เคยเปลี่ยนจากพนักงานที่เปี่ยมด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำเพื่อบริษัท กลายเป็นทำงานแลกเงินไปวันๆ กันไหม

สำหรับเหุตผลของเรา เราว่าเราลิสต์ออกมาได้ประมาณนี้ค่ะ
1. สังคมเพื่อนร่วมงาน เราบอกไม่ได้ว่าใครผิดใครถูก แต่เอาเป็นว่า มันเข้ากันไม่ได้อะคะ ลักษณะนิสัย พฤติกรรม ต่างๆ มันทำงานด้วยกันไม่ได้ค่ะ มันมีทั้งส่วนที่เราเองก็ผิด ทางนู่นเองก็ผิด พูดง่ายๆคือผิดทั้งสองฝ่าย และก็ปรับกันไม่ได้แล้วด้วย  แต่สิ่งนึงที่เรากล้ารับประกันเลยคือ เราไม่เคยจับผิดใคร เราไม่ชอบใคร เราก็จะไม่ยุ่งกับคนเหล่านั้น แต่แปลกอะ ที่คนเหล่านั้น ยุ่งกับเรา ลับหลังอยู่ได้ น่ารำคาญมาก แต่เพื่อไม่ให้การปะทะกัน เราก็นิ่งไว้ๆ มันไม่กัดเราต่อหน้า ก็ยังพอได้อยู่
2. เจ้านาย ค่อนข้างใจดีมากค่ะ แต่อย่างที่หลายๆคนแชร์มาค่ะ คือ ตอนแรก ขายฝันให้เรา ตอนแจกแจงงานส่วนของเรา เขาทำให้เรารู้สึกว่า เราสำคัญมาก ต้องมีเรา งานเราสำคัญมากเลย แน่นอน เรามีกำลังใจ มีความมุ่งมั่นเต็มที่อะ เพราะเราได้รับคำสอนมาว่า เราเป็นพนักงานบริษัทอะ บริษัทเจริญ เราก็เจริญไปด้วย ทำงานให้เต็มที่ ประมาณนี้ แต่พอทำไปเรื่อย มันไม่ใช่ละ เจ้านายเริ่มย้ำบ่อยขึ้น มรที่ประชุมรวมๆค่ะ ว่างานที่สำคัญคืองานที่ทำเงินได้ งานไหนไม่ได้สร้างรายได้ให้บริษัท ละได้ ลดได้ .......... คือเราคิดว่า หนึ่งในงานประเภทนั้น ก็คืองานเรานี่แหละ เพราะงานเรา ไม่ได้งานสร้างรายได้ แต่เป็นงานสร้างภาพลักษณ์ให้กับแบรนด์อะคะ มันเลยมักจะมีคำถาม อยู่ในใจว่า สิ่งที่เราและเจ้านายเคยเข้าใจ มันยังตรงกันอยู่ไหม คนอื่นว่างานเราไร้สาระ เราไม่เคยสนใจเลยนะ เพราะเรารู้ดีว่าเรากำลังทำอะไร แต่ถ้าเป็นเจ้านายพูด .... เออ เราว่า เราหมดไฟ ก็ตรงนี้แหละมั้ง
3.งานไม่ตรงสายที่เรียนเลย เราว่าอันนี้อาจจะมีส่วนก็ได้ แต่ว่าไม่มากเท่าไหร่ คือตอนเรียนเราตั้งใจเรียนนะ ความรู้ที่มียังจดยังจำในสมองได้ตลอดเลย แต่ว่า....งานที่เราทำ มันไม่ได้เกี่ยวเลยแม้แต่น้อยอะ เราเลยคิดถึงวันเวลาเก่าๆ ความรู้เก่าๆที่เคยสั่งสมมา มันทำให้ใจเรา เรียกร้องอยากจะไปหาเส้นทางที่เราเคยเลือกเดินตอนเรียนอะ

ตอนนี้คิดออก 3 ข้ออะ ที่เป็นสาเหตุ

ส่วนของวิธีแก้ ต้องขอบคุณหลายๆคอมเม้นท์เลยค่ะ ที่บอกวิธีแก้ไขมา เราจะพยายามปรับตาม เพราะยังไงตอนนี้ เราก็ยังต้องใช้เงินอยู่อะถ้าพลี้พล่ามทำอะไรไป ตายแน่ ภาระก็มีเพียบด้วย

รอการแลกเปลีย่นเพิ่มเติมนะคะ เพื่อเปิดมุมมองใหม่ๆร่วมกันเนอะ