สวัสดีคะ ก่อนอื่นหมดอยากบอกว่าจริงๆเราเป็นคนลาวคะพิ่งจะตั้งกระทู้ครั้งแลก เหตผนที่ไม่เขียนเป็นพาสาลาวเพราะกลัวทุกคนจะไม่เข้าใจคะ 555+(ถ้าเขียนอะไรผิดพลาดไปก็ต้องขอโทษมากๆด้วยๆนะคะ) มีเรื่องอยากจะปรึกษามากๆเลยคะ คือเราคบกับ ผช คนหนื่งมาได้เกือบจะ 2ปีแล้วคะเราเจอกันตอนที่เราไปเรียนมหาวิทยาลัยต่างจังวัดเขาตามจีบเราอยู่ 4 เดื่อนกว่าๆ ก่อนหน้านั้นเราเคยคบแฟนคนหนื่งที่เรารู้สึกว่าเรารักเขาจริงๆแต่ต้องเลิกกันเพราะทางคอบคัวไม่ชอบกัน พอเลิกกันเรารู้สึกว่าใจเรามันตายอะ แบบไรความรู้สึกไปเลย และรู้สึกว่าเราส้างกำแพงมากั้นใจจากความรัก ต่อมาเรารองคบกับคนใหม่ๆ ถึง 3คนเราก็ยังรู้สึกว่ารักใครไม่ได้จริงๆ ตอนเลิกเรายังไม่รู้สึกเสยใจด้วยช้ำ (ทั้งที่ไม่คิดอะไรถึงแฟนเก่าแล้วนะ) จากนั้นเราคิดว่าเราจะไม่คบกับใครอีกจนกว่าจะเรียนจบและเจอคนที่ใช่จนมาถึงคนนี้ที่ตามเราจนถึง 4เดือนเราจึงคิดว่าเออคบเถอะเขาคงชอบเราจริงๆแหละ เรามีช่วงเวลาดีๆด้วยกันหลายเรื่องเราแชร์และปรึกษากันได้หลายๆเรืองจนรู้นิใสใจคอกันหมด เขาเป็นทุมเท่มากให้เราได้ทุกอย่าง เพียงแต่เราอค่พูดล่อยๆเขาก็ไปหามาให้ ช่วงปีแลกเราคบกันแบบที่เขาเป็นคนบอกรักเราอยู่ฝายเดียวโดยที่เราไม่เคยบอกรักหลือพูดว่าคิดถึงเลย ในใจเราสงสัยว่าเราไม่รักเขาสักนิดเลยหลหรอ?ทั้งที่เขาดีกับเราขะหนาดนี้เราคิดจะเลิก <br>
มีวันหนืงเราเคยเจ็บกะเพราะแบบถึงขั้นหน้ามืด เราก็โทไปบอกเขาเพราะไม่รู้จะทำไงเขารีบขี่ลดจากบ้านเขามาถึงหอมหาวิทยาลัยที่อยู่ใกล้กันมากๆ เขารีบเอายามาให้เราเขาบุกเข้ามาหอพักญิงทั้งที่ห้าม ผช เข้า สภาพคือเรานอนร้องให้อยู่เพราะความเจ็บ เขาร้องให้ตามเราด้วยแหละแล้วรีบให้เรากินยา ณตอนนั้นเรารู้สืกว่าเขารักเราจัง เราเรี่มจะรู้สืกแล้วคบต่อไปเราอารจะรักเขาจริงๆได้<br>
พอมาถึงตอนนี้เราเรียนจบแล้วไม่ว่าเขาจะดีอย่างสะหม่ำสะเหมอดูแลตหลอดมา ตามใจเราทุกสีงให้ทุกอย่าง เราก็ยังไม่รู้สึกอะไรได้อะ (บางที่เราก็คิดว่าเราไม่มีหัวใจหรือเป่าวะ 555+)ทังที่เดียวนี้คอบคัวเราทั้งสองรู้เรืองและชอบกันเข้ากันได้อย่างไม่หน้าเชื่อ ถ้าเราพูดว่าจะแต่งผู้ใหย่ทั้งสองฝายคงจะจัดการไปแล้ว แต่กับเปันเราที่ไม่แน่ใจเอง ใจหนื่งเราก็เหันใจและรู้สึกดีที่เขาดูแลเรามา ใจหนื่งเราอยากเลิกถ้าเราไม่ได้รักเขาเพราะไม่อยากทำร้ายเขา.<br>
คนเราลืมว่าความรักเป็นยังไงเพราะมีกำแพงใจนานจนรักใครไม่เป็นได้จริงหรอคะ? แล้วยังนี้เรียกว่ารักใครไม่เป็นหรือป่าวคะ?
มีวันหนืงเราเคยเจ็บกะเพราะแบบถึงขั้นหน้ามืด เราก็โทไปบอกเขาเพราะไม่รู้จะทำไงเขารีบขี่ลดจากบ้านเขามาถึงหอมหาวิทยาลัยที่อยู่ใกล้กันมากๆ เขารีบเอายามาให้เราเขาบุกเข้ามาหอพักญิงทั้งที่ห้าม ผช เข้า สภาพคือเรานอนร้องให้อยู่เพราะความเจ็บ เขาร้องให้ตามเราด้วยแหละแล้วรีบให้เรากินยา ณตอนนั้นเรารู้สืกว่าเขารักเราจัง เราเรี่มจะรู้สืกแล้วคบต่อไปเราอารจะรักเขาจริงๆได้<br>
พอมาถึงตอนนี้เราเรียนจบแล้วไม่ว่าเขาจะดีอย่างสะหม่ำสะเหมอดูแลตหลอดมา ตามใจเราทุกสีงให้ทุกอย่าง เราก็ยังไม่รู้สึกอะไรได้อะ (บางที่เราก็คิดว่าเราไม่มีหัวใจหรือเป่าวะ 555+)ทังที่เดียวนี้คอบคัวเราทั้งสองรู้เรืองและชอบกันเข้ากันได้อย่างไม่หน้าเชื่อ ถ้าเราพูดว่าจะแต่งผู้ใหย่ทั้งสองฝายคงจะจัดการไปแล้ว แต่กับเปันเราที่ไม่แน่ใจเอง ใจหนื่งเราก็เหันใจและรู้สึกดีที่เขาดูแลเรามา ใจหนื่งเราอยากเลิกถ้าเราไม่ได้รักเขาเพราะไม่อยากทำร้ายเขา.<br>