คือ.....เลี่มเลื่องเลยย่าเราเสยตั้งเเต่เราอยู่มํ4😥😥เเละเราก่อบอกให้เพื่อนมานะเพื่อช่วยงานอะไรปะมานนี้...เราบอกสะเพาะคนทีรู้จัก เเละ เพื่อนเราเเต่สุดท้ายก่อไม่มีใครมาเลย เราเส้ามากๆๆ😔คนที่มางานก่อถามนะว่า..ทําไม่ไมเหันมีเพื่อนเรามาด้วย..เขาบอกเราว่าดูพี่สาวสิเพื่อนๆเขายังมา...เเต่พี่สาวเรามาพูดใส่เราอีกว่า..มืงไม่มีเพื่อนใช่ไหมเพื่อนมืงไม่เหันมาคือ ...เราเกือบร้องไห้เเต่กั้นเอาไว้😭😭🤦‍♀️เเต่เราก่อบอกเพื่อนๆไปเเล้วเขาก่อไม่มาเราก่อเสยใจนะ เเละน้อยใจ 🥺ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยไปนะ ช่วยเพื่อนนะอย่าง งานเเต่งเขา ,งานวันเกีด ,งานศพด้วยไปช่วยเท่าทีเราจะช่วยได้ พอเถิงที่เราก่อไม่เหันหน้าเพื่อนคนไหนมาเลย จําฝังใจมากคนในห้องก่อรู้นะ เเต่ทําไงได้เราไปบังคับใจใครไม่ได้  😐😐 โอ้ลืมบอก มีเพื่อนคนหนื่ง ตอนอยู่ปํ5 เขามาเราดีใจมากที่เขาไม่ลืมเรา เขามา
บวสให้คุณย่าเราด้วยเราตื้นตันใจมากย่างน้อยก่อมีเพื่อนเรามา1คน เปันอีกหนื่งเลื่องทีเราคิดเเล้วก่อเส้าน้าตามันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวพวกเขาน่าจะเหันใจเราบ้าง ทั้งที่เราเคยไปช่วยตอนที่พวกเขาสูนเสยคนในคอบคัว😥😥

🥺🥺เราเหนื่อยใจมากคิดไปก่อเส้าเพาะเราก่อจนด้วยตอนนั้น หลืเราอาดจะโดนเพื่อนหนั่นไส้ มั้งเพาะบ้านเราจนถานะก่อไม่ดีเพื่อนๆเลยไม่อยากมา  ปล...รักนะคุณย่านางฟ้าบนสะหวัน😭😭😭