เราชื่อ มุก มีแฟนชื่อ อาร์ม ตอนนี้เราสองคนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ปีเดียวกัน คือตอนนี้เราก็อยู่ปี4แล้ว
แล้วเราก็คิดว่า เราเป็นผู้ใหญ่ในระดับนึง ที่จะก้าวเข้าวัยทำงาน เราก็เลยนั่งคิดถึงอนาคตเรากับแฟน
ต้องบอกก่อนแฟนเราติดเกมส์มาก จนความรู้สึกเราคิดว่า อนาคตเค้าคงเลิกเล่นไม่ได้ เวลาที่เล่นเกมส์แล้วเราโทรไปหาแฟนเค้าก็จะเหวี่ยงใส่ว่า
โทรมามีอะไรเล่นเกมส์อยู่ แล้วก็ตัดสายเราทิ้ง เราก็เคยโกดเคยงอนแฟนมาละนะ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ตอนนี้ก็ยังทำเหมือนเดิม
ตอนนี้เราปี4แล้วก็จะต้องหาที่ฝึกงาน มองถึงอนาคตวา จบมาจะทำงานอะไร แต่แฟนเรากลับไม่สนใจ พอเราพูดกับแฟนว่าทำไมไม่หาที่ทำงาน
เค้าก็จะบอกว่า ก็หาอยู่แต่เธอไม่รู้หรอก เราไม่ได้รนรานแบบเธอ แล้วต้องบอกก่อนว่า แฟนเราเรียนไม่เก่ง แต่จริงๆคือเค้าหัวดีฉลาดนะ แต่ความขี้เกียจมันมากกว่า เวลามีงานคู่แฟนเราก็ไม่ค่อยช่วยเรา เราถามแฟนว่าทำไมไม่ช่วย งานต้องส่งละนะ เค้าก็จะตะหวาดเราว่าใจเย็นๆดิ คือความรู้สึกเรามันแบบคือเราเป็นคนทำงานนี้ ทำก็ยังไม่ค่อยจะได้ ไม่ช่วยก็อย่ามาตะหวาดหรืออารมณ์เสียใส่ได้ป่ะ
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำยังไง ควรเปิดใจคุยเลยมั้ย
แฟนเราไม่เอาไหนทำไงดี
แล้วเราก็คิดว่า เราเป็นผู้ใหญ่ในระดับนึง ที่จะก้าวเข้าวัยทำงาน เราก็เลยนั่งคิดถึงอนาคตเรากับแฟน
ต้องบอกก่อนแฟนเราติดเกมส์มาก จนความรู้สึกเราคิดว่า อนาคตเค้าคงเลิกเล่นไม่ได้ เวลาที่เล่นเกมส์แล้วเราโทรไปหาแฟนเค้าก็จะเหวี่ยงใส่ว่า
โทรมามีอะไรเล่นเกมส์อยู่ แล้วก็ตัดสายเราทิ้ง เราก็เคยโกดเคยงอนแฟนมาละนะ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ตอนนี้ก็ยังทำเหมือนเดิม
ตอนนี้เราปี4แล้วก็จะต้องหาที่ฝึกงาน มองถึงอนาคตวา จบมาจะทำงานอะไร แต่แฟนเรากลับไม่สนใจ พอเราพูดกับแฟนว่าทำไมไม่หาที่ทำงาน
เค้าก็จะบอกว่า ก็หาอยู่แต่เธอไม่รู้หรอก เราไม่ได้รนรานแบบเธอ แล้วต้องบอกก่อนว่า แฟนเราเรียนไม่เก่ง แต่จริงๆคือเค้าหัวดีฉลาดนะ แต่ความขี้เกียจมันมากกว่า เวลามีงานคู่แฟนเราก็ไม่ค่อยช่วยเรา เราถามแฟนว่าทำไมไม่ช่วย งานต้องส่งละนะ เค้าก็จะตะหวาดเราว่าใจเย็นๆดิ คือความรู้สึกเรามันแบบคือเราเป็นคนทำงานนี้ ทำก็ยังไม่ค่อยจะได้ ไม่ช่วยก็อย่ามาตะหวาดหรืออารมณ์เสียใส่ได้ป่ะ
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำยังไง ควรเปิดใจคุยเลยมั้ย