คิดยังไงกับชีวิตวัยผู้ใหญ่ของทีมเจ็ดบ้างคะ

ได้ดูโบรุโตะ แล้วเห็นฉากที่เกะคุยกับโตะแล้วรู้สึกสะเทือนใจอย่างแรงเลยค่ะ


วัยผู้ใหญ่ของทีมเจ็ดแม้ว่าทุกคนจะเป็นนินจาที่มีชื่อเสียง เป็นวีรบุรุษของหมู่บ้าน มีคนเคารพนับหน้าถือตา แต่ก็ไม่มีใครที่จะมีความสุขในเรื่องครอบครัวเลย

โตะ   ได้เป็นโฮคาเงะและได้รับการยอมรับจากคนในหมู่บ้านอย่างที่ฝันไว้  แต่ก็ไม่มีเวลาให้ครอบครัว  มีปัญหาไม่ลงรอยกับลูกชาย  ทำงานหนักจนไม่มีเวลากลับมานอนบ้าน
เกะ   ต้องเดินทางทำภารกิจในที่ๆอันตราย  ไม่ได้ใช้ชีวิตกับครอบครัว    ไม่มีโอกาสได้เห็นการเติบโตของลูกสาว  จำหน้าก็ลูกไม่ได้ ต้องรู้สึกผิดที่ตัวเองทิ้งให้ซากุระเลี้ยงลูกคนเดียว
ระ   เป็นซิงเกิ้ลมัม รับภาระทำงานหนักหาเงินเลี้ยงลูกตัวคนเดียว  ต้องไกลจากสามี  อยู่กับความคิดถึง ไม่รู้ข่าวคราวของเกะ  รอคอยเกะมาตลอด  ไม่ได้ใช้ชีวิตครอบครัวเหมือนคนอื่น  


อ่านนารูโตะมาเห็นทีมเจ็ดตั้งแต่ตอนเป็นเด็กแสบที่ชอบทำอะไรพิเรนๆ มีทะเลาะ  มีผิดใจกัน   จะฆ่ากันก็หลายครั้ง   ช่วยกันต่อสู้กับศัตรู  แม้สุดท้ายปรับความเข้าใจกันได้ก็ตาม  แต่ดูเหมือนวัยให่ก็ไม่มีใครที่มีชีวิตอย่างมีความสุขจริงๆซะที