คือเราเป็นเด็กนักเรียนปกตินี่แหละค่ะ ซึ่งก่อนขึ้นม.ปลายเคยเป็นเด็กที่แย่มาก โดดเรียน ดื่มเหล้า เกรดตก โดยที่มีเพื่อนอีก3คนที่เราผ่านอะไรแบบนี้มาด้วยกัน จนขึ้นม.ปลายเราก็แยกห้องค่ะ 3คนอยู่ห้องเดียวกัน แต่เราแยกออกมา พอขึ้นม.ปลายมาช่วงแรกๆก็ยังสนิทกันอยู่ ยังทำตัวเหมือนเดิม
จนเข้าประมาณเทอม2จะขึ้น ม.5 เราก็เริ่มคิดถึงอนาคตตัวเอง ไปแข่งงานต่างๆ ตั้งใจเรียน เลิกโดด เลิกดื่มเหล้าทุกอย่าง แต่ก็ทำให้เรามีงานเยอะขึ้น
แทบไม่มีเวลาไปคุยกับเพื่อนเลยก็่ว่าได้ เพื่อนก็ยังเหมือนเดิมนะคะ ไปดื่มเหล้า โดดเรียน แต่คราวนี้ไม่เคยชวนเราไปด้วยแล้ว
ตั้งแชทกลุ่มอีกแชทขึ้นมา เวลาเจอกันก็ไม่ทักเหมือนเดิมแล้ว เราอยากรู้นะคะว่าเราผิดที่ทำตัวดีขึ้น หวงอนาคตตัวเองหรอ แต่เรายังรักพวกเขาเหมือนเดิม ยังอยากเป็นเพื่อนด้วย แต่เราก็ไม่กล้าที่จะเตือนเรื่องพวกนี้ เพราะเคยเตือนมาหลายๆครั้ง เพื่อนก็ด่าเราว่าทำตัวแก่แดด
เราควรทักไปคุยกันตรงๆดีไหมคะ หรือว่าควรปล่อยวาง
ผิดไหมที่หวงอนาคตตัวเอง?
จนเข้าประมาณเทอม2จะขึ้น ม.5 เราก็เริ่มคิดถึงอนาคตตัวเอง ไปแข่งงานต่างๆ ตั้งใจเรียน เลิกโดด เลิกดื่มเหล้าทุกอย่าง แต่ก็ทำให้เรามีงานเยอะขึ้น
แทบไม่มีเวลาไปคุยกับเพื่อนเลยก็่ว่าได้ เพื่อนก็ยังเหมือนเดิมนะคะ ไปดื่มเหล้า โดดเรียน แต่คราวนี้ไม่เคยชวนเราไปด้วยแล้ว
ตั้งแชทกลุ่มอีกแชทขึ้นมา เวลาเจอกันก็ไม่ทักเหมือนเดิมแล้ว เราอยากรู้นะคะว่าเราผิดที่ทำตัวดีขึ้น หวงอนาคตตัวเองหรอ แต่เรายังรักพวกเขาเหมือนเดิม ยังอยากเป็นเพื่อนด้วย แต่เราก็ไม่กล้าที่จะเตือนเรื่องพวกนี้ เพราะเคยเตือนมาหลายๆครั้ง เพื่อนก็ด่าเราว่าทำตัวแก่แดด
เราควรทักไปคุยกันตรงๆดีไหมคะ หรือว่าควรปล่อยวาง