ขอเกริ่นก่อนนะคะ ตอนนี้มีแฟน เขาเป็นน่ารัก คบกันมาร่วมสามปีแล้วค่ะ
แต่มีปัญหาตรงที่ ไลฟ์สไตล์เราต่างกันมาก เขาเป็นคนชอบปาร์ตี้ ชอบดื่ม
ต่อให้ไปกับคนที่ไม่สนิทก็ชอบ ก็อยากไป เขาเป็นคนเฮฮาเพื่อนเยอะ
แต่เราไม่ชอบปาร์ตี้ เพื่อนน้อย ชอบอยู่กับครอบครัว
และบางครั้งไม่เข้าใจเลยและไม่อยากให้เขาไปจนทะเลาะกันอยู่หลายครั้ง
ชีวิตเขาเป็นลูกคุณหนูมีเงินเหลือกินเหลือใช้
อยากไปไหนก็ไปได้หมด พ่อแม่ค่อนข้างปล่อยเลยทีเดียว
ส่วนเราฐานะปานกลาง ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัวไม่ใหญ่อะไร
เวลาว่างของเราคือช่วยที่บ้าน การจะออกจากบ้านของเราทีนึง
ต้องคิดหลายอย่าง เช่นที่บ้านจะมีคนช่วยไหม กลับดึกก็ไม่ได้
ด้วยความที่เราโตมาต่างกัน เราจะใช้เงินเราคิดเยอะ
ส่วนเขาถ้าเขาอยากทำเขาก็จะไม่ค่อยแคร์เรื่องเงิน
เช่น เวลาไปทานอาหารแบบกับข้าวด้วยกัน เขาอยากจะสั่งกับข้าวห้าอย่างขึ้นไป
แต่เราก้เบรคเขา เพราะกินกันแค่2คน มันเยอะเกิน แต่ในใจก็คือ
คิดว่ามันแพงเกินไปสำหรับมื้อนึง เขาก็โมโห บอกว่าเราชอบขัดเขา อะไรก็ขัด
มากินตั้งไกลก็ควรกินที่อยากกิน บางทีเขาพาไปกินบุฟเฟ่หัวละเกือบพัน
แน่นอนเราไม่มีเงินมากขนาดนั้น แต่เขาก็จะบอกว่า เขาออกให้เอง
แต่คือเราไม่ได้ต้องการแบบนั้น เราก็พยายามหาร้านอื่นให้เขาสนใจ
เขาก็ว่าเราเกรงใจทำไม สุดท้ายก็ต้องกิน แบบรู้สึกไม่ดี
ทั้งเพราะทะเลาะกันและก็ไม่อยากให้ใครมาเลี้ยง เพราะมันก็เงินพ่อแม่เขาทั้งนั้น
เรื่องถัดมานะคะ ด้วยความที่เขาโตมาด้วยการอยากทำอะไรก็ทำได้
แคร์แค่คนที่สำคัญ คนที่รักพอ แต่เราโตมาแบบที่บ้านสอนว่า
ทำอะไรต้องเกรงใจคนอื่น เรื่องเล็กๆอย่างเช่น เวลาเราอยู่บนรถสาธารณะ
เราจะคุยโทรศัพท์ด้วยเสียงที่เบามาก
เพราะเราเกรงใจคนอื่นแถมยังไม่ชอบให้ใครมาฟังเรื่องที่เราคุย
แต่เขาพอฟังไม่ได้ยินหรือได้ยินไม่ชัด ก็ว่าเราอีก ว่าทำไมเราเกรงใจจังกับคนอื่น
เขาบอกเรื่องแค่นี้เขาไม่เข้าใจ หัดแคร์เขาซะบ้าง แคร์แต่คนอื่น
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องไม่ว่าจะเล็กใหญ่ เขาจะทะเลาะแรงมาก
ตะคอก คำหยาบ เรายอมรับว่าเราก็เสียงดังกลับ เราไม่ยอม เราขออธิบาย
สิ่งมี่เราคิด แต่ต่อให้เราอธิบายกี่รอบ เขาก็ไม่เข้าใจ
เขาไม่ชอบความคิดเราค่ะ บางทีเขาเลือกที่จะไม่ฟัง
แล้วก็สามารถกลับมาดีกันได้เลย ดีกว่ามานั่งฟังเหตุผลแปลกคนของเรา
มันทำให้เราคิดหนัก จากเรื่องที่ยกตัวอย่าง คือส่วนตัวเราคิดว่ามันเริ่มจากการที่
ต่างกันตั้งแต่ที่ฐานะทางบ้าน ทำให้ถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน การใช้ชีวิต ความคิดต่างกัน
จนเข้าใจกันลำบาก แต่ว่าเขามักจะพูดถึงเรื่องอนาคตอยู่บ่อยๆ
เขาพาเราไปรู้จักกับครอบครัวจนสนิทแล้ว เขาวางแพลนอนาคตไว้ให้เรา
ซึ่งมันสวยหรูเกินกว่าที่ชีวิตเราคาดหวังไว้ด้วยซ้ำ แต่พอคิดว่า ถ้าเราแต่งงานมีลูกกันไป
แล้วเขายังเป็นคนเดิม เราก็เปลี่ยนความคิดไม่ได้แบบนี้
มันจะหนักใจกันทั้งสองฝ่าย เราจึงเกิดความสงสัย ว่าเงินมันสำคัญแค่ไหนกัน
มันสำคัญพอที่จะเป็นเหตุผลมี่เราจะเลือกคนๆนึงได้ไหม แลกกับการที่เราเสียตัวตนของเราไป
เพิ่มเติมนะคะ ไม่เคยมีปัญหาเรื่องอื่นกัน เช่นเรื่องผู้หญิงหรือนอกใจ เรามั่นใจว่าเขารักเรามาก
ที่บ้านเขาก็เปิดรับเรา ใจดีกับเรามากค่ะ
ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะคะ ไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้เลย
สำหรับชีวิตคู่ เงินสำคัญแค่ไหนคะ
แต่มีปัญหาตรงที่ ไลฟ์สไตล์เราต่างกันมาก เขาเป็นคนชอบปาร์ตี้ ชอบดื่ม
ต่อให้ไปกับคนที่ไม่สนิทก็ชอบ ก็อยากไป เขาเป็นคนเฮฮาเพื่อนเยอะ
แต่เราไม่ชอบปาร์ตี้ เพื่อนน้อย ชอบอยู่กับครอบครัว
และบางครั้งไม่เข้าใจเลยและไม่อยากให้เขาไปจนทะเลาะกันอยู่หลายครั้ง
ชีวิตเขาเป็นลูกคุณหนูมีเงินเหลือกินเหลือใช้
อยากไปไหนก็ไปได้หมด พ่อแม่ค่อนข้างปล่อยเลยทีเดียว
ส่วนเราฐานะปานกลาง ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัวไม่ใหญ่อะไร
เวลาว่างของเราคือช่วยที่บ้าน การจะออกจากบ้านของเราทีนึง
ต้องคิดหลายอย่าง เช่นที่บ้านจะมีคนช่วยไหม กลับดึกก็ไม่ได้
ด้วยความที่เราโตมาต่างกัน เราจะใช้เงินเราคิดเยอะ
ส่วนเขาถ้าเขาอยากทำเขาก็จะไม่ค่อยแคร์เรื่องเงิน
เช่น เวลาไปทานอาหารแบบกับข้าวด้วยกัน เขาอยากจะสั่งกับข้าวห้าอย่างขึ้นไป
แต่เราก้เบรคเขา เพราะกินกันแค่2คน มันเยอะเกิน แต่ในใจก็คือ
คิดว่ามันแพงเกินไปสำหรับมื้อนึง เขาก็โมโห บอกว่าเราชอบขัดเขา อะไรก็ขัด
มากินตั้งไกลก็ควรกินที่อยากกิน บางทีเขาพาไปกินบุฟเฟ่หัวละเกือบพัน
แน่นอนเราไม่มีเงินมากขนาดนั้น แต่เขาก็จะบอกว่า เขาออกให้เอง
แต่คือเราไม่ได้ต้องการแบบนั้น เราก็พยายามหาร้านอื่นให้เขาสนใจ
เขาก็ว่าเราเกรงใจทำไม สุดท้ายก็ต้องกิน แบบรู้สึกไม่ดี
ทั้งเพราะทะเลาะกันและก็ไม่อยากให้ใครมาเลี้ยง เพราะมันก็เงินพ่อแม่เขาทั้งนั้น
เรื่องถัดมานะคะ ด้วยความที่เขาโตมาด้วยการอยากทำอะไรก็ทำได้
แคร์แค่คนที่สำคัญ คนที่รักพอ แต่เราโตมาแบบที่บ้านสอนว่า
ทำอะไรต้องเกรงใจคนอื่น เรื่องเล็กๆอย่างเช่น เวลาเราอยู่บนรถสาธารณะ
เราจะคุยโทรศัพท์ด้วยเสียงที่เบามาก
เพราะเราเกรงใจคนอื่นแถมยังไม่ชอบให้ใครมาฟังเรื่องที่เราคุย
แต่เขาพอฟังไม่ได้ยินหรือได้ยินไม่ชัด ก็ว่าเราอีก ว่าทำไมเราเกรงใจจังกับคนอื่น
เขาบอกเรื่องแค่นี้เขาไม่เข้าใจ หัดแคร์เขาซะบ้าง แคร์แต่คนอื่น
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องไม่ว่าจะเล็กใหญ่ เขาจะทะเลาะแรงมาก
ตะคอก คำหยาบ เรายอมรับว่าเราก็เสียงดังกลับ เราไม่ยอม เราขออธิบาย
สิ่งมี่เราคิด แต่ต่อให้เราอธิบายกี่รอบ เขาก็ไม่เข้าใจ
เขาไม่ชอบความคิดเราค่ะ บางทีเขาเลือกที่จะไม่ฟัง
แล้วก็สามารถกลับมาดีกันได้เลย ดีกว่ามานั่งฟังเหตุผลแปลกคนของเรา
มันทำให้เราคิดหนัก จากเรื่องที่ยกตัวอย่าง คือส่วนตัวเราคิดว่ามันเริ่มจากการที่
ต่างกันตั้งแต่ที่ฐานะทางบ้าน ทำให้ถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน การใช้ชีวิต ความคิดต่างกัน
จนเข้าใจกันลำบาก แต่ว่าเขามักจะพูดถึงเรื่องอนาคตอยู่บ่อยๆ
เขาพาเราไปรู้จักกับครอบครัวจนสนิทแล้ว เขาวางแพลนอนาคตไว้ให้เรา
ซึ่งมันสวยหรูเกินกว่าที่ชีวิตเราคาดหวังไว้ด้วยซ้ำ แต่พอคิดว่า ถ้าเราแต่งงานมีลูกกันไป
แล้วเขายังเป็นคนเดิม เราก็เปลี่ยนความคิดไม่ได้แบบนี้
มันจะหนักใจกันทั้งสองฝ่าย เราจึงเกิดความสงสัย ว่าเงินมันสำคัญแค่ไหนกัน
มันสำคัญพอที่จะเป็นเหตุผลมี่เราจะเลือกคนๆนึงได้ไหม แลกกับการที่เราเสียตัวตนของเราไป
เพิ่มเติมนะคะ ไม่เคยมีปัญหาเรื่องอื่นกัน เช่นเรื่องผู้หญิงหรือนอกใจ เรามั่นใจว่าเขารักเรามาก
ที่บ้านเขาก็เปิดรับเรา ใจดีกับเรามากค่ะ
ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะคะ ไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้เลย