ผมเป็นคนตั้งกระทู้ไม่บ่อย ถ้าเล่าแล้วอ่านไม่ค่อยลื่นตา ต้องขออภัยด้วยนะครับ
ผมขอเกริ่น เรื่องส่วนตัวทางบ้านก่อนว่า ทางบ้านผมฐานะค่อนข้างดีเลยทีเดียว
ทางบ้าน มีหน้ามีตาในสังคมไม่น้อยเลยทีเดียว
ผมได้มีโอกาสไปเรียนต่างประเทศ ตั้งแต่อายุประมาณ 14 ผมเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงซึ่งตอนนั้นยังคงเป็นวัยรุ่นมัธยมต้นที่ไทย
คงยังไม่รู้ใจตัวเองดีว่าเป็นอะไร แต่บุคลิคผม ในปัจจุบัน ถ้าคนนอกมองผ่านๆก็จะมองว่าเป็นผู้ชายปกติคนนึง ที่ไม่ได้มีวี่แววว่าจะออกบุคลิคสาวๆ
จุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มรู้ตัวเอง เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเรียนอยู่ที่เมืองผู้ดี คงรู้กันเนอะ ช่วงนั้นอายุประมาณ 16 มีเพื่อนผู้ชายสัญชาติฮ่องกง เข้ามาตีสนิทผม เพราะเขาเรียนไม่ค่อยเก่ง ส่วนผมก็ไม่ค่อยเก่งแต่เป็นคนเอาตัวรอดในการเรียนได้ มองเข้าวันแรกๆ ดูเป็นเด็กเกเร คิดไว้ลึกๆว่า คงไม่ได้สนิทกับคนนี้แน่ๆ ไม่ใช่ life style เราสักนิดเลย โรงเรียนเล็กครับ ชั้นนึงมีแค่ 60 กว่าคน เวลาขึ้นการศึกษาใหม่เลยมองเพื่อนได้ทั่วถึง กลับมาที่เรื่องเพื่อนคนนี้ ขอสมมตนามว่า รอน. รอนขอเบอเพื่อนของผม เพื่อ add whatsapp ส่วนใหญ่แถวยุโรปจะไม่ใช่ลาย เลยต้องขอเบอร์ก่อน เขาเริ่มทัก whatsapp ผมมาก่อนที่จะคุยตัวต่อตัว
ถามเรื่องการบ้าน เล็กๆน้อยๆ จนสนิทกันในวอมแอฟเพราะมีนอกเรื่องไปบ้าง แล้วก็มาคุยกันในห้องเรียนที่หลัง หลังจากคุยกันมากใน whatsapp มานานเพราะไม่กล้าพูดน่าต่อน่ากัน ผมกับเขา อยู่กันคนละหอเลยไม่สนิทเร็วเหมือนเพื่อนคนอื่น เจอเฉพาะเวลาที่มีเรียนวิชาเดียวกัน. รอนเป็นผู้ชายที่น่าตาดีมาก ผญ ใน โรงเรียนก็แอบมีกรี๊ดกร๊าดกันบ้าง. ผมเป็นคนที่ส่งการบ้านตรงเวลา และ แคร์เกรดมาก ส่วนรอน ชอบเล่นเกมในห้องซึ่งวิชานี่ยากมากก ทั้งโรงเรียนมีคนเรียนแค่3คน พอกลางเทอมไปหน่อย เขาขอความช่วยเหลือ จากผม ชวนผมไปช่วยติวที่หอเขา เพราะเขาไม่ฟังในห้อง และแกล้งทำเป็นเข้าใจ เพราะครูที่นี่ถ้านักเรียนบอกเข้าใจ เขาก็เชื่อใจ 100 เปอเซน เวลาพักจากติวก็เล่นเกมกัน เพราะผมมี งานอดิเรกที่คล้ายเขาเยอะ วัฒนธรรมต่างประเทศอาจจะปกติ เขาชอบกอดคอผม เวลาเล่นเกมแพ้ อารมณ์ประมารเล่นกัน รัดคอ จะแกล้งหอมแก้มเพื่อกวนสมาธิผมเวลาเล่นเกมแข่งกับเขา และ เพื่อนคนอื่นๆจะไม่ค่อยสนใจเขา เพราะเจาเรียนไม่ค่อยได้เรื่อง โรงเรียนผม คนเรียนเก่งมักมีคนสนใจ อยากเป็นเพื่อนเยอะ. ผมสงสารเขาเพราะเพื่อนน้อย เลยอยุ่กับเขาทั้งวัน นอกจากเวลากลับหอใครหอมัน การมีเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันมากไปไหนทุกเวลา มันเริ่มทำให้ใจผมสับสน และ ผมเริ่มคิดว่าผมชอบเพื่อนตัวเองที่เป็นเพศเดียวกัน
พอช่วงปิดเทอมเล็กๆ ผมไปฮ่องกงกับครอบครัว ผมเลยบอกเขา เพราะช่วงนั้น รอนก็กลับฮ่องกง เขาชวนผมทานข้าว เดินเล่น ทั้งๆที่วันนั้นเขามีนัด แต่ยกเลิกกับเพื่อนกลุ่มอื่นหมด เขาชอบมองผม ไม่เหมือนกับมองเพื่อนคนอื่นๆ ผมเลยคิดว่า เขาคงซึ่งในน้ำใจที่ผมช่วยเขาเรื่องเรียน แต่ในใจตอนนั้นรุ่แล่วว่ารู้สึกดีกับเขามาก ผมว่ารอนรู้นะ ว่าผมแอบชอบเขา ได้ระยะนึง แต่เขาแค่อยากรักษาน้ำใจผมที่ช่วยเรื่องเรียนเขาไว้เยอะ และผมคิดว่าเข ผมไม่ได้อยากโทษเพื่อน แต่ รอนน่าจะไม่ได้เป็นเกย์ แค่บุคลิคเขาเป็นคนเฟรนลี่กับเพื่อน ผู้ชายมากกก โดยเฉพาะกับผม และมีเพื่อนผู้หญิงน้อย นิสัยการกระทำของเขามันทำให้ใจผมหวั่นไหว จากเมื่อก่อนที่เคยมีแฟนเป็น ผญ จนตอนนี่มันสับสนไปหมด คิดมาก. เขาเคยพูดกับเพื่อนคนอื่นว่า เขาไม่ชอบคนที่เป็นเกย์มากๆ หลังจากปิดเทอมเล็กได้ไม่นาน ตอนกลับมาโรงเรียนแล้ว หลังปิดเทอมเล็กผมพยายามอยู่เงียบๆ ไม่พูดกับเขา ถ้าเขาไม่ถามเรื่องเรียนเพราะผมไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไง จนเขาสังเกตผมได้2-3 เดือน เพราะผมตอบวอฟแอฟน้อยลง ปฏิเสธการไปหาเขาที่หอบ้างโดยอ้างว่าติดสอนเพื่อนอีกคน แต่ผมจะให้โน้ตผมโดยการส่งทางอีเมลเวลาเขามีปัญหาการเรียน
ผมขออนุญาตตัดมาช่วงสอบของโรงเรียน ช่วงสอบผมยอมจำนน จำเป็นที่ต้องคุยกับเขา แค่ตอนนอนที่ไม่ได้คุยกัน เพราะต้องอธิบายทบทวนหลายอย่างให้เขา เพราะในห้องเขาไม่ค่อยฟังซึ่งเราก็เตือนแล้ว เลยต้องสอนยัดเยียดเนื้อหาให้เขา ซึ่งตอนนั้น ผมห้ามใจตัวเองบังคับใจให้คิดว่านี่คือเพื่อนคนนึง แล้ว รอนดูแลผมตอบแทนโดย ทำไรให้กิน เขาทำอาหารเก่ง เพราะอยู่ฌรงเรียนประจำอาหารรสชาติแย่มาก
จุดที่ทำให้ผมเสียใจมากๆ วันสอบเสร็จวันสุดท้ายของการศึกษา สอบเสร็จเขากลับห้องไปเก็บของ ไปสนามบินกลับบ้านโดยไม่ลาผมสักคำ เขา unfollow ig และไม่เคย วอฟแอฟติดต่อมาอีกเลย ซึ่งเพื่อนสนิทผมอีกคนที่รู้จักกันมานาน เขาบอกว่า รอนหลอกใช้ผมเพื่อ ให้ผมช่วยเค้าในการเรียนระหว่างตลอดการศึกษา และ เขาเอาผมไปนินทาให้คนอื่นในหอเขาฟังว่า ผมเป็นเด็กที่เอาแต่เรียนน่าเบื่อ เหมือนแบ่งเวลาเรียนมากกว่าเล่น
มันทำให้ผมเศร้ามากก กลับไปดู ig เขาทุกวันทั้งๆที่ เขา unfollow ไปแล้ว
ผ่านไป2 ปี จนผมขึ้นมหาลัย ผมลืมบอกว่ารอนมาเรียนแค่ปีเดียว ทุกครั้งที่ผมกลับบ้านปิดเทอมที่ย้านชอบถามว่าลูกแม่โตเป็นหนุ่มแล้ว มีแฟนยังเอ่ย ทุกครั้งที่แม่พูดแบบนี่ ผมอดคิดถึงเขาไม่ได้จริงๆ ใจผมเปิดให้ใครไม่ได้เลย ไม่ว่าคนที่เข้ามาใหม่ๆจะน่าตาดีแค่ไหน ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ผมเป็นเกย์มั้ย
ผมแค่ชอบเขา และอยากให้เขาติดต่อกลับมาบ้าง
และถ้าผมจมกับความรู้สึกนี่ จะบอกทางบ้านยังไง เพราะที่บ้านไม่มีทางรับได้ 100%
และทุกครั้งที่ผมเห็น ผญ สวยมาก แบบในสเปกตอนเป็นวัยรุ่นประมาณ14 ที่ผมเคยชอบ ปัจจุบันผมเฉยยๆ จนผมคิดว่าผมเป็นเกย์ และ ถ้าลืมเขาได้ อาจจะชอบ ขอเรียกว่า คู่ชีวิตที่เป็นผู้ชาย
ผมควรจะทำยังไงดี ครอบครัวผมมีธุรกิจใหญ่โต และ เขาหวังไว้มากๆว่า ผมจะมีคูาชีวิตมีลูกที่คอยสืบสานธุรกิจต่อไป และ ถ้าผมอยู่เป็นโสดและคิดถึงแต่รอน ถ้าลืมเขาไม่ได้ สักวันทางบ้านต้องสงสัยผมแน่ๆ ว่าผมเป็นอะไร เพราะก่อนเจอรอนผมเป็นเด็กที่เฮฮา และกวนตี** มากๆ
ผมขอโทษสำหรับผู้อ่านถ้ามัน งงมาก ผมแค่อยากสรุปว่า การคบเพื่อนผิด อาจเปลี่ยนบุคลิคและนิสั ยรวมทั้งถึงจิตใจไปตลอดกาล
ผมคิดว่า ผมต้องปิดความลับว่าตัวเองเป็นเกย์ไปตลอดชีวิต
ผมขอเกริ่น เรื่องส่วนตัวทางบ้านก่อนว่า ทางบ้านผมฐานะค่อนข้างดีเลยทีเดียว
ทางบ้าน มีหน้ามีตาในสังคมไม่น้อยเลยทีเดียว
ผมได้มีโอกาสไปเรียนต่างประเทศ ตั้งแต่อายุประมาณ 14 ผมเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงซึ่งตอนนั้นยังคงเป็นวัยรุ่นมัธยมต้นที่ไทย
คงยังไม่รู้ใจตัวเองดีว่าเป็นอะไร แต่บุคลิคผม ในปัจจุบัน ถ้าคนนอกมองผ่านๆก็จะมองว่าเป็นผู้ชายปกติคนนึง ที่ไม่ได้มีวี่แววว่าจะออกบุคลิคสาวๆ
จุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มรู้ตัวเอง เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเรียนอยู่ที่เมืองผู้ดี คงรู้กันเนอะ ช่วงนั้นอายุประมาณ 16 มีเพื่อนผู้ชายสัญชาติฮ่องกง เข้ามาตีสนิทผม เพราะเขาเรียนไม่ค่อยเก่ง ส่วนผมก็ไม่ค่อยเก่งแต่เป็นคนเอาตัวรอดในการเรียนได้ มองเข้าวันแรกๆ ดูเป็นเด็กเกเร คิดไว้ลึกๆว่า คงไม่ได้สนิทกับคนนี้แน่ๆ ไม่ใช่ life style เราสักนิดเลย โรงเรียนเล็กครับ ชั้นนึงมีแค่ 60 กว่าคน เวลาขึ้นการศึกษาใหม่เลยมองเพื่อนได้ทั่วถึง กลับมาที่เรื่องเพื่อนคนนี้ ขอสมมตนามว่า รอน. รอนขอเบอเพื่อนของผม เพื่อ add whatsapp ส่วนใหญ่แถวยุโรปจะไม่ใช่ลาย เลยต้องขอเบอร์ก่อน เขาเริ่มทัก whatsapp ผมมาก่อนที่จะคุยตัวต่อตัว
ถามเรื่องการบ้าน เล็กๆน้อยๆ จนสนิทกันในวอมแอฟเพราะมีนอกเรื่องไปบ้าง แล้วก็มาคุยกันในห้องเรียนที่หลัง หลังจากคุยกันมากใน whatsapp มานานเพราะไม่กล้าพูดน่าต่อน่ากัน ผมกับเขา อยู่กันคนละหอเลยไม่สนิทเร็วเหมือนเพื่อนคนอื่น เจอเฉพาะเวลาที่มีเรียนวิชาเดียวกัน. รอนเป็นผู้ชายที่น่าตาดีมาก ผญ ใน โรงเรียนก็แอบมีกรี๊ดกร๊าดกันบ้าง. ผมเป็นคนที่ส่งการบ้านตรงเวลา และ แคร์เกรดมาก ส่วนรอน ชอบเล่นเกมในห้องซึ่งวิชานี่ยากมากก ทั้งโรงเรียนมีคนเรียนแค่3คน พอกลางเทอมไปหน่อย เขาขอความช่วยเหลือ จากผม ชวนผมไปช่วยติวที่หอเขา เพราะเขาไม่ฟังในห้อง และแกล้งทำเป็นเข้าใจ เพราะครูที่นี่ถ้านักเรียนบอกเข้าใจ เขาก็เชื่อใจ 100 เปอเซน เวลาพักจากติวก็เล่นเกมกัน เพราะผมมี งานอดิเรกที่คล้ายเขาเยอะ วัฒนธรรมต่างประเทศอาจจะปกติ เขาชอบกอดคอผม เวลาเล่นเกมแพ้ อารมณ์ประมารเล่นกัน รัดคอ จะแกล้งหอมแก้มเพื่อกวนสมาธิผมเวลาเล่นเกมแข่งกับเขา และ เพื่อนคนอื่นๆจะไม่ค่อยสนใจเขา เพราะเจาเรียนไม่ค่อยได้เรื่อง โรงเรียนผม คนเรียนเก่งมักมีคนสนใจ อยากเป็นเพื่อนเยอะ. ผมสงสารเขาเพราะเพื่อนน้อย เลยอยุ่กับเขาทั้งวัน นอกจากเวลากลับหอใครหอมัน การมีเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันมากไปไหนทุกเวลา มันเริ่มทำให้ใจผมสับสน และ ผมเริ่มคิดว่าผมชอบเพื่อนตัวเองที่เป็นเพศเดียวกัน
พอช่วงปิดเทอมเล็กๆ ผมไปฮ่องกงกับครอบครัว ผมเลยบอกเขา เพราะช่วงนั้น รอนก็กลับฮ่องกง เขาชวนผมทานข้าว เดินเล่น ทั้งๆที่วันนั้นเขามีนัด แต่ยกเลิกกับเพื่อนกลุ่มอื่นหมด เขาชอบมองผม ไม่เหมือนกับมองเพื่อนคนอื่นๆ ผมเลยคิดว่า เขาคงซึ่งในน้ำใจที่ผมช่วยเขาเรื่องเรียน แต่ในใจตอนนั้นรุ่แล่วว่ารู้สึกดีกับเขามาก ผมว่ารอนรู้นะ ว่าผมแอบชอบเขา ได้ระยะนึง แต่เขาแค่อยากรักษาน้ำใจผมที่ช่วยเรื่องเรียนเขาไว้เยอะ และผมคิดว่าเข ผมไม่ได้อยากโทษเพื่อน แต่ รอนน่าจะไม่ได้เป็นเกย์ แค่บุคลิคเขาเป็นคนเฟรนลี่กับเพื่อน ผู้ชายมากกก โดยเฉพาะกับผม และมีเพื่อนผู้หญิงน้อย นิสัยการกระทำของเขามันทำให้ใจผมหวั่นไหว จากเมื่อก่อนที่เคยมีแฟนเป็น ผญ จนตอนนี่มันสับสนไปหมด คิดมาก. เขาเคยพูดกับเพื่อนคนอื่นว่า เขาไม่ชอบคนที่เป็นเกย์มากๆ หลังจากปิดเทอมเล็กได้ไม่นาน ตอนกลับมาโรงเรียนแล้ว หลังปิดเทอมเล็กผมพยายามอยู่เงียบๆ ไม่พูดกับเขา ถ้าเขาไม่ถามเรื่องเรียนเพราะผมไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไง จนเขาสังเกตผมได้2-3 เดือน เพราะผมตอบวอฟแอฟน้อยลง ปฏิเสธการไปหาเขาที่หอบ้างโดยอ้างว่าติดสอนเพื่อนอีกคน แต่ผมจะให้โน้ตผมโดยการส่งทางอีเมลเวลาเขามีปัญหาการเรียน
ผมขออนุญาตตัดมาช่วงสอบของโรงเรียน ช่วงสอบผมยอมจำนน จำเป็นที่ต้องคุยกับเขา แค่ตอนนอนที่ไม่ได้คุยกัน เพราะต้องอธิบายทบทวนหลายอย่างให้เขา เพราะในห้องเขาไม่ค่อยฟังซึ่งเราก็เตือนแล้ว เลยต้องสอนยัดเยียดเนื้อหาให้เขา ซึ่งตอนนั้น ผมห้ามใจตัวเองบังคับใจให้คิดว่านี่คือเพื่อนคนนึง แล้ว รอนดูแลผมตอบแทนโดย ทำไรให้กิน เขาทำอาหารเก่ง เพราะอยู่ฌรงเรียนประจำอาหารรสชาติแย่มาก
จุดที่ทำให้ผมเสียใจมากๆ วันสอบเสร็จวันสุดท้ายของการศึกษา สอบเสร็จเขากลับห้องไปเก็บของ ไปสนามบินกลับบ้านโดยไม่ลาผมสักคำ เขา unfollow ig และไม่เคย วอฟแอฟติดต่อมาอีกเลย ซึ่งเพื่อนสนิทผมอีกคนที่รู้จักกันมานาน เขาบอกว่า รอนหลอกใช้ผมเพื่อ ให้ผมช่วยเค้าในการเรียนระหว่างตลอดการศึกษา และ เขาเอาผมไปนินทาให้คนอื่นในหอเขาฟังว่า ผมเป็นเด็กที่เอาแต่เรียนน่าเบื่อ เหมือนแบ่งเวลาเรียนมากกว่าเล่น
มันทำให้ผมเศร้ามากก กลับไปดู ig เขาทุกวันทั้งๆที่ เขา unfollow ไปแล้ว
ผ่านไป2 ปี จนผมขึ้นมหาลัย ผมลืมบอกว่ารอนมาเรียนแค่ปีเดียว ทุกครั้งที่ผมกลับบ้านปิดเทอมที่ย้านชอบถามว่าลูกแม่โตเป็นหนุ่มแล้ว มีแฟนยังเอ่ย ทุกครั้งที่แม่พูดแบบนี่ ผมอดคิดถึงเขาไม่ได้จริงๆ ใจผมเปิดให้ใครไม่ได้เลย ไม่ว่าคนที่เข้ามาใหม่ๆจะน่าตาดีแค่ไหน ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ผมเป็นเกย์มั้ย
ผมแค่ชอบเขา และอยากให้เขาติดต่อกลับมาบ้าง
และถ้าผมจมกับความรู้สึกนี่ จะบอกทางบ้านยังไง เพราะที่บ้านไม่มีทางรับได้ 100%
และทุกครั้งที่ผมเห็น ผญ สวยมาก แบบในสเปกตอนเป็นวัยรุ่นประมาณ14 ที่ผมเคยชอบ ปัจจุบันผมเฉยยๆ จนผมคิดว่าผมเป็นเกย์ และ ถ้าลืมเขาได้ อาจจะชอบ ขอเรียกว่า คู่ชีวิตที่เป็นผู้ชาย
ผมควรจะทำยังไงดี ครอบครัวผมมีธุรกิจใหญ่โต และ เขาหวังไว้มากๆว่า ผมจะมีคูาชีวิตมีลูกที่คอยสืบสานธุรกิจต่อไป และ ถ้าผมอยู่เป็นโสดและคิดถึงแต่รอน ถ้าลืมเขาไม่ได้ สักวันทางบ้านต้องสงสัยผมแน่ๆ ว่าผมเป็นอะไร เพราะก่อนเจอรอนผมเป็นเด็กที่เฮฮา และกวนตี** มากๆ
ผมขอโทษสำหรับผู้อ่านถ้ามัน งงมาก ผมแค่อยากสรุปว่า การคบเพื่อนผิด อาจเปลี่ยนบุคลิคและนิสั ยรวมทั้งถึงจิตใจไปตลอดกาล