สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
คำถามกว้างๆแบบนี้โผล่มาเป็นประจำเลยนะครับ และสิ่งที่มักจะนำมาเปรียบเทียบกันบ่อยๆก็ อย่างเช่น
เมืองหลวง กทม.กับ KL ข้อมูลคร่าวๆคือ กัวลาลัมเปอร์มีพื้นที่ประมาณ 270 ตร.กม. ประชากรราวๆสองสามล้านคน กทม.มีราวๆ 1400 ตารางกิโลเมตร กทม.มีพื้นที่กว้างกว่าประมาณหกเท่า ประชากรราวๆ 7ล้านคนตามทะเบียนบ้านแต่อยู่จริงๆคงเกินสิบล้าน และอีกสิบปีประมาณการณ์กันว่ากทม.และปริมณฑลจะกลายเป็นเมืองระดับเกิน 20ล้านคน (สิงคโปร์มีพท.ทั้งประเทศราวๆ 750 ตร.กม. ประมาณครึ่งหนึ่งของกทม.) ถ้าวัดการคมนาคมในเมืองหลวง KLคงได้เปรียบเพราะมีรถไฟฟ้าไม่กี่สายก็ครอบคลุมแล้ว(เห็นข่าวว่าเมื่อเดือนที่แล้วพึ่งเปิดรถไฟฟ้าใต้ดินสายแรกไป+รถไฟลอยฟ้าขนาดเล็ก(สองโบกี้)) ส่วนกทม.คงต้องรอปี2566ให้รถไฟฟ้าครบสิบสายก่อนแหละถึงจะครอบคลุมพื้นที่ จะเปรียบเทียบยังไงดีล่ะให้ยุติธรรม
รายได้ต่อหัว มาเลเซียเมื่อสามปีก่อนมีรายได้ต่อหัวราวๆ 11000 ดอลลาต่อคนต่อปี(ประชากร30ล้านคน) ไทยเราราวๆ 6000(ประชากร67ล้านคน) แต่ในปีสงปีที่ผ่านมาค่าเงินริงกิตลดลงมาก จาก11-12บาทเหรือแค่ 7-8บาทต่อริงกิต รายได้ต่อหหัวจึงลดเหลือเพียงราวๆเก้าพันกว่าดอลล่าต่อคนต่อปี เนื่องจากค่าเงินลดลงเกินกว่ายี่สิบเปอร์เซ็นต์
ปัญหาใหญ่เกิดจาก มาเลเซียมีรายได้จากส่งออกน้ำมันประมาณ 35%ของจีดีพี ถ้ารวมที่ใช้ในประเทศด้วยก็น่าจะเกินครึ่งของจีดีพี(คนไทยเลยชอบโวยว่าทำไมน้ำมันมาเลเซียถูกกว่า) เมื่อก่อนน้ำมันเกินร้อยเหรียญต่อบาเรล มาเลเซียอู้ฟู่มากๆ ลงทุนและกู้เงินมาเยอะ(ส่วนใหญ่เอามาอุดหนุนนโยบายภูมิบุตร) แต่พอน้ำมนลดเหลือไม่ถึงห้าสิบเหรียญ ซำ้ร้ายเกิดเรื่องอื้อฉาวกับนายกฯคนปัจจุบัน เงินเลยไหลออกหนักมาก ตอนนี้มาเลเซียเหลือทุนสำรองเพียงสี่หมื่นล้านเหรียญซึ่งน้อยกว่าหนี้เงินกู้ระยะสั้นด้วยซ้ำ ส่วนหนี้ระยะยาวก็เกินแสนล้าน
ส่วนไทย ต้องซื้อน้ำมันและแกสธรรมชาติมาใช้ราวๆ70%ผลิดได้เองแค่30% เป็นเงินราวๆ2ล้านล้านบาท ตอนนี้ไทยมีเงินทุนสำรองราว 1920000 ล้านเหรียญ มากเป็นอันดับ12ของโลก หนี้ระยะสั้นมีแค่15%ของทุนสำรอง หนี้ระยะยาวก็ไม่ถึงครึ่งของทุนสำเรอง เนื่องจากสิบปีที่ผ่านมาปัญหาการเมืองทำให้ไทยแทบไม่ได้เอาเงินเกินดุลมาลงทุนเลย ปีที่แล้วไทยเกินดุลบัญชีเดินสะพัดราว10%ของจีดีพี สูงเป็นอันดับสี่ของโลกรองจากเยอรมัน เกาหลีใต้ สวิสฯ(ไทยเกินดุลปีละราวๆ5หมื่นล้านเหรียญ) ส่วนครึ่งปีนี้ไทยเกินดุลบัญชีเดินสะพัดราวๆ 12 % ค่าเงินบาทเลยแข็งค่ามากเกินไปจนน่าวิตก คงต้องรีบลงทุนเพ่ิมให้หนัก
อนาคต ไทยมีโครงการ นโยบายไทยแลนด์ 4.0และEEC รถไฟความเร็วสูงสี่เส้นทาง ใช้เงินลงทุนด้วยงบประมาณและPPPร่วมกับเอกชนเป็นส่วนใหญ่ ใช้เงินกู้น้อยมากเพื่อไม่ให้หนี้สาธารณะสูงเกิน 60% (ตอนนี้ 41.8%)
ส่วนมาเลเซีย เมื่อ5สค.60พึ่งประกาศโครงการเส้นทางรถไฟพันกว่ากิโลเมตรเชื่อมตะวันตกและตะวันออกของประเทศ และสร้างท่าเรือน้ำลึกเพื่อตัดตอนสิงคโปร์ วันที่ประกาศก็เป็นวันชาติสิงคโปร์ด้วยมั๊ง แต่ที่น่าสนใจคือ โครงการนี้ใช้เงินลงทุนราว สี่แสนล้านบาท ซึ่งจะเป็นการกู้จากจีนทั้งหมดในอัตราดอกเบี้ย3.5% และใช้บริษัทจีนก่อสร้างให้ทั้งโครงการ(อาจมีบ.มาเลเซียได้ซับฯไปบ้าง) จำได้ไหมว่าโครงการรถไฟความเร็วสุงไทย-จีนที่ไทยตัดสินใจลงทุนเองทั้งโครงการนั้น จีนเสนอเงินกู้อัตราดอกเบี้ย 2เปอร์เซ็นให้ แต่ไทยไม่เอาเพราะมันแพงไป ไทยหาได้ถูกกว่า แต่ของมาเลเซียนี่3.5%(สูงมากสำหรับเงินกู้ก้อนใหญ่ระหว่างประเทศ) แสดงว่านายกฯนาจิ๊บเหลืออำนาจต่อรองกับจีนน้อยมากๆจริงๆ
ถ้าโครงการของมาเลเซียด้วยเงินจีนนี้สำเร็จก็าจทำให้สิงคโปร์หงอยไปเลย แต่ถ้าได้ครึ่งๆกลางๆ มาเลเซียคงแบกหนี้อานเลย
แต่สำหรับผมที่น่าสนใจคือ เคยอ่านเจอเรื่องวงการวิชาการของสิงคโปรค์วงหนึ่งสรุปไว้ว่า สิงคโปร์ไม่เคยกลัวนโยบายการศึกษาของมาเลเซียเลย แต่กลัวไทยมากกว่า เพราะไทยพลาดที่ให้มหาวิทยาลัยในไทยเติบโตด้วยตัวเองจึงช้า แต่ถ้าไทยเปิดกว้างเมื่อไหร่สิงคโปร์จะแย่เลย
และตอนนี้ไทยก็มีนโยบายให้มหาวิทยาลัยต่างชาติมาเปิดวิทยาเขตในEECได้แล้ว(เน้นด้านวิทยาศาสตร์)
โดยปัจจุบันนี้ สถาบันเทคโนฯพระจอมเกล้าก็ร่วมกับม.คาเนกี เมลอน(หนึ่งในสามสถาบันด้านITที่ดีที่สุดในดโลก) กำหนดหลักสูตรป.โทและเอก โดยให้เรียนปีหนึ่งที่ไทยแล้วไปต่อจบที่สหรัฐ เพื่อปูทางให้ในอนาคตเชิญม.คาเนกี เมลอนอาจมาตั้งวิทยาเขตในไทย(ตอนนี้ต้องหาเงินสามพันล้านสำหรับวิทยาเขตใหม่) ถ้านโยบายนี้ได้ผล(มหาวิทยาลัยไทยจับมือกับม.ต่างชาติแบบแนบแน่น) ก็น่าจะพลิกโฉมหน้าอุดมศึกษาไทยครั้งใหญ่เลยทีเดียว
ส่วนนโยบายการศึกษาของมาเลเซียนี่ไม่ทราบเลย แต่เขาก็เป็นศูนย์กลางการศึกษาของคนมุสลิมนะ และใช้ภาษาอังกฤษในการสอนและวิจัย ทำให้อันดับมหาวิทยาลัยในระดับโลกดีกว่า เพราะเขาจัดอันดับกันด้วยผลงานวิจัยที่ตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ(เพราะเหตุนี้ มหาวิทยาลัยในอังกฤษและอเมริกาจึงเหมายี่สิบอันดับมหาวิทยาลัยดีที่สุดในโลกทุกปี เยอรมันยังไม่ติดท็อปเทนเลย..เป็นไปได้ไง?)
ในปี2561นี้ คาดว่าไทยจะไทยจะใช้งบวิจัย(รัฐและเอกชน)รวมกันไปถึง 1%ของจีดีพีเป็นปีแรก ตามสมมุติฐานนั้นชาติที่มีงบวิจัยเกิน 1.5%จะเริ่มกลายเป็นชาติที่ผลิตนวัตรกรรมใหม่(สิงคโปร์ถ้าจำไม่ผิดก็ยังอยู่แค่หนึ่งจุดกว่าๆ เนื่องจากเขามีบริษัทข้ามชาติที่ผลิตสินค้าอุปโภคบริโภคน้อย รายได้มาจากท่าเรือและโรงกลั่น งบวิจัยจึงมาจากรัฐบาล ส่วนมาเลเซียก็ราวๆ0.5%เพราะบริษัทใหญ่อย่างปิโตรนาสก็ไม่ได้วิจัยมากมายนัก) ญี่ปุ่นและยุโรปราวๆ2-3%ของจีดีพี่ เกาหลีใต้และอิสราเอลเกือบ4% สูงเป็นอันดับสองและหนึ่งของโลก ถ้าเป็นไปตามแผนของรัฐบาล ไทยเราน่าจะเริ่มเป็นประเทศสร้างนวัตกรรมใหม่(แบบมีนัยสำคัญ)ราวๆปี 2565เป็นต้นไป
คิดว่าไทยกับมาเลเซียก็มีข้อดีข้อเสียมีปัญหาแตกต่างกันไป บางอย่างเราดีกว่าบางอย่างเขาดีกว่า แต่จะให้เอามาเปรียบเทียบจริงๆคงยาก เรามาเชียให้ทั้งสองชาติพัฒนาไปด้วยกันไม่ขัดแข้งขัดขากันเองจะดีกว่า คู่แข่งของเราน่าจะมองไปนอกภูมิภาคอาเซียนนะครับ
เมืองหลวง กทม.กับ KL ข้อมูลคร่าวๆคือ กัวลาลัมเปอร์มีพื้นที่ประมาณ 270 ตร.กม. ประชากรราวๆสองสามล้านคน กทม.มีราวๆ 1400 ตารางกิโลเมตร กทม.มีพื้นที่กว้างกว่าประมาณหกเท่า ประชากรราวๆ 7ล้านคนตามทะเบียนบ้านแต่อยู่จริงๆคงเกินสิบล้าน และอีกสิบปีประมาณการณ์กันว่ากทม.และปริมณฑลจะกลายเป็นเมืองระดับเกิน 20ล้านคน (สิงคโปร์มีพท.ทั้งประเทศราวๆ 750 ตร.กม. ประมาณครึ่งหนึ่งของกทม.) ถ้าวัดการคมนาคมในเมืองหลวง KLคงได้เปรียบเพราะมีรถไฟฟ้าไม่กี่สายก็ครอบคลุมแล้ว(เห็นข่าวว่าเมื่อเดือนที่แล้วพึ่งเปิดรถไฟฟ้าใต้ดินสายแรกไป+รถไฟลอยฟ้าขนาดเล็ก(สองโบกี้)) ส่วนกทม.คงต้องรอปี2566ให้รถไฟฟ้าครบสิบสายก่อนแหละถึงจะครอบคลุมพื้นที่ จะเปรียบเทียบยังไงดีล่ะให้ยุติธรรม
รายได้ต่อหัว มาเลเซียเมื่อสามปีก่อนมีรายได้ต่อหัวราวๆ 11000 ดอลลาต่อคนต่อปี(ประชากร30ล้านคน) ไทยเราราวๆ 6000(ประชากร67ล้านคน) แต่ในปีสงปีที่ผ่านมาค่าเงินริงกิตลดลงมาก จาก11-12บาทเหรือแค่ 7-8บาทต่อริงกิต รายได้ต่อหหัวจึงลดเหลือเพียงราวๆเก้าพันกว่าดอลล่าต่อคนต่อปี เนื่องจากค่าเงินลดลงเกินกว่ายี่สิบเปอร์เซ็นต์
ปัญหาใหญ่เกิดจาก มาเลเซียมีรายได้จากส่งออกน้ำมันประมาณ 35%ของจีดีพี ถ้ารวมที่ใช้ในประเทศด้วยก็น่าจะเกินครึ่งของจีดีพี(คนไทยเลยชอบโวยว่าทำไมน้ำมันมาเลเซียถูกกว่า) เมื่อก่อนน้ำมันเกินร้อยเหรียญต่อบาเรล มาเลเซียอู้ฟู่มากๆ ลงทุนและกู้เงินมาเยอะ(ส่วนใหญ่เอามาอุดหนุนนโยบายภูมิบุตร) แต่พอน้ำมนลดเหลือไม่ถึงห้าสิบเหรียญ ซำ้ร้ายเกิดเรื่องอื้อฉาวกับนายกฯคนปัจจุบัน เงินเลยไหลออกหนักมาก ตอนนี้มาเลเซียเหลือทุนสำรองเพียงสี่หมื่นล้านเหรียญซึ่งน้อยกว่าหนี้เงินกู้ระยะสั้นด้วยซ้ำ ส่วนหนี้ระยะยาวก็เกินแสนล้าน
ส่วนไทย ต้องซื้อน้ำมันและแกสธรรมชาติมาใช้ราวๆ70%ผลิดได้เองแค่30% เป็นเงินราวๆ2ล้านล้านบาท ตอนนี้ไทยมีเงินทุนสำรองราว 1920000 ล้านเหรียญ มากเป็นอันดับ12ของโลก หนี้ระยะสั้นมีแค่15%ของทุนสำรอง หนี้ระยะยาวก็ไม่ถึงครึ่งของทุนสำเรอง เนื่องจากสิบปีที่ผ่านมาปัญหาการเมืองทำให้ไทยแทบไม่ได้เอาเงินเกินดุลมาลงทุนเลย ปีที่แล้วไทยเกินดุลบัญชีเดินสะพัดราว10%ของจีดีพี สูงเป็นอันดับสี่ของโลกรองจากเยอรมัน เกาหลีใต้ สวิสฯ(ไทยเกินดุลปีละราวๆ5หมื่นล้านเหรียญ) ส่วนครึ่งปีนี้ไทยเกินดุลบัญชีเดินสะพัดราวๆ 12 % ค่าเงินบาทเลยแข็งค่ามากเกินไปจนน่าวิตก คงต้องรีบลงทุนเพ่ิมให้หนัก
อนาคต ไทยมีโครงการ นโยบายไทยแลนด์ 4.0และEEC รถไฟความเร็วสูงสี่เส้นทาง ใช้เงินลงทุนด้วยงบประมาณและPPPร่วมกับเอกชนเป็นส่วนใหญ่ ใช้เงินกู้น้อยมากเพื่อไม่ให้หนี้สาธารณะสูงเกิน 60% (ตอนนี้ 41.8%)
ส่วนมาเลเซีย เมื่อ5สค.60พึ่งประกาศโครงการเส้นทางรถไฟพันกว่ากิโลเมตรเชื่อมตะวันตกและตะวันออกของประเทศ และสร้างท่าเรือน้ำลึกเพื่อตัดตอนสิงคโปร์ วันที่ประกาศก็เป็นวันชาติสิงคโปร์ด้วยมั๊ง แต่ที่น่าสนใจคือ โครงการนี้ใช้เงินลงทุนราว สี่แสนล้านบาท ซึ่งจะเป็นการกู้จากจีนทั้งหมดในอัตราดอกเบี้ย3.5% และใช้บริษัทจีนก่อสร้างให้ทั้งโครงการ(อาจมีบ.มาเลเซียได้ซับฯไปบ้าง) จำได้ไหมว่าโครงการรถไฟความเร็วสุงไทย-จีนที่ไทยตัดสินใจลงทุนเองทั้งโครงการนั้น จีนเสนอเงินกู้อัตราดอกเบี้ย 2เปอร์เซ็นให้ แต่ไทยไม่เอาเพราะมันแพงไป ไทยหาได้ถูกกว่า แต่ของมาเลเซียนี่3.5%(สูงมากสำหรับเงินกู้ก้อนใหญ่ระหว่างประเทศ) แสดงว่านายกฯนาจิ๊บเหลืออำนาจต่อรองกับจีนน้อยมากๆจริงๆ
ถ้าโครงการของมาเลเซียด้วยเงินจีนนี้สำเร็จก็าจทำให้สิงคโปร์หงอยไปเลย แต่ถ้าได้ครึ่งๆกลางๆ มาเลเซียคงแบกหนี้อานเลย
แต่สำหรับผมที่น่าสนใจคือ เคยอ่านเจอเรื่องวงการวิชาการของสิงคโปรค์วงหนึ่งสรุปไว้ว่า สิงคโปร์ไม่เคยกลัวนโยบายการศึกษาของมาเลเซียเลย แต่กลัวไทยมากกว่า เพราะไทยพลาดที่ให้มหาวิทยาลัยในไทยเติบโตด้วยตัวเองจึงช้า แต่ถ้าไทยเปิดกว้างเมื่อไหร่สิงคโปร์จะแย่เลย
และตอนนี้ไทยก็มีนโยบายให้มหาวิทยาลัยต่างชาติมาเปิดวิทยาเขตในEECได้แล้ว(เน้นด้านวิทยาศาสตร์)
โดยปัจจุบันนี้ สถาบันเทคโนฯพระจอมเกล้าก็ร่วมกับม.คาเนกี เมลอน(หนึ่งในสามสถาบันด้านITที่ดีที่สุดในดโลก) กำหนดหลักสูตรป.โทและเอก โดยให้เรียนปีหนึ่งที่ไทยแล้วไปต่อจบที่สหรัฐ เพื่อปูทางให้ในอนาคตเชิญม.คาเนกี เมลอนอาจมาตั้งวิทยาเขตในไทย(ตอนนี้ต้องหาเงินสามพันล้านสำหรับวิทยาเขตใหม่) ถ้านโยบายนี้ได้ผล(มหาวิทยาลัยไทยจับมือกับม.ต่างชาติแบบแนบแน่น) ก็น่าจะพลิกโฉมหน้าอุดมศึกษาไทยครั้งใหญ่เลยทีเดียว
ส่วนนโยบายการศึกษาของมาเลเซียนี่ไม่ทราบเลย แต่เขาก็เป็นศูนย์กลางการศึกษาของคนมุสลิมนะ และใช้ภาษาอังกฤษในการสอนและวิจัย ทำให้อันดับมหาวิทยาลัยในระดับโลกดีกว่า เพราะเขาจัดอันดับกันด้วยผลงานวิจัยที่ตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ(เพราะเหตุนี้ มหาวิทยาลัยในอังกฤษและอเมริกาจึงเหมายี่สิบอันดับมหาวิทยาลัยดีที่สุดในโลกทุกปี เยอรมันยังไม่ติดท็อปเทนเลย..เป็นไปได้ไง?)
ในปี2561นี้ คาดว่าไทยจะไทยจะใช้งบวิจัย(รัฐและเอกชน)รวมกันไปถึง 1%ของจีดีพีเป็นปีแรก ตามสมมุติฐานนั้นชาติที่มีงบวิจัยเกิน 1.5%จะเริ่มกลายเป็นชาติที่ผลิตนวัตรกรรมใหม่(สิงคโปร์ถ้าจำไม่ผิดก็ยังอยู่แค่หนึ่งจุดกว่าๆ เนื่องจากเขามีบริษัทข้ามชาติที่ผลิตสินค้าอุปโภคบริโภคน้อย รายได้มาจากท่าเรือและโรงกลั่น งบวิจัยจึงมาจากรัฐบาล ส่วนมาเลเซียก็ราวๆ0.5%เพราะบริษัทใหญ่อย่างปิโตรนาสก็ไม่ได้วิจัยมากมายนัก) ญี่ปุ่นและยุโรปราวๆ2-3%ของจีดีพี่ เกาหลีใต้และอิสราเอลเกือบ4% สูงเป็นอันดับสองและหนึ่งของโลก ถ้าเป็นไปตามแผนของรัฐบาล ไทยเราน่าจะเริ่มเป็นประเทศสร้างนวัตกรรมใหม่(แบบมีนัยสำคัญ)ราวๆปี 2565เป็นต้นไป
คิดว่าไทยกับมาเลเซียก็มีข้อดีข้อเสียมีปัญหาแตกต่างกันไป บางอย่างเราดีกว่าบางอย่างเขาดีกว่า แต่จะให้เอามาเปรียบเทียบจริงๆคงยาก เรามาเชียให้ทั้งสองชาติพัฒนาไปด้วยกันไม่ขัดแข้งขัดขากันเองจะดีกว่า คู่แข่งของเราน่าจะมองไปนอกภูมิภาคอาเซียนนะครับ
สมาชิกหมายเลข 3809551 ถูกใจ, อ๋องสยบมาร ถูกใจ, หินแขวน หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 738367 ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 879973 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2207654 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3234898 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 702776 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2866062 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3313436 หลงรัก
แสดงความคิดเห็น
มาเลเซียกับไทยใครเจริญกว่ากัน