สวัสดีค่ะ มีเรื่องทุกข์ใจอีกแล้ว ไม่รู้จะปรึกษาหรือ ขอคำแนะนำจากใคร แต่ในที่นี่ มีเพื่อนๆ หลากหลาย อยากได้ คำแนะนำดีๆ แนวทางดีๆ หรือเพื่อเป็น ทางที่จะแก้ปัญหาได้
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนคนนี้ได้จะ 2 ปีแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง เคยมีคนผ่านเข้ามาสร้างความทรงจำร่วมกัน แต่คนนี้เราคิดว่าเขาคือคนที่ดี ที่สุดที่เราเคยเจอ เขาเป็นคนเอาใจใส่ ดูแล ห่วงใย ตั้งแต่วันแรกที่เราได้รู้จักเขา เขาจะมาหาเราหลังเลิกงานทุกวัน อาจจะมาไม่ได้บ้างถ้าหากวันไหนเขาติดงาน ทุกอย่างดูไปได้ด้วยดี เราไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นอยากจะไป เรารักและซื่อสัตย์ต่อเขา เขาก็ทำให้เรารู้ว่าเขาก็เป็นเช่นเดียวกับเรา เขาไม่เคยมีเรื่อง ผู้หญิงเข้ามาให้เราต้องมีปัญหากัน เขาสอนให้เรา เชื่อใจเขา มั่นใจในเขา เราเชื่อใจเขา เพราะเขาแสดงให้เห็นว่าเขาไม่มีอะไรปิดบังเรา เราไม่ได้เป็นเพื่อนใน Facebook กับเขาเพราะเขา บอกว่า ทุกครั้งที่มีแฟนแล้วมีปัญหากันจนถึงขั้นเลิกลา นั้นเป็นเพราะ ปัญหาจาก Facebook นี้ ฟังไม่ค่อยขึ้นเท่าไร แต่เขาก็ทำให้เห็นว่า เขาไม่ได้นอกใจ เขาบอกว่า เขาไม่อยากเลิกกับเราเพราะเรื่องแบบนี้ Facebook ไม่ได้สำคัญอะไร ปัญหาเราเพิ่งเกิดขึ้นมาเมื่อเดือนที่แล้ว เรากับเขา คบกัน พ่อแม่ ของต่างฝ่ายต่างรู้ เคยไปมาหาสู่กัน ทั้ง 2 ฝ่าย แม่เราอยากให้เรา แต่งงานกันเสียที เพราะเขาเห็นว่าคบกันมาสักระยะแล้ว อยากให้เป็นฝั่งเป็นฝา ความจริง เราเคยคุยกันไว้ว่า 28 ไปแแล้ว ไม่เกิน 30 เราจะแต่งงานกัน พอแม่เอ่ยปากมาแบบนี้ แฟนเราก็ไปบอกทางฝ่าย พ่อ ของเขา แต่ทางบ้านเขา ค่อนข้างจะเป็นคนสมัยก่อน พ่อเขาบอกว่า ทำไมต้องเร่งรัด ทำไมต้องรีบ มีอะไรหรือเปล่าที่ต้องรีบแต่ง สรุปคือ แม่ เรา กับพ่อ เขา ไม่ลงกันตั้งแต่ครั้งแรกที่คุยเลย แฟนเราก็เครียดเราก็เครียด แฟนเราเขาไม่อยากให้พ่อ แม่ เขา กับพ่อ แม่ เรา รู้สึกไม่ดีต่อ กัน พอปัญหาตรงนี้เกิดขึ้นมา แฟนเราเริ่ม เครียด ไม่พูด เหมือนคิดอะไรในใจ ไม่ค่อยอยากคุยกับเรา ไม่อยากรับสาย ไม่มีเรื่องอะไร จะพูดกับเรา ไม่มีเลย เราเป็นฝ่ายพูด เราบอกเขาว่าปัญหาแบบนี้เราต้องช่วยกันแก้ไข ต้องมีสติ อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก เราจะอยู่ข้างๆ กัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะใช้ชีวิตร่วมกัน เราจะช่วยแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นมา แล้วสิ่งที่เรากลัว มันก็เกิด เราแอบเห็นเขาเล่น Facebook คุยกับ ผู้หญิงคนอื่น หลายต่อหลายคน ส่งรูปให้ดู ว่าทำนู้น ทำนี้อยู่ นะ มาเที่ยวบ้านสิ แม่รอเห็นลูกสะไภ้อยู่ คุยกัน หยอกล้อ เราเสียใจมาก รู้สึกผิดหวังในตัว ผู้ชายคนนี้ที่สุด เราไว้ใจ เชื่อใจ แต่เราได้รับความเสียใจ เราถามเขา ว่าทำแบบนี้ทำไม ทำแบบนี้มานานแค่ไหน เขาบอกว่า ทำไมเราถึงเข้าไปดูใน Facebook เขา ไม่ไว้ใจเขา เราทะเลาะกันรุนแรง เขาบอกว่า นี้มันเรื่องส่วนตัวของเขา เรารับรู้ได้เลยว่าเขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว หลังจากวันนั้น เราก็เสียใจนอนร้องไห้ หลายวัน แม่เขาโทรมาหาเรา เราเลยตัดสินใจบอกเรื่องนี้เขาไป พ่อเขาโทรไปหาแฟนเรา แล้วบอกเราว่า พ่อคุยกับแฟนเราแล้วว่าที่ทำไปนั้นไม่ถูกต้อง พ่อไม่ชอบความไม่ถูกต้อง หากมีปัญหาอะไรให้โทรมาปรึกษาพ่อ กับแม่ก่อนที่จะตัดสินใจอะไร ตั้งแต่วันที่เราเสียใจ เราไม่ได้เลิกกัน เพียงแต่ ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม พอวันหยุด เราชวนกันไป ปฏิบัติธรรมที่วัด หลังจากไปมา เขาก็กลับมา อารมณ์ปกติเหมื่อนเดิม (จริงๆ แล้วแฟนเรา ชอบไปปฏิบัติธรรมบ่อยๆ เขาไม่ กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่) เขาบอกเราว่า เขาผิดเองที่ทำอะไรแบบนั้นลงไป เขาเริ่มมาคุย กับคนอื่นเพราะเขาเครียด ไม่อยากรับรู้ปัญหา อยากจะหาที่สบายใจ เขาขอโทษ และรู้สึกผิดต่อเรา หลังจากกวันนั้น มาถึงทุกวันนี้ เรากลับมาใช้ชีวิต ปกติเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เราไม่เหมือนเดิมเลย คือ เรารู้สึกว่า เขาสนใจเราน้อยลง ไม่รัก ไม่ใส่ใจเราเหมือนเมื่อก่อนจะเกิดปัญหา ทุกครังที่เขาเงียบหายไป เราสงสัย ว่าเขาไปทำ อะไร คุยกับใคร ที่ไหน เรารู้ว่ามันอาจจะเป็นเพราะความวาดระแวงที่เราสร้างขึ้นมาเอง ความจริงแล้วมันอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ เราต้องต่อสู้กับความรู้สึกแบบนี้ไปถึงเมื่อไร บางวันเรารู้สึกมีความสุข บางวันเราไม่มีความสุข บางครั้งเราก็อยากถอยออกมาเพื่อให้เขาได้อยู่คนเดียว แต่ใจเราไม่กล้าพอ เรารักเขามาก เขาบอกว่าเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง เขาไม่อยากให้เรากลับไปคิดถึงเรื่องที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว ไม่อยากให้เอากลับมาคิด ทำร้ายความรู้สึกตัวเอง ไม่ชอบเห็นเราร้องไห้ ทุกวันนี้ เราอยู่ด้วยกันบ่อย แต่พอห่างกัน แม้แต่ไลน์ เขายังไม่ค่อยไลน์มาหาเราเลย ไม่รู้เพระว่าเราใช้เวลาอยู่กับเขามากเกินไปจนเขารู้สึกชิน หรือเพราะเขาหมดรักเราแล้ว เพื่อนๆคนไหน ที่เคยเจอความรู้สึกแบบนี้รบกวน บอกแนวทางหรือวิธีการรับมือให้หน่อยเถอะค่ะ เราสับสน ว่าควรจะอยู่ หรือควรจะไป
เมื่อวันที่เขาไม่เหมือนเดิม
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนคนนี้ได้จะ 2 ปีแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง เคยมีคนผ่านเข้ามาสร้างความทรงจำร่วมกัน แต่คนนี้เราคิดว่าเขาคือคนที่ดี ที่สุดที่เราเคยเจอ เขาเป็นคนเอาใจใส่ ดูแล ห่วงใย ตั้งแต่วันแรกที่เราได้รู้จักเขา เขาจะมาหาเราหลังเลิกงานทุกวัน อาจจะมาไม่ได้บ้างถ้าหากวันไหนเขาติดงาน ทุกอย่างดูไปได้ด้วยดี เราไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นอยากจะไป เรารักและซื่อสัตย์ต่อเขา เขาก็ทำให้เรารู้ว่าเขาก็เป็นเช่นเดียวกับเรา เขาไม่เคยมีเรื่อง ผู้หญิงเข้ามาให้เราต้องมีปัญหากัน เขาสอนให้เรา เชื่อใจเขา มั่นใจในเขา เราเชื่อใจเขา เพราะเขาแสดงให้เห็นว่าเขาไม่มีอะไรปิดบังเรา เราไม่ได้เป็นเพื่อนใน Facebook กับเขาเพราะเขา บอกว่า ทุกครั้งที่มีแฟนแล้วมีปัญหากันจนถึงขั้นเลิกลา นั้นเป็นเพราะ ปัญหาจาก Facebook นี้ ฟังไม่ค่อยขึ้นเท่าไร แต่เขาก็ทำให้เห็นว่า เขาไม่ได้นอกใจ เขาบอกว่า เขาไม่อยากเลิกกับเราเพราะเรื่องแบบนี้ Facebook ไม่ได้สำคัญอะไร ปัญหาเราเพิ่งเกิดขึ้นมาเมื่อเดือนที่แล้ว เรากับเขา คบกัน พ่อแม่ ของต่างฝ่ายต่างรู้ เคยไปมาหาสู่กัน ทั้ง 2 ฝ่าย แม่เราอยากให้เรา แต่งงานกันเสียที เพราะเขาเห็นว่าคบกันมาสักระยะแล้ว อยากให้เป็นฝั่งเป็นฝา ความจริง เราเคยคุยกันไว้ว่า 28 ไปแแล้ว ไม่เกิน 30 เราจะแต่งงานกัน พอแม่เอ่ยปากมาแบบนี้ แฟนเราก็ไปบอกทางฝ่าย พ่อ ของเขา แต่ทางบ้านเขา ค่อนข้างจะเป็นคนสมัยก่อน พ่อเขาบอกว่า ทำไมต้องเร่งรัด ทำไมต้องรีบ มีอะไรหรือเปล่าที่ต้องรีบแต่ง สรุปคือ แม่ เรา กับพ่อ เขา ไม่ลงกันตั้งแต่ครั้งแรกที่คุยเลย แฟนเราก็เครียดเราก็เครียด แฟนเราเขาไม่อยากให้พ่อ แม่ เขา กับพ่อ แม่ เรา รู้สึกไม่ดีต่อ กัน พอปัญหาตรงนี้เกิดขึ้นมา แฟนเราเริ่ม เครียด ไม่พูด เหมือนคิดอะไรในใจ ไม่ค่อยอยากคุยกับเรา ไม่อยากรับสาย ไม่มีเรื่องอะไร จะพูดกับเรา ไม่มีเลย เราเป็นฝ่ายพูด เราบอกเขาว่าปัญหาแบบนี้เราต้องช่วยกันแก้ไข ต้องมีสติ อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก เราจะอยู่ข้างๆ กัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะใช้ชีวิตร่วมกัน เราจะช่วยแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นมา แล้วสิ่งที่เรากลัว มันก็เกิด เราแอบเห็นเขาเล่น Facebook คุยกับ ผู้หญิงคนอื่น หลายต่อหลายคน ส่งรูปให้ดู ว่าทำนู้น ทำนี้อยู่ นะ มาเที่ยวบ้านสิ แม่รอเห็นลูกสะไภ้อยู่ คุยกัน หยอกล้อ เราเสียใจมาก รู้สึกผิดหวังในตัว ผู้ชายคนนี้ที่สุด เราไว้ใจ เชื่อใจ แต่เราได้รับความเสียใจ เราถามเขา ว่าทำแบบนี้ทำไม ทำแบบนี้มานานแค่ไหน เขาบอกว่า ทำไมเราถึงเข้าไปดูใน Facebook เขา ไม่ไว้ใจเขา เราทะเลาะกันรุนแรง เขาบอกว่า นี้มันเรื่องส่วนตัวของเขา เรารับรู้ได้เลยว่าเขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว หลังจากวันนั้น เราก็เสียใจนอนร้องไห้ หลายวัน แม่เขาโทรมาหาเรา เราเลยตัดสินใจบอกเรื่องนี้เขาไป พ่อเขาโทรไปหาแฟนเรา แล้วบอกเราว่า พ่อคุยกับแฟนเราแล้วว่าที่ทำไปนั้นไม่ถูกต้อง พ่อไม่ชอบความไม่ถูกต้อง หากมีปัญหาอะไรให้โทรมาปรึกษาพ่อ กับแม่ก่อนที่จะตัดสินใจอะไร ตั้งแต่วันที่เราเสียใจ เราไม่ได้เลิกกัน เพียงแต่ ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม พอวันหยุด เราชวนกันไป ปฏิบัติธรรมที่วัด หลังจากไปมา เขาก็กลับมา อารมณ์ปกติเหมื่อนเดิม (จริงๆ แล้วแฟนเรา ชอบไปปฏิบัติธรรมบ่อยๆ เขาไม่ กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่) เขาบอกเราว่า เขาผิดเองที่ทำอะไรแบบนั้นลงไป เขาเริ่มมาคุย กับคนอื่นเพราะเขาเครียด ไม่อยากรับรู้ปัญหา อยากจะหาที่สบายใจ เขาขอโทษ และรู้สึกผิดต่อเรา หลังจากกวันนั้น มาถึงทุกวันนี้ เรากลับมาใช้ชีวิต ปกติเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เราไม่เหมือนเดิมเลย คือ เรารู้สึกว่า เขาสนใจเราน้อยลง ไม่รัก ไม่ใส่ใจเราเหมือนเมื่อก่อนจะเกิดปัญหา ทุกครังที่เขาเงียบหายไป เราสงสัย ว่าเขาไปทำ อะไร คุยกับใคร ที่ไหน เรารู้ว่ามันอาจจะเป็นเพราะความวาดระแวงที่เราสร้างขึ้นมาเอง ความจริงแล้วมันอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ เราต้องต่อสู้กับความรู้สึกแบบนี้ไปถึงเมื่อไร บางวันเรารู้สึกมีความสุข บางวันเราไม่มีความสุข บางครั้งเราก็อยากถอยออกมาเพื่อให้เขาได้อยู่คนเดียว แต่ใจเราไม่กล้าพอ เรารักเขามาก เขาบอกว่าเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง เขาไม่อยากให้เรากลับไปคิดถึงเรื่องที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว ไม่อยากให้เอากลับมาคิด ทำร้ายความรู้สึกตัวเอง ไม่ชอบเห็นเราร้องไห้ ทุกวันนี้ เราอยู่ด้วยกันบ่อย แต่พอห่างกัน แม้แต่ไลน์ เขายังไม่ค่อยไลน์มาหาเราเลย ไม่รู้เพระว่าเราใช้เวลาอยู่กับเขามากเกินไปจนเขารู้สึกชิน หรือเพราะเขาหมดรักเราแล้ว เพื่อนๆคนไหน ที่เคยเจอความรู้สึกแบบนี้รบกวน บอกแนวทางหรือวิธีการรับมือให้หน่อยเถอะค่ะ เราสับสน ว่าควรจะอยู่ หรือควรจะไป