สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า
เรากับแฟนคบกับมาเป็น 10 ปี แต่มีอยู่วันหนึ่งเค้าก็เปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้ ถึงความห่างเหิน ไม่เหมือนเดิม
ปกติจะเป็นคนไม่จู่จี้ ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเค้า แต่เค้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ซ่อนรูปคู่ที่เคยเอาขึ้นในเฟสบุ๊คบ้าง ไม่มาหาบ้าง อ้างว่าไม่ว่าง จนเราอึดอัด เลยถามเค้าไปตรงๆ
แต่ได้คำตอบกลับมาว่า เค้าแอบนอกใจเรา โดยคุยกับรุ่นน้องที่ทำงานมาสักพักจนรู้สึกดี (ดีขนาดไหนไม่รุ้) แต่ถึงขั้นบอกเลิกกับคนที่คบมาเป็นสิบๆปี
เราช็อคและเสียใจมาก ทำอะไรไม่ถูก จะมาทิ้งกันตอนนี้หรอ อีกไม่กี่ปีก็ 30 แล้ว คิดอะไรไม่ออก สับสน คิดแค่ว่า ยอมทุกอย่าง อยากให้เค้ากลับมา
จนเวลาผ่านไป วันสองวัน เราก็ได้คุยกับเค้าอีก เค้าบอกเค้ารู้สึกขาดเราไม่ได้ ด้วยความที่ผูกพัน จะเลิกไปโดยตัดเรามันก็รู้สึกแปลกๆ
เค้าบอกว่าไม่ต้องกลัวนะ เค้าเลือกเรา (แต่ยังไม่ขอใช้สถานะแฟนกับเราเหมือนเดิม) เป็นเพื่อนกันไปก่อน เพราะขอไปเครียความสัมพันธ์กับฝั่งนู้ก่อน เพราะกลัวมองหน้ากันไม่ติด ต้องทำงานด้วยกันทุกวัน
เราก็บอกเค้าว่าเราจะรอ เพราะความที่รักเค้ามาก
ผ่านไปเป็นอาทิตย์ ทุกอย่างก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรชัดเจน เค้าทำตัวปกติเหมือนเดิมกับเรา ชวนออกไปข้างนอกบ้าง กินข้าวบ้าง โทรมาบ้าง แต่ยังให้ความชัดเจนในสถานะไม่ได้ เราได้แต่รอและทำใจ เหนื่อยมากคะ แต่ยอมทุกอย่างเพราะรักล้วนๆ
จะบอกว่าโง่ก็ได้ เพราะนี่เป็นแฟนคนแรกและคนเดียวของเรา ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่ต้องมานั่งรอคำตอบที่ไม่ชัดเจนแบบนี้
แต่ก็ได้แต่ขอให้คำตอบออกมาดี ถ้าเค้าคิดได้
ยังไงเพื่อนๆ ช่วยแชร์ความคิดเห็นหน่อยนะคะ อยากรู้ความคิดในมุมมองอื่นๆ แต่ก็ทำใจไว้แล้วคะ เพราะถ้าเค้ารักเราจริงคงไม่ปล่อยให้เรารอขนาดนี้
ขอบคุณที่เข้ามารับฟังปัญหาชีวิตของเรากันนะคะ
แฟนนอกใจ แต่บอกว่าเลือกเรา แต่ยังไม่ขอใช้สถานะแฟน
เรื่องมีอยู่ว่า
เรากับแฟนคบกับมาเป็น 10 ปี แต่มีอยู่วันหนึ่งเค้าก็เปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้ ถึงความห่างเหิน ไม่เหมือนเดิม
ปกติจะเป็นคนไม่จู่จี้ ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเค้า แต่เค้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ซ่อนรูปคู่ที่เคยเอาขึ้นในเฟสบุ๊คบ้าง ไม่มาหาบ้าง อ้างว่าไม่ว่าง จนเราอึดอัด เลยถามเค้าไปตรงๆ
แต่ได้คำตอบกลับมาว่า เค้าแอบนอกใจเรา โดยคุยกับรุ่นน้องที่ทำงานมาสักพักจนรู้สึกดี (ดีขนาดไหนไม่รุ้) แต่ถึงขั้นบอกเลิกกับคนที่คบมาเป็นสิบๆปี
เราช็อคและเสียใจมาก ทำอะไรไม่ถูก จะมาทิ้งกันตอนนี้หรอ อีกไม่กี่ปีก็ 30 แล้ว คิดอะไรไม่ออก สับสน คิดแค่ว่า ยอมทุกอย่าง อยากให้เค้ากลับมา
จนเวลาผ่านไป วันสองวัน เราก็ได้คุยกับเค้าอีก เค้าบอกเค้ารู้สึกขาดเราไม่ได้ ด้วยความที่ผูกพัน จะเลิกไปโดยตัดเรามันก็รู้สึกแปลกๆ
เค้าบอกว่าไม่ต้องกลัวนะ เค้าเลือกเรา (แต่ยังไม่ขอใช้สถานะแฟนกับเราเหมือนเดิม) เป็นเพื่อนกันไปก่อน เพราะขอไปเครียความสัมพันธ์กับฝั่งนู้ก่อน เพราะกลัวมองหน้ากันไม่ติด ต้องทำงานด้วยกันทุกวัน
เราก็บอกเค้าว่าเราจะรอ เพราะความที่รักเค้ามาก
ผ่านไปเป็นอาทิตย์ ทุกอย่างก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรชัดเจน เค้าทำตัวปกติเหมือนเดิมกับเรา ชวนออกไปข้างนอกบ้าง กินข้าวบ้าง โทรมาบ้าง แต่ยังให้ความชัดเจนในสถานะไม่ได้ เราได้แต่รอและทำใจ เหนื่อยมากคะ แต่ยอมทุกอย่างเพราะรักล้วนๆ
จะบอกว่าโง่ก็ได้ เพราะนี่เป็นแฟนคนแรกและคนเดียวของเรา ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่ต้องมานั่งรอคำตอบที่ไม่ชัดเจนแบบนี้
แต่ก็ได้แต่ขอให้คำตอบออกมาดี ถ้าเค้าคิดได้
ยังไงเพื่อนๆ ช่วยแชร์ความคิดเห็นหน่อยนะคะ อยากรู้ความคิดในมุมมองอื่นๆ แต่ก็ทำใจไว้แล้วคะ เพราะถ้าเค้ารักเราจริงคงไม่ปล่อยให้เรารอขนาดนี้
ขอบคุณที่เข้ามารับฟังปัญหาชีวิตของเรากันนะคะ