มนุษย์เกิดมาเพื่ออะไรกันแน่ มีหลายคนมักต้องการชีวิตที่สมบูรณ์แบบ จนดิ้นรนทุ้มเทไปทั้งชีวิตเพื่อที่จะได้มา แต่หารู้หรือไม่ว่ายิ่งเราดิ้นรน เราก็ยิ่งเหมือนปลาติดเบ็ด ชึ่งทำให้เกิดการประมาทในชีวิต ประมาทในที่นี้ไม่ใช่แค่ระวังเหตุภัยต่างๆ แต่ประมาทในชีวิตที่นี่หมายถึงมนุษย์ไม่อยู่ในศิลธรรม ไม่รู้จักทำความดี ศิล ทาน ภาวนา มัวแต่แสวงหาความสุขในเวลาอันสั้นนัก ชอบเสพ รูป รส กลิ่น
เสียง จนทำให้เกิดเพลิงกิเลศครอบงำจิตใจ ทำให้หาทางออกไม่เจอในความทุกต่างๆนาๆนี่เอง ก็เหมือนปลาที่ติดเบ็ดยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บปวดทุขเวทนา เหมือนกับมนุษย์ที่ชอบแสวงหาต้องการสิ่งต่างๆโดยไม่มีที่สิ้นสุด หลังจากที่ได้ครอบครองแล้ว จิตก็เกิดการปรุงแต่งว่าของๆเราแลกมาด้วยแรงกายเป็นกิเลศครอบงำ เกิดการยึดมั่นถือมั่น ว่าเป็นของๆเรา เมื่อสุดท้าย ถึงคราวตายก็นำไรไปด้วยไม่ได้สักอย่าง
การที่ยึดมั่นถือมั่น ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย แถมยังส่งผลให้เกิดทุกข์ ดูก่อนท่านทั้งหลาย ทุกอย่างบนโลกใบนี้ ดิ้นรนเพื่อที่จะได้มา สุดท้ายแล้วกี่พันกี่หมื่นปี ก็ย่อมสลายหายไปอยู่ดี ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีใครมีเจ้าของ แม้แต่ร่างกาย ก็ไม่ใช่ของๆเรา เพียงแต่เรายืมธรรมชาติมาใช้เท่านั้นเอง มนุษย์เราทุกคนมีดวงจิตอันใสสะอาด มีรัศมีลำแสงแผร่ไพศาล เพียงแค่มีมารกิเลศมาครอบจิตใจเอาใว้ ทำให้จิตใจหม่นหมอง มองไม่เห็นทางแห่งธรรม โลกใบนี้เกิดดับๆ นับชาติไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าชาติต่อๆไปจะได้ไปเกิดเป็นเปรต สัตว์เดรัจฉาน แม้แต่เกิดเป็นคนแล้วช้ำต้องมาพิกาล สิ่งเหล่านี้แล้วแต่กรรมจะนำพาไป ในการเกิดดับของสังสารวัฏนี้น่ากลัวยิ่งนัก ถ้าเกิดท่านใดได้อ่านและเข้าใจในพุทธวจนนี้แล้ว ก็ขอให้เบังกิดมรรคผล บรรลุโสดาบันในเร็วพลัน เกิดอีกไม่เกิน10ชาติก็จะได้ไม่เวียนไหว้ในวัตฏสงสารนี้ สุดท้ายแล้วการครวนหาอดีต การเฝ้าคำนึงถึงอนาคต กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง สิ่งนี่ ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ ช้ำยังทำให้เกิดทุกข์ สิ่งเหล่านี้ควรล่ะ เปรียบเสมือนเราเป็นชาวสวน ปลูกผลไม้เราใส่ปุ๋ยบำลุงดินได้ ท้ายสุดแล้วลำต้นต่างหากที่จะออกผลิตผลให้เรา เพราะฉนั้นเราหว่านกล้าเช่นไร ได้ผลผลิตเช่นนั้น ชึ่งพระศาสดาได้กล่าวใว้ คนเรามีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นของตัวเอง ทำกรรมเช่นไร ก็จะได้รับกรรมเช่นนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้รู้ดี รู้แจ้ง ขอจงอยู่กับปัจุบัน ไม่ประมาทในชีวิต สาธุอนุโมทามิ
เข้าสู่กระแสธรรม ได้ง่ายๆ เหมาะกับคนไทยในยุคนี้ เพียงแค่อ่าน ชีวิตท่านอาจเปลี่ยนแนวคิดได้หลายอย่าง........
เสียง จนทำให้เกิดเพลิงกิเลศครอบงำจิตใจ ทำให้หาทางออกไม่เจอในความทุกต่างๆนาๆนี่เอง ก็เหมือนปลาที่ติดเบ็ดยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บปวดทุขเวทนา เหมือนกับมนุษย์ที่ชอบแสวงหาต้องการสิ่งต่างๆโดยไม่มีที่สิ้นสุด หลังจากที่ได้ครอบครองแล้ว จิตก็เกิดการปรุงแต่งว่าของๆเราแลกมาด้วยแรงกายเป็นกิเลศครอบงำ เกิดการยึดมั่นถือมั่น ว่าเป็นของๆเรา เมื่อสุดท้าย ถึงคราวตายก็นำไรไปด้วยไม่ได้สักอย่าง
การที่ยึดมั่นถือมั่น ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย แถมยังส่งผลให้เกิดทุกข์ ดูก่อนท่านทั้งหลาย ทุกอย่างบนโลกใบนี้ ดิ้นรนเพื่อที่จะได้มา สุดท้ายแล้วกี่พันกี่หมื่นปี ก็ย่อมสลายหายไปอยู่ดี ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีใครมีเจ้าของ แม้แต่ร่างกาย ก็ไม่ใช่ของๆเรา เพียงแต่เรายืมธรรมชาติมาใช้เท่านั้นเอง มนุษย์เราทุกคนมีดวงจิตอันใสสะอาด มีรัศมีลำแสงแผร่ไพศาล เพียงแค่มีมารกิเลศมาครอบจิตใจเอาใว้ ทำให้จิตใจหม่นหมอง มองไม่เห็นทางแห่งธรรม โลกใบนี้เกิดดับๆ นับชาติไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าชาติต่อๆไปจะได้ไปเกิดเป็นเปรต สัตว์เดรัจฉาน แม้แต่เกิดเป็นคนแล้วช้ำต้องมาพิกาล สิ่งเหล่านี้แล้วแต่กรรมจะนำพาไป ในการเกิดดับของสังสารวัฏนี้น่ากลัวยิ่งนัก ถ้าเกิดท่านใดได้อ่านและเข้าใจในพุทธวจนนี้แล้ว ก็ขอให้เบังกิดมรรคผล บรรลุโสดาบันในเร็วพลัน เกิดอีกไม่เกิน10ชาติก็จะได้ไม่เวียนไหว้ในวัตฏสงสารนี้ สุดท้ายแล้วการครวนหาอดีต การเฝ้าคำนึงถึงอนาคต กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง สิ่งนี่ ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ ช้ำยังทำให้เกิดทุกข์ สิ่งเหล่านี้ควรล่ะ เปรียบเสมือนเราเป็นชาวสวน ปลูกผลไม้เราใส่ปุ๋ยบำลุงดินได้ ท้ายสุดแล้วลำต้นต่างหากที่จะออกผลิตผลให้เรา เพราะฉนั้นเราหว่านกล้าเช่นไร ได้ผลผลิตเช่นนั้น ชึ่งพระศาสดาได้กล่าวใว้ คนเรามีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นของตัวเอง ทำกรรมเช่นไร ก็จะได้รับกรรมเช่นนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้รู้ดี รู้แจ้ง ขอจงอยู่กับปัจุบัน ไม่ประมาทในชีวิต สาธุอนุโมทามิ