พ่อเราเห็นแก่ตัว พ่อทำแม่ท้องโดยไม่พร้อมและบังคับให้แม่กินยาขับเราออก แต่เราหน้าด้านไท่ยอมตายค่ะ แม่หนีพ่อมา แล้วพ่อก็มาพาเราไปอยู่ด้วยโดยที่พ่อไม่มีอะไรสักอย่าง พ่อเอาเราไปทิ้งไว้กับป้าแล้วก็หายไปไท่มาเหลี่ยวแล ป้าใช้งานเราอย่างกับทาส เราทำงานบ้านาุกอย่างไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งๆที่เราอายุแค่ 6 ขวบ เราไม่เคยได้เสื้อผ้าใหม่ เราไม่เคยมีของเล่น เราโดนคนที่นั้นทุบตีสารพัด เร่ได้เงินไป รร. วันละ 15 บาทแล้วก็มักจะโดนหักเวลาเราทำอะไรไม่ถูกใจป้า เราต้องนอนหลัง 4 ทุ้มทุกวันเพื่อรอเอาอาหารให้หมา ทุกคนย้ำยีเรา เราเหมือนเด็กกำพร้าที่ถูกพ่อแม่ทิ้ง เราไม่มีครอบครัว เราเป็นทาสในบ้านหลังนั้นเพราะพ่อ. พ่อเป็นคนพาเราไปทิ้งไว้ที่นั้น แล้วเราก็ได้ข่าวว่า พ่อติดคุก เพราะพ่อเสพยา เราเสียใจ ถ้าพ่อไม่ได้สร้างอะไรไว้ให้แล้วทำไมต้องมาพังชีวิตเราด้วย พ่อต้องการอะไร พ่อเอาเรามาโดยนทิ้งไว้ที่นรกนี้แล้วจากไป ไม่มีเยื้อใยใดๆเลย
เมื่อเราโตขึ้น แม่ก็ยื่นมือมาช่วย แม่ส่งรถเครื่องมาให้เรา ส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือนเดือนละ 3500 เราได้มือถือเครื่องแรกและ2 3 จากแม่ ในขณะที่พ่อทำลายทุกสิ่งในชีวิตเรา แม่กำลังสร้างความหวังให้เรา สุดท้ายเราจึงไม่อยู่ที่นี้ต่อและย้ายมาอยู่กับแม่ ก่อนมาเราจะเอารถไว้ให้พ่อใช้ แต่พ่อบอกว่า เอากลับไปเถอะเดี๋ยวถอยใหม่เอง พอไกล้ถึงวันที่จะย้ายมา พ่อกลับมาบอกว่า เอารถไว้ให้พ่อนะเดี๋ยวพ่อส่งเงินให้เดือนละพัน เราย้ายมาได้ครึ่งปีแล้ว เราก็ไม่เห็นแม้แต่บาทเดียวจากคนที่บอกจะส่งเงินมาให้ พอเราติดต่อไปถามเพราะแม่เราเองก็ไม่ไหว บางทีรายจ่ายมันก็เยอะ พ่อกลับหาว่าเราเห็นแก่เงิน ทวงเงินจากเขาอย่างเดียว พ่อบอกว่าพ่อไม่มีเงิน เราเลยต่อรองให้ส่งมาปีละ 3000 แต่พ่อก็ไม่ตอบ จึงขอแค่ 3000 แล้วไม่ต้องส่งมาอีกก็ได้เพราะต้องการเงินซื้อโทรศัพท์ให้น้องในวันเกิด แต่พ่อก็ไม่สนใจ เราโมโหมากเลยบอกว่า ถ้าพ่อไม่คิดจะช่วย ก็ไม่เป็นไร หนูจะหาเงินช่วยแม่เอง พ่อกลับเห็นด้วยกับคำนี้ พ่อบอกว่า งั่นหนูก็ช่วยแม่หาเงินไปละกัน พ่อจะไม่ยุ้งแล้ว ... เราผิดหวังมากๆไม่คิดว่าพ่อจะทำอย่างนี้ พ่อไม่เคยสร้างอะไรไว้ให้เราจริงๆ พ่อเห็นแก่ตัว เราเคยแอบส่องเฟสเห็นพ่อคุยกับเพื่อนบอกว่าช่วงนี้กินดีอยู่ดี ไหนว่าไม่มีเงิน เราตั้งใจจะตัดขาดจากพ่อค่ะ จะเลิกยุ้งเลิกติดต่อกับพ่อตลอดไป ในเมื่อพ่อทำกับเราแบบนี้ เราเองก็มองไม่เห็นเลยว่าจะหาพระคุณตรงไหนของพ่อมาสำนึก เรารู้สึกเกลียดเขาเสียด้วยซ้ำ
เกลียดพ่อแบบนี้ ผิดไหมคะ?
เมื่อเราโตขึ้น แม่ก็ยื่นมือมาช่วย แม่ส่งรถเครื่องมาให้เรา ส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือนเดือนละ 3500 เราได้มือถือเครื่องแรกและ2 3 จากแม่ ในขณะที่พ่อทำลายทุกสิ่งในชีวิตเรา แม่กำลังสร้างความหวังให้เรา สุดท้ายเราจึงไม่อยู่ที่นี้ต่อและย้ายมาอยู่กับแม่ ก่อนมาเราจะเอารถไว้ให้พ่อใช้ แต่พ่อบอกว่า เอากลับไปเถอะเดี๋ยวถอยใหม่เอง พอไกล้ถึงวันที่จะย้ายมา พ่อกลับมาบอกว่า เอารถไว้ให้พ่อนะเดี๋ยวพ่อส่งเงินให้เดือนละพัน เราย้ายมาได้ครึ่งปีแล้ว เราก็ไม่เห็นแม้แต่บาทเดียวจากคนที่บอกจะส่งเงินมาให้ พอเราติดต่อไปถามเพราะแม่เราเองก็ไม่ไหว บางทีรายจ่ายมันก็เยอะ พ่อกลับหาว่าเราเห็นแก่เงิน ทวงเงินจากเขาอย่างเดียว พ่อบอกว่าพ่อไม่มีเงิน เราเลยต่อรองให้ส่งมาปีละ 3000 แต่พ่อก็ไม่ตอบ จึงขอแค่ 3000 แล้วไม่ต้องส่งมาอีกก็ได้เพราะต้องการเงินซื้อโทรศัพท์ให้น้องในวันเกิด แต่พ่อก็ไม่สนใจ เราโมโหมากเลยบอกว่า ถ้าพ่อไม่คิดจะช่วย ก็ไม่เป็นไร หนูจะหาเงินช่วยแม่เอง พ่อกลับเห็นด้วยกับคำนี้ พ่อบอกว่า งั่นหนูก็ช่วยแม่หาเงินไปละกัน พ่อจะไม่ยุ้งแล้ว ... เราผิดหวังมากๆไม่คิดว่าพ่อจะทำอย่างนี้ พ่อไม่เคยสร้างอะไรไว้ให้เราจริงๆ พ่อเห็นแก่ตัว เราเคยแอบส่องเฟสเห็นพ่อคุยกับเพื่อนบอกว่าช่วงนี้กินดีอยู่ดี ไหนว่าไม่มีเงิน เราตั้งใจจะตัดขาดจากพ่อค่ะ จะเลิกยุ้งเลิกติดต่อกับพ่อตลอดไป ในเมื่อพ่อทำกับเราแบบนี้ เราเองก็มองไม่เห็นเลยว่าจะหาพระคุณตรงไหนของพ่อมาสำนึก เรารู้สึกเกลียดเขาเสียด้วยซ้ำ