สวัสดีค่ะ...ชื่ออีมนะคะ ตอนนี้กำลังตั้งครรภ์ที่2 ขอแชร์เรื่องสยองของท้องที่ 2 นี้นะคะ
เริ่มจากไปฝากครรภ์ตอน7week วันที่ฝากมีเลือดออกนิ๊ดดหน่อย เป็นจุดสีน้ำตาล-ชมพู ซึ่งเป็นมาแล้วประมาณ 7 วัน แต่ไม่มีอาการปวดท้อง คุณหมอบอกว่าเป็นปกติที่จะมีเลือดบ้างช่วงแรกของการตั้งครรภ์ เห็นว่าเป็นเกิน 5 วัน เลยน่าเป็นห่วง
อีมเลยถามว่าเป็นอันตรายมั้ยคะ? คุณหมอตอบว่า "เป็นภาวะแท้งคุกคามค่ะ" ตกใจสิคะ! ไม่เคยมีข้อมูลของภาวะที่ว่านี้ ไม่เคยหาข้อมูลมาก่อน คุณหมอเลยฉีดยากันแท้งให้ค่ะ (เป็นฮอร์โมนโพรเจสเตอโรน) ฉีดที่ก้น อื๊มม...มันก็มีการปวดก้นหน่อยๆ 555
จากนั้นกลับบ้านใช้ชีวิตปกติ กินอาหารธรรมดา ไม่โด๊บอาหารพิเศษอะไร แล้วก็ทำงาน แต่งานเครียดนิดหน่อยค่ะ กินอาหารไม่ตรงเวลา กลับบ้านดึก นอนดึกด้วย
สักพักเริ่มมีอาการคันที่ใบหูก่อน แล้วมาที่คอ แขน ขา มันคันมากกกกก มากแบบนอนหลับไม่ได้เลย ตอนแรกจะเป็นผื่นตุ่มแดงๆก่อนค่ะ แล้วมันก็มากขึ้นเรื่อยๆจนรวมกันเป็นแผ่นแดงๆ เหมือนผื่นลมพิษ แล้วก็บวมขึ้นๆ
รีบหาข้อมูลด่วน สรุปเอาเองว่าน่าจะเป็นผื่น PUPPP ซึ่งเป็นผื่นที่คนท้องเค้าเป็นกัน ก็สบายใจเพราะมันคือเรื่องปกติ เดี๋ยวก็หายเอง แต่แอบแปลกใจที่ทำไมเราเป็นเร็วจัง คนอื่นๆเป็นหลัง 4 เดือนทั้งนั้นเลย ก็ไม่กินยาอะไรนะคะ อาศัยอดทนอย่างเดียว คนเป็นแม่เนี้ยอดทนสูงเนอะ ไม่ได้ไปหาคุณหมอด้วยค่ะเพราะคิดว่าถ้าไปก็คงได้ยามากิน มาทา (ท้าวความนิดนึงก่อนว่า ปกติอีมดูแลตัวเองกับลูกด้วยแพทย์ทางเลือกค่ะ แนวทางธรรมชาติไม่ใช้ยาเคมีใดๆเลย) ภาวนาว่าผืนอย่ามาที่หน้าเลย
สุดท้าย...คุณพระ! มันมาที่ใบหน้าจริงด้วย มันมาแบบไม่ใช่แค่ผื่นแล้วสิ มีทั้งตุ่มเล็กๆออกใสๆเต็มไปหมด อยากจะกรี๊ดดด หน้าบวมขึ้นเรื่อยๆ ผิวแข็งๆ ความรู้สึกตอนจิ้มดูเหมือนหนังช้างน่ะค่ะ 5555 ความสยองคือ ตื่นเช้ามา ลืมตาเกือบไม่ได้ค่ะ เพราะ หนังตาบวมมาก เหมือนในรูป แต่รูปนี้ถือว่าดีขึ้นแล้วนะคะ ตอนที่มันแย่ที่สุดไม่อยากเห็นหน้าตัวเองเลย ไม่กล้าถ่ายรูป มันน่ากลัวมาก คือมันบวมจนตาแทบปิด
เอาแล้วสิ...คงไม่ใช่ PUPPP แล้วล่ะ เลยไปหาคุณหมอเพราะอยากรู้เหตุผลว่าเกิดขึ้นจากอะไรครั้งหน้าจะได้หลีกเลี่ยง ไม่เป็นอีก....
คุณหมอถามว่า กินอะไรผิดปกติมั้ย หรือกินอะไรที่ก่อนท้องไม่เคยแล้วเพิ่งมากินมั้ย คำตอบคือไม่เลยค่ะ หมอบอกปกติผื่นแบบนี้คุณแม่ตั้งครรถ์ก็เป็นกันปกติค่ะ แต่ของคุณแม่มันบวมมากเลย และส่วนใหญ่จะเป็นตอนอายุครรภ์ประมาณ 4 เดือน ตอนนั้นก็ยังไมไ่ด้คำตอบชัดเจนอยู่ดีว่าเกิดขึ้นเพราะอะไร เข้าใจคุณหมอนะคะ คุณหมอก็ฟันธงไม่ได้เพราะเค้าไม่ได้อยู่กับเรา 24 ชั่วโมง การได้เข้าพบคุณหมอ คุยกันใช้เวลาไม่ถึง10นาที คุณหมอไม่รู้พฤติกรรมเราเป็นยังไงบ้าง กินอะไรบ้าง เครียดมั้ย นอนหลับสนิทรึป่าว
สิ่งที่คิดในใจคือ ที่ไม่ปกติมีอยู่แค่อย่างเดียวคือ ฉีดฮอร์โมนกันแท้งเข้าไป แล้วอาการที่ออกมาเหมือนคนแพ้ยารุนแรง ไม่ได้มีเจตนาจะตำหนิ หรือโทษคุณหมอ เพราะคุณหมอก็รักษาตามแบบแผนของเค้า
แต่สิ่งที่อยากจะย้อนกลับไปแก้ไขคือตัวเราเองต่างหาก จะไม่นอนดึก พักผ่อนให้พอ หลีกเลี่ยงความเครียด กินอาหารให้ตรงเวลา ดูแลตัวเองให้มากขึ้น อีมเชื่อว่าถ้าร่างกาย+ใจเราแข็งแรงสมบูรณ์ภาวะแท้งคุกคามไม่น่าจะเกิดขึ้น อีกอย่างที่อยากจะย้อนกลับไปคือ จะขอไม่ฉีดฮอรโมนในตอนนั้น จะขอกลับมาพักผ่อนให้เยอะ สังเกตอาการตัวเองแบบตั้งใจ จบครบ 10week เพราะเป็นช่วงที่รกผลิตฮอร์โมนโพรเจสเตอโรนเองได้เพียงพอแล้ว (ข้อมูลผิดยังไงช่วยแก้ให้ด้วยนะคะ^^)
หลังจากกลับจากรพ. ก็กลับมาอดทนเหมือนเดิมค่ะ
ไม่กินยา ไม่ทายา ยาที่ให้มาเป็นสเตอรอยด์ ถึงจะปริมาณไม่ได้เข้มข้น ความเสี่ยงน้อยที่จะทำให้ลูกพิการ แต่ขอไม่เสี่ยงเลยดีกว่าเนอะ
พยายามไม่เกา แต่ทำไม่ได้ ;p
ลาป่วยยาวๆ ไม่กล้าออกไปไหน
ขอบคุณสามีกับลูกที่ไม่ทำท่ากลัวและรังเกียจแม่หน้าหนังช้างคนนี้555
สภาพเป็นแบบนี้ค่ะ
หลังจากความบวมหาย หน้าจะลอกเป็นขุยแบบนี้ค่ะ
อาการค่อยๆดีขึ้น แบบslowมากกก จนสุดท้ายผิวทั้งตัวลอกเป็นแผ่นบ้าง ขุยบ้าง จนตอนนี้ผื่นยุบหมดแล้ว แต่ยังคันจากผิวแห้งอยู่ ตอนนี้อายุครรภ์ 7 เดือนแล้วค่ะ
ขอให้กำลังใจกับคุณแม่ตั้งครรภ์ที่ต้องผ่านช่วงเวลาอันยากเย็นแสนเข็น ไม่ว่าจากอาการใดๆนะคะ สู้ๆเพื่อลูกค่ะ ^^
เรื่องสยองของท้องที่ 2
เริ่มจากไปฝากครรภ์ตอน7week วันที่ฝากมีเลือดออกนิ๊ดดหน่อย เป็นจุดสีน้ำตาล-ชมพู ซึ่งเป็นมาแล้วประมาณ 7 วัน แต่ไม่มีอาการปวดท้อง คุณหมอบอกว่าเป็นปกติที่จะมีเลือดบ้างช่วงแรกของการตั้งครรภ์ เห็นว่าเป็นเกิน 5 วัน เลยน่าเป็นห่วง
อีมเลยถามว่าเป็นอันตรายมั้ยคะ? คุณหมอตอบว่า "เป็นภาวะแท้งคุกคามค่ะ" ตกใจสิคะ! ไม่เคยมีข้อมูลของภาวะที่ว่านี้ ไม่เคยหาข้อมูลมาก่อน คุณหมอเลยฉีดยากันแท้งให้ค่ะ (เป็นฮอร์โมนโพรเจสเตอโรน) ฉีดที่ก้น อื๊มม...มันก็มีการปวดก้นหน่อยๆ 555
จากนั้นกลับบ้านใช้ชีวิตปกติ กินอาหารธรรมดา ไม่โด๊บอาหารพิเศษอะไร แล้วก็ทำงาน แต่งานเครียดนิดหน่อยค่ะ กินอาหารไม่ตรงเวลา กลับบ้านดึก นอนดึกด้วย
สักพักเริ่มมีอาการคันที่ใบหูก่อน แล้วมาที่คอ แขน ขา มันคันมากกกกก มากแบบนอนหลับไม่ได้เลย ตอนแรกจะเป็นผื่นตุ่มแดงๆก่อนค่ะ แล้วมันก็มากขึ้นเรื่อยๆจนรวมกันเป็นแผ่นแดงๆ เหมือนผื่นลมพิษ แล้วก็บวมขึ้นๆ
รีบหาข้อมูลด่วน สรุปเอาเองว่าน่าจะเป็นผื่น PUPPP ซึ่งเป็นผื่นที่คนท้องเค้าเป็นกัน ก็สบายใจเพราะมันคือเรื่องปกติ เดี๋ยวก็หายเอง แต่แอบแปลกใจที่ทำไมเราเป็นเร็วจัง คนอื่นๆเป็นหลัง 4 เดือนทั้งนั้นเลย ก็ไม่กินยาอะไรนะคะ อาศัยอดทนอย่างเดียว คนเป็นแม่เนี้ยอดทนสูงเนอะ ไม่ได้ไปหาคุณหมอด้วยค่ะเพราะคิดว่าถ้าไปก็คงได้ยามากิน มาทา (ท้าวความนิดนึงก่อนว่า ปกติอีมดูแลตัวเองกับลูกด้วยแพทย์ทางเลือกค่ะ แนวทางธรรมชาติไม่ใช้ยาเคมีใดๆเลย) ภาวนาว่าผืนอย่ามาที่หน้าเลย
สุดท้าย...คุณพระ! มันมาที่ใบหน้าจริงด้วย มันมาแบบไม่ใช่แค่ผื่นแล้วสิ มีทั้งตุ่มเล็กๆออกใสๆเต็มไปหมด อยากจะกรี๊ดดด หน้าบวมขึ้นเรื่อยๆ ผิวแข็งๆ ความรู้สึกตอนจิ้มดูเหมือนหนังช้างน่ะค่ะ 5555 ความสยองคือ ตื่นเช้ามา ลืมตาเกือบไม่ได้ค่ะ เพราะ หนังตาบวมมาก เหมือนในรูป แต่รูปนี้ถือว่าดีขึ้นแล้วนะคะ ตอนที่มันแย่ที่สุดไม่อยากเห็นหน้าตัวเองเลย ไม่กล้าถ่ายรูป มันน่ากลัวมาก คือมันบวมจนตาแทบปิด
เอาแล้วสิ...คงไม่ใช่ PUPPP แล้วล่ะ เลยไปหาคุณหมอเพราะอยากรู้เหตุผลว่าเกิดขึ้นจากอะไรครั้งหน้าจะได้หลีกเลี่ยง ไม่เป็นอีก....
คุณหมอถามว่า กินอะไรผิดปกติมั้ย หรือกินอะไรที่ก่อนท้องไม่เคยแล้วเพิ่งมากินมั้ย คำตอบคือไม่เลยค่ะ หมอบอกปกติผื่นแบบนี้คุณแม่ตั้งครรถ์ก็เป็นกันปกติค่ะ แต่ของคุณแม่มันบวมมากเลย และส่วนใหญ่จะเป็นตอนอายุครรภ์ประมาณ 4 เดือน ตอนนั้นก็ยังไมไ่ด้คำตอบชัดเจนอยู่ดีว่าเกิดขึ้นเพราะอะไร เข้าใจคุณหมอนะคะ คุณหมอก็ฟันธงไม่ได้เพราะเค้าไม่ได้อยู่กับเรา 24 ชั่วโมง การได้เข้าพบคุณหมอ คุยกันใช้เวลาไม่ถึง10นาที คุณหมอไม่รู้พฤติกรรมเราเป็นยังไงบ้าง กินอะไรบ้าง เครียดมั้ย นอนหลับสนิทรึป่าว
สิ่งที่คิดในใจคือ ที่ไม่ปกติมีอยู่แค่อย่างเดียวคือ ฉีดฮอร์โมนกันแท้งเข้าไป แล้วอาการที่ออกมาเหมือนคนแพ้ยารุนแรง ไม่ได้มีเจตนาจะตำหนิ หรือโทษคุณหมอ เพราะคุณหมอก็รักษาตามแบบแผนของเค้า แต่สิ่งที่อยากจะย้อนกลับไปแก้ไขคือตัวเราเองต่างหาก จะไม่นอนดึก พักผ่อนให้พอ หลีกเลี่ยงความเครียด กินอาหารให้ตรงเวลา ดูแลตัวเองให้มากขึ้น อีมเชื่อว่าถ้าร่างกาย+ใจเราแข็งแรงสมบูรณ์ภาวะแท้งคุกคามไม่น่าจะเกิดขึ้น อีกอย่างที่อยากจะย้อนกลับไปคือ จะขอไม่ฉีดฮอรโมนในตอนนั้น จะขอกลับมาพักผ่อนให้เยอะ สังเกตอาการตัวเองแบบตั้งใจ จบครบ 10week เพราะเป็นช่วงที่รกผลิตฮอร์โมนโพรเจสเตอโรนเองได้เพียงพอแล้ว (ข้อมูลผิดยังไงช่วยแก้ให้ด้วยนะคะ^^)
หลังจากกลับจากรพ. ก็กลับมาอดทนเหมือนเดิมค่ะ
ไม่กินยา ไม่ทายา ยาที่ให้มาเป็นสเตอรอยด์ ถึงจะปริมาณไม่ได้เข้มข้น ความเสี่ยงน้อยที่จะทำให้ลูกพิการ แต่ขอไม่เสี่ยงเลยดีกว่าเนอะ
พยายามไม่เกา แต่ทำไม่ได้ ;p
ลาป่วยยาวๆ ไม่กล้าออกไปไหน
ขอบคุณสามีกับลูกที่ไม่ทำท่ากลัวและรังเกียจแม่หน้าหนังช้างคนนี้555
สภาพเป็นแบบนี้ค่ะ
หลังจากความบวมหาย หน้าจะลอกเป็นขุยแบบนี้ค่ะ
อาการค่อยๆดีขึ้น แบบslowมากกก จนสุดท้ายผิวทั้งตัวลอกเป็นแผ่นบ้าง ขุยบ้าง จนตอนนี้ผื่นยุบหมดแล้ว แต่ยังคันจากผิวแห้งอยู่ ตอนนี้อายุครรภ์ 7 เดือนแล้วค่ะ
ขอให้กำลังใจกับคุณแม่ตั้งครรภ์ที่ต้องผ่านช่วงเวลาอันยากเย็นแสนเข็น ไม่ว่าจากอาการใดๆนะคะ สู้ๆเพื่อลูกค่ะ ^^