สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน นี่เป็นกระทู้เเรกของเราที่อยากมาแบ่งบันประสบการณ์ความรัก
ย้อนเวลาไปประมาณ 4 ปีที่ผ่านมาเรารู้จักกับน้องผู้ชายคนหนึ่งน้องเป็นเกย์ค่ะ เรารู้จักกันในค่ายค่ายหนึ่งกลับจากกลับค่ายเราคุยกันมาตลอดนะ สนิทกันเร็วเลยก็ว่าได้ อาจเป็นเพราะเราเป็นสาววาย เเละเราเป็นคนที่มีเเต่เพื่อนผู้ชาย เราคุยกันทุกเรื่อง นานๆไปเราเริ่มคุยกันตลกๆว่ามากิ๊กกันไหม เพราะตอนนั้นเราก็มีแฟนอยู่เเล้วแต่น้องไม่มีเเฟน แต่เเฟนเรารู้นะแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะกลายเป็นเรื่องตลกกันไปด้วยซ้ำ พอน้องมีแฟนก็ปกติค่ะไม่มีอะไรเลยแฟนน้องก็เข้าใจเเล้วรู้แหละว่าเราสนิทกัน แต่มีแฟนคนหนึ่งของน้องที่มีรหัสfacebookน้องเเล้วทักมาโวยวายใส่เรา ไม่นานก็เลิกกันไป(น้องมีเเฟนมาหลายคนเรายังมีแฟนเราคนเดียวนะคะ) น้องเป็นคน
ค่ะอันนี้ยอมรับเลย ถ้าเบื่อคือเลิกเลิกโดยใช้เหตุผลคือเบื่อ
เสมอต้นเสมอปลายมาก
จนช่วงชีวิตมันเปลี่ยน เข้ามหาลัยก็ไปเรียนในกรุงเทพฯเริ่มห่างๆกัน เริ่มหายไปเป็นอาทิตย์สองอาทิตย์ ทักมาที _ช่วยสอนการบ้านเค้าหน่อย ก็โกธรนะแต่เราเรียนหนักอยู่เเล้วไม่มีเวลาคิดเรื่องไร้สาระก็ได้แค่บอกว่า เก็บไว้รวบยอดทีเดียวเเล้วกัน
จนวันหนึ่งโทรคุยกันปกติน้องบอกว่า _เค้าคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งนะ เพื่อนมันยุให้ไปขอไลน์อ่ะ อึ้งสิ สังคมเปลี่ยนคนเปลี่ยนจริงๆ เคยถามนะคะว่าคบกันยัง น้องก็บอก เค้าไม่ได้ชอบผู้หญิงนะ แต่อีกประมาณสองอาทิตย์ถัดมา เราก็มีโอกาสได้คุยกันอีกในวันที่เราเลิกกับเเฟน น้องก็บอกว่า เนี่ยเค้ายังไม่ได้โทรหาแฟนเค้าเลย เราเลยถามไปแอบมีตั้งแต่ตอนไหนปกติคุยกับใครก็บอกเค้านิ ใช่สิเค้าไม่สำคัญนิ น้องบอก ไม่ใช่ไม่อยากบอกแต่มันไม่มีเวลารับน้องหนักไง เราเลยเงียบ เเล้วอยู่ๆน้องก็พูดขึ้นมาว่า เค้าคบกับผู้หญิงคนหนึ่งนะ เจอกันที่ค่ายรับน้อง เราอึ้งไปเลยจริงๆ เราเลยพูดขึ้นมาว่า เลิกกันไหม? น้องบอกไม่นะ ทำไมต้องเลิก อยู่ๆน้ำตาเราไหล มันเป็นเรื่องเศร้าสองเรื่องในวันเดียวกันจริงๆ จิตใจรับไม่ไหวปล่อยนะตรงนั้นเลยค่ะ
ถามว่าทำไมต้องเลิก ไม่รู้สิ มันรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้เมื่อเราไม่ได้เป็นคนสำคัญของใครเเล้ว ตลอด 4 ที่ผ่านมาเค้ามีผู้หญิงคนเดียวคือเรา วันนี้เขามีผู้หญิงใหม่เเล้วเราคิดว่าเราควรก้าวออกมา ความสัมพันธ์แบบนั้นตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้มันก็ยังเป็นความสัมพันธ์แบบนั้น ความสัมพันธ์มันเหมือนเดิมแต่ความสำคัญมันไม่เท่าเดิม แต่เรามีเวลาเศร้าได้เค่สองวัน มิดเทอมกำลังมาค่ะ ฮ่าฮ่า อาจเป็นเพราะเลิกกับแฟนด้วยแหละเลยทำให้จิตใจเราอ่อนแอมากช่วงนี้ นั่งอ่านหนังสือ เบรกเลยมาตั้งกระทู้แชร์ประสบการณ์นี้ดีกว่า ส่วนความเศร้านั้นเก็บไว้ก่อนค่ะ รอรวบยอดหลังสอบเสร็จเลย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ใครที่มีประสบการณ์ที่คล้ายๆกันเเชร์กันได้เลยนะคะ
ประสบการณ์ความสัมพันธ์ที่หน่วงๆ
ย้อนเวลาไปประมาณ 4 ปีที่ผ่านมาเรารู้จักกับน้องผู้ชายคนหนึ่งน้องเป็นเกย์ค่ะ เรารู้จักกันในค่ายค่ายหนึ่งกลับจากกลับค่ายเราคุยกันมาตลอดนะ สนิทกันเร็วเลยก็ว่าได้ อาจเป็นเพราะเราเป็นสาววาย เเละเราเป็นคนที่มีเเต่เพื่อนผู้ชาย เราคุยกันทุกเรื่อง นานๆไปเราเริ่มคุยกันตลกๆว่ามากิ๊กกันไหม เพราะตอนนั้นเราก็มีแฟนอยู่เเล้วแต่น้องไม่มีเเฟน แต่เเฟนเรารู้นะแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะกลายเป็นเรื่องตลกกันไปด้วยซ้ำ พอน้องมีแฟนก็ปกติค่ะไม่มีอะไรเลยแฟนน้องก็เข้าใจเเล้วรู้แหละว่าเราสนิทกัน แต่มีแฟนคนหนึ่งของน้องที่มีรหัสfacebookน้องเเล้วทักมาโวยวายใส่เรา ไม่นานก็เลิกกันไป(น้องมีเเฟนมาหลายคนเรายังมีแฟนเราคนเดียวนะคะ) น้องเป็นคน
จนช่วงชีวิตมันเปลี่ยน เข้ามหาลัยก็ไปเรียนในกรุงเทพฯเริ่มห่างๆกัน เริ่มหายไปเป็นอาทิตย์สองอาทิตย์ ทักมาที _ช่วยสอนการบ้านเค้าหน่อย ก็โกธรนะแต่เราเรียนหนักอยู่เเล้วไม่มีเวลาคิดเรื่องไร้สาระก็ได้แค่บอกว่า เก็บไว้รวบยอดทีเดียวเเล้วกัน
จนวันหนึ่งโทรคุยกันปกติน้องบอกว่า _เค้าคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งนะ เพื่อนมันยุให้ไปขอไลน์อ่ะ อึ้งสิ สังคมเปลี่ยนคนเปลี่ยนจริงๆ เคยถามนะคะว่าคบกันยัง น้องก็บอก เค้าไม่ได้ชอบผู้หญิงนะ แต่อีกประมาณสองอาทิตย์ถัดมา เราก็มีโอกาสได้คุยกันอีกในวันที่เราเลิกกับเเฟน น้องก็บอกว่า เนี่ยเค้ายังไม่ได้โทรหาแฟนเค้าเลย เราเลยถามไปแอบมีตั้งแต่ตอนไหนปกติคุยกับใครก็บอกเค้านิ ใช่สิเค้าไม่สำคัญนิ น้องบอก ไม่ใช่ไม่อยากบอกแต่มันไม่มีเวลารับน้องหนักไง เราเลยเงียบ เเล้วอยู่ๆน้องก็พูดขึ้นมาว่า เค้าคบกับผู้หญิงคนหนึ่งนะ เจอกันที่ค่ายรับน้อง เราอึ้งไปเลยจริงๆ เราเลยพูดขึ้นมาว่า เลิกกันไหม? น้องบอกไม่นะ ทำไมต้องเลิก อยู่ๆน้ำตาเราไหล มันเป็นเรื่องเศร้าสองเรื่องในวันเดียวกันจริงๆ จิตใจรับไม่ไหวปล่อยนะตรงนั้นเลยค่ะ
ถามว่าทำไมต้องเลิก ไม่รู้สิ มันรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้เมื่อเราไม่ได้เป็นคนสำคัญของใครเเล้ว ตลอด 4 ที่ผ่านมาเค้ามีผู้หญิงคนเดียวคือเรา วันนี้เขามีผู้หญิงใหม่เเล้วเราคิดว่าเราควรก้าวออกมา ความสัมพันธ์แบบนั้นตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้มันก็ยังเป็นความสัมพันธ์แบบนั้น ความสัมพันธ์มันเหมือนเดิมแต่ความสำคัญมันไม่เท่าเดิม แต่เรามีเวลาเศร้าได้เค่สองวัน มิดเทอมกำลังมาค่ะ ฮ่าฮ่า อาจเป็นเพราะเลิกกับแฟนด้วยแหละเลยทำให้จิตใจเราอ่อนแอมากช่วงนี้ นั่งอ่านหนังสือ เบรกเลยมาตั้งกระทู้แชร์ประสบการณ์นี้ดีกว่า ส่วนความเศร้านั้นเก็บไว้ก่อนค่ะ รอรวบยอดหลังสอบเสร็จเลย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ใครที่มีประสบการณ์ที่คล้ายๆกันเเชร์กันได้เลยนะคะ