พอดีเมื่อวันก่อนไปเดินงานแฟร์นึง ละผมซื้ออาหารจากซุ้มมา ละก็ไปยืนกินตรงบริเวณใกล้ๆวิวริมแม่น้ำ
กินไปดูวิวไป มีคนมากมายอยู่แถวนั้น ทั้งนั่งกินตรงทุ่งหญ้า ทั้งยืนกิน ปะปนกันไป สุนทรีย์ดี
สักพักก็ได้ยินเสียงป้าแกส่งเสียงเรียกมาจากข้างหลัง ถามว่า
หนูไม่มีที่นั่งเหรอมานั่งหลังร้านป้ามั้ย มีเสื่อที่ป้าไว้วางของอยู่
ไอ้เราก็เกรงใจไม่กล้าเข้าไป กลัวขัดแข้งขัดขาเขาเวลาจะหยิบจับอาหาร
ก็พยายามปฏิเสธไป ละป้าก็บ่นมุบมิบเล็กๆน้อยๆว่า มานั่งเถอะ ป้าไม่ว่าหรอก มัวยืนกินเสียบุคลิกหมด
ผมเลยเกิดสงสัยขึ้นอย่างนึงว่า สมัยนี้ ด้วยเงื่อนไข และบริบทของอาหารหลายๆอย่าง และภาชนะที่ใส่อาหาร
กับสถานที่จัดงาน ไม่ว่าจะด้านความสะดวก สบาย การเคลื่อนย้าย อะไรต่างๆที่ง่ายต่อการเดินไปกินไป
หรือยืนกิน ในมุมผมเลยคิดว่าไม่น่าแปลก และไม่ได้คิดถึงขั้นว่ามันจะทำให้เสียบุคลิก
แต่อยากรู้มุมมองของท่านอื่นๆบ้างครับ
การยืนกินอาหารถือว่าเสียมารยาท เสียบุคลิก หรือ เสียภาพพจน์อะไรขนาดนั้นไหมครับ
หรือเป็นเฉพาะมุมมองของผู้ใหญ่อย่างเดียว
(ขออนุญาตแท็กหลายๆห้องนะครับ ต้องการคำตอบหลายๆด้าน)
เดี๋ยวนี้การยืนกินอาหารยังถือว่าแปลกอยู่ไหมครับ
กินไปดูวิวไป มีคนมากมายอยู่แถวนั้น ทั้งนั่งกินตรงทุ่งหญ้า ทั้งยืนกิน ปะปนกันไป สุนทรีย์ดี
สักพักก็ได้ยินเสียงป้าแกส่งเสียงเรียกมาจากข้างหลัง ถามว่า
หนูไม่มีที่นั่งเหรอมานั่งหลังร้านป้ามั้ย มีเสื่อที่ป้าไว้วางของอยู่
ไอ้เราก็เกรงใจไม่กล้าเข้าไป กลัวขัดแข้งขัดขาเขาเวลาจะหยิบจับอาหาร
ก็พยายามปฏิเสธไป ละป้าก็บ่นมุบมิบเล็กๆน้อยๆว่า มานั่งเถอะ ป้าไม่ว่าหรอก มัวยืนกินเสียบุคลิกหมด
ผมเลยเกิดสงสัยขึ้นอย่างนึงว่า สมัยนี้ ด้วยเงื่อนไข และบริบทของอาหารหลายๆอย่าง และภาชนะที่ใส่อาหาร
กับสถานที่จัดงาน ไม่ว่าจะด้านความสะดวก สบาย การเคลื่อนย้าย อะไรต่างๆที่ง่ายต่อการเดินไปกินไป
หรือยืนกิน ในมุมผมเลยคิดว่าไม่น่าแปลก และไม่ได้คิดถึงขั้นว่ามันจะทำให้เสียบุคลิก
แต่อยากรู้มุมมองของท่านอื่นๆบ้างครับ
การยืนกินอาหารถือว่าเสียมารยาท เสียบุคลิก หรือ เสียภาพพจน์อะไรขนาดนั้นไหมครับ
หรือเป็นเฉพาะมุมมองของผู้ใหญ่อย่างเดียว
(ขออนุญาตแท็กหลายๆห้องนะครับ ต้องการคำตอบหลายๆด้าน)