เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟนอยู่แล้วแต่เทอก้อไม่ค่อยเหนความสำคันของเราสักเท่าไหร่
คอยพุดนุ่นนี่นั่น ไม่อยู่ข้างๆเรา คำพุดของเทอทำร้ายเรามาก...
จนวันนึง เราพบกับ ผญ คนนึง แรกๆก้อไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แต่คุยไปคุยมา คอยช่วยโน่นนี่นั่น
คือแบบต่างคนต่างช่วยเหลือกัน ซึ่งเทอก้อมีแฟนอยู่แล้ว และ เทอตกอยู่ในสภาวะเดียวกับเรา
เราได้คุยกันได้ไม่นาน ความรุ้สึกของเรามันแปลก ซึ่งมันเรยคำว่าไม่มีอะไรไปตอนไหนไม่รุ้
แล้ววันนึงเทอคนนั้นก้อมาถามเรา เราเป็นอะไรกัน มันรุ้สคกไจสั่นแบบบอกไม่ถุก สตั้นไป 10 วิเเล้วทบทวนความหลังดู
ว่าเรารุ้สึกแบบนี้ตั้งเเต่มะไหร่ แล้วเราก้อตกลงที่จะลองเปนแฟนกันดุ เราต่างคนต่างเข้าใจกัน
และแล้ววันนึง เส้นบางๆที่เปนคำเชื่อมระหว่างเทอกับเราก้อเกิดคำถามขึ้นมาว่า "ถูกใจ แล้วทำถูกต้องไหม?"
จากคำนั้น เทอก้อบอกลาไป แต่เราก้อยังคุยกันยุไม่ได้หนีไปไหนยังทำอะไรอยู่เหมือนเดิมทุกๆวัน แต่แค่มีระยะทางมาขวางกั้น
เราควรทำไงต่อไปดี...
หวั่นไหวเหลือเกิน จะตัดสินใจยังไง?
คอยพุดนุ่นนี่นั่น ไม่อยู่ข้างๆเรา คำพุดของเทอทำร้ายเรามาก...
จนวันนึง เราพบกับ ผญ คนนึง แรกๆก้อไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แต่คุยไปคุยมา คอยช่วยโน่นนี่นั่น
คือแบบต่างคนต่างช่วยเหลือกัน ซึ่งเทอก้อมีแฟนอยู่แล้ว และ เทอตกอยู่ในสภาวะเดียวกับเรา
เราได้คุยกันได้ไม่นาน ความรุ้สึกของเรามันแปลก ซึ่งมันเรยคำว่าไม่มีอะไรไปตอนไหนไม่รุ้
แล้ววันนึงเทอคนนั้นก้อมาถามเรา เราเป็นอะไรกัน มันรุ้สคกไจสั่นแบบบอกไม่ถุก สตั้นไป 10 วิเเล้วทบทวนความหลังดู
ว่าเรารุ้สึกแบบนี้ตั้งเเต่มะไหร่ แล้วเราก้อตกลงที่จะลองเปนแฟนกันดุ เราต่างคนต่างเข้าใจกัน
และแล้ววันนึง เส้นบางๆที่เปนคำเชื่อมระหว่างเทอกับเราก้อเกิดคำถามขึ้นมาว่า "ถูกใจ แล้วทำถูกต้องไหม?"
จากคำนั้น เทอก้อบอกลาไป แต่เราก้อยังคุยกันยุไม่ได้หนีไปไหนยังทำอะไรอยู่เหมือนเดิมทุกๆวัน แต่แค่มีระยะทางมาขวางกั้น
เราควรทำไงต่อไปดี...