สวัสดีค่ะ เรามีเพื่อนสนิท 2 คน ขอแทนว่า A กับ B นะคะ
เราทั้งสามคนสนิทกันมานานพอสมควรค่ะ ส่วนตัวเราสนิททั้งสองคนพอ ๆ กันค่ะ แต่จะได้พูดคุยกับ A ค่อนข้างเยอะกว่าเพราะสนิทกับพ่อแม่ของ A ด้วยเหมือนกันค่ะ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
เมื่อไม่นานนี้อาจารย์ได้สั่งงานกลุ่มค่ะ คือกลุ่มละ 3 คน ตอนแรกวางเพลนกันไว้แล้วเข้าใจกันดีค่ะไม่ได้มีปัญหากัน พอวันเสาร์ A กับ B ก็มาทำงานที่บ้านเราค่ะวันนั้นทุกอย่างปกติค่ะ ซึ่ง A กับ B ทำหน้าปกของงานค่ะ ส่วนเราทำหน้าที่แต่งรูปเนื้อหา (ถนัดด้านPhotoshopค่ะ) ซึ่งเราแต่งไปทั้งหมด 20 กว่ารูป ได้นอนประมาณ 4 ทุ่มได้ค่ะ แต่ปัญหาคือว่าที่บ้านเราไม่มีเครื่องปริ้นซ์ค่ะ จึงนัดกันไปปริ้นซ์ที่ห้างในวันจันทร์ ซึ่งวันจันทร์เนี้ยมีวิชาอาจารย์พอดีค่ะ แต่ที่จริงอาจารย์นัดส่งในวันอังคาร พอตอนเช้าเพื่อนไปถามอาจารย์ก็บอกว่า "ส่งวันนี้นะ" โอเคค่ะ พวกเราเครียดกันมากเพราะไม่สามารถออกจากโรงเรียนไปปริ้นซ์ได้ เลยมานั่งคุยกันว่าจะเอายังไงดีแต่ที่แปลกไปคือ A กับ B วางแผนกัน 2 คนนั่งออกแบบงานกัน 2 คน เรารู้สึกน้อยใจมาก ๆ ในวันนั้นทั้ง A และ B ไม่สนใจเราเลยค่ะ ไปไหนกันสองคนไม่เรียกเราเลย ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั้นยังดีกันอยู่ งานบางอย่างต้องถามเรา แต่ทั้งคู่ไม่มาถามเราค่ะ กลายเป็นนั่งคุยกันสองคน เราเลยไปกินข้าวกับอีกกลุ่มนึงแทนค่ะ เราเสียใจมาก ๆ รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่ถามตัวเองว่า เราผิดอะไร เป็นแบบนี้จนเย็นค่ะ เราจึงไปคุยกับอาจารย์ว่าขอเปลี่ยนเป็นส่งวันอังคารได้ไหมคะ อาจารย์ก็โอเค พอตอนเย็น A บอกแล้วว่าตัวเองจะไปปริ้นซ์งานเอง ซึ่งเราก็โอเค แต่พอ A โทรขอแม่ ก็ถูกแม่ด่าค่ะ เราจึงโอเคเดี๋ยวเราไปเอง ก็เลยโทรหาแม่เราเหมือนกัน แม่เราก็ด่านิดหน่อยค่ะ แต่ก็ให้ไปได้ค่ะ โอเคเหลือ B ซึ่ง B ก็โทรหาพ่อแม่เหมือนกันแต่ A บอกเราว่า B โทรไปขอแล้วถูกด่าพอโทรอีกรอบก็ถูกตัดสายไปค่ะ A เลยบอกว่าเดี๋ยวกลับบ้านไปคุยกับพ่อแม่แล้วเดี๋ยวไปปริ้นซ์เองพวกแกกลับบ้านไปก่อนเลย เราก็โอเคค่ะบอกรายละเอียดการปริ้นซ์ทุกอย่างให้Aเพราะเราเป็นคนแต่งรูป แล้วเราเคยกลับบ้านค่ะ พอเราใกล้ถึงบ้านแล้ว A โทรมาบอกว่าให้เราไปที่ห้างค่ะ ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลา 5 โมงเย็นแม่เราไม่ให้ออกไปเพราะมันเย็นมากแล้วกลัวตอนกลับจะมืด A บอกว่าให้นั่งแท็กซี่มาเลย เดี๋ยวแม่ A จ่ายให้ แม่เราก็ไม่ให้ค่ะเพราะแท็กซี่ในตอน 5 โมงกว่า ๆ กับการที่เราไปคนเดียว แม่เราก็เป็นห่วงเราค่ะ เลยเฟซไปหา A
ขอพิมพ์เป็นบทสนทนานะคะ
เรา : แกเค้าไปไม่ได้แม่ไม่ให้นั่งรถไป มันมืดกว่าจะกลับอีก B ละเอาไง (เราก็ถามประมาณว่า B จะเอายังไงคือไปได้มั้ย ) แม่เราด่าแล้ว
A : แม่เค้าก็ไม่ให้ไปถ้าแกไม่ไป เพราะว่าเค้าไปแล้วก็ปริ้นไม่เป็นแล้วเดี๋ยวงานเสีย เสียตังเพิ่มอีก
เรา : แล้วจะเอาไงBอะ
A : ก็ต้องคุยกะแม่แกอะ Bบอกแม่กะพ่อแล้วแล้วพ่อกะแม่ก็ด่า
แล้วก็ตัดสายทื้งแล้วก็ไม่รับโทรสับ
เรา : แม่บอกรถมันติดมาก แล้วนั่งแท็กซี่ไปเรื่องค่ารถอะมันไม่มีปัญหา แต่ปัญหามันเวลาไงนี่เค้ายังไม่ถึงบ้านเลย
กว่าจะเอารูปป็อบอัพอีก แล้วแท็กซี่นะ เพราะวินรถตู้ก็ไม่มีแล้ว
กว่าเค้าจะกลับอีก ตอนกลับรถติดมากแล้วก็มืดด้วย
A : แล้วเค้าละ ถ้าเค้าทำเป็นเค้าก็ไม่รบกวนแกหรอก
เราเริ่มรู้สึกไม่โอเคแล้วค่ะ รู้สึกว่าทำไมต้องมาบังคับเราแล้ว B ละ เพราะทุก ๆ ครั้งที่มีงานปริ้นซ์แบบนี้ก็มีแค่เราที่ไปปริ้นซ์เองตลอด ส่วน B แทบไม่ทำอะไรด้วยซ้ำ
เรา : มันไม่ได้รบกวนหรืออะไรเลยเว้ย
แต่แม่เค้าก็ไม่ได้โอเค แกโดนด่า B โดนด่า เค้าก็โดนด่าเหมือนกัน
A : "แล้วไงอะ" แต่ตอนนี้แม่เค้าก็ให้เค้ามานะ
ตอนนี้เค้าอยู่ฟิว แกทำป๊อปอัพยัง เฟรชไดร์ฟเค้าเอามาแล้ว งั้นเค้าเดินกับย่ารอแกละกัน
เรา : คือเค้าต้องไปใช่มั้ย ถ้าเค้าอธิบายไปในเฟสก็ไม่เข้าใจใช่ปะ
A : ถ้าเค้าทำเป็นเค้าคงไม่รบกวนแกไง
เรา : ไม่ใช่ ถ้าเค้าบอกในเฟสอะว่ารูปนี้ปริ้นซ์ยังไงแกก็ไม่เข้าใจใช่มั้ย
A : ถ้าแกไม่มาก็ไม่เป็นไร งั้นเค้ากลับนะเพราะเค้าให้ย่ามาเป็นเพื่อน
ใช่
หลังจากนั้นเราเลยรู้สึกโกรธค่ะเลยบอกว่าไป งั้นแกกลับเลยเดี๋ยวเราทำเอง A ก็ตอบกลับมาว่า โอเค .. ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคมาก ๆ ค่ะ เราแค่อยากลองดูว่า A จะตอบยังไงถ้าเราบอกว่าเดี๋ยวเราทำทุกอย่างเองคนเดียว ซึ่งตอบมาแค่ว่า โอเค .. พอเราอารมณ์เย็นเราเลยบอกให้ A ไปที่ร้านปริ้นซ์ค่ะ
A : ตกลงแกมาไม่ได้ใช่ไหม
เรา : ใช่ เค้าออกไปไม่ได้ แม่กับพี่ก็ด่า หรือแกจะให้เค้าทำคนเดียวไปเลย (อันนี้เราเริ่มอยากจะทำเองคนเดียวจริง ๆ แล้วค่ะ)
A : จริงๆเค้าก็ไม่ต้องการแบบนั้นหรอก
เรา : ขอสรุป
A : งั้นเดี๋ยวเค้าปริ้นไป แล้วเสียหายใครรับผิดชอบ
เรา : (เราเลยอธิบายรูปการปริ้นซ์ไปทั้งหมดค่ะ แล้วบอกว่า รูปที่จะทำป็อบอัพที่หามาเดี๋ยวให้ A ไปปริ้นซ์ที่บ้านซื้อกระดาษโฟโต้ไปนะ ให้ส่งรูปไปทางไหนทางเมลล์ไหม
A : เอาที่แกสบายใจ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกค่ะ แค่ส่งรูปให้ A ปริ้นซ์
พอวันอังคาร A กับ B ไม่คุยกับเราค่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไม เราอยากร้องไห้เราอึดอัดไปหมด ได้แต่คุยเรื่องงานที่ต้องส่งแค่นั้นค่ะ โหมดเดิมค่ะ ไปไหนกันสองคนแล้วทิ้งเราไว้ ไม่เรียกเรา ขนาดเรานั่งระหว่างกลางพวกเขาสองคน ยังข้ามเราไปคุยกันเองเลยค่ะ เป็นแบบนี้จนวันศุกร์เลยค่ะ
ตอนนี้เราเหมือนตัวคนเดียวค่ะ แต่ยังมีอีกกลุ่มที่ไปอยู่ด้วยค่ะ พอดีเราเป็นคนสนิทกับคนไว้และทำความสนิทกับทุกคนตั้งแต่เปิดเทอมเลยค่ะ จึงไม่ใช่ปัญหาเท่าไหร่
แต่เราไม่เข้าใจค่ะ เราทำอะไรผิด ทำไม A ถึงต้องบังคับเราคนเดียวแต่กับ B กับไม่บังคับเลย ทั้ง ๆ ที่เราก็โดนแบบที่ B โดนแต่เราเห็น B ก็อยู่เย็นที่โรงเรียนได้ไม่มีปัญหาอะไรกับพ่อแม่นิคะ แต่วันไปปริ้นซ์งานมีปัญหาซะงั้น ถ้าว่าเราเป็นคนที่แบ่งปันเพื่อนในระดับนึงเลยนะคะไม่เคยเอาเปรียบเลย ตอนงานวันแม่ โรงเรียนเรามีการมอบเกียรติบัตรให้คุณแม่ดีเด่นค่ะ เราสละสิทธิ์ให้ A ได้แทนเพราะเราเคยได้เมื่อปีที่แล้วค่ะ เราเลยไม่เข้าใจว่า ทำไมเราทำดีกับทุกคนขนาดนี้แต่ทุกคนไม่เคยเห็นใจเราเลยซักครั้ง เพื่อนอีกคนเคยบอกเราว่า คนเราเป็นคนดีเกินไปก็จะกลับมาทำร้ายตัวเองนั้นแหละ เห็นแก่ตัวบ้าง เราพยายามที่จะเห็นแก่ตัวแต่เราก็ทำไม่ได้ค่ะ เราไม่สามารถเห็นเพื่อนเราทุกข์แต่เรามีความสุขได้ แต่ดูสิ่งที่เราได้กลับมาสิคะ มันสมควรจริง ๆ หรอ? แล้วมันผิดอะไร แค่งานกลุ่มงานเดียวทำพวกเราร้าวจริง ๆ ค่ะ
เราควรจะทำยังไงกับเหตุการณ์แบบนี้คะ เรารู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ เราผิดจริง ๆ หรือเพราะอะไร ขอโทษนะคะที่เรื่องอาจจะยาวและบางครั้งอาจจะอ่าน งง ๆ เพราะมีหลายเหตุการณ์มาก ๆ ยังไงก็ขอบคุณล่วงหน้าค่ะที่เข้ามาอ่าน
งานกลุ่มทำเสียเพื่อน #เราผิดหรือเปล่าคะ?
เราทั้งสามคนสนิทกันมานานพอสมควรค่ะ ส่วนตัวเราสนิททั้งสองคนพอ ๆ กันค่ะ แต่จะได้พูดคุยกับ A ค่อนข้างเยอะกว่าเพราะสนิทกับพ่อแม่ของ A ด้วยเหมือนกันค่ะ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
เมื่อไม่นานนี้อาจารย์ได้สั่งงานกลุ่มค่ะ คือกลุ่มละ 3 คน ตอนแรกวางเพลนกันไว้แล้วเข้าใจกันดีค่ะไม่ได้มีปัญหากัน พอวันเสาร์ A กับ B ก็มาทำงานที่บ้านเราค่ะวันนั้นทุกอย่างปกติค่ะ ซึ่ง A กับ B ทำหน้าปกของงานค่ะ ส่วนเราทำหน้าที่แต่งรูปเนื้อหา (ถนัดด้านPhotoshopค่ะ) ซึ่งเราแต่งไปทั้งหมด 20 กว่ารูป ได้นอนประมาณ 4 ทุ่มได้ค่ะ แต่ปัญหาคือว่าที่บ้านเราไม่มีเครื่องปริ้นซ์ค่ะ จึงนัดกันไปปริ้นซ์ที่ห้างในวันจันทร์ ซึ่งวันจันทร์เนี้ยมีวิชาอาจารย์พอดีค่ะ แต่ที่จริงอาจารย์นัดส่งในวันอังคาร พอตอนเช้าเพื่อนไปถามอาจารย์ก็บอกว่า "ส่งวันนี้นะ" โอเคค่ะ พวกเราเครียดกันมากเพราะไม่สามารถออกจากโรงเรียนไปปริ้นซ์ได้ เลยมานั่งคุยกันว่าจะเอายังไงดีแต่ที่แปลกไปคือ A กับ B วางแผนกัน 2 คนนั่งออกแบบงานกัน 2 คน เรารู้สึกน้อยใจมาก ๆ ในวันนั้นทั้ง A และ B ไม่สนใจเราเลยค่ะ ไปไหนกันสองคนไม่เรียกเราเลย ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั้นยังดีกันอยู่ งานบางอย่างต้องถามเรา แต่ทั้งคู่ไม่มาถามเราค่ะ กลายเป็นนั่งคุยกันสองคน เราเลยไปกินข้าวกับอีกกลุ่มนึงแทนค่ะ เราเสียใจมาก ๆ รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่ถามตัวเองว่า เราผิดอะไร เป็นแบบนี้จนเย็นค่ะ เราจึงไปคุยกับอาจารย์ว่าขอเปลี่ยนเป็นส่งวันอังคารได้ไหมคะ อาจารย์ก็โอเค พอตอนเย็น A บอกแล้วว่าตัวเองจะไปปริ้นซ์งานเอง ซึ่งเราก็โอเค แต่พอ A โทรขอแม่ ก็ถูกแม่ด่าค่ะ เราจึงโอเคเดี๋ยวเราไปเอง ก็เลยโทรหาแม่เราเหมือนกัน แม่เราก็ด่านิดหน่อยค่ะ แต่ก็ให้ไปได้ค่ะ โอเคเหลือ B ซึ่ง B ก็โทรหาพ่อแม่เหมือนกันแต่ A บอกเราว่า B โทรไปขอแล้วถูกด่าพอโทรอีกรอบก็ถูกตัดสายไปค่ะ A เลยบอกว่าเดี๋ยวกลับบ้านไปคุยกับพ่อแม่แล้วเดี๋ยวไปปริ้นซ์เองพวกแกกลับบ้านไปก่อนเลย เราก็โอเคค่ะบอกรายละเอียดการปริ้นซ์ทุกอย่างให้Aเพราะเราเป็นคนแต่งรูป แล้วเราเคยกลับบ้านค่ะ พอเราใกล้ถึงบ้านแล้ว A โทรมาบอกว่าให้เราไปที่ห้างค่ะ ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลา 5 โมงเย็นแม่เราไม่ให้ออกไปเพราะมันเย็นมากแล้วกลัวตอนกลับจะมืด A บอกว่าให้นั่งแท็กซี่มาเลย เดี๋ยวแม่ A จ่ายให้ แม่เราก็ไม่ให้ค่ะเพราะแท็กซี่ในตอน 5 โมงกว่า ๆ กับการที่เราไปคนเดียว แม่เราก็เป็นห่วงเราค่ะ เลยเฟซไปหา A
ขอพิมพ์เป็นบทสนทนานะคะ
เรา : แกเค้าไปไม่ได้แม่ไม่ให้นั่งรถไป มันมืดกว่าจะกลับอีก B ละเอาไง (เราก็ถามประมาณว่า B จะเอายังไงคือไปได้มั้ย ) แม่เราด่าแล้ว
A : แม่เค้าก็ไม่ให้ไปถ้าแกไม่ไป เพราะว่าเค้าไปแล้วก็ปริ้นไม่เป็นแล้วเดี๋ยวงานเสีย เสียตังเพิ่มอีก
เรา : แล้วจะเอาไงBอะ
A : ก็ต้องคุยกะแม่แกอะ Bบอกแม่กะพ่อแล้วแล้วพ่อกะแม่ก็ด่า
แล้วก็ตัดสายทื้งแล้วก็ไม่รับโทรสับ
เรา : แม่บอกรถมันติดมาก แล้วนั่งแท็กซี่ไปเรื่องค่ารถอะมันไม่มีปัญหา แต่ปัญหามันเวลาไงนี่เค้ายังไม่ถึงบ้านเลย
กว่าจะเอารูปป็อบอัพอีก แล้วแท็กซี่นะ เพราะวินรถตู้ก็ไม่มีแล้ว
กว่าเค้าจะกลับอีก ตอนกลับรถติดมากแล้วก็มืดด้วย
A : แล้วเค้าละ ถ้าเค้าทำเป็นเค้าก็ไม่รบกวนแกหรอก
เราเริ่มรู้สึกไม่โอเคแล้วค่ะ รู้สึกว่าทำไมต้องมาบังคับเราแล้ว B ละ เพราะทุก ๆ ครั้งที่มีงานปริ้นซ์แบบนี้ก็มีแค่เราที่ไปปริ้นซ์เองตลอด ส่วน B แทบไม่ทำอะไรด้วยซ้ำ
เรา : มันไม่ได้รบกวนหรืออะไรเลยเว้ย
แต่แม่เค้าก็ไม่ได้โอเค แกโดนด่า B โดนด่า เค้าก็โดนด่าเหมือนกัน
A : "แล้วไงอะ" แต่ตอนนี้แม่เค้าก็ให้เค้ามานะ
ตอนนี้เค้าอยู่ฟิว แกทำป๊อปอัพยัง เฟรชไดร์ฟเค้าเอามาแล้ว งั้นเค้าเดินกับย่ารอแกละกัน
เรา : คือเค้าต้องไปใช่มั้ย ถ้าเค้าอธิบายไปในเฟสก็ไม่เข้าใจใช่ปะ
A : ถ้าเค้าทำเป็นเค้าคงไม่รบกวนแกไง
เรา : ไม่ใช่ ถ้าเค้าบอกในเฟสอะว่ารูปนี้ปริ้นซ์ยังไงแกก็ไม่เข้าใจใช่มั้ย
A : ถ้าแกไม่มาก็ไม่เป็นไร งั้นเค้ากลับนะเพราะเค้าให้ย่ามาเป็นเพื่อน
ใช่
หลังจากนั้นเราเลยรู้สึกโกรธค่ะเลยบอกว่าไป งั้นแกกลับเลยเดี๋ยวเราทำเอง A ก็ตอบกลับมาว่า โอเค .. ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคมาก ๆ ค่ะ เราแค่อยากลองดูว่า A จะตอบยังไงถ้าเราบอกว่าเดี๋ยวเราทำทุกอย่างเองคนเดียว ซึ่งตอบมาแค่ว่า โอเค .. พอเราอารมณ์เย็นเราเลยบอกให้ A ไปที่ร้านปริ้นซ์ค่ะ
A : ตกลงแกมาไม่ได้ใช่ไหม
เรา : ใช่ เค้าออกไปไม่ได้ แม่กับพี่ก็ด่า หรือแกจะให้เค้าทำคนเดียวไปเลย (อันนี้เราเริ่มอยากจะทำเองคนเดียวจริง ๆ แล้วค่ะ)
A : จริงๆเค้าก็ไม่ต้องการแบบนั้นหรอก
เรา : ขอสรุป
A : งั้นเดี๋ยวเค้าปริ้นไป แล้วเสียหายใครรับผิดชอบ
เรา : (เราเลยอธิบายรูปการปริ้นซ์ไปทั้งหมดค่ะ แล้วบอกว่า รูปที่จะทำป็อบอัพที่หามาเดี๋ยวให้ A ไปปริ้นซ์ที่บ้านซื้อกระดาษโฟโต้ไปนะ ให้ส่งรูปไปทางไหนทางเมลล์ไหม
A : เอาที่แกสบายใจ
หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกค่ะ แค่ส่งรูปให้ A ปริ้นซ์
พอวันอังคาร A กับ B ไม่คุยกับเราค่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไม เราอยากร้องไห้เราอึดอัดไปหมด ได้แต่คุยเรื่องงานที่ต้องส่งแค่นั้นค่ะ โหมดเดิมค่ะ ไปไหนกันสองคนแล้วทิ้งเราไว้ ไม่เรียกเรา ขนาดเรานั่งระหว่างกลางพวกเขาสองคน ยังข้ามเราไปคุยกันเองเลยค่ะ เป็นแบบนี้จนวันศุกร์เลยค่ะ
ตอนนี้เราเหมือนตัวคนเดียวค่ะ แต่ยังมีอีกกลุ่มที่ไปอยู่ด้วยค่ะ พอดีเราเป็นคนสนิทกับคนไว้และทำความสนิทกับทุกคนตั้งแต่เปิดเทอมเลยค่ะ จึงไม่ใช่ปัญหาเท่าไหร่
แต่เราไม่เข้าใจค่ะ เราทำอะไรผิด ทำไม A ถึงต้องบังคับเราคนเดียวแต่กับ B กับไม่บังคับเลย ทั้ง ๆ ที่เราก็โดนแบบที่ B โดนแต่เราเห็น B ก็อยู่เย็นที่โรงเรียนได้ไม่มีปัญหาอะไรกับพ่อแม่นิคะ แต่วันไปปริ้นซ์งานมีปัญหาซะงั้น ถ้าว่าเราเป็นคนที่แบ่งปันเพื่อนในระดับนึงเลยนะคะไม่เคยเอาเปรียบเลย ตอนงานวันแม่ โรงเรียนเรามีการมอบเกียรติบัตรให้คุณแม่ดีเด่นค่ะ เราสละสิทธิ์ให้ A ได้แทนเพราะเราเคยได้เมื่อปีที่แล้วค่ะ เราเลยไม่เข้าใจว่า ทำไมเราทำดีกับทุกคนขนาดนี้แต่ทุกคนไม่เคยเห็นใจเราเลยซักครั้ง เพื่อนอีกคนเคยบอกเราว่า คนเราเป็นคนดีเกินไปก็จะกลับมาทำร้ายตัวเองนั้นแหละ เห็นแก่ตัวบ้าง เราพยายามที่จะเห็นแก่ตัวแต่เราก็ทำไม่ได้ค่ะ เราไม่สามารถเห็นเพื่อนเราทุกข์แต่เรามีความสุขได้ แต่ดูสิ่งที่เราได้กลับมาสิคะ มันสมควรจริง ๆ หรอ? แล้วมันผิดอะไร แค่งานกลุ่มงานเดียวทำพวกเราร้าวจริง ๆ ค่ะ
เราควรจะทำยังไงกับเหตุการณ์แบบนี้คะ เรารู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ เราผิดจริง ๆ หรือเพราะอะไร ขอโทษนะคะที่เรื่องอาจจะยาวและบางครั้งอาจจะอ่าน งง ๆ เพราะมีหลายเหตุการณ์มาก ๆ ยังไงก็ขอบคุณล่วงหน้าค่ะที่เข้ามาอ่าน