- สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดยังไงต้องขอโทษด้วยนะค่ะ -
เริ่มเลยนะคะ...
ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่าเรากับแฟนคบกันมาได้ประมาณ4ปีแล้วค่ะ ตลอด4ปีที่ผ่านมาเราอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ เรียนห้องเดียวกัน อยู่หอด้วยกัน ไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน เราคบกันโดยที่พ่อแม่เราต่างรับรู้ทั้ง2ฝ่าย เราแทบจะไม่เคยห่างกันเลยค่ะ แต่ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันก็มีทะเลาะกันบ้างตามประสาคู่รัก ครั้งไหนที่ทะเลาะกันรุนแรงก็มีบอกเลิกกันไป แต่สุดท้ายก็กับมาคบกันเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่พอมาวันหนึ่ง วันที่เราทั้งคู่ต้องแยกย้ายไปเรียนที่ใหม่ เราทั้งคู่สอบติดคนละสถาบัน เวลาว่างตรงกันก็แทบจะไม่มี ทำให้ระยะห่างของเราเริ่มเกิดขึ้น ช่วงแรกที่ต้องห่างกันเราทะเลาะกันทุกวัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ จนวันหนึ่งแฟนเรากลับไปทำนิสัยเดิมๆ (นิสัยเดิมที่ว่าก็คือความไม่รู้จักพอหรือที่บางคนอาจจะเรียกว่าเจ้าชู้) แล้วเราดันไปจับได้ เรารับไม่ได้ เสียใจมาก เราเลยตัดสินใจจะเลิกอย่างเด็ดขาด เพราะแฟนเราเคยทำให้เราเสียใจกับเรื่องแบบนี้มาหลายครั้ง และทุกครั้งที่เค้าขอโอกาส เค้าก็มักจะสัญญากับเราว่าจะไม่ทำอีก ด้วยความรักและความเชื่อใจที่เรามีให้ เราก็เลือกที่จะให้โอกาสเค้ามาโดยตลอด ไม่ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกี่ครั้งเราก็ให้โอกาสอยู่ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เรากลับรู้สึกว่าความเชื่อใจ ความไว้ใจที่เราเคยมีให้เริ่มลดลง จนเราไม่อยากให้โอกาสอีก เราไม่อยากมาเสียใจอยู่ซ้ำๆ เราเลยเลือกที่จะจบทุกอย่าง เราอยากจะลืมได้เร็วๆ เราเลยบล็อคทุกช่องทางการติดต่อ แฟนเราเค้าก็ยอมทำตามที่เราต้องการแต่ขอแค่เราอย่าหายไป เค้ายอมที่จะเป็นแค่เพื่อน แล้วเค้าก็สัญญากับเราว่าเค้าจะรักเราคนเดียว เค้าจะไม่คุยกับใครอีก เค้าจะรอวันที่เรากลับมา จากนั้นเราก็ห่างกันมาสักพัก เราทั้งคู่ไม่ได้ติดต่อกันเลย มีเพียงบางครั้งที่เพื่อนเรามาเล่าเรื่องแฟนให้เราฟัง ว่าแฟนเราเค้าก็มีคนคุยใหม่ไปแล้ว ต่างกับเราที่ห่างกันแล้วเราไม่ได้คุยกับใคร เพราะเราไม่เคยไม่คิดถึงแฟนเลย เรายังรักยังคิดถึงอยู่ตลอดเวลา ยิ่งรู้ว่าเต้ามีคนใหม่เราก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งเสียใจที่เค้าไม่ทำตามสัญญา ทั้งที่เราเป็นคนเลือกที่จะออกมาเอง แต่เรากลับลืมไม่ได้เลยจนทุกวันนี้แฟนเรากลับมาหาเราพร้อมกับบอกว่าลืมเราไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าเองก็มีคนใหม่ไปแล้ว เราเลยบอกกลับไปว่าเรารับไม่ได้ เค้าก็บอกจะเลิกคุยขอแค่เรากลับไปเริ่มใหม่กัน เราก็ยังไม่ให้โอกาสเพราะเรารู้ว่าเค้าเลิกนิสัยนี้ไม่ได้ แล้วพอเราไม่ให้เค้าก็กลับไปหาคนอื่นใหม่ แต่สุดท้ายเค้าก็กลับมาขอโอกาสจากเราอยู่ทุกครั้ง ชีวิตของเราวนอยู่แบบนี้มาตั้งแต่ที่เรากับแฟนเริ่มห่างกัน จนตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะต้องตัดสิยใจยังไงดี ไม่รู้ว่าควรให้โอกาสอยู่อีกมั้ย ในใจเราก็ยังรัก ยังคิดถึง ยังอยากกลับไปเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง อยากกลับไปหาแต่ไม่อยากไปเจอเรื่องเดิมๆ ความเชื่อใจความไว้ใจของเรามันกลับเปลี่ยนไปเป็นความระแวง เรากลัวว่าถ้ากลับไปเค้ายังจะทำนิสัยแบบเดิมอยู่ แล้วเราก็จะเป็นคนเสียใจอยู่แบบนี้ เราควรทำยังไงต่อไปดี ถ้าเรากลับไปเค้ายังทำแบบเดิม แล้วเราต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับสิ่งที่เค้ารึป่าว หรือว่าเราควรจะตัดใจจริงๆเสียที...
เอาไงกันดีกับหัวใจ
เริ่มเลยนะคะ...
ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่าเรากับแฟนคบกันมาได้ประมาณ4ปีแล้วค่ะ ตลอด4ปีที่ผ่านมาเราอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ เรียนห้องเดียวกัน อยู่หอด้วยกัน ไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน เราคบกันโดยที่พ่อแม่เราต่างรับรู้ทั้ง2ฝ่าย เราแทบจะไม่เคยห่างกันเลยค่ะ แต่ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันก็มีทะเลาะกันบ้างตามประสาคู่รัก ครั้งไหนที่ทะเลาะกันรุนแรงก็มีบอกเลิกกันไป แต่สุดท้ายก็กับมาคบกันเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่พอมาวันหนึ่ง วันที่เราทั้งคู่ต้องแยกย้ายไปเรียนที่ใหม่ เราทั้งคู่สอบติดคนละสถาบัน เวลาว่างตรงกันก็แทบจะไม่มี ทำให้ระยะห่างของเราเริ่มเกิดขึ้น ช่วงแรกที่ต้องห่างกันเราทะเลาะกันทุกวัน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ จนวันหนึ่งแฟนเรากลับไปทำนิสัยเดิมๆ (นิสัยเดิมที่ว่าก็คือความไม่รู้จักพอหรือที่บางคนอาจจะเรียกว่าเจ้าชู้) แล้วเราดันไปจับได้ เรารับไม่ได้ เสียใจมาก เราเลยตัดสินใจจะเลิกอย่างเด็ดขาด เพราะแฟนเราเคยทำให้เราเสียใจกับเรื่องแบบนี้มาหลายครั้ง และทุกครั้งที่เค้าขอโอกาส เค้าก็มักจะสัญญากับเราว่าจะไม่ทำอีก ด้วยความรักและความเชื่อใจที่เรามีให้ เราก็เลือกที่จะให้โอกาสเค้ามาโดยตลอด ไม่ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกี่ครั้งเราก็ให้โอกาสอยู่ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เรากลับรู้สึกว่าความเชื่อใจ ความไว้ใจที่เราเคยมีให้เริ่มลดลง จนเราไม่อยากให้โอกาสอีก เราไม่อยากมาเสียใจอยู่ซ้ำๆ เราเลยเลือกที่จะจบทุกอย่าง เราอยากจะลืมได้เร็วๆ เราเลยบล็อคทุกช่องทางการติดต่อ แฟนเราเค้าก็ยอมทำตามที่เราต้องการแต่ขอแค่เราอย่าหายไป เค้ายอมที่จะเป็นแค่เพื่อน แล้วเค้าก็สัญญากับเราว่าเค้าจะรักเราคนเดียว เค้าจะไม่คุยกับใครอีก เค้าจะรอวันที่เรากลับมา จากนั้นเราก็ห่างกันมาสักพัก เราทั้งคู่ไม่ได้ติดต่อกันเลย มีเพียงบางครั้งที่เพื่อนเรามาเล่าเรื่องแฟนให้เราฟัง ว่าแฟนเราเค้าก็มีคนคุยใหม่ไปแล้ว ต่างกับเราที่ห่างกันแล้วเราไม่ได้คุยกับใคร เพราะเราไม่เคยไม่คิดถึงแฟนเลย เรายังรักยังคิดถึงอยู่ตลอดเวลา ยิ่งรู้ว่าเต้ามีคนใหม่เราก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งเสียใจที่เค้าไม่ทำตามสัญญา ทั้งที่เราเป็นคนเลือกที่จะออกมาเอง แต่เรากลับลืมไม่ได้เลยจนทุกวันนี้แฟนเรากลับมาหาเราพร้อมกับบอกว่าลืมเราไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าเองก็มีคนใหม่ไปแล้ว เราเลยบอกกลับไปว่าเรารับไม่ได้ เค้าก็บอกจะเลิกคุยขอแค่เรากลับไปเริ่มใหม่กัน เราก็ยังไม่ให้โอกาสเพราะเรารู้ว่าเค้าเลิกนิสัยนี้ไม่ได้ แล้วพอเราไม่ให้เค้าก็กลับไปหาคนอื่นใหม่ แต่สุดท้ายเค้าก็กลับมาขอโอกาสจากเราอยู่ทุกครั้ง ชีวิตของเราวนอยู่แบบนี้มาตั้งแต่ที่เรากับแฟนเริ่มห่างกัน จนตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะต้องตัดสิยใจยังไงดี ไม่รู้ว่าควรให้โอกาสอยู่อีกมั้ย ในใจเราก็ยังรัก ยังคิดถึง ยังอยากกลับไปเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง อยากกลับไปหาแต่ไม่อยากไปเจอเรื่องเดิมๆ ความเชื่อใจความไว้ใจของเรามันกลับเปลี่ยนไปเป็นความระแวง เรากลัวว่าถ้ากลับไปเค้ายังจะทำนิสัยแบบเดิมอยู่ แล้วเราก็จะเป็นคนเสียใจอยู่แบบนี้ เราควรทำยังไงต่อไปดี ถ้าเรากลับไปเค้ายังทำแบบเดิม แล้วเราต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับสิ่งที่เค้ารึป่าว หรือว่าเราควรจะตัดใจจริงๆเสียที...