ชอบน้องสวนกุหลาบรังสิตที่เรียนญี่ปุ่นในสถาบันภาษาครับ

ไปรอนัดเจอเซนเซมาครับ แล้วระหว่างนั่งอ่านเรื่อยเปื่อยระหว่างรอ
คือนั่งอยู่เก้าอี้เลคเชอร์หลังห้อง เซนเซก็สอนอยู่
ก็รู้สึกว่าน้องหันมามองบ่อยๆ
สงสัยน้องไม่เคยเจอคนอื่นมานั่งในคลาส
ก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า น้องหันมองมังงะที่อยู่ในมือเรารึป่าว
แต่...
ในมือเรา และอีก3เล่มที่เราวางไว้ มันเรื่อง ปืนกล คนผ่าเหล่า
คือ ใครแนวๆนี้ก็จะรู้ว่า มันออก วายๆ นะครับ
สรุป ผมลังเลมากว่า น้องมองผม
หรือ มองมังงะที่ผมอ่าน
แล้วถ้ามองมังงะ  
คือมัน วาย นะครับ
...
ก็พยายามไม่คิดอะไร
หน้าปกมันก็ตัวเอกถือปืน ดูเหมือนโชเนนทั่วไป
....
ความพีคมันคือพอเลิกคลาส เราก็คุยนู่นนี่กับเซนเซเสร็จ
ออกมานอกห้อง เจอน้องยังนั่งสไลด์หน้าจอ
น้องเงยหน้าขึ้นมามอง มังงะในมือ แล้วยิ้มๆ
...
ด้วยความกล้าและความลั่นแบบไม่ยั้งคิด
ผมนี่พลั้งปากเลย (ชินกับคุยพวกเพื่อนสาววาย) ว่า
"อ่านปืนกลหรอครับน้อง"
แล้วน้องก็ตอบมา เหมือนหลบตานิดๆ
"ก็ตามอ่านมาถึงเล่มล่าสุด แต่ไม่เคยดูเป็นแบบอนิเมะ"
....
เลยเปิดประเด็นคุยยาวเลยครับ
แล้วน้องก็จบด้วยเรื่องว่า
"ถ้าพี่ไปสอบวัดระดับครั้งต่อไป ก็พาผมไปด้วยนะครับ ผมไม่เคยไปสมัครสอบ"


ผมจะลองม่อน้องดีมั้ยครับ
อยากมีชีวิตแบบคู่จิ้น มีคู่บ้างอะไรบ้าง