เผลอไปชอบคนที่มีเจ้าของทำยังไงให้เลิกชอบได้ทีครับ

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ 3 ปีที่แล้วผมได้บังเอิญไปรู้จักพี่คนหนึ่งจากตึกที่เรียนเราเดินสวนทางกันแล้วเผลอชนกัน(สมมติว่าชื่อพี่เอ) แล้วก็มีเหตุการ์ณหลายๆอย่างทำให้เราสองคนมารู้จักกันตอนแรกผมก็ไม่ได้รู้สึกชอบพี่เออีกทั้งพี่เอบอกว่าพี่เอมีคนที่เขาชอบอยู่ซึ่งเขาตามจีบมา 2 ปีแล้วแต่พี่คนที่เอจีบไม่มีท่าทีว่าจะชอบพี่เอเลย ผมก็เลยได้กลายมาเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักของพี่เอแนะนำว่าให้ทำแบบนั้น พูดแบบนี้จนเวลาผ่านไป พี่คนที่พี่เอจีบก็ยอมใจอ่อนยอมคบกับพี่เค้า ตอนนั้นก็ยินดีกับพี่เอแต่ก็ใจหายเพราะเวลาที่เราคุยกันน้อยลง จนแทบไม่ได้คุยกันเลย ผมก็เริ่มรู้ตัวแล้วแหละว่าผมชอบพี่เค้าแต่ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้มาจนผมหายไปจากพี่เขา เพราะกลัวว่าถ้าเดินหน้ามากกว่านี้มันคงไม่ใช่เรื่องดี
      จนมาไม่นานมานี้ผมมีโอกาศได้เจอพี่เออีกครั้งเราก็ได้ทักพูดคุยกันปกติถามว่าสบายดีไหม ทำนองนี้ จนผ่านไปสักพักพี่เอชวนผมไปนั่งเล่นที่ทะเล มหาลัยเราติดทะเลครับเลยไปได้สะดวกพี่เอก็เล่าให้ฟังว่าตั้งแต่สิ้นปีที่แล้ว เขากับแฟนเขาไม่ค่อยจะลงกันเท่าไหร เนื่องจากแฟนพี่เอมีคนอื่นพี่เอรับทราบหมดทุกอย่างว่าแฟนพี่เอ มีคนอื่นนอนกับคนอื่น แต่พี่เอก็บอกว่าพี่เอรับได้นะที่แฟนเขาจะไปมีคนอื่นเขาคิดสะว่าคนนั้นมาช่วยเติมในสิ่งที่พี่เอไม่มี พี่เอยังเล่าอีกว่ามีวันหนึ่งแฟนพี่เอให้พี่ช่วยจัดงานวันเกิดคนที่คุยกับแฟนพี่เอ พี่แกก็ยอมตกลงช่วยแล้วก็ช่วยจัดงานไปฉลองกันสามคน พี่แกก็บอกว่าพี่ไม่ได้รู้สึกดีใจหรือเสียใจอะไรเหมือนต่างคนต่างพยายามให้อีกคนสนใจมากขึ้น ผมก็รับหน้าที่ปรึกษาให้อีกครับจนสุดท้ายแฟนพี่แกยอมเลิกกับอีกคนเพื่อหันกลับมาคบกับพี่เอพี่เอก็ขอบคุณผมใหญ่ ก็เหมือนเดิมครับพอผมรู้สึกเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ผมก็เริ่มที่จะหายไปจากพี่เอ แต่พี่เอก็ยังโทรมาชวนไปกินข้าวไปนั่นนี่ผมก็ตอบตกลงบ้างตอบปฏิเสธบ้างเพราะกลัวใจตัวเอง ยอมรับครับว่าชอบพี่เอไปมากจริง ๆ ผมควรทำยังไงดีครับพยายามที่จะลบ หรือหายไปจากพี่เค้าแต่สุดท้ายแล้วก็แพ้ใจตัวเอง
    มีวิธีไหนบ้างครับที่จะช่วยให้เราหายไปจากชีวิตเค้า เพราะที่ ๆ ผมยืนอยู่ตรงนี้ผมเหนื่อย เวลาเห็นเค้าสองคนรักกันแล้วบางครั้งผมก็แอบไปร้องไห้ จนบางครั้งเคยคิดว่าเวลาพี่เค้ามีปัญหาจะไม่เข้าไปช่วยแต่ก็แพ้ใจตัวเองยอมช่วยเขาเสมอมา