เคยถามตัวเองไหมว่ารักเราควรหยุด หรือไปต่อ?

เรายิ่งโต ยิ่งได้รับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับความรัก และการเลิกรามามาก
บางคู่คบกันมาเป็นสิบปี แต่ยังเลิกกัน
บ้างก็เลิกกันด้วยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ (เรื่องเพศสัมพันธุ์ เรื่องรสนิยม นิสัย การใช้เงิน บลาๆ)
จนระแวงว่าเออ คนที่คบกันปัจจุบันเนี่ย ประคองกันไว้อย่างนี้ให้นานที่สุดก็พอ และเผื่อใจไว้ส่วนหนึ่งป้องกันตัวเองเจ็บ

ได้ยินคนพูดกันว่า ก่อนจะแต่งงานควรจะใช้ชีวิตด้วยกันก่อน (ถึงแม้จะผิดธรรมเนียม ผิดประเพณี)
คู่รักที่ผ่านพ้นช่วงนี้ไปได้จะอยู่ด้วยกันยืด
เหตุผลเพราะ ได้ทำความเข้าใจ ในข้อดีข้อเสีย เข้าใจใน เอ่อ..นิสัยส่วนลึกที่เป็นตัวตนจริงๆ

ตอนนี้เราเริ่มเห็นด้วยกับเรื่องนี้
เพราะรู้สึกเป็นปัญหาที่หนักหน่วงมาก เราทะเลาะกัน ด้วยเรื่องที่ใครๆ รอบตัวต่างพูดกันว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย
แล้วยิ่งถ้าทะเลาะเพราะนิสัยส่วนตัว.... เราขี้บ่น ชอบตินั่นนี่
เรื่องอาหารอะไรไม่ดีไม่ถูกปาก จะไม่กิน หรือจะพูดออกมาว่าไม่โอเคยังไง
แต่แฟนเราไม่ชอบ ไม่ชอบให้เราบ่น ... เออ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงอ่ะ มีใครมีทางแก้ไหม? นี่เคยเงียบ/เขี่ยทิ้ง/ไม่กิน แทนการบ่น
แต่ก็ทำได้ ไม่ทุกครั้ง

แล้วหลังๆมานี้เรา รู้สึกด้านชามาก เวลาทะเลาะกัน ... ถามใจตัวเองว่ารู้สึกยังไง ยังรู้สึกอยู่ไหม
คำตอบคือ เรายังต้องการเขาอยู่อ่ะ เราโอเคกับเขา เรารักเขา ไม่อยากเสียเขาไป
ถ้าเขาจะไป เราก็ไม่อยากรั้งใครไว้อีกแล้ว (เคยเจ็บมา จะไม่ยื้อคนที่คิดจะไป)
แต่เขายังอยู่ไง เออ ยังยังอยากกอดกัน ยังร้องให้ ยังขอโทษ ยังให้อภัยกันอยู่
เรารู้สึกปลอดภัยกับความรู้สึกนี้มาก แต่.... คนเรามีความอดทนที่จำกัด
เราไม่รู้ว่าเราหรือเค้าจะหมดความอดทน เมื่อไหร่

สรุป ส่วนประกอบของความรักมีอะไรบ้าง?
มีความรัก ความเข้าใจ ความอดทน การให้เกียรติ....

เราอาจขาดอะไร ไปหลายๆ อย่าง ไม่ดีในหลายๆ เรื่อง
แต่เรายังคง ตอบคำถามเดิมด้วยคำตอบเดิมๆ

ยังรู้สึกไหม--ใช่
ไหวไหม---ยังมีแรงอยู่
ทนได้ไหม--ชินแล้ว
ไปต่อไหม--ไปสิ ไม่อยากไปไหนแล้ว

#ไออ้วน #อยู่กับเค้าไปนานๆนะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอยืมคำคนอื่นมาใช้ : โตแล้วรักใครก็อยากคบไปนานๆ