สวัสดีค่ะ เราเพิ่งกลับมาจากเวิร์คแอนทราเวล ทีนี้เราไปมีแฟนอยู่ที่นั่นค่ะ เป็นคนอเมริกัน อายุ19 เด็กกว่าเรา3ปี ช่วงที่ยังอยู่ด้วยกันที่อเมริกาก็ยังโอเคดีค่ะ ถึงแม้เขาเขาจะติดเป็นคนรักเพื่อน ทำเพื่อเพื่อน เพื่อนเป็นอะไรต้องการอะไรก็ต้องรีบไปหา ทำงานหนักอีก บางครั้งเราก็น้อยใจค่ะที่ไม่มีเวลาให้เราบ้างเลย เราก็คุยกันแล้ว เขาขอโทษแล้วจะพยายามอยู่กับเราตอบข้อความเราให้มากขึ้น (เวลาเขาทำงานกลับมาเขาจะไม่ตอบเลยค่ะเพราะเขาบอกว่าเหนื่อยมาก แต่เราก็อยากให้เขาตอบบ้างนี่นา) เราเองก็ขอโทษเขาค่ะที่งี่เง่า เราพยายามให้เวลาส่วนตัวกับเขาด้วยเข้าใจว่าเขายังเด็กวัยรุ่นอยู่ เลยอาจติดเพื่อน รวมถึงเขาเป็นคนรักครอบครัวมาก ทำงานหนัก โอเวอร์ไทม์ตลอดเพื่อเก็บเงินให้ครอบครัว แต่ประเด็นคือเราเองก็อยากให้เขาให้เวลากับเราบ้าง เพราะบางครั้งเราแทบไม่รู้สึกถึงความสำคัญของตัวเองเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นแฟนเขา
ทีนี้มาถึงวันที่เราต้องกลับไทย เราก็ถามเขาค่ะว่าควรทำยังไงกับเรื่องของเรา ควรกลับไปเป็นเพื่อนกันมั้ยหรือควรเลิกกันมั้ย คือเรายังรักกันมากนะคะ รักมาก แต่เรากลัวระยะทาง กลัวความห่างไกล เขาบอกไม่เลิก ถึงจะอยู่ไกลกันก็จะไม่เลิก แต่ประเด็นคือขนาดอยู่ด้วยกันเขายังแทบไม่ค่อยมีเวลาให้เลยค่ะ ข้อความแทบไม่ค่อยตอบ นี่เรากลับมาได้เกือบอาทิตย์แล้ว เขาก็ยังทำงานหนักแทบไม่มีเวลาคุยกัน ไม่ได้คุยกันทุกวันเหมือนคู่อื่นๆ อยากรู้ว่าเราจะไปกันรอดมั้ยคะ เราเหนื่อย ท้อ ไม่อยากตามจิก ตามส่งข้อความหาก่อนตลอด กลัวเขาจะรำคาญ อยากลองหายไปแต่ก็กลัว มีใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ
มีแฟนอยู่ต่างประเทศแต่เขาแทบไม่มีเวลาให้เลย
ทีนี้มาถึงวันที่เราต้องกลับไทย เราก็ถามเขาค่ะว่าควรทำยังไงกับเรื่องของเรา ควรกลับไปเป็นเพื่อนกันมั้ยหรือควรเลิกกันมั้ย คือเรายังรักกันมากนะคะ รักมาก แต่เรากลัวระยะทาง กลัวความห่างไกล เขาบอกไม่เลิก ถึงจะอยู่ไกลกันก็จะไม่เลิก แต่ประเด็นคือขนาดอยู่ด้วยกันเขายังแทบไม่ค่อยมีเวลาให้เลยค่ะ ข้อความแทบไม่ค่อยตอบ นี่เรากลับมาได้เกือบอาทิตย์แล้ว เขาก็ยังทำงานหนักแทบไม่มีเวลาคุยกัน ไม่ได้คุยกันทุกวันเหมือนคู่อื่นๆ อยากรู้ว่าเราจะไปกันรอดมั้ยคะ เราเหนื่อย ท้อ ไม่อยากตามจิก ตามส่งข้อความหาก่อนตลอด กลัวเขาจะรำคาญ อยากลองหายไปแต่ก็กลัว มีใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ