แบบนี้เรียกพี่น้องปะค่ะ?

เคยตั้งกระทู้ไปแล้วค่ะแต่อันนี้แบบละเอียด เริ่มจากเราคุยกับผู้ชายคนนึงมา 4 เดือนแล้วค่ะ.  เขาเป็นรุ่นพี่เรา. เคยเห็นๆ กันอยู่สมัย เรียนมัธยมปลายค่ะ ตอนนี้มหาลัยกันทั้งคู่. คือก่อนนหน้าเคยคุยกันไปแล้วรอบนึงแล้วก็หายกันไป แล้วก็กลับมาคุยใหม่. ความสัมพันธ์ตอนนี้คือ ไปกินข้าวด้วยกัน. ไปดูบอลด้วยกัน. ขับรถส่งบ้าน. คุยได้ทุกเรื่องค่ะ แล้วก็คุยกันทุกวัน บอกฝันดีทุกคืน พรุ่งก็คุยกันใหม่ ไม่มีวันไหนที่หายไป รู้เวลา ว่าเวลาไหนนอน. เวลาไหนทำอะไรบ้าง คือเราจะรู้กันตลอดถามกันตลอดค่ะ. บางที ก็เปิดกล้องคุยกันบ้าง. โทรคุยกันบ้าง. พี่เขาชอบเตะบอลมากค่ะ. เวลาว่างตอนไหนพี่เขาเตะ เราก็จะไปดู บางทีก็ไปด้วยกันค่ะ แต่จะไม่เดินเข้าไปพร้อมกัน พี่เขาจะเดินเข้าไปเล่นบอลก่อน. ส่วนเราก็ไป.ซื้อน้ำ. หรือของที่เขาทานหลังเตะบอลเสร็จค่ะ คือเรื่องมีอยู่ว่า เราเดินเข้าไปสนาม เหมือนเราก็ส่งซิกให้กัน ให้รู้กันสองคนว่า มาแล้ว นั่งดูอยู่ตรงนี้.บางทีพี่เขาก็เดินมาหาค่ะ แต่คุยแบบไม่ให้เพื่อนได้ยินว่ามายืนคุยกัน. แบบเพื่อนเขาก็แซวอะค่ะ ว่าแบบ เรามานั่งรอใคร. ไม่คิดว่าจะมานั่งดูพี่เขา. ช็อทเด็ดคือ ตอนเตะบอลเสร็จ พี่เขาเดินมากินน้ำที่เราค่ะ. เพื่อนเขาเลยรู้ว่าเรามานั่งดูพี่เขา. เหมือนเพื่อนเขาก็เริ่มแซว. ประมาณว่า "ไม่พามาแนะนำตัวเลยนะเพื่อน". พี่เขาก็ตอบว่าน้องงง.  แล้วก็หันมาหาเรา. ก็ถามเราว่า. น้องใช่ป่ะ.  เราก็อึ้งไปพักนึง แล้วตอบว่า ค่ะ น้องค่ะ.  (ใจคอตอนนั้นก็อยากจะตอบว่า แม่ตูมีลูกคนเดียวเว้ย) แต่พอหลังจากขึ้นรถกลับ พี่เขาขับรถ เราก็คุยกันปกติ แบบ เหมือนเมื่อกี้ไม่มีไรเกิดขึ้น. คุยหยอกล้อกันเล่นกัน เขินกัน เหมือนเดิมค่ะ แล้วก็แวะ ทานข้าว ก็หยิบของนั่นของนี่ให้กิน. . คือเราก็ไม่รู้ว่า พี่เขาคิดยังไงกับเราค่ะ. เค้าเป็นคนเดาอะไรยากมาก. บางทีก็รู้สึกดีกับเรา บางทีก็เหมือนไม่รู้สึก เพราะไม่เคยถามเรื่องนี้กันเลย. เป็นไปได้ไหมค่ะ คนคุยกันมา จะไม่คิดอะไรเลย. นอกจากพี่น้อง. และเราจะควรทำยังไงดีค่ะ ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ.  กลัวพูดไปแล้ว ความสัมพันธ์จะแย่ลงค่ะ.  แต่เราคิดไปนอกโลกแล้วค่ะ.