ทำไมโตขึ้นแล้วไม่ค่อยรู้สึกอินกับอะไรเลย

คือหนูตั้งแต่เด็กรู้สึกว่าหวงแม่มาก ไม่ชอบแฟนแม่ เพราะแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมา เราอยูากับแม่ตลอด จนเขามีแฟนใหม่เราเกลียดแฟนแม่มากๆ เชสแอบไปเที่ยวกัน ไปกินของอร่อย ไปนู่นนี่ ตั้งแต่เราเด็กจนตอนนี้เราโต

พอโตขึ้น เทศกาลต่าง ๆ ดูเป็นวันธรรมดาไปเลย ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับตอนเด็ก อย่างวันพรุ่งนี้เป็นวันลอยกระทง รู้สึกไม่อยากไป คนเยอะ รถติด  ตอนเด็กไม่เข้าใจเลยทำไมผู้ใหญ่เขาดูเฉย ๆ กับเทศกาลกัน

การมีชีวิตอยู่เรารู้สึกเหนื่อยจัง จำไม่ได้ว่าความสุขแบบสุดๆหายไปตอนไหน ด้วยอารมณ์เฉยชา ไม่ยินดียินร้าย ไม่มีเป้าหมายชีวิต ใช้ชีวิตไปวันสิ่งที่เตคยชอบก็ไม่อยากทำ เป็นเพราะยาซึมเศร้าหรือเป็นเพราะอะไรไม่

บ้านจขกท. อยู่ แปดริ้ว ..... เคยแว๊นซ์เที่ยวนะ แต่รถติดหนักมาก น่าจะถึงจุดหมายประมาณชาติหน้าเลย(ในใจคิดแบบนั้น) ทั้งควัน ทั้งร้อน + เเทบไม่มีช่องให้เเทรกเลย เดี๋ยวรถเปลี่ยนเลน บางช่วงรถชิดเส้นช้าย ชิ

ช่วงนี้สังเกตตัวเองว่าความสุขมันมาในรูปแบบแปลกๆ ค่ะ ไม่ได้ตื่นเต้น ไม่ได้หวือหวาเหมือนเมื่อก่อน แต่เป็นความสุขแบบเงียบๆ ที่อยู่กับเราได้นาน แค่ได้ตื่นเช้ามาแบบไม่รีบ ได้ดื่มกาแฟแก้วเดิมในมุมเดิม ได้ฟั

แฟนผมชอบพูดว่าปัญญาอ่อนบ้าง โตแต่ตัวบ้าง ไม่มีสมองบ้าง ที่ผมทนอยู่ได้เพราะรัก แต่ลึกๆก็แอบเสียใจ บางครั้งก็แอบร้องไห้😅 อยากรู้ว่าถ้าเป็นทุกคนทำยังไง แก้ยังไง ไปต่อหนือพอแค่นี้ ผมสับสนมากๆ เจ็บแต่ทนได้