อยากจะเลือกเส้นทางเดินชีวิตเองแต่ก็เสียดายอาชีพที่ทำอยู่ อายุ20

คือก่อนหน้านี้ก็เรียนนะคะแต่ตั้งแต่โควิดมาทำให้จำเป็นต้องจบแค่ม.3สามและไปต่อการศึกษานอกระบบวุติ ม. 6 แทน ระหว่างช่วงเวลาที่ผ่านมาตอนอายุ 16 17 18 19 ก็ทำงานมาตลอดค่ะทำงานช่วยที่บ้าน 17ปี แต่ไม่รู้สึกชอบ
เลยได้ไปเรียนเป็นช่างต่อขนตาค่ะ เป็นงานฝีมือตอนนี้ก็เข้าปีที่สามจะสี่แล้วที่ทำมาตลอดช่วงแรกๆรายได้ดีมากเลยค่ะ 20,000 อัพตลอดแต่ช่วงปีนี้บางเดือนไม่ถึง 10,000 ด้วยค่ะเพราะว่าตัวหนูอยู่ต่างอำเภอไม่ได้อยู่ในเมืองเอาง่ายง่ายก็เหมือน
อยู่บ้านนอกอะค่ะ แต่ว่าเราไม่ได้เสียค่าที่ไม่ได้เสียค่าเช่าเสียแค่ค่าน้ำค่าไฟมันก็พอ
แต่ปีที่แล้วกับปีนี้มันทำให้หนูนอน
หนูคิดแบบนี้เสมอเลยว่าหนูลูกค้าคงจะเยอะขึ้นรายได้มันคงจะสม่ำเสมอแต่ว่ามันกลับแย่ลงแล้วเงินที่เราเก็บมามันก็ลดลงเพราะว่าเราต้องกินต้องใช้ทุกวัน นอนคิดมาปีนึงแล้วค่ะว่าจะออกไปทำงานที่อื่นดีไหมแต่ว่าไม่ได้ทิ้งอาชีพนี้นะคะ

แค่ไปอยู่ในแหล่งที่เจริญขึ้นแต่หนูรู้สึกเสียดาย

ที่ว่ามันเป็นสิ่งที่หนูทำขึ้นมาหนูทำที่บ้านเปิดร้านที่บ้านสร้างฐานลูกค้าตกแต่งร้าน พัฒนาร้านพัฒนาฝีมือแต่ว่าลูกค้ากลับไม่ได้เยอะขึ้นเลยมีแต่ลูกค้าขาประจำค่ะทั้งที่เราทำมานานแล้วเปิดมานานแล้วลูกค้าควรมากขึ้นแต่หนูเข้าใจนะ
เพราะว่าหนูต่อราคาก็ 500
อำเภอที่หนูอยู่ก็ไม่ได้เจริญมาก
ถ้าอยู่ในบ้านนอกมันก็ดูแพงค่ะ
หนูรู้สึกเสียดายแค่นี้จริงๆค่ะคือหนูอยากมูฟออนแล้วไปอยู่ที่ที่ดีกว่า เงินดีกว่า

ถ้าหนูเป็นลูกจ้างหนูก็คงไม่สึกเสียดายขนาดนี้

ที่ต้องทิ้งฐานลูกค้าเดิม ที่บ้านเกิด ไปหาฐานลูกค้าใหม่แต่หนูจะได้เงินมากขึ้นสองเท่าเลยค่ะ
มันสองจิตสองใจเลย อยากจะออกไปเติบโตจากที่บ้าน
หนูไม่ได้เป็นคนชอบเที่ยวนะคะแต่แค่อยากได้รายได้มากขึ้น
คืออยากจะได้คำแนะนำจากพี่พี่ทุกคนนะคะ