เป็นทุกข์มากหลังจากทำให้แม่เสียใจและทำแท้ง

เรารู้สึกผิดมากค่ะ รู้สึกไม่มีความสุขในชีวิต ทุกวันของชีวิต เราจะคิดแต่ว่าเราบาป มันเหมือนเป็นปมติดตัวของเราไปตลอดจากการที่เราทำแท้ง ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราเป็นลูกที่พึ่งได้ของแม่ตลอด เราเรียนเก่ง มีความรับผิดชอบ ช่วยแม่ขายของหลังเลิกเรียน ตั้งแต่เด็กๆจนตอนนี้เข้ามหาลัยแล้วก็ยังทำอยู่  เราไม่เคยดื้อกับแม่เลยนะคะ จนตอนนี้เราแทบจะทำทุกอย่างแทนแม่ได้แล้ว เราเป็นความหวังของแม่มากๆ หลายๆคนที่รู้จักเรา ก็ชมเรา ว่าเราเป็นเด็กดี เป็นเด็กน่ารักของครูที่โรงเรียน จนเราพลาด จริงๆ เป็นเพราะความประมาทของเราด้วยค่ะ ไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น แต่มันก้เกิดขึ้นแล้ว แต่คนที่เสียใจกว่า คือแม่ แม่ร้องไห้หนักมาก นี่คือบาปหนักที่เราทำให้แม่ต้องร้องไห้ บาปต่อมา คือเราเลือกที่จะเอาเค้าออก เพื่ออนาคตของเรา เราต้องเรียนให้จบ และมีแม่มีน้องที่ต้องดูแล เพราะแม่ก็ร่างกายไม่แข็งแรง  เราพยายามปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไรนะ เมืองนอกเค้าก้ทำ เรามีสิทธิเลือกชีวิตเราหนิ แต่พอทำจริงๆแล้ว มันไม่ใช่เลยค่ะ มันเสียใจมาก มันรู้สึกผิด พอเข้าวัดทำบุญ ก้ดีขึ้น แต่ความรู้สึกผิดมันจะวนมาเรื่อยๆ จริงๆเราก้รับรู้ได้เลยค่ะ ว่าไอที่เราเป็นทุกข์ใจอยู่นี่ ก้คงจะเป็นผลของบาปกรรม เราพยายามบอกตัวเองนะ มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เอาความสุขของเราคืนมาสิ มันเป็นความผิดที่ร้ายแรงมาก สำหรับคนที่ไม่เคยเกเรหรืออกนอกลู่นอกทางเลย เราอยู่ในสายตาแม่ตลอด แต่ตอนคบกับแฟนคนนี้แม่เราก้แค่คิดว่าคุยกันเฉยๆ เพราะเราไม่ค่อยมีเวลาออกไปไหน  แต่เราก้มาดื้อในครั้งนี้ อาจเพราะเพื่อนรอบตัว เราคิดว่ามันก้เป็นปกติของคนเป็นแฟนกัน เราป้องกันนะคะ แต่คงมีครั้งนั้น ที่มันเราประมาท ตอนนี้เราก้ยังคบกับแฟนเราอยู่ค่ะ แฟนเราเค้าไม่ค่อยมีฐานะ แต่เค้าก้พร้อมจะรับผิดชอบ เค้าก้เข้าใจแล้วดูแลเราดี แต่แม่เราอยากให้เลิกแล้วตั้งตัวใหม่ จริงๆเราก็อยากทำเพื่อแม่นะคะ แต่เราก้เลิกไม่ได้ค่ะ เราไม่รู้ต้องทำตัวยังไง ตอนนี้เราก้จะรู้สึกผิดอยู่ตลอด ทั้งทำให้แม่เสียใจ แล้วสิ่งที่แม่ขอคือเลิกกับแฟนเรา แต่เราก็ทำไม่ได้ แต่เราก้ตั้งใจไว้ตลอดว่าหลังจากเราเรียนจบเราอยากทำให้แม่เราสบายที่สุด เพราะเราเห็นท่านลำบากมามาก ตอนนี้เราเหมือนจมกับความผิด เราอยากรู้สึกดีขึ้นจะทำยังไงดีคะ