในใจว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำบุญไปให้อย่าทำอะไรเราเลยเรากลัว สักพักก็มีเสียงเหมือนคนร้องไห้ หือออ...หืออออ เบาๆ ยิ่งทำให้เรากลัวมากกว่าเก่า แล้วอาการเจ็บหน้าอกก็ไม่หาย เลยใจแข็งฝืนจะพลิกตัวเหมือนเค้าก็ยิ่งกดเราแรงขึ้น อาการแบบ กดแช่นานๆแรงๆแล้วก็ผ่อนเบา เป็นแบบนี้เรื่อยๆ จนเราไม่ไหวขืนเป็นแบบนี้ทั้งคืนเราคงไม่ได้นอน เลยแข็งใจอีกครั้ง พลิกตัวเราก็หลุดออกมาได้ เท่านั้นแหละเรารีบกระเด้งขึ้นมาแล้วกระโดดข้ามพี่สาวเราไปหยิบสร้อยพระพ่อมาคล้องคอทันทีค่ะ แล้วปลุกพี่ พ่อ แม่ แล้วเล่าเหตุการให้ทุกคนฟังตั้งแต่แรกว่ามานอนตอนไหนหลังจากนั้นเกิดอะไร พอเล่าไปเราก็เอะใจว่ารึเราจะฝัน..ะ เลยมองดูนาฬิกา เฮ้ย...เพิ่งจะเที่ยงคืนตรง เราเข้ามานอนตอน 23:55น.นะ ถ้าเราฝันมันคงเป็นไปไม่ได้แถม ความรู้สึกเหมือนจริงสุดๆ เลยมั่นใจว่าเราไม่ได้ฝันแน่ๆ แล้วคืนนั้นเลยสลับฝั่งที่นอนกับพี่สาวเลยค่ะ พี่นอนกอดเราทั้งคืนพร้อมกับสวมสร้อยพระพวงเบอเริ่มเลยค่ะ และนี้เป็นครั้งแรกของเราค่ะ ในการมีสัมผัสพิเศษ(ไม่แน่ใจว่าจะเรียกแบบนั้นได้รึป่าว แต่ที่แน่ๆเป็นคนขวัญอ่อนไปเลย เวลานอนจะระแวงค่ะ) เพราะคืนถัดมาวันที่2 เราก็เจออีกค่ะ แต่ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิม แต่เป็นผู้ชายค่ะ คือในคืนที่ 2เราขอพี่สาวนอนฝั่งของนาง แล้วเราก็กำลังจะหลับความกลัวผีที่เมื่อคืนเพิ่งเจอมาก็ไม่ได้คิดไรมากและ มันคงไม่เกิดอะไรแล้วหละ แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น ในระหว่างที่เรากำลังเคลิ้มๆจะหลับ เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นเราเห็นผู้ชายหัวโล้น ตัวคล้ำๆน้ำตาลๆเหมือนคนโดนไฟคอกอะค่ะ ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วมาหยุดอยู่ที่ข้างๆที่นอน ตอนนั้นเราก็หลับตานะค่ะ แต่ความรู้สึกมันขัดแย้งเหมือนเค้าให้เราเห็นอะค่ะ จะว่าฝันก็ไม่เชิง (เรานอนตะแคงซ้ายหันหลังชนกับพี่สาว) พอเค้ามาหยุดที่ข้างๆเรา เราก็ขยับตัวไม่ได้เหมือนเค้าบังคับให้เรามองเค้าอย่างเดียว แล้วเค้าก็ค่อยๆก้มตัวลงมาช้าๆ แล้วมองหน้าเรา เราเลยคิดในใจอย่ามาหลอกหนูเลยหนูกลัวแล้วค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำบุญไปให้ สักพักเค้าก็ยืดตัวตรงแล้วเดินหายไป จังหวะนั้นเราก็เหมือนหลุดจากภวังค์เลยค่ะลืมตาขึ้นมามองสภาพแวดล้อมว่าเราฝันหรอ แต่ทำไมท่าที่เรานอนมันเป็นท่าเดิมเลย นอนตะแคงซ้าย เท่านั่นหละค่ะรีบลุกไปหยิบพระมาคล้องคอเส้นเดิมเลย แล้วปลุกพี่สาวแล้วเล่าให้พี่สาวฟัง จนพ่อกับแม่ก็พากันงั่วเงียตื่นมาถามเราว่ามีอะไรกัน คุยอะไรกัน เราก็เล่าให้ท่านฟังค่ะ แม่เลยพูดว่า อีกแล้วหรอ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะพาไปหาพ่อปู่ละกัน(พ่อปู่ที่ว่าหมายถึงสิ่งศักดิ์ที่เรานับถืออะค่ะ แถวบ้านมีสำนักเข้าทรงคือพ่อปู่ที่ว่า) พอวันรุ่งขึ้นช่วงสายๆแม่ก็พาไปหาพ่อปู่ แล้วแม่ก็เล่าให้พ่อปู่ฟังกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าคืออะไร จะเป็นอันตรายมั่ย ท่านก็นั่งทำสมาธิสักครู่แล้วลืมตาขึ้นมาบอกว่า ผู้หญิงที่เองเห็น เค้าเป็นเจ้าที่เจ้าทางที่นั่นคือเป็นดวงวิญญาณที่เค้าอาศัยอยู่ที่นั่นก่อนแล้ว แม่ก็ถามกลับว่า แล้วจะต้องทำยังไงค่ะพ่อปู่ ท่านบอกทำอะไรเจ้าไม่ได้หรอกเจ้าอยู่ก่อนเรานะ ที่นั่นคือที่ของเค้าลูกเอ็งอะ ไปนอนทับที่เค้าพอดี ตรงนี้เราก็งงว่าอยู่มาตั้งแต่ ป.3ยัน ม.2 ไม่เห็นมีอะไรเลย ทำไมถึงเพิ่งมาเป็น ก็เลยถามพอปู่ไป ท่านบอกว่า เหมือนกับว่าเค้าอยากจะมาเกิด เค้าก็เลยปรากฎให้เราเห็น แม่เลยถามกลับว่า ลูกฉันยังเล็กอยู่เลย จะมาขอเกิดได้ยังไง พ่อปู่เลยบอกว่า ให้ระวังไว้นะวิญญาณตนนี้ต้องการที่จะมาเกิด เค้าอาจจะทำให้เกิดเหตุการณ์ทำให้ลูกเอ็งท้องก็ได้ (คือที่บ้านเราจะมีคนงานอาศัยอยู่ด้วยค่ะ แต่เค้าจะอยู่บ้านด้านหลังเป็นบ้านพักคนงาน) มันเลยทำให้เราต้องระวังตัว หลังจากนั่นก็ถามถึงชายหัวโล้น พ่อปู่ก็บอก เค้าเป็นวิญญาณที่อยู่ที่นั่นอะแหละ เค้าสามารถเข้าออกบ้านเราได้ เป็นเพราะเราขวัญอ่อนด้วย เค้าเลยมาสื่อกับเราได้ (ที่บ้านของเราไม่ได้มีศาลพระภูมิหรือศาลตายายนะค่ะ ที่ดินที่อยู่เป็นที่เช่าค่ะ ที่บ้านก็จะมีแค่หิ้งพระค่ะ) หลังจากที่สนทนากันจบ พ่อปู่ก็เป่าหัวให้ และพรมน้ำมนต์ให้เป็นอันเสร็จค่ะ หลังจากที่กลับมาบ้าน คืนนั้นเราก็นอนหลับสบายมากค่ะ แต่ยังไงซะตั้งแต่ที่เราเจอผีอำครั้งแรกก็ทำให้เราเป็นคนโดนผีอำอยู่บ่อยจนกลายเป็นความชินไปเลยค่ะ ปล.แต่กลัวผีอยู่นะค่ะ หลังจากนั้นไม่นาน ที่บ้านก็มีคนงานท้องจริงๆค่ะเป็นคนลาวแอบได้เสียกับคนงานเขมรแต่หลังจากท้องสาวลาวก็ขอลากลับไปบ้านไม่ได้กลับมาอีกเลย มาทราบตอนหลังว่านางได้ลูกสาวด้วยนะค่ะ
เรื่องทั้งหมดก็มีเพียงเท่านี้(ก่อนเนอะ)เอาเป็นว่า ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจบค่ะ หวังว่าจะมีคนชอบนะค่ะ
เมื่อก่อนเคยเล่าเรื่องพวกนี้ให้เพื่อนฟัง ตอนฟังนางก็เออ ออ ห่อหมก แต่พอลับหลัง นินทากับเพื่อนคนอื่นเฉยว่าเราเพ้อเจ้อ5555 ก็ไม่เป็นไรค่ะ ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนนะค่ะ
ครั้งแรกของคน"กึ่งหลับกึ่งตื่น"
**ถ้าแท็กผิดห้อง ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ เพิ่งเคยเล่นครั้งแรก โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะค่ะ
เริ่มเรื่องเลยละกัน ย้อนกลับไปเมื่อเราอายุได้14ย่าง15 เรียนอยู่ ม.2 เราเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ บ้านที่อยู่ก็หลังเล็กๆ บรรยาการรอบๆจะวังเวงมากเวลากลางคืนเพราะที่ดินระแวกนั้นจะเป็นลานตากมันโลงๆกว้างๆ และเป็นป่า บ้านแต่ละหลังจะห่างไกลกันมากๆค่ะ บ้านของเราด้านหน้าจะเป็นออฟฟิตและห้องนั่งเล่นไปในตัวห้องทัดไปก็เป็นห้องนอนเลยค่ะ ขอบอกก่อนว่าเราไม่ได้อยู่บ้านนี้ตั้งแต่เกิดพ่อกับแม่ย้ายมาอยู่ช่วงเราอยู่ ป.3 ตั้งแต่อยู่มาทุกอย่างก็ดูปกติดีค่ะ จนมาถึงวันที่เกิดเหตุการณ์เป็นวันศุกร์ ก็จะนอนดึกได้เพราะไม่ต้องตื่นเช้าไปเรียน เราเล่นเกมส์กับพี่ชายตั้งแต่ช่วงเย็น จนละครหลังข่าวจบพ่อกับแม่และพี่สาวก็ไปนอนก่อน เหลือเรากับพี่ชาย2คน เล่นไปสักพักเลยมองดูนาฬิกา 5ทุ่มอีก5นาทีจะเที่ยงคือเราจำได้แม่นมากๆ เราเลยขอพี่ชายไปนอนก่อน (ที่บ้านเราจะนอนรวมกันทั้งหมด 4คนค่ะ มีแม่ พ่อ พี่สาว เรา ส่วนพี่ชายจะนอนอีกห้อง (ขอเรียงลำดับที่นอนนะค่ะ แม่1 พ่อ2 พี่สาว3 เรา4) เรานอนเตียงเดียวกับพี่สาวเราจะนอนฝั่งขวา พี่สาวนอนฝั่งซ้าย ส่วนพ่อกับแม่จะนอนอีกเตียง พื้นห้องนอนจะปูด้วยเสื่อน้ำมันค่ะเวลาเดินจะมีเสียง แต็กๆ) เราก็เข้ามานอนเหมือนปกติของทุกวัน ที่นอนเราจะอยู่เป็นคนสุดท้าย พี่สาว พ่อ แม่ ก็หลับกันหมดแล้ว ด้วยความง่วงบวกกับเลยเวลาที่นอนปกติของทุกวันเลยทำให้เพลียมากๆค่ะ เราก็นอนห่มผ้าหลับตาไปได้สักพักความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น เราก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเปิดประตูห้องเสียงประตูดัง แอดดด........ ย่างช้าๆ เราก็ไม่ได้สนใจคิดว่าคงเป็นพี่ชาย พอสิ้นเสียงประตู ก็มีเสียงเหมือนคนเดินเข้ามา...แต๊กก..แต็กกก...แต็กกก.......แล้วเสียงก็มาหยุดที่ปลายเท้าเรา ระหว่างที่เรานอนฟังอยู่ช่วงเสียงเดินก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีเพราะเสียงคนที่เดินมามันผิดปกติ ถ้าเป็นคน จะต้องเดินเป็นสิบก้าวกว่าจะถึงที่นอนเรา ความรู้สึกตอนนั้นเราตื่นเลย ด้วยความที่กลัวเลยหลับตาปี๋ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตา ไม่กล้าขยับตัวแกล้งทำเป็นหลับ พอสักเหมือนมีคนดึกผ้าห่มเราลงไปอย่างช้าๆ ตอนนั้นมันน่ากลัวมากๆ ใจเราก็คิดว่ามันคืออะไร..ะ ใคร..ะ พอผ้าห่มเหมือนล่นลงไปถึงปลายเท้า เราก็ค่อยๆรู้สึกเย็นวาบจากปลายเท้าไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนรู้สึกแน่นหน้าอกและขยับตัวไม่ได้ ความรู้สึกตอนนั้นเรากลัวมากๆ ใจนี่หายวาบเลย เหมือนคนกลัวจนขี้ขึ้นสมอง
แต่ความรู้สึกตอนนั้นเราเจ็บและแน่นหน้าอกมากๆมันทรมาน ด้วยความที่อยากรู้เลยจะลืมตามามองดูว่ามันคืนอะไรกัน แต่เหมือนตามันลืมไม่ขึ้น หนังตามันหนักมากๆเหมือนคนที่ง่วงนอนจัดๆแล้วฝืนอะค่ะ เลยพยายามหรี่มองดู เราก็เป็นเป็นผู้หญิง เสื้อผ้ามอมแมมสีดำๆเหมือนคนบ้า ผิวก็คล้ำๆ ผมยาวปะบ่าผมยุ่งๆฟูๆก้มหน้า นั่งทับอกเราอยู่ ตอนที่เราเห็นจะดูไม่ชัดเจน100%แต่มองออกว่ามีลักษณะยังไง แต่พอเห็นแบบนั่นแล้วบอกเลยค่ะว่ามันสยองมากๆ เรานี่รีบหลับตาปี๋เลย แล้วจะตะโกนให้พี่สาวช่วยพอจะพูดก็พูดไปออก เหมือนเสียงมันอู้อี้อยู่ในลำคอ แขนขาก็ขยับไม่ได้ เวลาเราจะขยับตัวแต่ละครั้งจะรู้สึกเจ็บหน้าอกขึ้นเรื่อยๆ ในใจก็คิดถึงพระถึงเจ้าก็ไม่หาย จะสวดมนต์ก็ท่องเป็นแต่นะโมตัสสะ ตอนนั้นร้องไห้เลยค่ะ เลยคิดในใจว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำบุญไปให้อย่าทำอะไรเราเลยเรากลัว สักพักก็มีเสียงเหมือนคนร้องไห้ หือออ...หืออออ เบาๆ ยิ่งทำให้เรากลัวมากกว่าเก่า แล้วอาการเจ็บหน้าอกก็ไม่หาย เลยใจแข็งฝืนจะพลิกตัวเหมือนเค้าก็ยิ่งกดเราแรงขึ้น อาการแบบ กดแช่นานๆแรงๆแล้วก็ผ่อนเบา เป็นแบบนี้เรื่อยๆ จนเราไม่ไหวขืนเป็นแบบนี้ทั้งคืนเราคงไม่ได้นอน เลยแข็งใจอีกครั้ง พลิกตัวเราก็หลุดออกมาได้ เท่านั้นแหละเรารีบกระเด้งขึ้นมาแล้วกระโดดข้ามพี่สาวเราไปหยิบสร้อยพระพ่อมาคล้องคอทันทีค่ะ แล้วปลุกพี่ พ่อ แม่ แล้วเล่าเหตุการให้ทุกคนฟังตั้งแต่แรกว่ามานอนตอนไหนหลังจากนั้นเกิดอะไร พอเล่าไปเราก็เอะใจว่ารึเราจะฝัน..ะ เลยมองดูนาฬิกา เฮ้ย...เพิ่งจะเที่ยงคืนตรง เราเข้ามานอนตอน 23:55น.นะ ถ้าเราฝันมันคงเป็นไปไม่ได้แถม ความรู้สึกเหมือนจริงสุดๆ เลยมั่นใจว่าเราไม่ได้ฝันแน่ๆ แล้วคืนนั้นเลยสลับฝั่งที่นอนกับพี่สาวเลยค่ะ พี่นอนกอดเราทั้งคืนพร้อมกับสวมสร้อยพระพวงเบอเริ่มเลยค่ะ และนี้เป็นครั้งแรกของเราค่ะ ในการมีสัมผัสพิเศษ(ไม่แน่ใจว่าจะเรียกแบบนั้นได้รึป่าว แต่ที่แน่ๆเป็นคนขวัญอ่อนไปเลย เวลานอนจะระแวงค่ะ) เพราะคืนถัดมาวันที่2 เราก็เจออีกค่ะ แต่ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิม แต่เป็นผู้ชายค่ะ คือในคืนที่ 2เราขอพี่สาวนอนฝั่งของนาง แล้วเราก็กำลังจะหลับความกลัวผีที่เมื่อคืนเพิ่งเจอมาก็ไม่ได้คิดไรมากและ มันคงไม่เกิดอะไรแล้วหละ แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น ในระหว่างที่เรากำลังเคลิ้มๆจะหลับ เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นเราเห็นผู้ชายหัวโล้น ตัวคล้ำๆน้ำตาลๆเหมือนคนโดนไฟคอกอะค่ะ ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วมาหยุดอยู่ที่ข้างๆที่นอน ตอนนั้นเราก็หลับตานะค่ะ แต่ความรู้สึกมันขัดแย้งเหมือนเค้าให้เราเห็นอะค่ะ จะว่าฝันก็ไม่เชิง (เรานอนตะแคงซ้ายหันหลังชนกับพี่สาว) พอเค้ามาหยุดที่ข้างๆเรา เราก็ขยับตัวไม่ได้เหมือนเค้าบังคับให้เรามองเค้าอย่างเดียว แล้วเค้าก็ค่อยๆก้มตัวลงมาช้าๆ แล้วมองหน้าเรา เราเลยคิดในใจอย่ามาหลอกหนูเลยหนูกลัวแล้วค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำบุญไปให้ สักพักเค้าก็ยืดตัวตรงแล้วเดินหายไป จังหวะนั้นเราก็เหมือนหลุดจากภวังค์เลยค่ะลืมตาขึ้นมามองสภาพแวดล้อมว่าเราฝันหรอ แต่ทำไมท่าที่เรานอนมันเป็นท่าเดิมเลย นอนตะแคงซ้าย เท่านั่นหละค่ะรีบลุกไปหยิบพระมาคล้องคอเส้นเดิมเลย แล้วปลุกพี่สาวแล้วเล่าให้พี่สาวฟัง จนพ่อกับแม่ก็พากันงั่วเงียตื่นมาถามเราว่ามีอะไรกัน คุยอะไรกัน เราก็เล่าให้ท่านฟังค่ะ แม่เลยพูดว่า อีกแล้วหรอ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะพาไปหาพ่อปู่ละกัน(พ่อปู่ที่ว่าหมายถึงสิ่งศักดิ์ที่เรานับถืออะค่ะ แถวบ้านมีสำนักเข้าทรงคือพ่อปู่ที่ว่า) พอวันรุ่งขึ้นช่วงสายๆแม่ก็พาไปหาพ่อปู่ แล้วแม่ก็เล่าให้พ่อปู่ฟังกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าคืออะไร จะเป็นอันตรายมั่ย ท่านก็นั่งทำสมาธิสักครู่แล้วลืมตาขึ้นมาบอกว่า ผู้หญิงที่เองเห็น เค้าเป็นเจ้าที่เจ้าทางที่นั่นคือเป็นดวงวิญญาณที่เค้าอาศัยอยู่ที่นั่นก่อนแล้ว แม่ก็ถามกลับว่า แล้วจะต้องทำยังไงค่ะพ่อปู่ ท่านบอกทำอะไรเจ้าไม่ได้หรอกเจ้าอยู่ก่อนเรานะ ที่นั่นคือที่ของเค้าลูกเอ็งอะ ไปนอนทับที่เค้าพอดี ตรงนี้เราก็งงว่าอยู่มาตั้งแต่ ป.3ยัน ม.2 ไม่เห็นมีอะไรเลย ทำไมถึงเพิ่งมาเป็น ก็เลยถามพอปู่ไป ท่านบอกว่า เหมือนกับว่าเค้าอยากจะมาเกิด เค้าก็เลยปรากฎให้เราเห็น แม่เลยถามกลับว่า ลูกฉันยังเล็กอยู่เลย จะมาขอเกิดได้ยังไง พ่อปู่เลยบอกว่า ให้ระวังไว้นะวิญญาณตนนี้ต้องการที่จะมาเกิด เค้าอาจจะทำให้เกิดเหตุการณ์ทำให้ลูกเอ็งท้องก็ได้ (คือที่บ้านเราจะมีคนงานอาศัยอยู่ด้วยค่ะ แต่เค้าจะอยู่บ้านด้านหลังเป็นบ้านพักคนงาน) มันเลยทำให้เราต้องระวังตัว หลังจากนั่นก็ถามถึงชายหัวโล้น พ่อปู่ก็บอก เค้าเป็นวิญญาณที่อยู่ที่นั่นอะแหละ เค้าสามารถเข้าออกบ้านเราได้ เป็นเพราะเราขวัญอ่อนด้วย เค้าเลยมาสื่อกับเราได้ (ที่บ้านของเราไม่ได้มีศาลพระภูมิหรือศาลตายายนะค่ะ ที่ดินที่อยู่เป็นที่เช่าค่ะ ที่บ้านก็จะมีแค่หิ้งพระค่ะ) หลังจากที่สนทนากันจบ พ่อปู่ก็เป่าหัวให้ และพรมน้ำมนต์ให้เป็นอันเสร็จค่ะ หลังจากที่กลับมาบ้าน คืนนั้นเราก็นอนหลับสบายมากค่ะ แต่ยังไงซะตั้งแต่ที่เราเจอผีอำครั้งแรกก็ทำให้เราเป็นคนโดนผีอำอยู่บ่อยจนกลายเป็นความชินไปเลยค่ะ ปล.แต่กลัวผีอยู่นะค่ะ หลังจากนั้นไม่นาน ที่บ้านก็มีคนงานท้องจริงๆค่ะเป็นคนลาวแอบได้เสียกับคนงานเขมรแต่หลังจากท้องสาวลาวก็ขอลากลับไปบ้านไม่ได้กลับมาอีกเลย มาทราบตอนหลังว่านางได้ลูกสาวด้วยนะค่ะ
เรื่องทั้งหมดก็มีเพียงเท่านี้(ก่อนเนอะ)เอาเป็นว่า ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจบค่ะ หวังว่าจะมีคนชอบนะค่ะ
เมื่อก่อนเคยเล่าเรื่องพวกนี้ให้เพื่อนฟัง ตอนฟังนางก็เออ ออ ห่อหมก แต่พอลับหลัง นินทากับเพื่อนคนอื่นเฉยว่าเราเพ้อเจ้อ5555 ก็ไม่เป็นไรค่ะ ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนนะค่ะ