แต่งงานกันมาเกือบ 1 ปี 8 เดือน มีลูกสาวหนึ่งคน อายุ 1ขวบ 3 เดือน ตอนนี้เราแยกกันอยู่ประมาณ 9 เดือนแล้วค่ะด้วยเรื่องของงานค่ะ เราย้ายมาทำงานต่างจังหวัด ส่วนสามีอยู่กับพ่อแม่ของเรา ทำหน้าที่เลี้ยงลูก ดูแลสวนยาง
เราจะได้เจอกันเดือนละครั้ง เรากลับบ้านบ้าง สามีมาเยี่ยมบ้าง
วันที่ 12 สิงหาที่ผ่านมา สามีมาหา เราดีใจมาก คิดถึงเค้ามากที่สุด อยากเจอ อยากกอด มีเรื่องจะเล่าให้เค้าฟังเยอะแยะ แต่กลายเป็นว่า 2 คืนที่มา เค้าก็เอาแต่นอนๆๆๆแล้วก้อดูยูทูป เข้าใจนะว่าทำสวน เลี้ยงลูกมันเหนื่อย แต่การที่เอาแต่นอนหลับอย่างเดียว มันทำร้ายจิตใจเราเกินไปรึเปล่า เมื่อวานนอนตั้งแต่ 6 โมงเย็น ตื่นอีกทีก้อเช้านี้ ตอนเรามาทำงาน
เค้าเป็นคนไม่หวาน ไม่โรแมนติกมาตั้งแต่แรกที่คบกัน คำว่ารัก คิดถึง นี่นานๆๆๆๆๆๆจะบอกสักครั้ง มีแต่เราแหละที่บอกบ่อยๆ เดินด้วยกันจูงมือเราแค่ 1 ครั้งเพราะเราเมา เวลาฝนตก มีร่มคันเดียวเค้าก้อเดินเร็วจนเราเดินตามไม่ทัน สุดท้ายเราก็เปียกฝน ก็ยังหันมาบ่นอีกว่าเราอืดอาด (ทำไมไม่คิดจะเดินให้ช้าลงบ้าง) ทะเลาะกัน งอนกันด้วยเรื่องนี้มาเป็นสิบๆครั้ง
บอกตรงๆค่ะว่าเบื่อ เซ็ง เราสองคนต่างกันเกินไป เราเป็นคนขี้เล่น ขี้อ้อน โรแมนติก ส่วนเค้านี่ทื่อๆ ขรึมๆ ทื่อๆ เย็นชา บางครั้งเค้านอนอยู่ เราเข้าไปกอดเค้าจะบอกว่า ร้อน จั๊กจี๊ ให้เอามือออก นอนก็ไม่เคยกอดเราเลย เรางอนเค้าก็ไม่เคยง้อ เค้าให้เหตุผลว่าไม่รู้จะง้อยังไง ถามว่ารักเค้ามั้ย รักนะคะ รักมาก แต่อยู่กับเค้าแล้วเราไม่มีความสุขเลย เวลาเดียวที่เค้าจะหวานกับเราคือ เวลาที่เค้าเมา (ซึ่งนั่นก็นานๆครั้ง)
มีการพูดคุยเพื่อปรับความเข้าใจ ปรับทัศนติ พยายามจูนให้ติดกันมาตลอด แต่กลายเป็นว่าสุดท้ายเราเป็นฝ่ายที่ปรับตัวเข้าหาเค้า มากกว่าที่เค้าปรับเข้าหาเรา อยู่ด้วยกันแล้วเหมือนคนที่แต่งงานกันมาซัก 40-50 ปี บางครั้งไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อน เพื่อนก็จะแซวว่าคืนนี้สงสัยจัดหนัก เค้าจะทำหน้าเฉยๆแล้วบอกว่า ลูกตั้งคนนึงแล้ว จะมาอะไรอีก
เบื่อค่ะ บางครั้งอยากหายไปจากสามี อยากตอบรับความสัมพันธ์กับผู้ชายที่มาจีบ แต่ทำไม่ลงค่ะ สงสารลูก สงสารสามี
รับมือกับสามีที่ไม่หวาน ไม่โรแมนติก ยังไง
เราจะได้เจอกันเดือนละครั้ง เรากลับบ้านบ้าง สามีมาเยี่ยมบ้าง
วันที่ 12 สิงหาที่ผ่านมา สามีมาหา เราดีใจมาก คิดถึงเค้ามากที่สุด อยากเจอ อยากกอด มีเรื่องจะเล่าให้เค้าฟังเยอะแยะ แต่กลายเป็นว่า 2 คืนที่มา เค้าก็เอาแต่นอนๆๆๆแล้วก้อดูยูทูป เข้าใจนะว่าทำสวน เลี้ยงลูกมันเหนื่อย แต่การที่เอาแต่นอนหลับอย่างเดียว มันทำร้ายจิตใจเราเกินไปรึเปล่า เมื่อวานนอนตั้งแต่ 6 โมงเย็น ตื่นอีกทีก้อเช้านี้ ตอนเรามาทำงาน
เค้าเป็นคนไม่หวาน ไม่โรแมนติกมาตั้งแต่แรกที่คบกัน คำว่ารัก คิดถึง นี่นานๆๆๆๆๆๆจะบอกสักครั้ง มีแต่เราแหละที่บอกบ่อยๆ เดินด้วยกันจูงมือเราแค่ 1 ครั้งเพราะเราเมา เวลาฝนตก มีร่มคันเดียวเค้าก้อเดินเร็วจนเราเดินตามไม่ทัน สุดท้ายเราก็เปียกฝน ก็ยังหันมาบ่นอีกว่าเราอืดอาด (ทำไมไม่คิดจะเดินให้ช้าลงบ้าง) ทะเลาะกัน งอนกันด้วยเรื่องนี้มาเป็นสิบๆครั้ง
บอกตรงๆค่ะว่าเบื่อ เซ็ง เราสองคนต่างกันเกินไป เราเป็นคนขี้เล่น ขี้อ้อน โรแมนติก ส่วนเค้านี่ทื่อๆ ขรึมๆ ทื่อๆ เย็นชา บางครั้งเค้านอนอยู่ เราเข้าไปกอดเค้าจะบอกว่า ร้อน จั๊กจี๊ ให้เอามือออก นอนก็ไม่เคยกอดเราเลย เรางอนเค้าก็ไม่เคยง้อ เค้าให้เหตุผลว่าไม่รู้จะง้อยังไง ถามว่ารักเค้ามั้ย รักนะคะ รักมาก แต่อยู่กับเค้าแล้วเราไม่มีความสุขเลย เวลาเดียวที่เค้าจะหวานกับเราคือ เวลาที่เค้าเมา (ซึ่งนั่นก็นานๆครั้ง)
มีการพูดคุยเพื่อปรับความเข้าใจ ปรับทัศนติ พยายามจูนให้ติดกันมาตลอด แต่กลายเป็นว่าสุดท้ายเราเป็นฝ่ายที่ปรับตัวเข้าหาเค้า มากกว่าที่เค้าปรับเข้าหาเรา อยู่ด้วยกันแล้วเหมือนคนที่แต่งงานกันมาซัก 40-50 ปี บางครั้งไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อน เพื่อนก็จะแซวว่าคืนนี้สงสัยจัดหนัก เค้าจะทำหน้าเฉยๆแล้วบอกว่า ลูกตั้งคนนึงแล้ว จะมาอะไรอีก
เบื่อค่ะ บางครั้งอยากหายไปจากสามี อยากตอบรับความสัมพันธ์กับผู้ชายที่มาจีบ แต่ทำไม่ลงค่ะ สงสารลูก สงสารสามี