ขอเล่าเรื่องราวก่อนจะเข้าเรื่องบิกินี่นะคะ คือเรากับแฟนคบกันมาประมาณ 8 ปี แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมามีเรื่องให้ทะเลาะกันบ่อยมาก ยังงงกับตัวเองว่าคบกันมาถึง 8 ปีได้ยังไง ขอพูดถึงแฟนก่อนนะคะ ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยรู้สึกเลยว่าเขารักเราเลย แต่ปลอบใจตัวเองมาตลอดว่าถ้ายิ่งคบกันนานอะไรๆก็คงดีขึ้นเองแหละ ระหว่างที่คบกันก็เรียนรู้กันไปเรื่อยๆ ระหว่างคบกันได้ทำธุรกิจร่วมกันหลายอย่างมาก แต่ที่ประสบความสำเร็จมีไม่กี่อย่าง เคยทำค้าขายต้นไม้กำไรเป็นล้านช่วงนั้นคนกำลังนิยมซื้อไม้ฟอกอากาศไม้ด่างต่างๆ และมีธุรกิจค้าขายบ้างเปิดร้านอาหารบ้าง จะบอกว่าเรื่องเงินเกี่ยวกับทุกอย่างที่ทำมาเขาเป็นคนจัดการเองทั้งหมด 100% เราค่อนข้างไว้ใจให้เขาจัดการด้วยเพราะโปรไฟล์ที่เขามีพ่อแม่ที่ค่อนข้างมีเงินและรวยมาก เราเลยคิดว่าเขาก็คง To be fair ในเรื่องเงินระดับนึง
ขอเน้นที่เรื่องธุรกิจกำไรหลักล้านที่เกริ่นไปนะคะ (ที่รู้สึกว่าโดนเอาเปรียบแบบ 100%) ช่วงนั้นก่อนจะกำไรหลักล้านคือเราเป็นคนริเริ่มรู้จักวงการค้าขายไม้ฟอกอากาศไม้ด่าง ช่วงนั้นเราเป็นคนไปดิลเรื่องรับไม้มาขายแบบกำไรพันเปอร์เซ็นต์เลย เงินก้อนแรกที่ทำร่วมกัน ยอดเป็นแสนกว่าบาทเงินโอนผ่านบัญชีเรา แต่ทุกบาททุกสตางค์ต้องโอนเข้าบัญชีเขาอีกที และแล้วเขาก็เอาเงินที่ทำมาด้วยกันไปลงทุนซื้อไม้นำเข้ามาจากต่างประเทศมาเพาะปลูกขาย และจุดนี้แหละที่ฟลุ๊กได้กำไรหลักล้าน ประมาณหลายล้านอะ ส่วนนี้หน้าที่เราคือช่วยเขาขายและเราอยู่กันคนละที่ไม่ได้อยู่ร่วมกัน แต่เรามองว่าคบกันมานานได้เงินมาก็คงเป็นเงินเราทั้งคู่ แต่เขาไม่ได้คิดแบบนั้นกำไรที่ได้จากการค้าขายตรงนี้แบ่งให้เรา2-3หมื่นเอง นอกนั้นเขาเอาไปหมด เป็นจุดที่รู้สึกว่าการจะมาถึงจุดนี้เราเป็นคนเริ่มต้นด้วยซ้ำสุดท้ายเราแทบไม่ได้อะไรเลย จบเรื่องธุรกิจไป
จากนั้นก็ยังคบกันมาเรื่อยๆ จนเนี้ยแหละจะครบรอบ 8 ปี วันที่ 7/7/67 ที่ผ่านมา แต่ตอนนี้เราย้ายมาอยู่กับเขาที่ทาวน์เฮ้าส์เปิดร้านอาหารสุดท้ายกำไรน้อยเราเลยได้มาทำงานประจำ เรื่องมีอยู่ว่า เราและแฟนทะเลาะกันบ่อยมากตั้งแต่มาอยู่ด้วยกัน (อยู่ด้วยกันเกือบจะ 1ปี ) 3 เดือนล่าสุดคือแทบไม่ค่อยได้คุยได้มีอะไรกันเลย แต่เราแอบรู้มาโดยตลอดว่าเขาแอบนอกลู่นอกทางมาโดยตลอดที่คบกันมา แต่คิดว่าเป็นเรื่องปกติถ้าไม่ได้มีมือถือสามเข้ามาแค่ไปมั่วกันเฉยๆก็ไม่อยากเอามาคิดมาก แต่แอบจับได้หลายครั้งมากจนเราชินแต่ไม่เคยเอาเรื่องพวกนี้มาทะเลาะกับเขานะ ที่ทะเลาะส่วนใหญ่เป็นเรื่องจิปาถะมากกว่า เพราะเขาค่อนข้างเป็นคนไม่รู้จักโต อ้อลืมบอกเขาอายุห่างกับเรา 10 กว่าปี แต่ความคิดและนิสัยขี้แยมาก มีเรื่องอะไรเขาจะฟ้องแม่หรือไม่ก็เอาเราไปเล่าเสียๆหายๆบ่อยครั้ง จนเราไม่กล้าจะเข้าหาฝั่งครอบครัวเขาเท่าไหร่ และนิสัยอีกอย่างเป็นคนรักตัวเองจนเข้าขั้นเห็นแก่ตัวเลย เราจะทำอะไรในบ้านกลายเป็นว่าเขาจะบ่นจะว่าจะด่าตลอด แม้กระทั้งทำอะไรกินเองที่บ้านเขาจะบ่นว่าเปลือง และบ่นทุกเรื่องที่เขาคิดว่าเขาควรบ่นเพราะเป็นเจ้าของบ้าน พักหลังมาเรารู้สึกอึดอัดมากได้แต่อดทนไป
พออ่านมาถึงจุดนี้ทุกคนคงคิดว่าทำไมไม่เลิกทนอยู่ทำไมจน8ปี ซึ่งเราก็ตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอด อาจเป็นเพราะรักแรกเลยแยกยากอย่างที่โบราณเขาว่า เข้าเรื่อง “ซื้อบิกินี่จนถูกไล่ออกจากบ้าน” เรื่องมีอยู่ว่าช่วงที่อยู่ด้วยกันตลอด1ปีที่ผ่านมาทะเลาะกันบ่อยมาก จนสามเดือนล่าสุดแทบไม่คุยไม่มีอะไรด้วยกันเลย จนวันที่ 6/3/67 เรานึกขึ้นได้ว่าจะครบรอบ 8 ปี ที่คบกันคิดอยู่นานว่าจะทำเซอรไพรส์อะไรดีให้ความมสัมพันธ์ระหว่างเรากับแฟนดีขึ้น ตลอดที่คบกันมาเขาไม่เคยอินกับอะไรเลย 555 ไม่เคยแม้จะพาไปเที่ยวไหนเลยตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาจะ 1 ปีแล้ว มีแต่เราพอเงินเดือนออกซื้อโน้นมากินด้วยกันชวนเขาไปกินบุปเฟต์บ้าง 555 จนเราก็เริ่มปลงและไม่อยากอะไรกับเขามาก เอามาเข้าเรื่องบิกินี่ต่อ นั่นแหละจะครบรอบ 8 ปีเลยไม่รู้จะเซอร์ไพร์สอะไรดีเลยคิดว่าเอาละ ซื้อบิกินี่สีแดงมาใส่เพื่อเซอร์ไพรส์เขาละกันพร้อมซื้อที่แว็กซ์ขนหมออ้อยเรียบร้อย แต่กว่าของจะมาส่งก็เลยวันครบรอบ ซึ่งวันที่ของมาส่งเขาอยู่บ้านและรับของแทน ซึ่งเราก็ไม่คิดอะไรมากปกติสั่งของมาเขาไม่เคยสนใจว่าคืออะไร
แต่วันที่บิกินี่มาส่งและแว็กซ์ขนมาส่ง วันนั้นเขาโทรมาหาขณะที่เราทำงานด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง จนเราเลิกงานกลับมาบ้านและเขาก็โพล่งออกมาว่า ซื้อแว็กซ์มาทำไมจะเตรียมแว็กซ์ขนไปให้ใครเขาเยเหรอ? นัดใครไว้ละพรุ่งนี้? อ้อหรือจะแว็กซ์ขนใส่บิกินี่ที่ซื้อมาให้ผู้ชายเยสะดวกๆใช่ไหม? เราได้แต่ช็อคและสตั๊นไปเลย (ชีวิตนี้ไม่เคยใส่บิกินี่เลยนะอายมาก) และเขาก็โพล่งมาว่ารีบย้ายออกจากบ้านไปเลยนะ เขาเก็บของให้เราหมดแล้ว เรายิ่งช็อคไปใหญ่ อ้อต้องบอกก่อนว่าพักหลังมาทะเลาะกันบ่อยมากและเขาไล่เราออกหลายครั้งแล้วแต่ครั้งนี้ถึงขั้นเก็บข้าวของเราให้เลย ด้วยที่เราก็โกรธและโมโหเขาเหมือนกันเลยบอกว่าที่ผ่านมารู้มาตลอดนะว่าแอบไปมีอะไรกับใครไม่รู้กี่คนต่อกี่คน จนเขาช็อคแต่เขาก็ไม่เคยยอมรับผิดเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่ทะเลาะกันตั้งแต่คบกันมาเขาจะเป็นคนถูกเสมอ เหนื่อยใจมากๆ ตอนนี้ไม่รู้จะเอายังไงต่ออึดอัดมาก บิกินี่ที่ซื้อมายังไม่ได้ใส่แว็กซ์ก็ยังไม่ได้ใช้เสียความตั้งใจเสียความรู้สึกและอายมากๆ ไม่รู้จะหมดเวรหมดกรรมกันเมื่อไหร่ ท้อเหลือเกิน เราควรทำไงต่อไปดี
? แท็กห้องผิดขออภัยด้วยน่ะกระทู้แรกชีวิต
แอบซื้อบิกินี่จะเซอร์ไพร์ซวันครบรอบแฟนแต่แฟนดันไล่ออกจากบ้าน
ขอเน้นที่เรื่องธุรกิจกำไรหลักล้านที่เกริ่นไปนะคะ (ที่รู้สึกว่าโดนเอาเปรียบแบบ 100%) ช่วงนั้นก่อนจะกำไรหลักล้านคือเราเป็นคนริเริ่มรู้จักวงการค้าขายไม้ฟอกอากาศไม้ด่าง ช่วงนั้นเราเป็นคนไปดิลเรื่องรับไม้มาขายแบบกำไรพันเปอร์เซ็นต์เลย เงินก้อนแรกที่ทำร่วมกัน ยอดเป็นแสนกว่าบาทเงินโอนผ่านบัญชีเรา แต่ทุกบาททุกสตางค์ต้องโอนเข้าบัญชีเขาอีกที และแล้วเขาก็เอาเงินที่ทำมาด้วยกันไปลงทุนซื้อไม้นำเข้ามาจากต่างประเทศมาเพาะปลูกขาย และจุดนี้แหละที่ฟลุ๊กได้กำไรหลักล้าน ประมาณหลายล้านอะ ส่วนนี้หน้าที่เราคือช่วยเขาขายและเราอยู่กันคนละที่ไม่ได้อยู่ร่วมกัน แต่เรามองว่าคบกันมานานได้เงินมาก็คงเป็นเงินเราทั้งคู่ แต่เขาไม่ได้คิดแบบนั้นกำไรที่ได้จากการค้าขายตรงนี้แบ่งให้เรา2-3หมื่นเอง นอกนั้นเขาเอาไปหมด เป็นจุดที่รู้สึกว่าการจะมาถึงจุดนี้เราเป็นคนเริ่มต้นด้วยซ้ำสุดท้ายเราแทบไม่ได้อะไรเลย จบเรื่องธุรกิจไป
จากนั้นก็ยังคบกันมาเรื่อยๆ จนเนี้ยแหละจะครบรอบ 8 ปี วันที่ 7/7/67 ที่ผ่านมา แต่ตอนนี้เราย้ายมาอยู่กับเขาที่ทาวน์เฮ้าส์เปิดร้านอาหารสุดท้ายกำไรน้อยเราเลยได้มาทำงานประจำ เรื่องมีอยู่ว่า เราและแฟนทะเลาะกันบ่อยมากตั้งแต่มาอยู่ด้วยกัน (อยู่ด้วยกันเกือบจะ 1ปี ) 3 เดือนล่าสุดคือแทบไม่ค่อยได้คุยได้มีอะไรกันเลย แต่เราแอบรู้มาโดยตลอดว่าเขาแอบนอกลู่นอกทางมาโดยตลอดที่คบกันมา แต่คิดว่าเป็นเรื่องปกติถ้าไม่ได้มีมือถือสามเข้ามาแค่ไปมั่วกันเฉยๆก็ไม่อยากเอามาคิดมาก แต่แอบจับได้หลายครั้งมากจนเราชินแต่ไม่เคยเอาเรื่องพวกนี้มาทะเลาะกับเขานะ ที่ทะเลาะส่วนใหญ่เป็นเรื่องจิปาถะมากกว่า เพราะเขาค่อนข้างเป็นคนไม่รู้จักโต อ้อลืมบอกเขาอายุห่างกับเรา 10 กว่าปี แต่ความคิดและนิสัยขี้แยมาก มีเรื่องอะไรเขาจะฟ้องแม่หรือไม่ก็เอาเราไปเล่าเสียๆหายๆบ่อยครั้ง จนเราไม่กล้าจะเข้าหาฝั่งครอบครัวเขาเท่าไหร่ และนิสัยอีกอย่างเป็นคนรักตัวเองจนเข้าขั้นเห็นแก่ตัวเลย เราจะทำอะไรในบ้านกลายเป็นว่าเขาจะบ่นจะว่าจะด่าตลอด แม้กระทั้งทำอะไรกินเองที่บ้านเขาจะบ่นว่าเปลือง และบ่นทุกเรื่องที่เขาคิดว่าเขาควรบ่นเพราะเป็นเจ้าของบ้าน พักหลังมาเรารู้สึกอึดอัดมากได้แต่อดทนไป
พออ่านมาถึงจุดนี้ทุกคนคงคิดว่าทำไมไม่เลิกทนอยู่ทำไมจน8ปี ซึ่งเราก็ตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอด อาจเป็นเพราะรักแรกเลยแยกยากอย่างที่โบราณเขาว่า เข้าเรื่อง “ซื้อบิกินี่จนถูกไล่ออกจากบ้าน” เรื่องมีอยู่ว่าช่วงที่อยู่ด้วยกันตลอด1ปีที่ผ่านมาทะเลาะกันบ่อยมาก จนสามเดือนล่าสุดแทบไม่คุยไม่มีอะไรด้วยกันเลย จนวันที่ 6/3/67 เรานึกขึ้นได้ว่าจะครบรอบ 8 ปี ที่คบกันคิดอยู่นานว่าจะทำเซอรไพรส์อะไรดีให้ความมสัมพันธ์ระหว่างเรากับแฟนดีขึ้น ตลอดที่คบกันมาเขาไม่เคยอินกับอะไรเลย 555 ไม่เคยแม้จะพาไปเที่ยวไหนเลยตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาจะ 1 ปีแล้ว มีแต่เราพอเงินเดือนออกซื้อโน้นมากินด้วยกันชวนเขาไปกินบุปเฟต์บ้าง 555 จนเราก็เริ่มปลงและไม่อยากอะไรกับเขามาก เอามาเข้าเรื่องบิกินี่ต่อ นั่นแหละจะครบรอบ 8 ปีเลยไม่รู้จะเซอร์ไพร์สอะไรดีเลยคิดว่าเอาละ ซื้อบิกินี่สีแดงมาใส่เพื่อเซอร์ไพรส์เขาละกันพร้อมซื้อที่แว็กซ์ขนหมออ้อยเรียบร้อย แต่กว่าของจะมาส่งก็เลยวันครบรอบ ซึ่งวันที่ของมาส่งเขาอยู่บ้านและรับของแทน ซึ่งเราก็ไม่คิดอะไรมากปกติสั่งของมาเขาไม่เคยสนใจว่าคืออะไร
แต่วันที่บิกินี่มาส่งและแว็กซ์ขนมาส่ง วันนั้นเขาโทรมาหาขณะที่เราทำงานด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง จนเราเลิกงานกลับมาบ้านและเขาก็โพล่งออกมาว่า ซื้อแว็กซ์มาทำไมจะเตรียมแว็กซ์ขนไปให้ใครเขาเยเหรอ? นัดใครไว้ละพรุ่งนี้? อ้อหรือจะแว็กซ์ขนใส่บิกินี่ที่ซื้อมาให้ผู้ชายเยสะดวกๆใช่ไหม? เราได้แต่ช็อคและสตั๊นไปเลย (ชีวิตนี้ไม่เคยใส่บิกินี่เลยนะอายมาก) และเขาก็โพล่งมาว่ารีบย้ายออกจากบ้านไปเลยนะ เขาเก็บของให้เราหมดแล้ว เรายิ่งช็อคไปใหญ่ อ้อต้องบอกก่อนว่าพักหลังมาทะเลาะกันบ่อยมากและเขาไล่เราออกหลายครั้งแล้วแต่ครั้งนี้ถึงขั้นเก็บข้าวของเราให้เลย ด้วยที่เราก็โกรธและโมโหเขาเหมือนกันเลยบอกว่าที่ผ่านมารู้มาตลอดนะว่าแอบไปมีอะไรกับใครไม่รู้กี่คนต่อกี่คน จนเขาช็อคแต่เขาก็ไม่เคยยอมรับผิดเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่ทะเลาะกันตั้งแต่คบกันมาเขาจะเป็นคนถูกเสมอ เหนื่อยใจมากๆ ตอนนี้ไม่รู้จะเอายังไงต่ออึดอัดมาก บิกินี่ที่ซื้อมายังไม่ได้ใส่แว็กซ์ก็ยังไม่ได้ใช้เสียความตั้งใจเสียความรู้สึกและอายมากๆ ไม่รู้จะหมดเวรหมดกรรมกันเมื่อไหร่ ท้อเหลือเกิน เราควรทำไงต่อไปดี
? แท็กห้องผิดขออภัยด้วยน่ะกระทู้แรกชีวิต